Vísir - 01.12.1979, Blaðsíða 2

VÍSIR
Laugardagur 1. desember 1979 2

Konur og börn hreinsa til i rústum húss sem hrundi eins og spilaborg i flóöinu.
25 þúsund manns biöu bana I mesta stífluslysi veraldar í indversku borginni Morvi
I hálfan mánuö helltu monsún-rigningarnar sér
linnulaust yfir indversku borgina Morvi. Uppi-
stööulón þessarar 65.000 manna borgar, þremur
mílum norðan við borgina, var löngu fullt og f læddi
yf ir bakka þess svo vatnið streymdi um borgina. En
það versta var eftir....
Klukkan hálf f jögur 11. ágúst — þegar trúarhátíð-
ir bæði múslima og hindúa stóðu sem hæst brustu
skyndilega vatnsósa bakkar Machu-stíflunnar og
vatnið braust fram í rúmlega tveggja kílómetra
breiðri risaöldu sem flutti með áér ógn og dauða.
Hræðilegur veggur leðjuog vatns — á við þriggja
hæða byggingu á hæð — ruddist að borginni á of-
boðslegum hraða. Þetta var mesta stifluslys ver-
aldar. Þúsundir húsa, verksmiðja og annarra
bygginga — margar hverjar með þykka steinveggi
— hrundu einsog spilaborg. Stórir flutningabílar
hentust til og frá einsog leikfangabilar. Það sem
verst var: 25 þúsund karlmenn, konur og börn, auk
óteljandi húsdýra, drukknuðu i flóðinu.
Éngin orð geta fyllilega lýst hörmungum þeirra
sem lifðu af.
Ópin frá skelfdum borgarbú-
um ómuöu í monsúnrigning-
unni. Þremur milum noröar
hafði rúmlega 30 feta há flóð-
bylgja brotist útúr stiflunni og
stefndi óöfluga aö borginni.
Dauöinnn kæmi eftir minútu.
Likt og ótal aörir hljóp Abbas
Makrani eins hratt og komist
varö aö einu tveggjahæöa-
byggingunni I nágrenninu. Með
honum var fjölskylda hans,
eiginkona, tveir synir, þrjár
dætur og fjögur barnabörn.
Þau voru sekúndubroti of
sein. Þaö kostaöi sjö þeirra lifiö.
Makrani sem er 47 ára gamall
reiöhjólaviögeröarmaöur, grét
beisklega þegar hann rifjaöi
upp atburöi.
„Yngsta dóttir min, Razia,
komst fyrst okkar að dyrum
hússins. Hún hélt á ómálga ung-
barni sinu á öörum handleggn-
um og reyndi aö opna þunga
málmhuröina til aö hleypa fjöl-
skyldunni inn. En þeir sem inni
voru höföu skellt i lás. Fingur
hennar klemmdust og hún æpti
af sársauka. Ég kastaöi mér á
huröina en tókst aöeins aö opna
hana nóg til aö Razia losnaöi.
Ég hrópaöi til fólksins inni og
grátbaö þaö aö hleypa okkur inn
— að viö værum meö smábörn
með okkur. En bænum minum
var ekki sinnt.”
Þá heyrði fjölskyldan allt i
einu lágar dunur, sem hækk-
uðu... og hækkuöu. Og loks sáu
þau flóöbylgjuna, æöandi vatns-
vegg, kolsvartan aö lit.
„Vatniö gnæföi yfir húsin og
sýndist engan endi hafa. Það
virtist breiöast yfir allan sjón-
deildarhringinn,” sagði Makr-
ani.
Flóöbylgjan var i aöeins
nokkur hundruö metra fjarlægö
— engar undankomu var auöiö.
Makrani skipaðisonum sinum
tveimur, sem voru á tánings-
aldri, aö flýja á hlaupum. Siöan
sagöi hann dætrum sinum,
Shamshad 24 ára, Mutaz 22 ára
og Raziu 20 ára, aö mynda meö
honum hring. Loks skipaöi hann
konu sinni aö vera inn i hringn-
um meö börnin fjögur.
Flóðið skellur á
„Viö héldumst i hendur af öll
um kröftum og vissum aö i aö-
eins nokkurra sentimetra fjar-
lægð — inni i húsinu — værum
viö sennilega óhult. Ég sagöi
börnunum aö vera hugrökk. Ég
kvaddi dætur minar og kyssti
konuna mina.
Þá steyptist vatniö yfir okkur
og tætti okkur hvert frá öðru. Ég
fann neglur minar rifna er ég
boraði fingrunum i föt ástvina
minna til aö missa þau ekki.
Þaö var þýöingarlaust. Vatnið
henti mér fram og aftur og ég
var að drukkna þegar mér
skautupp og hringsnerist á yfir-
boröinu.
Þá sá ég mann á húsþaki sem
rétti að mér bambusstöng. Mér
tókst aö ná taki á henni og hann
dró mig til sin. Ég leit i kringum
mig á þaki og trúöi ekki minum
eigin augum! Þarna var elsku-
leg eiginkona min! Henni haföi
veriö bjargað á sama hátt og
mér. Siðar frétti ég að synir
minir tveir væru óhultir. En
dætur minar og barnabörn...”
Þegar hér var komiö sögu féll
Makrani saman, ófær um að
horfast i augu viö dauða ástvina
sinna. Þaö sem e.t.v. er kald-
hæðnislegast er aö 70 manns
sem komust inn i bygginguna,
tókst aö klifra upp á þakiö og
héldu allir lifi.
„Turninn tættur isundur"
Mohassin Amin, 48 ára gam-
all opinber starfsmaöur, bjó á-
samt konu sinni,fimm börnum
þeirra og átta ættingjum, á ann-
arri hæö i húsi sem var hættu-
lega nærri stiflunni.
Þau heyrðu i aðvörunarflaut-
um. Það gat aöeins þýtt einn
hlut — að stiflan væri u.þ.b. að
bresta. Fremur en aö hætta á að
grafast undir húsinu er flóðið
skylli á, brutu hann og bróöir
hans gat á þakið svo allir gátu
klifrað upp á þaö.
Orfáum sekundum siöar sáu
þau stifluna bresta!
„Vatniö braust út úr stiflunni
og hentist að okkur eins og eld-
flaug,” sagöi Amin. „A innan
viö minutu skall flóöbylgjan á
borginni. Ég sá eina 20 menn
klifra uppá 60 feta háan vatns-
turn. En krafturinn i flóöinu
tætti sundur uppistöður hans
eins og eldspýtur þó úr stein-
steypu væru og allir mennirnir
köstuðust út i vatnið.
Siðan leit ég á nálægt hús þar
sem 30 manns hnipruðu sig
saman á þakinu. Allt i einu
myndaðist sprunga i þvi og þak-
iö brotnaði. Ég sá engan þeirra
aftur.”
Hús Amins stóö bylgjuna af
sér en flóöið sem á eftir fylgdi
náöi mittishæö á þakinu. „Við
bjuggum okkur undir d’áuð-
ann,” sagöi hann. „En skyndi-
lega tók flóðiö aö sjatna. Viö
féllumst i faöma og þökkuöum
guði.”
En of snemmt var fyrir hann
að fagna. Hann frétti siöar aö
móöir hans og systir höföu
drukknað i öörum hluta bæjar-
ins.
Nokkrum sentímetrum
frá því að drukkna
Devji Mala, 70 ára, vaknaði af
værum blundi viö skelfingaróp
fólksins. Mala dvaldist á
sjúkrahúsi þar sem hann var
blindur.
„Ég vissi ekki hvaö var um að
vera. Ég fór úr rúminu og varð
dauöhræddur — vatniö náði mér
i mitti. Ég kallaöi á hjálp en
fékk ekkert svar.” Þab var
vegna þess að sjúklingar og
starfslið reyndi hver sem betur
gat að komast undan stigandi
vatninu upp á þak. Enginn hafði
rænu á að aðstoða aöra. En
Mala haföi dvalist á sjúkrahús-
inu i mörg ár og þekkti þaö upp
á sina tiu fingur. Hann byrjaði
Eftir aö flóöbylgjan var gengin yfir lágu llk drukknaöra borgarbúa sem hráviöi um allt.