Morgunblaðið - 10.04.2002, Qupperneq 36

MINNINGAR
36 MIÐVIKUDAGUR 10. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Már IngólfurIngólfsson síma-
verkstjóri fæddist í
Reykjavík 30. maí
1942. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut sunnu-
daginn 24. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Ingólfur
Eyjólfsson, f. 3. 4.
1916, d. 30. 7. 1952,
og Sigurjóna Anna
Sófusdóttir, f. 26. 1.
1916, d. 16. 2. 1984.
Þau skildu. Sigur-
jóna Anna giftist
síðar Alfred Nordgulen, f. 2. 12.
1916, d. 5. 6. 1980, stjúpföður
Más. Systkini Más eru Kristín
Ingveldur Ingólfsdóttir, f. 7. 2.
1938, eiginmaður hennar er Ás-
geir Sigurðsson, f. 11. 11. 1933,
og Magnús Nordgulen, f. 14. 11.
1949, eiginkona hans er Aldís
Óskarsdóttir, f. 1. 2. 1946.
Hinn 26. 12. 1965 kvæntist
Már Bryndísi Tryggvadóttur, f.
13. 7. 1947. Bryndís er dóttir
hjónanna Tryggva
Þorsteinssonar, f.
24. 4. 1911, d. 16. 7.
1975, og Rakelar
Þórarinsdóttur, f.
9. 2. 1910, d. 10. 2.
1977. Börn Más og
Bryndísar eru: 1)
Þorsteinn Tryggvi,
f. 19. 4. 1966, eig-
inkona hans er
Svanhildur Gunn-
laugsdóttir, f. 15. 6.
1970. Þau eiga
dótturina Sunnevu,
f. 5. 3. 2000. 2)
Sveinbjörn, f. 16. 4.
1967, eiginkona hans er Hildur
Júlía Lúðvíksdóttir, f. 22. 2.
1972. Fyrir á Sveinbjörn dótt-
urina Bryndísi Jónu, f. 19. 3.
1985. Sveinbjörn og Hildur eiga
saman Karel Fannar, f. 8. 6.
1993, Aron Frey, f. 5. 8. 1995 og
Adam Örn, f. 13. 7. 1998. 3) Már
Ingólfur, f. 7. 1. 1982. 4) Rakel
Anna, f. 7. 1. 1982.
Útför Más fór fram frá Sel-
fosskirkju 3. apríl.
Elsku pabbi. Með þessum orðum
viljum við þakka þér alla umhyggj-
una og samfylgdina undanfarin ár.
Svo margt var gert, svo margt
ógert. En þú munt lifa áfram í hjört-
um okkar.
Ljúfar voru stundir
er við áttum saman
Þakka ber drottni
allt það gaman
Skiljast nú leiðir
og farinn ert þú.
Við munum hittast aftur
það er mín trú.
Hvíl þú í friði
í ljósinu bjarta
Ég kveð þig að sinni
af öllu mínu hjarta.
(M. Jak.)
Ástar- og saknaðarkveðja.
Rakel og Már.
Nú ertu fallinn frá, elskulegur
tengdafaðir minn. Þú ert sjálfsagt
hvíldinni feginn því þetta er búið að
vera þér erfiðari ganga en þú vildir
láta aðra vita af, alltaf reist þú upp
bjartsýnn og þrautseigur, sama
hvað á dundi.
Við kynntumst fyrir 14 árum en
þegar ég fer yfir farinn veg finnst
mér eins og ég hafi þekkt þig alla
tíð. Minningarnar eru svo ótal marg-
ar og ljúfar því við áttum mjög vel
saman í svo mörgu, t.d. í góðum mat
og matargerð. Það var alltaf gaman
að koma með eitthvað gott að borða
til þín þegar þú lást á sjúkrahúsinu,
því þú kunnir svo vel að meta það.
Elsku Bryndís, megi Guð veita
þér og þínum styrk og kraft á þess-
um erfiðu tímum.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú er kominn lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka ykkur þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Blessuð sé minning þín.
Hildur.
Elsku afi Már. Nú er barátta þín
á enda og þú hefur hlotið hvíldina.
Margar minningar leita á hugann
þegar þú ert farinn. Minningar um
hlýjan og góðan afa sem vildi allt
fyrir okkur gera hvort sem það var
heima eða uppi í sumarbústað. Alltaf
var nóg pláss fyrir okkur enda ekki
að ástæðulausu sem öll börn löðuð-
ust að þér, því þú tókst öllum börn-
um sem þínum og kölluðu þau þig
afa Mása, eins og við gerðum. Alltaf
áttirðu eitthvað gott í munninn. Það
varð því að venju að labba út götuna
til afa Mása og ömmu og athuga
hvort afi ætti ekki sleikjó eða háls-
brjóstsykur. Við eigum svo óteljandi
minningar um þig og ömmu og er þá
einna helst að minnast allra stund-
anna á sumrin í Árdal sem voru afa
og okkur svo kærar. En þar smíð-
uðum við allt mögulegt og gróður-
settum heilan helling af trjám. Oft
höfðum við litlar brennur niðri í laut
og þá var gaman. Nú þegar kemur
að kveðjustund líða minningarnar
gegnum huga okkar og þær eru
ómetanlegar.
Elsku amma, þú hefur alla tíð
staðið eins og klettur við hlið afa.
Hann hefur getað sótt styrk sinn til
þín í veikindum sínum. Við dáumst
að dugnaði þínum og elju við
umönnun hans.
Elsku afi, við kveðjum þig með
söknuði. Við vitum að nú getur þú
labbað hjá Guði og englunum. Við
skulum passa ömmu fyrir þig.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
Hafðu gát á hjarta mínu,
halt mér fast í spori þínu
að þú farir aldrei frá mér,
alltaf Jesús vertu hjá mér.
(Ásmundur Eiríksson.)
Þín barnabörn,
Karel Fannar, Aron Freyr,
Adam Örn og Sunneva.
Elsku afi. Ég kveð þig með sökn-
uði. Minningarnar um þig koma upp
í hugann og verma hjartaræturnar.
Elsku amma, ég veit að þú átt um
sárt að binda núna á þessari miklu
sorgarstund.
Ég votta þér, amma mín, og öðr-
um mína dýpstu samúð.
Stundin líður, tíminn tekur
toll af öllu hér
sviplegt brotthvarf söknuð vekur
sorg í hjarta mér.
Þó veiti yl í veröld kaldri
vermir mig þó ætíð
að hafa á unga aldri
eignast vin sem þig.
Þú varst ljós á villuvegi
viti á minni leið
þú varst skin á dökkum degi
dagleið þín var greið.
Þú barst tryggð í traustri hendi
tárin straukst af kinn
þér ég mínar þakkir sendi
þú varst afi minn.
(Hákon Aðalst.)
Megi góður guð geyma þig, afi
minn.
Bryndís Jóna.
Okkur langar í nokkrum orðum
að kveðja og minnast bróður míns
og mágs, Más Ingólfssonar.
Við systkinin áttum saman glaða
æsku í Hafnarfirðinum við leik og
nám, eins og aðrir krakkar. Það var
alltaf gaman að leika sér með hinum
krökkunum í götunni heima. Öll í
hóp og öll saman, bæði stórir og
smáir. Æskan leið og við urðum full-
orðin og eignuðust fjölskyldur. Árin
liðu og þegar við eignuðumst sum-
arbústað eftir móður okkar og
stjúpföður dvöldum við þar saman
allar helgar, Már og Bryndís kona
hans, og tvíburarnir sem þá voru
litlir. Við unnum saman að breyt-
ingum á sumarbústaðnum og miklar
gróðursetningar fóru í gang og
stjórnaði Már öllu af miklum mynd-
arskap. Már skipulagði fyrir mörg-
um árum fjölskylduhelgi í sumarbú-
staðnum sem varð að árvissum
atburði. Þá var tjaldað um alla lóð-
ina í kringum bústaðinn, með börn-
um okkar, tengdabörnum og barna-
börnum og Magnús bróðir kom með
sína fjölskyldu. Þá komu allir saman
og elduðu, borðuðu og gerðu sér
glaðan dag saman. Bræðurnir Már
og Magnús stjórnuðu grillunum,
enda báðir úrvals kokkar. Þessi
liðnu sumur eiga eftir að verma okk-
ur í minningunni. Við Geiri mágur,
eins og Már kallaði Geira alltaf,
sendum fjölskyldunum á Skólavöll-
um 11 og 2 samúðarkveðjur og
geymum minningar um góðan bróð-
ur og mág.
Kristín og Ásgeir.
Með þessum fáu orðum viljum við
kveðja þig, Már Ingólfsson, maður-
inn hennar Bryndísar móðursystur,
pabbi Steina, Sveinbjörns og tvíbur-
anna Rakelar og Más.
Þegar við hugsum til baka koma
upp í hugann margar ánægjulegar
minningar, Akureyri, Selfoss, Akur-
eyri, Selfoss.
Það er með söknuði sem við
kveðjum þig, Már, en við hittumst á
nýjan leik á nýjum stað.
Á kertinu mínu ég kveiki í dag
við krossmarkið helgi og friðar,
því tíminn mér virðist nú standa í stað,
en stöðugt þó fram honum miðar.
Ég finn það og veit að við erum ei ein,
að almættið vakir oss yfir,
því ljósið á kertinu lifir.
Við flöktandi logana falla nú tár,
það flýr enginn sorgina lengi.
Hún braut allar vonir, hún braut allar
þrár
hún brýtir þá viðkvæmu strengi,
er blunda í hjarta og í brjósti hvers
manns.
Nú birtir, og friður er yfir,
því ljósið á kertinu lifir.
Sá einn þekkir gleðinnar gáska og fjör
sem gist hefur þjáning og pínu.
Sá einn getur sigrast á ótta og kvöl,
sem eygir í hugskoti sínu,
að sorgina við getum virkjað til góðs
í vanmætti sem er oss yfir,
ef ljósið á kertinu lifir.
(Kristján Stefánsson.)
Elsku Bryndís, Steini, Svein-
björn, Rakel, Már og fjölskyldur.
Hugur okkar er með ykkur á þess-
um erfiðu tímum. Við vottum ykkur
okkar dýpstu samúð og biðjum Guð
að styrkja og vera með ykkur.
Ketill, Ásdís, Sólveig, Anna
Hildur og fjölskyldur.
Minningabrotin verða ótrúlega
lifandi þegar við hjónin rifjum upp
nær 30 ára ánægjulega viðkynningu
við vin okkar Má Ingólf Ingólfsson,
sem nú er farinn til æðri heimkynna.
Við kynntumst 1973 í starfi fyrir
Knattspyrnudeild UMF Selfoss,
ekki sem fræknar fótboltahetjur,
heldur í stjórn deildarinnar þar sem
Már starfaði sem gjaldkeri um ára-
bil. Hann lagði mikla alúð í störf sín
þar sem og í öðrum félagsstörfum.
Már var einn af stofnfélögum JC
Selfoss og gegndi hann meðal ann-
ars embætti forseta félagsins við
góðan orðstír.
Við áttum ekki síðri stundir með
þeim hjónum Bryndísi og Má utan
félagsstarfa og standa ferðir út fyrir
landsteinana þar upp úr. Við fórum
saman til Mallorca 1977 ásamt börn-
um okkar. Þetta var fyrsta utan-
landsferð okkar og vorum við í góð-
um höndum og öruggum með þau
sem ferðafélaga. Við áttum eftir að
fara saman til Danmerkur mjög
skemmtilega og eftirminnilega ferð,
sérstaklega minnumst við heim-
sóknarinnar í Tívolíið á Bakkanum.
Til Luxemburgar fórum við ásamt
fleirum úr JC Selfoss. Þar eins og
annarsstaðar áttum við ógleyman-
legar stundir.
Már var sérlega góður vinur, hlýr
í viðmóti og áhugasamur viðmæl-
andi. Hann hafði gaman af að
ferðast, enda mikill heimsmaður.
Hann naut sín ekki hvað síst við að
leiðbeina okkur hinum á sviði matar-
og víngerðar enda kunnáttumaður
hvað það varðaði.
Margt fleira væri hægt að nefna
sem er vel geymt í sjóði minninga
um góðan dreng. Þegar vinur okkar
lést var hann búinn að berjast hetju-
lega og af bjartsýni við erfið veikindi
síðustu árin en nú eru þrautirnar að
baki. Ástvinir hans háðu þessa bar-
áttu með honum af sama æðruleysi.
Kæra Bryndís, Steini, Sveinbjörn,
Rakel, Már og aðrir fjölskyldumeð-
limir, megi algóður Guð styrkja ykk-
ur og hugga.
Af eilífðar ljósi bjarma ber
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegrı́en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(E. Ben.)
Blessuð sé minning Más Ingólfs
Ingólfssonar.
Haukur Arnarr og
Kristín (Sissa).
Það var að morgni dags hinn 25.
sl. að mér var tjáð að Már Ing-
ólfsson samstarfsmaður og félagi
væri allur. Ég verð að viðurkenna að
mér var ekki brugðið, hetjan var
búin að berjast við illvígan sjúkdóm
í nokkur ár. Það var með ólíkindum
hvar forlögin lögðu á þennan mann.
Kynni okkur Más hófust sumarið
1961 austur á fjörðum. Var verið að
byggja nýtt símakerfi á Höfn í
Hornafirði undir stjórn stjúpföður
hans Alfreðs Nordgulen.
Már verður mér minnisstæður
maður, hann var ófeiminn við að
láta í ljós sínar skoðanir, úrræða-
góður, óragur við að fara ótroðnar
slóðir og gat verið harður ef hann
mætti mótspyrnu, sem hann brást
við á sinn persónulega hátt. Gerði
hann gjarnan góðlátlegt grín að
mönnum og sannfærði menn um hið
rétta á sinn hátt. Málinu lauk án ill-
inda og allir gengu sáttir frá þeim
fundum.
Hann var ágætur verkstjóri sem
birtist í því að hann kom því þannig
fyrir að hver og einn gegndi sínu
hlutverki, hver og einn bar ábyrgð á
því sem hann gerði og var hann
óspar á hrós.
Dagsfarslega var hann gaman-
samur og hjartahlýr maður sem var
reiðubúinn að aðstoða menn í raun.
Már gekk í Póst- og símaskólann,
tók próf í símsmíði og lauk meist-
araprófi í faginu.
Starfaði Már um tíma hjá stjúp-
föður sínum Alfreð Nordgulen eins
og áður er getið og var starf þeirra
m.a. fólgið í að leggja loftlínur í jörð
undir háspennulínur. Var þetta oft
erfitt starf þar sem vinnusvæði var
utan vega og langt að fara með efni
og verkfæri.
Þetta var góður skóli sem nýttist
Má vel þar sem komið var við flesta
þætti símalagna sem þá voru að
stórum hluta á staurum.
Jarðsímalagnir og bygging á
símakerfum urðu aðalvettvangur
Más og lærði hann þá list að með-
höndla það efni sem gerði miklar
kröfur um vandvirkni og leikni. Mis-
tök gátu orðið dýr og gerði Már sér
vel grein fyrir því.
Már settist að á Selfossi og gerð-
ist þar verkstjóri yfir rekstri og ný-
byggingum símakerfa í Árnessýslu
og nágrenni.
Már leiddi hóp manna sem hefur
unnið gott verk, bilanir eru í lág-
marki og naut hann virðingar undir
og yfirmanna. Það þótti dauflegur
fundur hjá tæknideildinni ef Már
var ekki á staðnum.
Ég minnist sérstaklega ferða okk-
ar um svæðið hans. Vorum við oftast
einir á ferð í þessum ferðum. Kynnt-
ist ég Má þá best, og voru þau kynni
á þann veg að ég kunni vel að meta
hans skoðanir og metnað.
Kom það greinilega í ljós hvað Má
var annt um svæðið sitt og að hvergi
væru veikir hlekkir. Samskiptum
okkar lauk ætíð með orðunum:
„Segjum það.“
Góður drengur er genginn. Sendi
ég og fjölskyldan mín innilegar sam-
úðarkveðjur til Bryndísar, fjöl-
skyldu og annarra skyldmenna.
Blessuð sé minning Más Ingólfs-
sonar.
Sveinbjörn Matthíasson.
Sunnudaginn 24. mars síðastlið-
inn kvaddi þennan heim vinur okkar
og vinnufélagi Már Ingólfur Ingólfs-
son. Minningar um góðar stundir og
samskipti liðinna ára sækja að á
kveðjustund. Okkur þykir það sjálf-
sagt að vinir og félagar séu alltaf til
staðar, en sem betur fer leiðum við
ekki oft hugann að öðru í daglegu
amstri. T.d. að hittast í morgunkaffi
og ræða um viðburði líðandi stund-
ar. Það var svo sjálfsagt að þar væri
Már sem hafði ýmislegt til málanna
að leggja, og oftast voru umræður á
léttu nótunum og glatt á hjalla.
Már hafði oft í mörg horn að líta
sem símaverkstjóri og tók umkvört-
unum og athugasemdum með jafn-
aðargeði. Már var einn af stofnend-
um starfsmannafélags okkar hjá
Pósti og síma á Selfossi og var fyrsti
formaður þess. Þar var hann virkur
félagi og tók þátt í félagsstarfinu á
meðan heilsa hans leyfði.
Það er svo ótalmargt sem hægt er
að rifja upp um liðinn tíma, en með
þessum fáu orðum kveðjum við Má
með söknuði og þökkum honum
samskiptin í veraldarvafstrinu.
Við sendum Bryndísi og fjölskyld-
unni allri okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Vinnufélagar Íslandspósts,
Selfossi.
Í dag kveðjum við góðan og kær-
an vin og nágranna, Má Ingólf Ing-
ólfsson. Það var fyrir 23 árum sem
við fluttum í næsta hús við Má og
fjölskyldu. Kynni okkar urðu strax
mikil og traust. Í gegnum tíðina
hafa vinaböndin orðið sterk og góðu
stundirnar fjölmargar.
Nú þegar Már hefur kvatt þennan
heim eftir erfið veikindi rifjast allar
þessar samverustundir upp. Stundir
eins og grillveislurnar, ferðalögin til
útlanda, heimsóknirnar og síðast en
ekki síst öll samtölin um daginn og
veginn við grindverkið. Allt minn-
ingar sem við munum geyma um
ókomna tíð.
Með þessum fallegum erindum úr
sálmi séra Valdimars Briem kveðj-
um við Má með söknuði og þökkum
honum fyrir trygga og góðan vináttu
í gegnum árin;
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
vinirnir kveðja,
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkstu þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Bryndís, fjölskylda og aðrir ást-
vinir. Við sendum ykkur okkar inni-
legustu samúðarkveðjur og biðjum
guð að veita ykkur styrk á þessari
erfiðu stundu.
Ólafur, Matthildur og
fjölskylda.
MÁR INGÓLFUR
INGÓLFSSON