Morgunblaðið - 09.01.2002, Síða 36

MINNINGAR
36 MIÐVIKUDAGUR 9. JANÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Nú er hún amma á
Grandó dáin, andlát
hennar var hægt og
hljótt eins og hún
sjálf var.
Þegar ég settist niður til að skrifa
þessa kveðju, þá var það fyrsta sem
kom upp í hugann þegar ég hitti
hana ömmu fyrst en það var í eldhús-
inu á Bárugötunni, þá var ég um tíu
ára aldur, feimin en líka svolítið
spennt, við vorum að eignast nýja
ömmu og afa.
GUÐRÚN SIGURLÍN
EGGERTSDÓTTIR
✝ Guðrún Sigur-lín Eggerts-
dóttir fæddist í
Reykjavík 16. des-
ember 1914. Hún
lést á Droplaugar-
stöðum 19. desem-
ber síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík
27. desember.
Það var stór barnahóp-
ur sem fylgdi henni
mömmu þegar hún varð
þeirrar gæfu aðnjótandi
að kynnast honum stjúpa
mínum Sigurði Eggerti,
sem var elstur sona
ömmu. Það var nú þannig
að mamma varð ung
ekkja með stóran barna-
hóp, svo það hefur sjálf-
sagt einhverjum þótt nóg
um, en amma og afi tóku
þessum barnahóp vel og
aldrei fann maður annað
en að við værum þeirra
barnabörn, afi alltaf ljúf-
ur og glettinn, og stutt var í stríðnina
hjá honum en amma alltaf þessi
hæga og rólega kona sem var ekkert
að stressa sig á hlutunum.
Mér er líka minnisstætt þegar þau
voru flutt á Grandaveg er ég kom
eitt sinn til hennar ömmu og hún
spurði mig: „Hvernig stendur hann
sonur minn sig í pabbahlutverkinu?“
og ég sagði henni eins og satt var að
hann gæti varla staðið sig betur og
það þótti henni vænt um að heyra.
Síðustu árin dvaldi amma á Drop-
laugarstöðum og naut hún góðrar
umönnunar þar. Amma lést þremur
dögum eftir áttugasta og sjöunda af-
mælisdag sinn, södd lífdaga. Ég
kveð þig, elsku amma, með þessum
ljóðlínum:
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Öllum ástvinum sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Halldóra Magný Baldursdóttir.
Mig langar til að
minnast Sigurþórs
Skæringssonar, eða afa
í Þorlákshöfn eins og hann var alltaf
kallaður á mínu heimili. Ég man
þann dag þegar ég hitti Sigurþór í
fyrsta skipti, það var þegar maður-
inn minn, Herleifur sonarsonur Sig-
urþórs, fór með mig í heimsókn í
Þorlákshöfn að kynna mig fyrir hon-
SIGURÞÓR
SKÆRINGSSON
✝ Sigurþór Skær-ingsson fæddist í
Hrútafellskoti í
Austur-Eyjafjöllum
6. júlí 1909. Hann
andaðist á Dvalar-
heimilinu Lundi á
Hellu 1. desember
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Þorlákskirkju í Þor-
lákshöfn 8. desem-
ber.
um afa. Það voru nota-
leg kynni. En hann afi
bjó ekki einn því hún
Stína dóttir hans bjó
hjá honum síðustu árin
á Reykjabrautinni og
fluttist með honum á
Dvalarheimilið Lund.
Þar bjuggu þau hlið við
hlið og litu til hvort
með öðru. Það er mikill
missir fyrir Stínu núna
þegar afi er farinn.
Sigurþór var
skemmtilegur maður,
glaðlegur og hress og
hafði mikinn áhuga á
því sem barnabörn hans voru að
gera. Mér er það ofarlega í minni
þegar ég kom með tengdaföður mín-
um á Sjúkrahús Suðurlands að heim-
sækja afa. Þá hafði hann verið lagður
inn einu sinni sem oftar og hafði ekki
verið með mikla meðvitund og rugl-
að bara, en þegar ég heilsaði honum
glaðnaði yfir honum og hann sagði:
„Hvernig gengur með húsið?“ en við
stóðum þá í basli með húsið sem við
byggðum.
Elsku afi, ég kveð þig með þessum
ljóðlínum:
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku tengdaforeldrum, Stínu
minni og öðrum ástvinum sendi ég
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Halldóra Magný Baldursdóttir.
✝ Sesselja Sigurð-ardóttir fæddist
á Hamraendum í
Stafholtstungum í
Borgarfirði 15. maí
1919 og þar ólst hún
upp. Hún lést 1. jan-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Sigurður Gíslason
búfræðingur, f. 29.3.
1889, og kona hans
Ólöf Ólafsdóttir, f.
13.7. 1894.
Hinn 13.6. 1943
giftist Sesselja
Magnúsi Kr. Guð-
mundssyni kaupmanni, f. 17.8.
1917. Börn þeirra eru: 1) Ólöf, f.
23.4. 1944, og er hennar maður
Hilmar E. Guðjónsson, f. 15.11.
1938. Börn þeirra eru Magnús
Guðjón og Haukur. 2) Guðmund-
ur Valur, f. 7.12. 1945, og er kona
hans Eva Egilsdóttir, f. 15.4.
1962. Dóttir þeirra
er Hildur. Börn
Guðmundar frá
fyrra hjónabandi
eru Sesselja Hrönn
og Aðalsteinn. Son-
ur Evu er Egill. 3)
Kristbjörg, f. 24.3.
1953, hennar maður
er Axel Axelsson, f.
25.7. 1951. Börn
þeirra eru Lilja Rós
og Karen, en fyrir
átti Axel Esther Sig-
rúnu.
Sesselja lauk ljós-
móðurnámi frá Ljós-
mæðraskóla Íslands árið 1940.
Hún starfaði síðan sem ljósmóðir
á fæðingardeild Landspítalans í
nokkur ár, en síðan við hjúkr-
unarstörf á elliheimilinu Grund
og Hrafnistu í Reykjavík.
Útför Sesselju fór fram frá
Neskirkju 8. janúar.
Tengdamóðir mín Sesselja Sigurð-
ardóttir kvaddi þennan heim að
kvöldi sl. nýársdags. Mig langar að
minnast hennar með nokkrum orð-
um.
Það eru tæp 30 ár síðan ég kynntist
Sesselju og manni hennar Magnúsi er
ég var boðinn heim í Sörlaskjólið af
dóttur þeirra Kristbjörgu. Mér
fannst dálítið mikið spunnið í þessi
sæmdarhjón sem tóku á móti verð-
andi tengdasyni með þeim hætti sem
þeim var einum lagið. Mikil samskipti
hafa alltaf verið á milli okkar enda
Sesselja einstaklega mikil fjölskyldu-
manneskja og það voru ekki síst
barnabörnin sem nutu návistar og
hlýju ömmu sinnar. Sesselja starfaði
sem ljósmóðir og ég efast ekki um að
hún hefur unnið mikið og gott starf á
þeim vettvangi við stundum erfiðar
aðstæður þótt ekki væri hún að mikla
sig af því. Miklu frekar notaði hún
þann styrk og þann andlega þroska
sem hún bjó yfir til að styðja við bakið
á sínu fólki og gera því grein fyrir því
mikilvæga í lífinu. Þannig tókst henni
að byggja upp mikilvægt samband við
alla sína nánustu og efast ég ekki um
að sjálfstraust okkar dætra hefur
ekki minnkað eftir gott samtal við
ömmu Deddu. Sesselja hafði nefni-
lega margþætta og góða eðliskosti.
Hún var rösk og drífandi kona og það
geislaði af henni þegar best lét.
Ótal minningar hrannast upp á
þessum tímamótum, ekki síst minn-
ingar frá þeim tímum þegar við fjöl-
skyldan bjuggum í Þýskalandi. Þang-
að voru þau hjón Sesselja og Magnús
ólöt við að koma. Sérstaklega kemur
upp í hugann ferðin sem við fórum
sumarið 1976 til Rimini á Ítalíu. Þang-
að keyrðum við og áttum saman frá-
bært sumarfrí. Sesselja lék á als oddi
sem og Magnús og höfum við oft rifj-
að upp þessa ferð enda hluti hennar
tekinn upp á nokkurs konar kvik-
myndavél og oft verið sýndur á góð-
um stundum.
Kæra Sesselja, ég kveð þig með
virktum og þakka þér fyrir allt.
Magnúsi og öðrum ættingjum votta
ég mína dýpstu samúð og virðingu.
Axel Axelsson.
Elsku amma mín.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þín
Karen.
SESSELJA
SIGURÐARDÓTTIR
Lúllabúð var stofnuð
árið 1939 og þar var síð-
ast lokað dyrum árið
2000. Af þessu 61 ári
vann Gunnsteinn Sigur-
jónsson við verslunina í
58 ár, byrjaði fyrir
fermingu og lauk þar starfsdeginum.
Afi minn, Lúðvík Thorberg Þor-
geirsson, stofnaði Lúllabúð og rak
hana meðan hann hafði þrek og aldur
til. Um langa hríð voru umsvifin mik-
il, kúnnarnir allt frá forsetaembætt-
inu og ráðherrum og niður í þá, sem
enginn vildi þekkja og skrifa hjá
nema Lúllabúð. Reksturinn gekk vel
og Lúðvík, afi minn, sigaði ekki lög-
fræðingum á fólk, sem átti erfitt upp-
dráttar. Mest var að gera fyrir jólin,
og sendingarnar frá Vetrarhjálpinni
voru bornar út alveg þar til kirkju-
klukkurnar hringdu á aðfangadags-
kvöld.
Eftir að afi lét af störfum ráku þeir
Halldór, faðir minn, og Gunnsteinn
verslunina. En allt á sitt upphaf og
sinn endi. Byggðin í Skuggahverfinu
breyttist og reksturinn í Lúllabúð
dróst hægt og hægt saman, því að
búðin stóð á sama stað og ný lönd
voru ekki numin. Það væri of mikið
sagt, að Lúllabúð hafi verið hjartað í
Skuggahverfinu, meðan var og hét,
en hún var stór þáttur í lífi margra.
Og allan þennan tíma stóð Gunn-
steinn Sigurjónsson við búðarborðið
og vann fyrirtækinu af festu og
dyggð. Og nú er hans hjarta líka hætt
að slá.
Ég þekkti Gunnstein frá því að ég
man eftir mér. Flestir muna hann
sem Steina í Lúllabúð. Gunnsteinn
hefði ekki unnið þarna svo langan
starfsdag, ef honum hefði ekki líkað
vel. Og það var gagnkvæmt. Afi minn
og fjölskylda okkar hafði á honum
GUNNSTEINN
SIGURJÓNSSON
✝ Gunnsteinn Sig-urjónsson fædd-
ist í Reykjavík 31.
maí 1931. Hann lést í
Reykjavík 24. des-
ember síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Bústaða-
kirkju 4. janúar.
miklar mætur. Og nú vil
ég fyrir hönd afa míns
og fjölskyldunnar
þakka fyrir þennan
langa dag og þessi góðu
kynni.
Gunnsteinn átti sitt
skjól og bestu stundir
eftir eril dagsins á
heimili sínu og með
konu og börnum. Þeim
er missirinn sárastur og
þeim votta ég hluttekn-
ingu mína.
Lúðvík Thorberg
Halldórsson.
Mig langaði að skrifa nokkrar línur
um Steina frænda í Lúllabúð. Mér
finnst ég heyra hann segja: „Hvað
ætli sé svo sem hægt að skrifa um
mig?!“
Nú, það voru kannski ekki stærstu
fjöll klifin eða álíka stórvirki framin,
en mikið var alltaf gott að koma við
hjá þér í Lúllabúðinni, þegar ég átti
leið í bæinn.
Rólegt og notalegt og svo fékk
maður stundum mola í munninn. Svo
voru það sunnudagarnir í þá daga
þegar þú komst með krakkana í
heimsókn inn í Skipó. Þá var oft kátt í
koti og þar myndaðist vinátta milli
okkar krakkanna sem hefur haldist æ
síðan.
Þær voru auðvitað frekar dapur-
legar síðustu heimsóknirnar í Lúlla-
búð, ekki þýddi lengur að keppast við
stórmarkaðina.
Steini byrjaði í Lúllabúð sem send-
ill og vann þar ætíð síðan. Undarlegt
að hann skuli sjálfur vera allur svo
stuttu eftir endalok búðarinnar.
Hér að lokum er svo lítil bæn sem
ég held mikið upp á og er hún ekki
síst handa Hönnu sem fannst hún og
pabbi hennar eiga svo margt órætt.
Vaktu, minn Jesú, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér,
sálin vaki þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgr. Pét.)
Guð blessi Steina frænda.
Svala Jóhannsdóttir.
EIGI minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði ef út-
för er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: Í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. Í miðvikudags-,
fimmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þarf greinin að berast fyrir
hádegi tveimur virkum dögum fyrir birtingardag. Berist grein eftir að
skilafrestur er útrunninn eða eftir að útför hefur farið fram, er ekki unnt
að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað getur þurft
að fresta birtingu greina, þótt þær berist innan hins tiltekna skilafrests.
Skilafrestur minningargreina
Okkur langar með
nokkrum orðum að
kveðja ástkæra
frænku okkar hana
Kristínu. Stínu í Keflavík eins og við
kölluðum hana. Við minnumst heim-
sóknanna í Keflavík, þar var alltaf
tekið vel á móti okkur. Heimili
þeirra hjóna státaði af glæsilegri
handavinnu hennar. Einnig var
Stína listamaður í eldhúsinu, því
hún töfraði fram dýrindis krásir.
Greinilegt var að Stína naut sín í
fjölmenni og fannst gaman að taka á
móti fólki. Þrátt fyrir mikil og lang-
varandi veikindi bar Stína alltaf höf-
KRISTÍN ÁRDAL
ANTONSDÓTTIR
✝ Kristín ÁrdalAntonsdóttir
fæddist á Ytri-Á í
Ólafsfirði 19. októ-
ber 1933. Hún lést
á Landspítalanum
aðfaranótt 29. des-
ember síðastliðinn
og fór útför henn-
ar fram frá Kefla-
víkurkirkju 4. jan-
úar.
uðið hátt og var mjög
jákvæð.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Elsku Jói, Guðrún, Margrét og fjöl-
skyldur, Guð veri með ykkur og
styrki í sorg ykkar.
Jóhann, Sandra
og Anna Rós.