Vísir - 07.10.1978, Blaðsíða 15

VÍSIR
Laugardagur 7. október 1978
15
■9 PYki
jórnlega
tinn fýr"
við Gylfo Gísloson
^ndlistormonn
„Bylgjur I myndlist koma fram I húsagerö”. —
Kolaofninn svertur fyrir veturinn. Með honum
kyndir Gyifi.
„Þaö er allt til i mér”
Égvarekkert öðruvisi samsettur
áöur. Þótt ég væri i allt annarri
vinnu og i annars konar um-
hverfi, þá var þankinn alltaf sá
sami. En það er næstum ómögu-
legt að útskýra hvað gerðist.”
„Það er þó veigamikið atriði til
að byr ja með að ég fer að ganga i
myndlistarskóla. Áhuginn var
fyrir hendi strax á meðan ég var
krakki. Ég fór i kvöldskóla hjá
Hring Jóhannessyni, veturinn ’65
eða ’66, um svipað leyti og Doddi
dó. Siðan tvisvar f viku, næstu
vetur i Asmundarsal og teiknaði
módelá fullu. Égnáði talsverðum
árangri, en ég ætlaði mér aldrei
aö verða myndlistarmaður. Og
mig óraöi ekki fyrir þvi aö ég ætti
eftir að verða það. En ég átti mér
þann draum að sýna einhvern
tima.”
„Á meðan ég var krakki gekk
ég með listamannsdraum. Við
Kristin systir skiptumst eitt sinn
á miðum. A miðana höfðum við
skrifað hvað okkur langaði að
verða þegar við yrðum stór. Ég
man að á miðanum hennar
Kristfnar stóð flugfreyja og á
minum stóð málari. Þetta áttum
við svo eftir að verða bæði. En ég
gaf þennan draum upp á bát-
inn og ég var orðinn þritugur áður
en mig óraði fyrir þvi að ég yrði
prófessjónal málari.”
■// Eg byriaöi bratt”
„Svo kemur sýningin i SOM ’71.
Ég var frjór á þessum tima og
fékk lifandis ósköp af hugmynd-
um. A tveimur árum hélt ég þrjár
sýningar. A sama tima var ég i
útvarpinu með myndlistarþættin-
ina og skrifaði myndlistarkritik i
Visi. Ég byrjaöi þvi andskoti
bratt. Ogþarna verður raunveru-
lega stóra breytingin. Hlutirnir
gerast svo hratt. Égvar allt i einu
orðinn þekktur sem artisti og út-
varpsmaður.”
„Ég fór inn i SOM sem kunningi
listamannanna. Galleriiö var
opnað ’69 og ég var með i þvi að
innrétta það. Þá litu þeir á mig
sem kúnstáhugamann, en þeir
bjuggust aldrei við þvi að ég yrði
þátttakandi. Svovar égallt i einu
orðinn formaöur SOM, róttæk-
asta kúnstfélagsskap landsins, og
þó viðar væri leitað.
„Áður en ég vissi af var ég á
kafi upp fyrir haus i alls konar,
verkefnum. Allt i einu höfðu opn-
ast fýrir mér ótal möguleikar og
þeim virtiststöðugt fjölga. Og átti
ég að segja nei takk? Ég get svar-
ið aö ég héltum tima að ég væri i
feigðarstuði. Slikt hendir stund-
um. Mönnum gengur allt í hag-
inn, einhverósköpgerast, ogsvo
allt ieinu hrökkva þeir upp af. Ég
hélt að þetta væri að gerast meö
mig.”
„En jafnframt þessu urðu svo
breytingar i fjölskyldulifi sem
komu sterklega inn i þetta lika.
Eftir fjórtán ára hjónaband skild-
um við, og ég varð einn.”
i,Þar baö ég um einfaldan
brennivin”.
.-Le1 víta harkalega af
mer”
„A fystu sýningunni i SOM setti
ég fram allar mögulegar varia-
sjónir. Ég teiknaði flnt og ég
teiknaði lika alveg eins og klaufi.
Siðan þá hef ég unnið minar sýn-
ingar útfrá myndum sem voru á
þessari fyrstu. Þetta er svipað og
gerist oft hjá rithöfundum.”
„Sýningar hafa yfirleitt gengið
treglega hjá mér. Það hefur litið
verið skrifað um mig sem mynd-
listarmann. Og það er helviti skitt
þegar ekkert er skrifað um sýn-
ingu eftir sýningu. Þá er annað
hvort eitthvað að sýnandanum
eða gagnrýnendum. En þegar ég
kom fram fyrst lét ég vita harka-
lega af mér. Égbýst við að þetta
sé að einhverju leyti bakslag af
þvi.”
— Selurðu mikið?
„Nei, ég hef aldrei selt mikið af
myndum. Ég framleiði ekki mik-
ið af myndum. Ég verð að vera i
stuði og ég verð að hafa sæmilega
aðstöðu. Og hana hef ég ekki. Ég
verð aö ná mér i sæmilega vinnu-
stofu. Hér áður var byggt þó
nokkuð af vinnustofum i Reykja-
vik og Hafnarfirði. Næstum allar
þessar vinnustofur eru farnar út i
veður og vind. Fólk hefur keypt
húsin og gert vinnustofurnar að
stofum eða vinnustofurnar hafa
verið lagðar undir eitthvað ann-
að.”
Peningarnn skipta engu
mali''
— Þú lifir á listinni. Hvernig
gengur það?
„Ég á nú bara patent svar við
þessu: Ég vona alla vega að ég
deyi ekki af listinni:
Horfur á þvi? Nei, þaö held ég
ekki.”
— Skipta peningar þig ein-
hverju máli?
„Þeir skipta mig ekki nokkru
máli. En peningar eru góðir, sér-
staklega þegar mann vantarþá!”
— Skemmtilegasta verkið?
„Skemmtilegasta? Ég vil helst
hafa það þannig að ég geti
skemmt mér konunglega yfir
myndum þegar ég er aö vinna
þær. Það kemur fyrir aö ég stend
einn með sjálfum mér og skelli-
hlæ. Þá fæ ég eina hugmynd og
aöra og þá þriðju, skelli þeim
saman og út kemur einhver
brandari.”
„Jafnstór þátturoghúmor þarf
aðvera fyrirhendi i lifinu. Þaðer
eitthvað að ef húmor kemur ekki
fram i myndum. Hugsum okkur
bókmenntir án húmors. Og það er
alveg sama með músik.”
— Er myndlistaráhugi al-
mennur á Islandi?
„Mér finnst myndlistaráhuginn
mjög almennur. Það sýnir sig
þegar eitthvað gerist. Þegar sett-
ar eru upp sýningar sem fólk
væntir einhvers af, eins og t.d.
Erró. Þá eru ansi margir sem
taka við sér. ótrúlegur fjöldi
fólks. Ég held að myndlistar-
áhuginn sé meiri hér en viða er-
lendis. En beri maður saman við
kvikmyndahús, þá ristir áhuginn
grunnt. Tökum sem dæmi Há-
skólabió, sem tekur kannski þús-
und i sæti. Þar er stundum upp-
selt vikum saman á eina mynd. A
sýningu þykir ágætt að fá þús-
und. En það er kannski meö
myndlístaráhugann eins og leik-
húsáhugann. Hann stafar af þvi
hvað margt annað er fátæklegt i
borginni. Borgin var skemmti-
„Ekki til nokkur andskotans „Veit ekki hvort ég á aö fara aö „Vona aö ég deyi ekki af list-
tradisjón i byggingum hér á skamma arkitektana.” inni!”
landi”.