Morgunblaðið - 14.06.2001, Síða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. JÚNÍ 2001 41
✝ Guðrún Egils-dóttir Kjærne-
sted fæddist í
Reykjavík 4. desemb-
er 1918. Hún lést á
Vífilsstaðaspítala 4.
júní síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Sigrún Sigurðardótt-
ir, f. 2. júlí 1890, d.
21. sept. 1937, og Eg-
ill Guðjónsson Mar-
berg málarameistari,
f. 1. apríl 1894, d. 19.
febrúar 1970.
Systkini Guðrúnar
eru Sigurður Mar-
berg, f. 15. september 1916, d. 14.
júní 1938. Steinvör Ágústa, f. 7.
ágúst 1920, d. 12. október 1975,
Anna Guðný, f. 20. júní 1923.
Hinn 24. ágúst 1946 giftist Guð-
rún Lárusi Lúðvík Kjærnested,
verkstjóra hjá Málningarverk-
smiðjunni Hörpu, f. 20. mars
1920, d. 13. apríl 1999. Foreldrar
hans voru Emilía Lárusdóttir og
Magnús Kjærnested skipstjóri.
Guðrún og Lárus byggðu hús á
Hraunteigi 30 og bjuggu þar all-
an sinn búskap. Þau eignuðust
fjögur börn. Þau eru 1) Magnús, f.
29.1. 1947, verkstjóri, kvæntur
Ásdísi Kristinsdóttur ritara og
eiga þau tvö börn, Kristin og Að-
alheiði. 2) Emilía, f. 24.3. 1951, at-
vinnurekandi, gift
Karli Stefáni Hann-
essyni framkvæmda-
stjóra og eiga þau
þrjú börn, Bryndísi
Björk, Sigrúnu og
Gunnar Egil. 3) Sig-
rún, f. 5.3. 1955, hús-
móðir, gift Ívari
Magnússyni atvinnu-
rekanda og eiga þau
þrjú börn, Huldu
Lilju, Lárus og Ein-
ar. 4) Ragnar Kjær-
nested, f. 19.10.
1957, verkstjóri,
kvæntur Ástríði Jó-
hönnu Jensdóttur móttökuritara
og eiga þau þrjú börn, Jens Pét-
ur, Sólveigu Láru og Guðrúnu
Helgu. Barnabarnabörnin eru
orðin sjö.
Guðrún fæddist í Reykjavík og
ólst upp í Laugarneshverfinu. Að
loknu barnaskólanámi lauk hún
gagnfræðaprófi frá Ingimars-
skólanum. Guðrún var starfs-
stúlka á Kleppsspítalanum á ár-
unum 1935 til 1937 og var síðan
starfsmaður hjá Málningarverk-
smiðjunni Hörpu frá 1938 og með
hléum til 1987, jafnframt því að
sinna húsmóðurstörfum.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Elsku mamma mín, sárt er að
kveðja þig, þú varst svo stór þáttur
í lífi mínu. Mig langar til að þakka
þér fyrir allt sem þú gerðir fyrir
mig og fjölskyldu mína. Hjá þér átt-
um við öll vísan stað.
Ég veit að síðustu þrjú árin voru
þér erfið, en þú kvartaðir aldrei og
vildir vera sem lengst heima á
Hraunteig þar sem þú og pabbi hóf-
uð búskap og óluð upp okkur syst-
kinin. Og hjá ykkur stofnaði ég
mína fjölskyldu í kjallaranum á
Hraunteignum, undir þínum vernd-
arvæng ól ég fyrsta barnið mitt, þá
var gott að hafa mömmu svo nálægt
sér. En svo kom að því að þú þurftir
að fara á spítala og varst lögð inn á
Vífilsstaði og vil ég þakka starfs-
fólki þar alla umönnun þína.
Ég veit að margir jafnaldrar mín-
ir og aðrir af Hraunteignum muna
eftir þér sem konunni úti í glugga
að fylgjast með okkur krökkunum
að leik og oftar en ekki sendir þú
mig til nágranna sem þú vissir að
þröngt var í búi hjá með eitthvert
lítilræði eins og þú sagðir sjálf.
Börnunum mínum varstu góð
amma, þeim þótti gott að koma til
þín og ég veit að þér þótti vænt um
þær heimsóknir.
Elsku mamma, nú er allt að
blómstra, garðar og grös, fuglarnir
syngja sem aldrei fyrr. Og daginn
sem þú kvaddir sungu fuglarnir sín
fegurstu ljóð og sólin sendi geisla
sína inn til þín og okkar sem áttum
um sárt að binda. Sagt er að við
uppskerum eins og við sáum og ég
veit að þú varst stolt af þinni upp-
skeru.
Góði Guð, haltu þinni verndar-
hendi yfir mömmu og okkur öllum.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þín dóttir
Sigrún.
Elsku mamma
Nú er komið að kveðjustund í
bili, ég vil þakka þér fyrir allar
góðu stundirnar og hjálpina sem þú
gafst mér. Ég hugsa mikið til þín
núna og hugsa um allar ljúfu minn-
ingarnar sem ég á um þig, þú varst
svo stór þáttur í lífi okkar allra. En
núna eru allar þrautir horfnar og
þú ert komin til pabba, sem hefur
tekið vel á móti þér. Þú varst búin
að vera svo mikið veik. Nú síðustu
mánuði varst þú á Vífilsstaðaspít-
ala. Þar leið þér vel, það var hugsað
vel um þig og sagðir þú oft við mig
að stúlkurnar væru svo góðar við
þig og þú vildir þakka þeim fyrir
alla hjálpina og ég tek undir það
Margt er það, og margt er það
sem minningarnar vekur
og þær eru það eina,
sem enginn frá mér tekur
(Davíð Stefánss.)
Guð geymi þig, mamma mín, og
varðveiti um alla tíð og veiti þér
frið.
Þín dóttir
Emilía Kjærnested.
Elskuleg tengdamóðir okkar hef-
ur nú kvatt þetta jarðlíf. Minning-
arnar streyma fram, bæði frá löngu
liðnum dögum þegar allt var í
blóma og fjölskyldur okkar studdu
hvor aðra og frá lokaáfanganum,
þegar halla fór undan hjá henni,
uns yfir lauk.
Guðrún var svipmikil kona, lá
hátt rómur og hafði ákveðnar skoð-
anir á mönnum og málefnum, frek-
ar seintekin, en trygg þeim sem
hún unni og var þakklát fyrir það
sem fyrir hana var gert.
Guðrún kunni að gleðjast á góðri
stund – hafði góða söngrödd, hló
hressilega, fór með gamanmál og
naut sín í faðmi fjölskyldunnar.
Hún fylgdist vel með börnum sínum
og fjölskyldum þeirra og gladdist
yfir velgengni þeirra. Hún unni
heimili sínu, ræktaði garðinn sinn
og hafði yndi af fallegum blómum.
Oft var líflegt í eldhúsinu á
Hraunteigi 30 og þröngt setinn
bekkurinn þar sem jafnt var rætt
um það sem efst var á baugi og
liðna tíð.
En Guðrún var næm og ber-
dreymin og oft heyrðust úr eldhús-
inu hrókaræður hennar við þá sem
hún skynjaði en aðrir urðu ekki
varir við. Hún átti líka sína fullvissu
um eilíft líf.
Lífsklukka hennar er nú hætt að
lifa og hún kvaddi þessa jarðvist
sólbjartan vormorgun umvafin fjöl-
skyldu sinni.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynn-
ast þér.
(Ingibj. Sig.)
Við kveðjum Guðrúnu með sökn-
uði og þakklæti og felum hana
forsjá Guðs og engla hans.
Ásdís Kristinsdóttir og
Ástríður Jensdóttir
Elskuleg tengdamóðir mín hefur
kvatt þessa jarðvist.
Gunna, eins og hún var kölluð,
var hreinskilin og ákveðin kona.
Ég kynntist henni fyrst fyrir
rúmum þrjátíu árum þegar ég fór
að venja komur mínar á Hraunteig-
inn, þá hafði ég kynnst dóttur henn-
ar, Emilíu. Gunna var listakokkur
þegar komið var að fuglakjöti og
sósurnar hennar voru lostæti. Mun
ég sakna þess að hafa Gunnu ekki
um jólin til að borða með okkur
rjúpurnar sem ég er vanur að veiða
fyrir hver jól.
Vil ég votta börnum, tengdabörn-
um og barnabörnum mína dýpstu
samúð. Far þú í friði og hafðu hjart-
ans þökk fyrir allt og allt.
Karl S. Hannesson.
Elsku amma mín, þú ert farin
fyrir fullt og allt. Þú sem varst mér
svo kær. Það er svo margt sem ég
get skrifað um þig en ég læt það
vera stutt, því að ég geymi margt
um þig í hjarta mér. Mér finnst svo
sárt að missa þig. Þú varst mér sem
móðir og ég gat alltaf leitað til þín
ef mér leið illa og eins ef góðir hlut-
ir voru að gerast hjá mér. Mér
fannst heimili þitt vera mitt heimili,
Hraunteigur, og mér leið ávallt vel
þar. Þú, amma mín, kenndir mér
margt um lífið bæði það að alltaf
var hægt að tala um hlutina og vera
sátt eftir á.
Amma mín, fyrir mér varst þú
eilíf, að missa þig er eins og stór
hluti af mér sé farinn með þér, þú
varst ekki bara amma mín, þú varst
mér mín besta vinkona sem gat
hlegið með mér og grátið. Amma,
ég veit innst inni í hjarta mér að þú
ert á góðum stað þar sem afi tekur
á móti þér.
Þú varst orðin mjög veik, en ég
hélt oft að þú mundir harka þetta af
þér. En þegar ég kom til þín síðast
sagðir þú mér að þinn tími væri
kominn.
Elsku amma, megi guð varðveita
þig og blessa.
Megi guð gefa fjölskyldu minni
styrk á þessari erfiðu stundu.
Ég sendi þér kæra kveðju
Nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir
Ég bið að þú sofir rótt
Þó svíði sorg mitt hjarta
Þá sælt er að vita af því
Þú laus ert úr veikinda viðjum
Þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig)
Guð geymi þig, amma mín, og
varðveiti alla tíð
Og veiti þér frið.
Þín dótturdóttir
Bryndís Björk Karlsdóttir
Þó að sólin setjist að kvöldi veit
ég að ég mun sjá hana aftur að
morgni nýs dags, eins veit ég að ég
mun sjá hana ömmu Gunnu aftur.
Þess vegna græt ég ekki, heldur
gleðst vegna allra góðu minning-
anna sem ég á um hana.
Á Hraunteignum hjá ömmu og
afa var oft líf og fjör. Ég minnist
stundanna þegar ég var send í pöss-
un til ömmu Gunnu og fékk hana til
að spila við mig á spil. Við komum
okkur vel fyrir í eldhúsinu með gos,
sætindi og spilastokk, hlógum mik-
ið og sátum síðan þangað til
mamma og pabbi komu að sækja
mig. Helst vildi ég spila allan sólar-
hringinn en við vissum báðar að það
væri ekki hægt og því var mikil-
vægt að nýta tímann vel. Ég kvaddi
ömmu þreytt eftir skemmtunina en
þó með bros á vör þar sem ég end-
aði ávallt sem sigurvegari. Ég beið
jólanna alltaf með mikilli eftirvænt-
ingu. Frá ömmu og afa fengum við
systkinin hvort um sig alltaf tvo
pakka, einn mjúkan og einn harðan.
Þó svo að ég gæti varla beðið og
læddist reglulega til að þreifa á
pökkunum undir jólatrénu, beið ég
spennt eftir því að Kristinn opnaði
sinn harða pakka, til að sjá hvort
hann fengi ekki örugglega „Ís-
lenska knattspyrnu“, en það var ár-
legur viðburður. Amma vildi vera
viss um að hann missti ekki af neinu
sem væri að gerast í boltanum.
Elsku amma Gunna, ég kveð þig
með miklum söknuði. Ég er þess þó
fullviss að þér líður vel núna og afi
Lalli hefur tekið vel á móti þér.
Guð geymi þig.
Aðalheiður Kjærnested.
Elsku besta amma mín er dáin,
en ég veit að hér eftir leiðir hún afa
minn um himnaríki. Ég á eftir að
sakna allra góðu stundanna sem ég
átti hjá þér á Hraunteigi 30. Þang-
að kom ég oft lúinn og þreyttur á
meðan ég var í Fjölbrautaskólanum
við Ármúla. Hjá þér átti ég alltaf
von um góðan bita og sófinn var vel
þeginn, þú breiddir yfir mig ef ég
sofnaði. Ein af þeim minningum
sem mér er mjög annt um, og er
lýsandi fyrir hvað mikið ljúfmenni
þú varst, er frá því þegar þú varst
komin á áttræðisaldurinn. Þú sag-
aðir niður kústskaft löðursveitt til
að ég, pollinn, ætti karate-kylfu
eins og hinir strákarnir í hverfinu.
Öll bestu og skemmtilegustu jólin
voru hjá þér og afa, mun ég ávallt
hugsa til þín þegar dregur að jól-
um, því þú varst svo mikið jólabarn
og máttir engum gleyma í jólainn-
kaupunum. Elsku amma mín,
þakka þér fyrir allt, megi góður
Guð geyma og blessa þína fögru sál.
Lárus Ívarsson.
Elsku amma Gunna, nú er komið
að kveðjustund og hve sárt er að
missa svo góða ömmu og vin eins og
þú varst mér. Undanfarna daga hef
ég hugsað mikið um allar okkar
samverustundir sem voru ekki fáar
og það yljaði mér um hjartarætur.
Ég man eftir sumarbústaðaferðun-
um að Bifröst og alltaf var jafn-
gaman að hafa þig og Lalla afa með.
Það eru svona minningar sem gefa
manni svo mikið.
Amma Gunna var heilsuhraust
kona en síðustu ár voru henni frek-
ar erfið og þá er gott að eiga góða
að eins og þú áttir, amma mín. Þér
fannst svo gaman að fá heimsóknir
og mér fannst gott að koma til þín.
Þú hringdir í mig á hverjum degi til
að athuga hvort eitthvað væri að
frétta því við vorum alltaf í góðu
sambandi hvor við aðra. Ég á eftir
að sakna þessara samtala mjög
mikið.
En svona er lífsins gangur, bæði
gleði og sorg. Ég vil þakka þér fyrir
allt sem þú gerðir fyrir mig og mína
fjölskyldu. Þú varst svo góð amma
og langamma, þú vildir allt fyrir
okkur gera.
Elsku amma Gunna, þú munt
alltaf eiga vísan stað í hjarta mínu.
Kveð ég þig nú með þessum ljóð-
línum:
Þú varst amma mín,
ég var stúlkan þín.
Fann ég hlýja hönd
hnýta ættarbönd.
Hvar er höndin nú,
hlýja, ást og trú?
Hvar er brosið hýrt
hjarta tryggt og skýrt?
Vertu kærast kvödd.
Kallar nú sú rödd
ljóss er lýtur vald.
Lífsins fellur tjald.
(R.S.E.)
Hvíl í friði, elsku amma mín.
Kveðja.
Hulda Lilja.
Elsku amma, mikið eigum við
eftir að sakna þín. Það er skrítin til-
finning að vita af því að við eigum
aldrei aftur eftir að heimsækja þig
á Hraunteiginn eftir sunnudagsbíl-
túr með mömmu og pabba. Okkur
líður samt strax betur þegar við
minnum okkur á að þú sért nú aftur
með afa Lalla.
Lýs, milda ljós, í gegnum þennan geim,
mig glepur sýn,
því nú er nótt, og harla langt er heim.
Ó, hjálpin mín,
styð þú minn fót; þótt fetin nái skammt,
ég fegin verð, ef áfram miðar samt.
Þú ljós, sem ávallt lýsa vildir mér,
þú logar enn,
í gegnum bárur, brim og voðasker.
Nú birtir senn.
Og ég finn andans Fögrudyr
og engla þá, sem barn ég þekkti fyr.
(NewanM. Joch.)
Þín barnabörn,
Sólveig Lára, Jens Pétur
og Guðrún Helga.
Elsku amma mín. Nú þegar þú
kveður þennan heim vil ég þakka
þér fyrir allt sem þú gerðir fyrir
mig. Þú áttir svo stóran þátt í lífi
mínu og var örlætið þitt óendanlegt
í mínum augum. Það var alltaf svo
notalegt að koma í heimsókn til þín
og afa, fá sér nýbakaðar pönnukök-
ur eða annað góðgæti úr bakaríinu
eftir stutta sundferð. Þú varst svo
einstök og góð amma. Ég hef lært
og öðlast svo mikið af lífinu við það
að hafa átt þig sem ömmu. Allt er
svo tómlegt án þín, það vantar svo
mikið og sérstaklega niðri á Hraun-
teigi í húsinu ykkar afa, þar sem ég
sit núna og skrifa þér þetta bréf.
Ég á eftir að sakna þín svo mikið,
elsku amma mín, en þú lifir áfram í
minningum mínum um þig. Ég vona
að þér líði vel núna, þegar þú ert
komin á þann stað sem afi er á. Ég
veit að þú brosir nú niður til okkar
og fylgist með okkur.
Ég kveð þig með söknuði í hinsta
sinn, elsku amma mín, en minningin
um þig mun alla tíð lifa áfram í
hjarta mínu. Þú ert og varst heims-
ins besta amma.
Blessuð sé minning ömmu.
Kveðja,
Sigrún.
GUÐRÚN
EGILSDÓTTIR
KJÆRNESTED
5
 

  
  


 


&".=
-2% 

  $%;;#(  
 ) 
 6   


 , 

 


% !!
7  
 
4
$5

 
  %(3 

! < !&   
- 
3 ( 
& / & (      4
 
% .  1& (  . ! 
-  
   
- (   " $

-  
"3  
- ( 
1    
& .  1& ( 
4
%< & ( 
 3 9& ( 
  
  %  
&' 
! 
-  *