Morgunblaðið - 28.04.2002, Blaðsíða 48

48 SUNNUDAGUR 28. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
NÝVERIÐ urðu ráðherraskipti í rík-
isstjórn þegar Akureyringurinn
Tómas Ingi Olrich tók við af Birni
Bjarnasyni. Það er svo sem allt í lagi
að Akureyri eigi ráðherra. Með þessu
fækkaði ráðherrum Reykjavíkur.
Nú hefði mátt ætla að forsætisráð-
herra gripi kjörið tækifæri til að
jafna hlut Reykjavíkur með því að
skipta út ráðherra frá landsbyggð-
inni, Sturlu Böðvarssyni, sem hefur,
að flestra áliti, reynst duglaus og
hæfileikasnauður og skipað einn af
þingmönnum flokks hans í Reykja-
vík, t.d. Guðmund Hallvarðsson, í
starf samgönguráðherra.
Einnig er orðið tímabært að rjúfa
þá furðulegu hefð að í embætti sam-
gönguráðherra má aldrei skipa þing-
mann frá höfuðborgarsvæðinu! Vert
er að benda á hinn mikla mun á íbúa-
fjöldanum og þar með framkvæmda-
þörfum mikils meirihluta þjóðarinn-
ar. Í nær tvo áratugi hafa
landsbyggðarþingmenn, þar af þrír
Þingeyingar, skipað þetta ráðherra-
embætti og hafa þeir allir sýnt mikla
sérhagsmunagæslu fyrir lands-
byggðina á kostnað Reykjavíkur-
svæðisins. Mest hefur borið á
heimskulegri og óhagkvæmri for-
gangsröðun. Ég geri ráð fyrir að
flestir landsmanna hefðu kosið að
jarðgöng undir Holtavörðuheiði
hefðu komið á undan Vestfjarða-
göngunum. Um það geta menn leitað
álits þeirra þúsunda vegfarenda sem
lenda í hrakningum og töfum á þess-
ari mikilvægu samgönguleið, sem
tengir Norðurland við Vesturland og
höfuðborgarsvæðið. Sömuleiðis hefði
verið heppilegra að gera jarðgöng
undir Öxnadalsheiði og/eða Vaðla-
heiði frekar en göngin til Ólafsfjarð-
ar. Og til að kóróna vitleysuna á nú að
gera göng alla leið til Siglufjarðar, út-
kjálkabæjar sem einu sinni var mik-
ilvægur útgerðarstaður.
Þetta eru dæmi um ömurlega for-
gangsröðun. Nú er að sjá hvort for-
sætisráðherra hefur hugrekki til
slíkra ráðherraskipta. Allavega er
hann nógu ráðríkur til að fram-
kvæma þetta.
Hann ætti nú að sýna að hann sé
verðugur þess að vera þingmaður
Reykjavíkur nr. 1.
JÓN OTTI JÓNSSON,
prentari.
Ætlar forsætisráð-
herra að glutra niður
gullnu tækifæri?
Frá Jóni Otta Jónssyni:
ÞAR sem ég undirritaður er nú á ní-
ræðisaldri verður mér æ ljósara að
hinsta kallið nálgast, þótt enn kunni
að vera tímakorn í það. En til vonar
og vara vil ég bera fram þrjár óskir
til þeirra sem kynnu að vilja setja
kveðjuorð til mín á blað og byggjast
þær óskir, eins og augljóst er, á þeim
miklu breytingum sem orðið hafa á
eftirmælum upp á síðkastið.
1. Að enginn nákominn ættingi
minn skrifi aukatekið orð um mig lát-
inn.
2. Fari svo að einhver vilji endilega
kveðja mig á prenti, bið ég hann eða
hana að skrifa ekki „sendibréf til líks-
ins“, þ.e. ekki ávarpa mig beint enda
verð ég þá, eftir því sem ég veit best,
ekki lengur lesandi neins fréttablaðs.
3. Að enginn beri við að hnoða sam-
an kveðjuorðum í bundnu máli eða
birta í ritsmíð sinni ljóð eða vers eftir
aðra, sérstaklega ekki þau sem nú
má heita að birtist oft á dag á eft-
irmælasíðum Morgunblaðsins,
hversu góð sem þau annars kunna að
vera.
Fyrstu tvær óskirnar byggjast
auðvitað á því hversu tilfinninga-
þrungin slík eftirmæli eru að jafnaði.
Heitar tilfinningar eiga ekkert erindi
fyrir augu almennings þótt þær séu
sjálfsagðar og kærkomnar milli
þeirra sem unnast. Hins vegar er
mér ekki á móti skapi að sagðar verði
skopsögur af mér ef til eru eða ein-
hverjar þær sem ég hef sagt því mér
hefur alltaf þótt gaman að koma fólki
til að hlæja.
TORFI ÓLAFSSON,
Melhaga 4, Reykjavík.
Óskir á ævikvöldi
Frá Torfa Ólafssyni:
VIÐ verkamennirnir óskum verk-
fræðingafélaginu til hamingju með
90 ára afmælið en verðum þó að gera
eina athugasemd. Listasafn Einars
Jónssonar var tengt Hitaveitunni á
fullveldisdaginn 1. desember 1943.
Þetta með 17. júní byrjaði ekki fyrr
en árið eftir. Við erum nú næstum al-
veg sáttir við þetta val ykkar en
hefðum þó viljað hafa Sundhöllina
ofar. Þetta álit byggjum við á þeirri
miklu vinnu sem við höfum haft við
að lagfæra steypuskemmdir þarna í
Sundhöllinni. Annars er það um-
hugsunarefni hvar verkfræðin byrji
og hvar hún endar. Við teljum til
dæmis að það hafi verið heilmikið
verkfræðiafrek þegar Möllerup mót-
orinn var settur í árabátinn á Ísafirði
þarna um árið. Eftir það þurftum við
ekki að róa og gátum einbeitt okkur
að veiðunum. Nú, þetta hafði þær af-
leiðingar að fræðslulög voru sett og
farið var að kenna fólki að lesa í
stórum stíl. Þetta leiddi svo af sér að
hægt var að stofna Morgunblaðið.
Nú höfum við mikla vinnu við
steypuviðgerðir í Þjóðminjasafninu
og ekki neinn samdráttur þar.
Straumþungi ferðamanna fer vax-
andi. Þess vegna er það svolítið
slæmt að hafa Þjóðminjasafnið stöð-
ugt í viðgerð. Væri því ekki upplagt
að safnið keypti keypti Perluna og
hitaveitugeymunum yrði breytt í
geymslur og sýningarsali? Það eru
taldir kostir sýninga og geymslu-
húsa þjóðminja að þau séu eldtraust,
vatns- og vindheld, einnig að sólar-
ljós eigi ekki greiðan aðgang. Þarna
við Perluna er nóg af bílastæðum og
gott svigrúm fyrir langferðabíla. Svo
má ekki gleyma því að geymarnir
eru úr stáli og þ.a.l. engin steypa til
að gera við. Ef af þessu verður má
ekki gleyma að aftengja geymana.
GESTUR GUNNARSSON,
tæknifræðingur,
Flókagötu 8, Reykjavík.
Möllerup-mótor
Frá Gesti Gunnarssyni: