Morgunblaðið - 01.02.2002, Qupperneq 40

Morgunblaðið - 01.02.2002, Qupperneq 40
MINNINGAR 40 FÖSTUDAGUR 1. FEBRÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ ✝ Ottó Ryel fæddistá Akureyri 1. júní 1921. Hann lést á Landakotsspítala í Reykjavík 25. janúar síðastliðinn. Foreldr- ar hans voru Gunn- hildur og Balduin Ryel, kaupmannshjón á Akureyri. Gunn- hildur fæddist í Pálm- holti í Eyjafirði 25.7. 1894 en lést í Reykja- vík 12.6. 1987. Baldu- in Ryel fæddist í Vor- dingborg í Danmörku 14.8. 1881 og lést í Reykjavík 12.12. 1963. Ottó var næstyngstur sex barna þeirra hjóna. Systkini hans eru: 1) Herluf Ryel, skipasmiður, f. 3.7. 1913 á Akureyri, d. 9.10. 1993 í Reykjavík. Kona hans var María Erdmenger frá Þýskalandi, f. 22.12. 1911 og d. 30.12. 1990. Her- luf átti einn son, Steen Frost Han- sen, f. 1939, d. 1992. 2) Erna Ryel, vefari, f. 8.8. 1914 á Akureyri, d. 24.5. 1974 í Reykjavík. Maður hennar var Stefán Jónsson, f. 16.10. 1913, d. 11.3. 1989. Sonur þeirra Stefán Örn, f. 1947. 3) Rich- ardt Ryel, stórkaupmaður, f. 18.10. 1915 á Akureyri, d. 2.10. 1993 í Kaupmannahöfn. Kona hans Helga Christine Aalling, f. 12.9. 1924. Börn þeirra: Sólveig, f. 1951, Ás- dís, f. 1952, Kjartan, f. 1955, d. 1990, Mar- grét, f. 1956. Fyrir hjónaband átti hann eina dóttur, Gunn- hildi f. 1945. 4) Val- borg Ryel, snyrti- fræðingur, f. 1.8. 1917, d. 29.7. 1957 á Akureyri. 5) Hjördís Ryel, iðjuþjálfi, f. 4.2. 1928 á Akureyri. Maður hennar Geir Ólafsson, f. 22.2. 1909, d. 24.8. 1998 í Kaupmannahöfn. Sonur þeirra Björn Ryel Olafsson, f. 1955. Ottó ólst upp í foreldrahúsum á Akureyri, gekk í barnaskólann þar og lauk gagnfræðaprófi frá Gagn- fræðaskóla Akureyrar 1940. Hann fór til náms hjá Hindsberg í Kaup- mannahöfn árið 1946 og lauk námi þar tveimur árum síðar sem hljóð- færasmiður og fékk meistarabréf í þeirri grein 1955 og varð það að- alstarfsgrein hans síðan. Hann vann einkum við hljóðfærastilling- ar á píanóum og flyglum en greip einnig í önnur hljóðfæri ef þörf var á. Útför Ottós fer fram frá Akur- eyrarkirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30. Einn af fjársjóðum æskuminning- anna er bronsmedalía í kúluvarpi sem ég bar við hátíðleg tækifæri og var mjög dulur og fámáll um þegar ég var inntur eftir hvar ég hafði unnið til hennar. Hún hafði sín áhrif þar sem þeirra þurfti með. Ottó frændi minn gaf mér hana, sagðist eiga nóg af þessu. Ég hef ekki lagt mig sérstaklega eftir kúluvarpi síðan, þurfti þess ekki, ég átti medal- íuna. Hann var þéttur á velli, hann móð- urbróðir minn, þegar hann var upp á sitt besta, var svo sem ekkert að hafa orð á því og brosti frekar þegar maður vildi gera mikið úr og t.d. hafa gagn af í valdatafli götunnar. Hann var ófáan- legur til að hnykla einu sinni brýnnar, hvað þá vöðvana. og hló bara. Ég bjó býsna vel að frændum í æsku hvað stærð og krafta áhrærði en þeir voru vita gagnslausir þegar á þurfti að halda og til átti að taka. Ottó fæddist á Akureyri, hálfur Dani, fjórðungur Norðmaður og fjórð- ungur Íslendingur. Foreldrar hans áttu stórt og mynd- arlegt hús í Innbænum á Akureyri, byggðu það af framsýni og smekkvísi og þar ríkti gestrisni og mikil glað- værð. Þau buðu m.a. til sín nemendum í MA til vetrardvalar og í slíkum nem- endaskiptum var Ottó nokkur sumur á unglingsárum sínum í Vigur í Ísafjarð- ardjúpi. Þegar Vigur og Vigurfólkið bar á góma kom einhver hafblá heið- ríkja yfir svipinn, allar voru þær sögur og minningar hlýjar og skemmtilegar, ekki laust við að veiðiblikið hafi birst í augunum um leið og sagan af lunda- kippunum tveimur, með hundrað lundum í hvorri, á öxlunum á leiðinni heim úr bjarginu og hann stóð meðan hinir fleygðu sér niður til hvíldar á miðri leið. Það borgar sig ekki að setj- ast, sagði veiðimaðurinn. Að loknu gagnfræðaprófi þurfti að ákveða stefnuna, iðnina helst. En veiðimaðurinn og kúluvarparinn var líka liðtækur spilamaður, spilaði á nikkuna á böllum, á píanó og hvað sem var og virtist hafa það í fingrunum eða eyrunum eða einhvers staðar þar á milli. Svo útkoman varð fyrst hljóðfæra- stillingar og síðar hljóðfærasmíði og það varð ævistarfið og það sem hann gerði betur en flestir aðrir – að finna hina réttu tóna og stilla þá saman. Síðustu árin urðu á margan hátt erf- ið, langar dvalir á sjúkrahúsum, tví- sýnar aðgerðir, en alltaf var bitið á jaxlinn og tekið á móti af öllu afli. Med- alíurnar höfðu ekki komið af sjálfu sér. Ein til eða frá skipti ekki máli. Stefán Örn Stefánsson. OTTÓ RYEL ✝ Magnús WíumVilhjálmsson fæddist 25. janúar 1920 í Tungu v/ Laugaveg í Reykja- vík. Hann lést á Elli- heimilinu Grund 24. janúar síðastliðinn. Foreldrar hans voru Sigríður Júlía Hansví- umdóttir húsmóðir, f. á Maríubakka á Síðu í V-Skaftafellssýslu 14. júlí 1878, d. 31. júlí 1937, og Vilhjálmur Kristinn Stefánsson bifreiðastjóri, f. í Norðurkoti, Grímsnesi 23. nóvember 1888, d. 9. júní 1974. Systkini Magnúsar eru Kristinn, Hjörtur, Karl og Hans, sem eru látin, en eftir lifa Gústa, Hörður og Viktoría. Magnús kvæntist 6. september 1947 Sigfríði Pálmarsdóttur, f. í Reykjavík 4. desember 1922, d. 12. júní 2000. Foreldrar hennar voru Anna Guðbjörg Helgadóttir hús- móðir, f. 11. september 1898, á bænum Kópavogi, d. 11. október 1969, og Jón Pálmar Sigurðsson rafvirki, f. á Berustöðum í Holtum í Rangárvallasýslu 7. apríl 1895, d. 18. maí 1978. Magnús og Sigfríður eignuð- ust fjögur börn: Sig- urlínu Júlíu, f. 23. júlí 1948, maki Magnús Brimar Jóhannsson, f. 18. júní 1947, og eiga þau Magnús Brimar, Sunnu Krist- ínu og Jóhann Pétur; Pálmar Kristin, f. 19. september 1954, maki Kristín Þor- steinsdóttir, f. 20. ágúst 1962, d. 14. apríl 2000, þeirra dætur eru Hólmfríður Hulda, Sig- fríður Arna, Jóhanna Wíum og Ingibjörg Anna; Dagnýju, f. 12. mars 1957, maki Agnar Kárason, f. 14. desember 1957, og eiga þau Diljá, Arnar og Aron; Axel Wíum, f. 19. febrúar 1963, maki Sigur- björg Kristín Jónsdóttir, f. 27. ágúst 1967. Magnús ólst upp á Grímsstaða- holtinu í Reykjavík og bjó alla ævi í næsta nágrenni við það, síðast í Skerjafirði. Útför Magnúsar fer fram frá Grafarvogskirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 13.30. Elsku afi. Ég veit að þú varst búinn að vera að bíða eftir að fá hvíldina í eitt og hálft ár, eða alveg síðan amma dó, og nú loksins færðu að hitta ömmu aft- ur. Okkur krökkunum var sagt að það færi að styttast í þetta hjá þér og ég hélt að ég væri búin að búa mig undir þetta, en það er mjög erfitt að búa sig undir dauða manns sem mað- MAGNÚS WÍUM VILHJÁLMSSON ur dáði svona mikið. Ég þekkti ykkur ömmu örugglega öðruvísi en aðrir krakkar þekkja ömmu sína og afa, ég er búin að búa í næsta húsi við ykkur síðan ég var fjögurra ára og kom til ykkar á hverjum degi til að njóta fé- lagsskapar fólks sem hafði alltaf áhuga á að heyra það sem maður hafði að segja, sama hversu ómerki- legt það var. Ég á bara yndislegar minningar um ykkur, þið eruð virkilega bestu amma og afi sem nokkur getur hugs- að sér að eiga. Skilaðu kveðju minni til ömmu. Hvíl í friði. Þín Diljá. Okkur langar til að minnast vinar okkar Magnúsar Wíum með sérstöku þakklæti fyrir allar glaðværu sam- verustundirnar sem við áttum með þeim hjónum Magnúsi og Sigfríði (Bíbí) á Baugatanga 7. Þótt heilsan væri farin að bila síð- ustu árin voru þau ætíð glöð heim að sækja, enda höfðu þau frá mörgu að segja og minni Magnúsar um menn og málefni var alveg frábært. En þegar dauðinn sótti að og Magnús stóð eftir fullur hryggðar og trega var mælirinn fullur og hinn ötuli og glaðværi vinur okkar fór að feta sig síðustu sporin. Eitt sinn áttum við fjögur leið sam- an til Kanarí, en Magnús leigði sér ætíð bíl er hann dvaldi þar. Hann bauð okkur margsinnis í bíltúr, víðs vegar um eyjuna enda þekktu Magn- ús og frú þar vel til og sögðu okkur hvar best væri að kaupa ávexti, herraföt, efni til hannyrða o.fl. Þetta voru góðir dagar sem við minnumst með þakklæti. Oft hefur það glatt okkur að elskuleg dóttir þessara góðu hjóna er tengdadóttir okkar. Blessuð sé minning Magnúsar Wíum. Jónína Kristjánsdóttir, Sigfús Kristjánsson. ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS Sími 581 3300 Allan sólarhringinn — www.utforin.is Suðurhlíð 35, Fossvogi Sverrir Olsen útfararstjóri Bryndís Valbjarnardóttir útfararstjóri Sverrir Einarsson útfararstjóri Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla. "            +567+   ,(1 ! -#  + 2 !  #$  % $  #  &  '(!  ( (  (#) (      )    (* +,-- 68 9$ !. 2""#    314 + :"2  ; +$ !. 2""#    $+  ! 2   "  !. 2"2  +:  !. 2""#   !314 ( 2"2  +   !. 2"2   0  "#      3 34 #3 3 34 $ .! /  % #   %  # (%< +  #!  2=  01       2  $> ""#    !1 "2      > % 1#+  2 "34  268 "2     !. 2""#   ? 14 "2  @  !. 2""#  0!( "  68    !. 2""# $ "            @%5+ < +  #      "  %  0-  '(!  ( (  (# ) (      (* +,-- +    "1, "2    * " "1, ""#  <  8+  ! 2  ;"% 1 "1, "2  +  ! *  ""#  "3  "1, "2  +A. 2 +A. 2""#  +    "1, ""#  ' 0( !2  4;"  "1, "2  +  ! $+ , ""#  2"(  "1, "2    ;". 2""#  3 34 #3 3 34 $             < 7+5* +  (B 5" !  ,!  - .  " ,+. !1 4 C %      (# 1 (      (* +,--  < :"2  (   . 2""#  22< :"2  + , * ""#  *- < :""#  (2 *- "2  % 1< :"2   ! + 314 ""#         3 34 #3 3 34 $ "    (     (  ( * <$+++ 9 " 3  D  2 #2 ( 2 ( (   %   0-   ' 0# 2"2  +   ($ !1 ""#    0 !1 "2   ($, "#  ( 2 14  !1 "2     ""# #3 34 $

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.