Vísir - 17.03.1979, Blaðsíða 16

Laugardagur 17. mars 1979

»<>?»«,sS^f -*a
«£>»>& *3K •»&<£■
VÍSLR
Með olíudalli til Austurlanda • Á róðningaskrifstofu
í Osló með glóðarauga • Reyndi að selja
«'e9''í> "'X >WU' Te\'»'°^ "»' °' »0°° i
'&'T >*$>,l$»'° 'eo *$*g'>'5»t-
»“v f>«T>es -
\»' >' !!\»<'°>»09
V'O*
smyglurum bót ó
í kvikmynd um
McCioud í
Ástralíu
Filipseyjum • Lék
Með norskum
Austurlanda
olíudalli til
„I Eyjum eru alltaf einhverjir
sem hafa ráöiö sig á útlend skip
og siglt til hinna óllklegustu
landa. Þaö var skemmtilegt aö
heyra karla segja sögur úr þess-
um feröum, þær kveiktu i manni,
og uröu til þess aö ég kannaöi
máliö nánar.
Voriö 1967 hélt ég og félagi
minn til Noregs. Ætlunin var aö
komast á norskt skip sem sigldi
til Austurlanda, þaö tókst, skipiö
okkarhét Samuel Uglestad. Þetta
var gamall olíudallur og áhöfnin
var 45 menn. Yfirmenn voru
norskir, en á skipinu, voru Spán-
verjar, Filipseyingar og einn
svertingi, sem haföi portúgalskan
passa.
Feröum skipsins var þannig
háttaö, aö viö vissum aldrei fyrir-
fram hver var næsti áfanga-
staöur. t fyrstu feröinni fengum
viö aöeins aö vita þaö aö viö vor-
um á leiö i Persaflóann.
t fyrstu feröinni fórum viö i
hafnir i Persaflóanum, til Ind-
lands og Japan. Þrátt fyrir
óskemmtilegan aöbúnaö, ent-
umst viö þarna I sex mánuöi.
Reyndar vorum viö orönir lang-
eygöir eftir þvi aö komast I land
og heföum eflaust gripiö til ör-
þrifaráöa ef viö heföum veriö
mikiö lengur um borö I dallinum.
borö. Norömennirnir litu mjög
niöur á t.d. Spánverjana og
blökkumennina. Þeir fengu svo
sannarlega aö heyra þaö aö þeir
væru annars flokks. Okkur ts-
lendingana kölluöu þeir litlu
bræöur sina, sögöu aö viö værum
nú hálfgildings Norömenn. Okkur
samdi hins vegar mjög vel viö
Spánverjana um borö, og þaö
kunnu Norömennirnir ekki aö
meta.
Hvaö sem á dundi létu Spán-
verjarnir hvergi bilbug á sér
finna. Þeir létu fúkyröi frá yfir-
mönnunum sem vind um eyrun
þjóta. Þaö var aöeins einu sinni
sem þeir skeyttu skapi sinu á mér
I staö Norömannanna. Þá vorum
er þar ennþá. Hann starfar þar
viö leikhús sem ljósameistari.
Norömönnum er ekkert sér-
staklega vel til Svia. Þaö er ekk-
ert grin aö vera tekinn sem Svii
i Osló enda fékk ég svo sannar-
lega aö finna fyrir þvi.
Viö Grétar vorum á leiö á
skemmtistaö eitt kvöldiö. Þá
gengum viö fram á nokkra Norö-
menn sem sendu okkur tóninn.
Viö svöruöum þeim og i staöinn
vorum viö baröir eins og harö-
fiskar. Þeir böröu okkur fyrst og
spuröu okkur svo út úr, og þegar i
ljós kom aö viö vorum ekki Sviar,
þá kom afsökunin, en hún kom
bara tveim glóöaraugum of seint.
Ég var þvi ekki álitlegur þegar ég
mætti á ráöningaskrifstofuna
daginn eftir.
Karlinn sem skráöi menn á
skip, var ekkert á þvi aö ég fengi
pláss. Þvi fór ég sjálfur á skrif-
stofu eins stærsta skipafélagsins,
Dreymdi
heima.
um ísskápinn
Vilhjálmur hefur leikiö i mörgum auglýsingamyndum fyrir sjónvarp.
Hér er veriö aö mynda hann viöhöfnina i Sidney.
„Viö komumst aö þvi siöar, aö
útgeröin sem átti þetta skip, var
glæfrafyrirtæki. Aöbúnaöurinn
var fyrir neöan allar hellur. Þeg-
ar skipiövar losaö myndaöist svo
mikil gasstybba, aö paö var varla
vært I vistarverum okkar. Fæöiö
var einnig af skornum skammti
og kokkurinn gætti þéss
aö læsa isskápnum vandlega meö
stórri keöju og hengilás á kvöldin,
til þess aö viö kæmust ekki i hann.
Þaö kom þvi oft fyrir aö mann
dreymdi isskápinn heima, og all-
ar þær kræsingar sem i honum
voru. Þær uröu sifellt girnilegri,
eftir þvi sem timinn leiö.
Félagi minn Grétar
Sveinbjörnsson, lenti einu sinni I
vandræöum vegna þess aö is-
skápurinn var brotinn upp eina
nóttina. Honum var kennt um
þaö, vegna þess aö hann haföi oft
haft þaö aö oröi hvaö þaö væri
óréttlátt aö læsa matinn I skápn-
um. En til allrar hamingju fannst
sá seki.
Stéttaskiptingin var mikil um
viö I höfn og þeir sátu niöri i ein-
um klefanum, ásamt blökku-
manninum og nokkrum Filipsey-
ingum. Ég banka upp á hjá þeim,
en þegar huröin opnast, þá ræöst
blökkumaöurinn umsvifalaust á
mig. Hinir skárust I leikinn og
leiöréttu máliö. En þarna braust
langvarandi kúgun út, þvi
blökkumaöurinn haföi tekiö þegj-
andi viö öllum glósum frá yfir-
mönnum skipsins.
Á ráðningaskrifstofuna
með glóðarauga á báðum
Eftir sex mánaöa vist héidu
þeir félagar heim til Eyja. Þrátt
fyrir aö vistin hafi ekki veriö góö
á norska oliuskipinu, þá stefndu
þeir aö þvi aö komast á erlent
skip aftur.
„Ég var á vetrarvertiö þegar
ég kom heim frá Noregi, en um
voriö fórum viö félagarnir aftur
út. I þetta sinn fór ég einn á skip
en Grétar fékk sér vinnu i Osló og
sem heitir Vilhelm Vilhelmssen
Line og á mörg skip i förum I
Austurlandasiglingum. Þar fékk
ég pláss á vöruflutningaskipi sem
hét Taiko og var á þvi I tæp tvö ár.
Þaö sigldi frá Evrópu fyrir Horn
en þá var Súesskuröurinn lokaöui;
til Filipseyja, Hong Kong, Japan
og Kóreu.
Aðbúr.aöurinn var mjög góöur,
viö höföum allir okkar klefa, ég er
Uka viss um aö engan okkar
hefur draymt um Isskáp fullan af
kræsingum.
Tvöfeldni Japana
„Þaö var mjög áberandi hve
Japanir lögöu sig niöur viö þaö aö
vera kurteisir viöútlendinga. En i
raun og veru var þeim meinilla
viö okkur. Karlmennirnir litu af-
skaplega niöur á stúlkur sem
voru meö útlendingum og ekki
var óalgengt aö maöur sá aö þeir
sendu þeim tóninn t.d. inni á
skemmtistööum. útlendingar
voru einnig útilokaðir frá sumum
skemmtistööum, eöa þurftu aö
greiöa helmingi meira en inn-
fæddir til aö komast inn.
Ég man eftir einu tilfelli þegar
ég var I Japan sem dæmi um það
hve Japanir gera sér annt um aö
útlendingar veröi ekki fyrir nein-
um skakkaföllum i landinu.
Norskur sjómaður haföi veriö
barinn og rændur á einhverjum
skemmtistaö, nálægt höfninni
þar sem skipiö lá. Þetta varö
mikiö blaöamál. En þaö sem okk-
ur var bent á i sambandi viö þetta
mál hve mörg lesendabréf
streymdu til blaöa vegna þessa
máls. Fólkið kraföist þess aö sá
sem framdi verknaöinn fengi
þunga refsingu, og létu I ljósi
mikla samúö með Norömannin-
um.
Mér finnst Japanir nokkuö tvö-
faldir i roöinu. Annars vegar
hlaupa þeir upp til handa og fóta
þegar þeir sjá útlendan mann á
götu og vilja gera allt til aö aö-
stoöa, en hins vegar vilja þeir
ekki sjá útlending inn á skemmti-
staöi sina, heldur setja upp sér-
staka staöi fyrir útlendinga.
Frá Sviss til Filipseyja
Ég eignaöist góöan kunningja á
Taiko sem var bátsmaöur. Hann
er fæddur og uppalinn i Sviss og
heitir Alexander og reyndar
skrifast ég ennþá á viö hann
annaö slagiö.
Viö höföum báöir mikinn áhuga
á þvi aö búa um tima á Filipseyj-
um og eftir tæplega tveggja ára
siglingar á Taiko slógum viö til.
Viö fórum af skipinu I Evrópu,
héldum til Basel i Sviss, heima-
bæjar Alexanders og undirbjugg-
um feröina.
Viö höföum hugsaö okkur aö
láta smiöa bát fyrir okkur, sem
viö gætum flutt feröamenn á I
kring um Sebu-eyju, sem er ein
stærsta eyjan I Filipseyjaklasan-
um. A Sebueyju bjuggum viö þá
sex mánuöi sem viö vorum þarna.
Þegar komið var á áfangastaö
þá hófumst viö strax handa um aö
koma þessu I framkvæmd. Þaö
tók langan tima aö smlöa bátinn,
þvi hann var smiðaður að okkar
tilsögn og allt ööruvisi og sterk-
byggöari en bátar innfæddra.
Einnig keyptum viö tvær vélar I
bátinn svo þetta varö bæöi sterk-
legur og hraöskreiöur bátur.
Þaö var okkar böl hve háar
hugmyndir viö geröum okkur um
bátinn. Viö létum bátasmiöinn
breyta, bæta og styrkja og viö
hvert handtak hækkaöi
reikningurinn. Hann var
oröinn óheyrilega hár undir lokin
og þá höföum viö einnig komist aö
þeirri niöurstööu aö viö gátum
ekki komist i neina feröamanna-
flutninga.
Útlitiö var þvi ekki gott og viö
áttum engan kost nema aö selja
bátinn.
Smyglararog leynilögregl-
an
Viö Alexander höföum eignast
kunningja I leynilögreglunni.
Hann var forrikur og vann ein-
ungis viö aö gera „rassiur” á

I ÆVINTYItAÆS!
ÓT í HEIM