Morgunblaðið - 04.10.2001, Side 47

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. OKTÓBER 2001 47
✝ Ólöf Björg Júl-íusdóttir fæddist
á Ísafirði 22. desem-
ber 1911. Hún lést á
Sjúkrahúsi Akraness
16. september síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Ólöf
Guðrún Gísladóttir,
f. 9.10. 1873 á Rauðu-
mýri á Langadals-
strönd, og Júlíus Ill-
ugi Þórðarson, f. 1.7.
1866 á Hyrningsstöð-
um í Berufirði. Ólöf
var yngst átta systk-
ina sem nú eru öll lát-
in. Þau voru Gísli Steindórs, Jón
Kristinn, Olgeir Gunnar, María
Guðrún, Sturlaugur, Ólafur Krist-
inn, Friðgeir og Sigurvin.
Ólöf giftist eftirlifandi manni
sínum Þráni Sigurðssyni 6. júní
1936. Börn þeirra eru: 1) Anna
Sigrún, f. 26.4. 1937, maki Ottar
Storheim, f. 15.9. 1928, þau búa í
Noregi. 2) Edda Júlía, f. 27.11.
1938, maki Frey-
steinn Þorbergsson,
f. 12.5. 1931, d.
23.10. 1974, seinni
maki Bragi Þor-
bergsson, f. 7.7.
1935. 3) Ólöf Guð-
rún, f. 31.8. 1945,
maki John Nathaniel
Allwood, f. 13.9.
1958. Einnig ólu þau
upp dótturson sinn,
Þráin Ólaf Jensson,
f. 24.8. 1958, maki
Jóhanna Agnars-
dóttir, f. 4.1. 1957.
Þau skildu. Seinni
maki Sigríður Hauksdóttir, f.
30.6. 1961. Þau búa í Svíþjóð.
Ólöf fór í Verslunarskóla Ís-
lands og lauk prófi þaðan með
hæstu einkunn, starfaði síðan við
skrifstofustörf á Ísafirði og fór í
húsmæðraskóla þar í bæ, áður en
hún gifti sig og fluttist með manni
sínum til Siglufjarðar.
Útför Ólafar fór fram í kyrrþey.
Elskuleg móðir mín er látin eftir
langt veikindastríð, og langar mig til
að minnast hennar í nokkrum orð-
um. Á bernsku- og unglingsárum
mínum bjuggum við á Siglufirði á
fallegum stað uppi í hlíðinni. Þar
ræktaði hún sinn garð og hugsaði um
heimili sitt af mikilli natni og um-
hyggju.
Mamma var glaðleg kona, söng-
elsk, trúuð og kirkjurækin. Hún var
mikið fyrir útivist, að fegra náttúr-
una og bæta manninn. Fórum við oft
í langar gönguferðir með uppbyggj-
andi samtölum. Á hverju síðsumri
var farið í berjaferðir með nesti, og í
matarhléunum var oft glatt á hjalla.
Það var sultað og saftað til vetrarins,
tekið slátur og skorið út laufabrauð
fyrir jólin. Hún hvatti mig til náms
og kenndi mér vinnusemi, vand-
virkni, sparsemi, nægjusemi, hag-
sýni, umhyggju fyrir þeim sem
minna mega sín, fallegar bænir og
góða siði. Ég er þakklát fyrir það
góða veganesti sem hún gaf mér út í
lífið.
Mömmu er sárt saknað og við í
fjölskyldunni minnumst hennar með
ást og virðingu.
Anna Þráinsdóttir.
Á kveðjustund er ljúft að rifja upp
góðar endurminningar æskuáranna.
Mamma hafði yndi af söng og var
mikið sungið á heimilinu, einkum
þegar verið var að vaska upp sem
alltaf var drifið af strax að máltíð
lokinni og í þá daga voru ekki upp-
þvottavélar á heimilum. Á kvöldin
var tímanum varið í lestur góðra
bóka eða tekið í spil, og þá jafnan
spilaður bridge, en faðir okkar kem-
ur úr mikilli spilafjölskyldu. Við
spilaborðið var oft mikið fjör.
Mamma var trúuð og kirkjurækin
og ákaflega vandvirk við allt sem
hún tók sér fyrir hendur. Hún helg-
aði líf sitt heimili og fjölskyldu, og
var heimilishald allt til fyrirmyndar.
Hún hafði yndi af garðyrkju og
ræktaði bæði matjurtir, tré og blóm í
stórum garðinum. Oft var gest-
kvæmt á heimilinu, einkum á sumrin
þegar erlendir síldarkaupmenn
komu til að meta síld sem þeir ætl-
uðu að kaupa. Meðan við dæturnar
vorum ungar voru gjarnan stúlkur á
heimilinu sem aðstoðuðu við barna-
gæslu og önnur heimilisstörf.
Mamma kom vel fram við stúlkurnar
og myndaðist ævilöng vinátta við
sumar þeirra.
Þetta voru góð ár á Siglufirði, en
lífið er hverfult. Þegar síldin hvarf
um 1968 urðu straumhvörf í lífi for-
eldra okkar. Tekjurnar minnkuðu en
kostnaðurinn við fyrirtækið minnk-
aði ekki að sama skapi. Þar kom að
þau þurftu að selja húsið sitt á Siglu-
firði, og fluttu þau þá til Akraness
þar sem faðir okkar kom sér upp
saltfiskverkun af miklum dugnaði,
og byggði síðar hús á Garðabraut 11.
Seinasti hluti ævinnar var
mömmu ákaflega erfiður. Hún fékk
mikla beinþynningu og þurfti síðan
að heyja langa og stranga baráttu
við Alzheimer-sjúkdóminn. Síðustu
tíu árin var hún rúmliggjandi og gat
ekkert tjáð sig um líðan sína eða
annað. Má því segja að það sé nokk-
ur léttir að þessari þrautagöngu
skuli nú lokið í hárri elli. Sérstakar
þakkir færum við starfsfólki E-deild-
ar Sjúkrahúss Akraness, sem hjúkr-
aði mömmu af mikilli umhyggju síð-
ustu árin.
Bænin má aldrei bresta þig,
búin er freisting ýmislig,
þá líf og sál er lúð og þjáð,
lykill er hún að drottins náð.
Vaktu, minn Jesú, vaktu’ í mér,
vaka láttu mig eins í þér,
sálin vaki þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgr. Pét.)
Blessuð sé minning móður okkar.
Ólöf Þráinsdóttir,
Edda Þráinsdóttir.
ÓLÖF BJÖRG
JÚLÍUSDÓTTIR
ókunnugum komið í hug að afinn væri
að koma í heimsókn, enda var hann
aldrei kallaður annað en Siggi Kr.
bæði af börnum sínum og barnabörn-
um. Hann sóaði ekki lífi sínu í leiðindi,
heldur lifði því af öllum kröftum.
Naut þess að vera á skíðum og á hest-
baki, spilaði bridds og dansaði af
miklum þrótti meðan hann gat. Hann
sagðist ekki fara á böll til að stunda
snakk og hanga við borð, hann færi til
að dansa og vildi þá dansa hvern ein-
asta dans.
Auðvitað bjó meira í þessum
óvenjulega tengdaföður mínum en
gamanið eitt. Hann var viðkvæmur og
trúaður og átti sínar rökkurstundir
eins og annað fólk en varð ekki sér-
lega tíðrætt um þær. Hann ólst upp
við ástríki á fátæku heimili vestur á
fjörðum og leið ekki alltaf vel á
bernskuárum sínum. Andstreymi
smækkaði hann ekki og gerði hann
aldrei bitran, heldur magnaði og efldi
ást hans á lífinu sjálfu. Hann sagði oft
að gæfan hefði ekki vikið frá sér eftir
að hann kynntist Þórunni og að þetta
lán fylgdi einnig afkomendum þeirra
og má vel taka undir það.
Um árabil átti hann samleið með
góðri og traustri konu, Bergþóru
Þórðardóttur og var vinátta þessara
tveggja sjálfstæðu einstaklinga afar
falleg. Hún féll frá árið 1992 og Sig-
urður var aftur einn á veginum. Hann
hélt sínu striki og alveg fram á síðasta
misserið í lífi hans var meiri sveifla á
honum en nokkrum af afkomendum
hans.
Á kveðjustund er enn og aftur
þakkað fyrir góð kynni og alla gæfuna
sem börn mín og barnabörn hafa
fengið í arf og Sigurði Kr. beðið guðs
blessunar.
Jónína Michaelsdóttir.
Með nokkrum orðum langar mig að
minnast Sigurðar tengdaföður míns.
Það eru nú orðin rúm 34 árin síðan
við kynntumst, en hann var þá búinn
að missa Þórunni eiginkonu sína. Hún
lést 1964.
Siggi var oftast á sjónum og lánaði
því Þórði bílinn til að bjóða mér á
stefnumótin. Samgangurinn jókst
með árunum, sérstaklega eftir að við
eignuðumst sumarbústaðinn 1979.
Siggi og Bergþóra dvöldu þar oft. Þau
fóru í ferðalög og höfðu samastað í
bústaðnum. Árið 1982 þegar Siggi var
69 ára fórum við á skíði saman til
Austurríkis ásamt strákunum okkar.
Sigurður ætlaði bara að prófa göngu-
skíði, enda ekki stigið á skíði nema
tunnustafi heima á Ísafirði í gamla
daga. Það var nú ekki nógu sniðugt að
mati strákanna. Gunnar leigði skíði
og lét afa kaupa skíðaföt. Svo var far-
ið í skíðaskóla í nokkra daga og ekki
aftur snúið. Geri aðrir betur. Eftir
þetta fór Sigurður árlega á skíði til
Austurríkis með okkur og fleiri vinum
alveg fram til 1995. Einnig var hann
duglegur að fara í Bláfjöll. Fyrstur
upp á morgnana og hætti þegar bið-
raðir fóru að myndast. Þarna var
hann oftast einn á ferð. Þá var Sig-
urður mikill dansari. Var í danstímum
hjá Sigvalda og sótti böll. Fékk sér
meira að segja sérstaka dansskó. Eitt
árið varð hann íslandsmeistari, ásamt
dansfélaga í keppni 60 ára og eldri.
Einnig hafði hann gaman af að spila á
spil og æfði pútt. Hann var alltaf á fín-
um bílum, keypti sér nýjan bíl 86 ára
gamall.
Í fyrrasumar fórum við Þórður og
Sigurður til Ísafjarðar í nokkra daga.
Þar tóku á móti okkur bróðursonur
Sigurðar og eiginkona hans af höfð-
ingsskap. Þau buðu í mat og Bíi sigldi
með okkur út í Vigur. Ógleymanleg
ferð það.
Sigurður kom oft í heimsókn, sér-
staklega eftir að vinkona hans, sóma-
konan Bergþóra lést. Hann elskaði
fiskibollurnar hans Þórðar en viður-
kenndi þó að humarhalar væru nú
bestir.
Árið 1992 flutti hann í Löngumýri í
Garðabæ. Þá urðu þau mamma og
Sigurður nágrannar. Kom hann
nokkrum sinnum í mat til hennar.
Hann var duglegur að elda og hugsaði
um sig sjálfur þar til hann fór á
Hrafnistu fyrir 3 árum.
Síðustu árin þjáðist hann af svima
og gekk við staf. Það verður tómarúm
um jólin því hann var hjá okkur á að-
fangadagskvöld og fór í kirkju með
Snorra. Hann er leiður yfir að komast
ekki til að fylgja afa sínum vegna
dvalar erlendis.
Afi Siggi, eins og við kölluðum
hann, átti 14 barnabörn og 14 barna-
barnabörn. Hann fylgdist vel með
hvað þau voru að gera og var mjög
stoltur af þeim.
Ég kveð þig, elsku tengdapabbi,
eins og þú kvaddir mig alltaf. Guð veri
með þér.
Edda Sigrún.
Elsku afi minn. Þú varst eini afinn
sem ég kynntist – varst langflottastur
og kunnir að lifa lífinu. Varst ekki
þessi dæmigerði rólegi afi sem dund-
ar sér með fólkinu sínu. Þú varst allt-
af hlæjandi, alltaf hress og ekkert að
fara í kringum hlutina. Gerðir bara
það sem þér þótti skemmtilegt og
gerðir það með stæl. Samt varstu hlýr
og góður.
Þú naust þess að vera frjáls og
ferðast á bílnum þínum um landið.
Svo var tekið af þér skírteinið vegna
aldurs fyrir um það bil þremur mán-
uðum, og þegar ég sagði dóttur minni
átta ára að þú værir farinn yfir móð-
una miklu spurði hún strax: „Var það
út af því að þeir tóku af honum bíl-
prófið?“
Sjáumst seinna hressir og kátir.
Takk fyrir allt, afi minn.
Björn Sigþórsson.
Ég talaði við afa í síma fyrir
nokkru. „Heldurðu að þú reynir ekki
að selja bílinn minn fyrir mig. Þeir
vilja víst ekki leyfa mér að keyra leng-
ur.“ Þannig var afi. Fram á síðustu
mánuði lífs síns var hann þátttakandi
í lífinu. Sportlegir bílar, samkvæmis-
dansar, skíði í Austurríki, púttið, já og
brosið. Dans- og skíðaskórnir voru
reyndar komnir á hilluna enda afi far-
inn að nálgast nírætt, en brosið hvarf
aldrei. Við töluðum saman um síðustu
jól og ég spurði hann hver væri gald-
urinn við langlífi. Þá svaraði hann:
„Bara brosa og vera glaður.“ Á yngri
árum fékk afi viðurnefnið „Brosandi
land“ og það segir sjálfsagt meira um
hann en mörg orð. Afi var ólíkur flest-
um. Eitt sinn kom hann á Novunni
sinni heim til okkar á Álfaskeiðið og
bað mig að skutla sér niður á bryggju.
„Þú kannt að keyra, er það ekki?“
spurði hann mig. Ég sagðist nú eiga
nokkur ár í bílprófið en hefði fengið
að sitja undir stýri hjá pabba nokkr-
um sinnum. „Nú, eftir hverju ertu að
bíða? Komdu strákur.“ Svo keyrðum
við niður á bryggju. Fyrir unglings-
gutta var þetta ævintýri sem aldrei
gleymist. Í æsku minnist ég afa sem
ævintýrakarls sem ferðaðist um
heimsins höf. Hann var alltaf svo sól-
brúnn og sællegur þó nepjan hér
heima gerði flesta menn bleika.
Stundum kom afi heim með skrítna
hluti sem fengust ekki hér á landi eins
og eitt sinn þegar hann birtist með
forláta galdraskrín sem hann hafði
keypt í siglingu til Marocco. Afi var
dálítið sérvitur og var ekki mikið fyrir
að fara í kringum hlutina. Hann var
ekkert að eyða tímanum í óþarfa
mannasiði. Stundum þegar hann var í
heimsókn hjá mömmu og pabba átti
hann það til að standa upp og fara áð-
ur en eftirrétturinn kom á borðið.
Engir formálar eða skjall. Engir eft-
irmálar heldur. Þannig var afi Siggi.
Ég þakka þér, afi minn, fyrir þinn
hlut í lífi mínu. Þú kenndir mér að
taka fólki eins og það er. Reyna ekki
að breyta öðrum eftir mínu höfði
heldur njóta þess sem margbreyti-
leiki lífsins í fari annarra hefur upp á
að bjóða. Megi Guð geyma þig og
ömmu Þórunni um alla eilífð.
Dagur.
 Fleiri minningargreinar um Sig-
urð Kr. Sigurðsson bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
'&

#
  # %



2 %

  
 

 2 
 

   



 






5
-6
3"7)
-6675
. *A>
 ;1:3

( 26; *  ! 
* ;   
 !.
+  ( 
 !. ! 
(,  
(, 
 
 !.
6.0
 !.

 2
 !. !  / 2
1 
6 
 !. !  $! $!
" . 
 !. 0   *  ! 

0. 0
 !.
+  
 !. "! #
  ! 
 *     * 3
- 

 

 



4-$4
$@96
8

    
  "#" 

)  9 

 #
       % 

2 
  2 

1+

#
  
  $  

1&2
2:
" 


0  &
 
;




 " 06  (
 " 0 !  7 6 %,
) " 0 !   "  
*." 0 !  $%C 
" 03$ 6 1( 
: ! 3
við Nýbýlaveg, Kópavogi
: (
 

 
/ 

 &




.39<3961$9=:311>=:3

;  ' ) :0
  %=#: ;1:3