Morgunblaðið - 03.12.2002, Side 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 3. DESEMBER 2002 33
vegna veikinda sem gert höfðu vart
við sig. Hún kom í heimsókn eftir að
skóli byrjaði í haust og horfur virtust
góðar. Það var samstarfsfólki hennar
og nemendum, sem spurðu oft um
það hvort Sigríður færi ekki að koma,
því mikið reiðarslag þegar veikindi
hennar ágerðust snögglega og drógu
hana til dauða á örskömmum tíma.
Við kveðjum ljúfa og góða konu
sem setti skemmtilegan svip á starfið
í Hagaskóla sl. áratug um leið og við
biðjum eftirlifandi eiginmanni henn-
ar og fjölskyldu allrar guðs blessun-
ar.
Skólastjóri og starfsfólk
Hagaskóla.
Mig langar að minnast vinkonu
minnar Siggu með þakklæti fyrir þær
stundir sem við áttum saman.
Ég ann þér æskunnar veldi.
Ég ann hinum göfga hlyn.
Ég ann þeim, sem eiga gáfur.
Ég ann þeim sem meta sinn vin.
Ég ann þó mest af öllu
orku, sem þolir sár,
og vilja sem veit hvað það gildir
að virða sín manndómsár.
(Gunnlaugur Björnsson.)
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Vilhjálmur og fjölskylda, mínar
innilegustu samúðarkveðjur,
Vilborg Jónsdóttir (Dista).
Nú þegar ég kveð vinkonu mína
Sigríði Erlu leitar hugurinn til barn-
æskunnar, þá var hún strax orðin
leiðtogi og skipulagði ferðir okkar, til
dæmis ferðalag okkar á hjólum í
sundlaugina á Álafossi. Sigga sagði
að það væri ekkert mál að hjóla þetta
og ég elti hana en þá var brekkan í
Árbæ ekki eins auðfarin og í dag. Ég
man hana geislandi efst í brekkunni
þegar hún sagði: ég vissi að við gæt-
um þetta. Sundlaugaferðir okkar
voru margar og alltaf eitthvað spenn-
andi í hverri ferð. Sigga æfði sund og
keppti með sundfélaginu Ægi með
góðum árangri enda nýttist einbeitn-
ing og þol hennar þar vel og ekki síð-
ur er við fórum í fimleika hjá Ár-
manni. Í sumarbústaðnum þeirra
upplifðum við skemmtilegt unglinga-
tímabil.
Árin liðu, og þar kom að við gift-
umst. Sigga var glæsileg og stolt þeg-
ar hún giftist Villa sínum og ég hef
alltaf sagt að ég muni ekki neina konu
eins fallega og geislandi eins og
Siggu þegar hún gekk með börnin sín
þrjú. Barnauppeldið tók við og sam-
vistir við fjölskyldu og aðra vini en við
áttum alltaf okkar dag í mánuði
ásamt Distu vinkonu okkar. Þá fórum
við í gönguferðir og búðaráp og feng-
um okkur síðan eitthvað að borða.
Þegar börnin voru komin á legg fór-
um við þrjár í skíðaferð að sumarlagi
á jökulinn Hintertux í Austurríki.
Síðdegis gengum við síðan á fjalla-
stígum Alpanna.
Sigga var góð skíðakona og mikil
útivistarkona. Hún leiddi okkur
áfram í gönguferðum hér í nágrenni
Reykjavíkur og miðlaði til okkar
fróðleik. Sigga naut alveg sérstak-
lega dvalar sinnar með Villa og fjöl-
skyldu á Eiði enda voru skemmtilegir
dagar þegar hún kom suður og sagði
frá hvað þau hefðu gert þar saman.
Ég mun minnast allra dagana okk-
ar nú í sumar og haust en þá kom
styrkur þinn enn betur í ljós og vænt-
umþykja fyrir fjölskyldu þinni.
Kæra fjölskylda okkar innilegustu
samúðarkveðjur, sorgin er mikil, Guð
blessi ykkur öll. Elsku Sigga, ég og
fjölskylda mín kveðjum þig með
söknuði.
Þín vinkona
Jensína Lillý.
Sunnudagurinn var undurfagur.
Sólin skreið úr austri og hellti rauð-
gullnum geislum sínum yfir Bláfjöllin
og borgina við sundin. Birtan dansaði
á haffletinum. Síminn hringdi, ég
hrökk í kút og varð harmi slegin þeg-
ar Vilhjálmur tilkynnti mér lát Sig-
ríðar Erlu þá um nóttina.
Við vinkonur Sigríðar, Kristín
Marja og ég komum í síðustu heim-
sóknina 15. nóvember á glæsilegt
heimili þeirra Sigríðar og Vilhjálms
sem ber vitni listrænum smekk Sig-
ríðar og veiðimannsins Vilhjálms.
Eins og alltaf lék Sigríður á als oddi,
skenkti kaffið úr hvítu Illumsbollun-
um sem við Kristín töldum okkur allt-
af eiga ofurlítið í.
Við kynntumst í Ölduselsskóla fyr-
ir tæpum 20 árum, allar kennarar að
mennt. Sigríður var farsæll kennari,
mjög kröfuhörð ekki síst við sjálfa sig
og naut þess að ná árangri í starfi.
Við ræddum mikið um bókmenntir
og það sem efst var á baugi í leikhús-
unum hverju sinni. Þar voru þær
Kristín Marja og Sigríður á heima-
velli, báðar vel að sér í bókmenntum.
Það voru oft heitar umræður um
Karen Blixen, verk hennar og ekki
síst um hana sjálfa. Við vorum allar
heillaðar af Blixen. Blixen og Sigríð-
ur voru ólíkar en áttu þó eitt sameig-
inlegt. Báðar elskuðu þær hina villtu
náttúru, Blixen hásléttuna í Afríku en
Sigríður Langanes. Þar áttu þau
hjónin ásamt öðrum býlið Eiði og þar
eyddu þau mestum frítíma sínum. Á
vorin þegar skóla lauk kom blik í
augu Sigríðar, hún hlakkaði alltaf til
að fara norður og var farin um leið og
skólanum lauk. Ég borgarbarnið
skildi aldrei hvernig hægt var að
dvelja sumarlangt í afskekktri sveit
en Sigríður hreif okkur vinkonurnar
með frásögnum af æðarvarpinu á
vorin, dúntekjunni og spriklandi sil-
ungi í vatninu.
Við Sigríður vorum árum saman í
stjórn Kvenstúdentafélags Íslands
og átti félagsstarfið vel við hana. Sig-
ríður var glæsileg kona, vel menntuð,
glaðlynd og skemmtileg.
Ég sakna góðrar vinkonu.
Auður Stella.
Þegar Villi hringdi og við fengum
staðfest það sem við höfðum óttast,
að Sigga væri dáin, losnaði um kökk
sem safnast hafði upp síðustu daga
og vikur. Þrá eftir því sem einu sinni
var, þegar við vorum ungar og færar í
flestan sjó. Í nærri þrjá áratugi höf-
um við átt saman ævintýrastað á
landsenda, á Eiði á Langanesi. Minn-
ingarnar eru eins og myndir í sand-
bleikum litatóni, í ætt við föl, vind-
blásin stráin og sindrandi birtuna á
Eiði. Myndir sem ekki verða séðar
með augum eingöngu, heldur sem
upplifun hið innra og þó frekar sem
næm tilfinning fyrir arfleifð horfinna
kynslóða og listræns hugarflugs.
Sigríður Erla var glæsileg kona,
ljós yfirlitum, hávaxin og bar sig vel.
Það var sama hverju hún klæddist,
vinnugalla eða karlmannsjakka, per-
sónuleiki og stíll hennar gat breytt
tötrum í tísku. Pastellitir og allir
náttúrulitir fóru henni einkar vel.
Kvöldinu, sem við hittumst fyrst á
heimili okkar hjóna um árið í Breið-
holtinu, mun ég aldrei gleyma. Óm-
urinn frá þeim fundi okkar, mál-
hreimur, hlátur, ákafi og mælska
hennar hreif mig mjög og mér fannst
sem ekkert gæti nokkurn tímann
bugað okkur, þennan hóp.
Við sem lifum við ströndina vitum
þó aldrei hvað reka mun á fjörur okk-
ar. Öllu ægir þar saman, alls kyns
dóti og gersemum. Við munum því
halda áfram að ganga rekann full eft-
irvæntingar, fylgjast með flugi
fuglanna og marglitum veifum yfir
varpinu, blaktandi í dagfarsvindin-
um. Sjávaraldan mun skola burt
hvítu blúndumynstri og jafnharðan
mynda nýtt í svörtum fjörusandinum.
Við hjónin sendum aðstandendum
innilegar samúðarkveðjur.
Sigríður Ágústa Ásgrímsdóttir.
Nú í svartasta skammdeginu, þeg-
ar daginn fer senn að lengja, berst
okkur sú óvænta sorgarfregn að Sig-
ríður Erla, fyrrum nágranni okkar og
kær vinkona sé látin úr illvígum sjúk-
dómi, langt um aldur fram.
Hér verður ekki rakinn æviferill
Sigríðar Erlu, það munu aðrir gera,
heldur aðeins rifjuð upp örfá minn-
ingarbrot sem koma upp í hugann og
gerðust fyrir áratugum þegar þau
hjónin Sigurbjörn og Margrét tóku
sér búsetu ásamt fjórum börnum á
Njálsgötunni, gegnt heimili okkar.
Þá bundust þau vináttubönd sem
haldist hafa æ síðan.
Heima hjá okkur var hún kölluð
„Sigga litla“ til aðgreiningar frá Sig-
ríði systur okkar.
Þó aldursmunur væri allmikill þá
varð þessi litla, ákveðna hnáta með
ljósu lokkana heimagangur hjá okk-
ur, frjáls í fasi og geislandi af lífs-
gleði.
Í hugum okkar eldri er bjart yfir
þessum árum, jafnvel veðrið var
betra.
Þá var hvorki sjónvarp eða aðrar
tækninýjungar sem trufluðu mannlíf-
ið.
Fólk gaf sér stund til að hittast og
ræða málin og þegar vel viðraði var
farið í smá bíltúr um nágrannasveitir
í gamla Renó-bílnum. Þá var stoppað
við fallega laut eða læk, nestið tekið
fram og lífsins notið í ró og næði og
oftar en ekki var „Sigga litla“ með í
ferð og lífgaði upp á tilverun.
En árin líða, unga stúlkan vex úr
grasi, getur sér gott orð í íþróttum og
félagsstarfi, aflar sér staðgóðrar
menntunar, eignast góðan mann og
mannvænleg börn og sú taug sem
hafði myndast milli fólksins á Njáls-
götunni fyrir áratugum slitnaði aldr-
ei.
Nú er skyndilega klippt á einn
þráð þessarrar taugar en minningin
um Sigríði Erlu mun búa í hugum
okkar meðan við lifum.
Við vottum eiginmanni, börnum og
öðrum ástvinum, okkar dýpstu sam-
úð.
Sigríður, Björgvin, María
og Hallveig.
 Fleiri minningargreinar um Sig-
ríði Erlu Sigurbjörnsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Elskulegur eiginmaður minn,
ÞÓRÐUR ÞÓRÐARSON
bifreiðarstjóri,
Sóleyjargötu 18,
Akranesi,
andaðist laugardaginn 30. nóvember.
Útför hans fer fram frá Akraneskirkju laugar-
daginn 7. desember kl. 14.00.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Ester Teitsdóttir.
frá kr. 29.000
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför ástkærs eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
JÓNASAR E. NORDQUIST,
Espigerði 4.
Einnig sendum við alúðarþakkir til starfsfólks
Úrvals/Útsýnar á Kanaríeyjum.
Sérstakar þakkir til Jakobínu, Hugrúnar og Stefáns.
Ykkur öllum óskum við gleðilegrar hátíðar.
Guð blessi ykkur öll.
Halla S. Jónsdóttir,
Jón Nordquist, Pálína Friðgeirsdóttir,
Brynja Nordquist, Þórhallur Gunnarsson
og fjölskylda.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, systir, amma og langamma,
STELLA ÁRNADÓTTIR,
Skólavörðustíg 24a,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
laugardaginn 30. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskapellu
föstudaginn 6. desember kl. 10.30.
Hilmar Mýrkjartansson,
Sigríður Ágústa Hilmarsdóttir,
Ragnheiður Hilmarsdóttir, Steinar Jónsson,
Gréta Árnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför
okkar elskulega
JÓNASAR RAGNARS SIGURÐSSONAR
gullsmiðs,
frá Skuld í Vestmannaeyjum,
til heimilis á Austurbrún 2, Reykjavík.
Sérstakar þakkir viljum við færa Valgerði
Sigurðardóttur lækni og starfsfólki líknardeildar Landspítalans í Kópa-
vogi fyrir góða umönnun og hlýhug.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ingunn Lovísa Ragnarsdóttir,
Audrey Magnússon,
Lynda Harðardóttir,
Helga Harðardóttir,
Lísa Harðardóttir,
Hörður Harðarson,
tengdabörn og barnabörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
SIGURJÓN ÓLAFSSON,
til heimilis á Hrafnistu
í Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi föstudaginn
29. nóvember.
Elín Anna Sigurjónsdóttir, Óttar Eggertsson,
Þorsteinn Sigurjónsson, Ásthildur B. Snorradóttir,
Guðrún Sch. Sigurjónsdóttir, Franz Guðbjartsson,
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur sonur, faðir okkar, tengdafaðir, afi,
sambýlismaður og bróðir,
SÍMON ÁSGEIR GRÉTARSSON,
andaðist á Sjúkrahúsi Suðurlands sunnu-
daginn 1. desember.
Grétar Símonarson, Guðbjörg Sigurðardóttir,
Grétar Símonarson, Signý Yrsa Pétursdóttir,
Ásgeir Hrafn Símonarson,
Andri Dagur Símonarson,
Guðný Indriðadóttir,
barnabörn og systkini hins látna.