Morgunblaðið - 28.06.2003, Side 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. JÚNÍ 2003 39
✝ Þorbergur EinarEinarsson fædd-
ist á Ytri-Sólheimum
í Mýrdal 17. septem-
ber 1925. Hann lést á
dvalarheimilinu
Hjallatúni í Vík í
Mýrdal aðfaranótt
sunnudagsins 22.
júní síðastliðins. Þor-
bergur var þriðja
barn foreldra sinna,
Einars Einarsonar
bónda, f. 12. septem-
ber 1889, d. 9. sept-
ember 1955, og Ólaf-
ar Einarsdóttur
húsfreyju, f. 8 janúar 1890, d. 22.
ágúst 1976. Systkini hans eru
Kristjana Geirlaug, f. 29. júní
1919, d. 2. febrúar 2002, Maríus
Guðni, f. 15. mars 1923, d. 15.
mars 1950, Þorsteinn, f. 17. nóv-
ember 1927, Sigurjón Einar, f.
20. október 1930, og Sigríður
Guðmunda, f. 2. desenber 1933.
Þorbergur var ókvæntur og
barnlaus.
Hann ólst upp á
Ytri-Sólheimum til
18 ára aldurs. Hann
var þrjár vertíðar í
Vestmannaeyjum en
vann heima á sumr-
in. Þorbergur var
lengi við bústörf hjá
Guðlaugi G. Jóns-
syni í Vík í Mýrdal.
Nokkur ár vann
hann í fiskvinnslu
hjá Ísbirninum á
Seltjarnarnesi og á
síldarplani á Seyðis-
firði til 1966, þegar
hann fór aftur heim
að Sólheimum og var búhirðir hjá
Erlingi Ísleifssyni og fleiri bænd-
um í Mýrdal. Síðasta starf Þor-
bergs var að sjá um sorphirðu hjá
Víkurkauptúni og þar var hann
þar til hann lét af störfum.
Síðustu ár bjó Þorbergur á
dvalarheimilinu Hjallatúni í Vík.
Útför Þorbergs verður gerð
frá Víkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 16.
Þorbergur föðurbróðir minn lést í
svefni svo óvænt og óundirbúið.
Hann valdi til þess fallegasta dag
júnímánaðar þegar dagurinn er
lengstur og sól hæst á lofti. Hann
hafði ekið um Víkina á gamla Volv-
onum að sinna sínum hefðbundnu
laugardagserindum, lagðist til
svefns um kvöldið og var allur
sunnudagsmorguninn.
Þorbergur var ekki allra en þeir
sem eignuðust vináttu hans áttu
hana svo sannarlega ósvikna. Þor-
bergur fæddist að hausti á Ytri-
Sólheimum í Mýrdal og var þriðja
barn foreldra sinna. Á þessum tíma
var mannmargt á Sólheimabæjun-
um fimm og lífsbaráttan hörð. Vorið
var tími Þorbergs og hápunktur
vorkomunnar var sauðburðurinn því
þar var hann á heimavelli.
Þorbergur var með hærri mönn-
um og eru mínar fyrstu minningar
tengdar honum, heima á Sólheim-
um, er hann hélt mér á háhesti og
þvílíkt útsýni.
Þorbergur hleypti heimdraganum
um tvítugt og fór í nokkur ár á ver-
tíð í Vestmannaeyjum en vann við
ýmis störf heima í Mýrdalnum á
sumrin. Var í nokkur ár við fisk-
vinnslu hjá Ísbirninum á Seltjarn-
arnesi og síldarsöltun fyrirtækisins
á Seyðisfirði.
Síðasta starfið sem Þorbergur
hafði var að annast sorphirðu í Vík í
Mýrdal og gegndi hann því þar til
hann fór á eftirlaun.
Sem krakki man ég eftir að Þor-
bergur kæmi færandi hendi er hann
kom heim á vorin af vertíð og alltaf
mundi hann eftir okkur krökkunum.
Þorbergur var hrjúfur maður en
hafði stórt hjarta og var barngóður.
Þetta veit enginn betur en ég og
dóttir mín. Hin síðari ár þurfti Þor-
bergur reglubundið að leita sér
lækninga til Reykjavíkur og bjó
hann þá oft hjá mér. Við þau tæki-
færi sat hann löngum og spilaði og
las fyrir dótturina. Einnig heimsótti
hún hann að Hjallatúni og alltaf
kom hún glaðari úr þeim heimsókn-
um, sérstaklega ef spilamennskan
hafði gengið henni í vil millum
þeirra.
Þorbergur sýndi mikla þolimæði í
samskiptum við frænku sína og er
honum þakkað fyrir það að leið-
arlokum.
Eiginmaður minn mun sakna
þess að fá ekki fleiri heimsóknir
Þorbergs. Þeir höfðu það sem sér-
stakt áhugamál að keyra um fornar
slóðir Þorbergs hér á Seltjarnar-
nesinu og í Reykjavík. Ótal ferðir
urðu þetta og alltaf komu þeir jafn
kátir úr þessum ferðum. Ég held að
Þorbergur frændi minn hafi notið
þess að segja frá þessu tímabili í lífi
sínu.
Við hjónin áttum mjög minnis-
stæða samveru með Þorbergi á gift-
ingardegi okkar. Eftir að veislu-
höldum lauk eyddum við kvöldinu
hjá honum í lundinum hans í góðu
yfirlæti.
Þorbergur var ókvæntur og barn-
laus en átti stóran frændgarð og
vini. Það er vel við hæfi að þakka
Svanlaugu og Ingvari á Minna-Hofi
fyrir hvað þau voru dugleg að lofa
frænda að fylgjast með sauðburði
og réttum nú í seinni tíð. Ég veit
það fyrir víst að það var honum
ómetanlegt. Einnig skal þakka Ás-
laugu Einarsdóttur og Sigurði
Hjálmarssyni fyrir hugulsemi og
væntumþykju í garð frænda míns,
því hjá þeim hefur hann dvalið á öll-
um stórhátíðisdögum eftir að hann
fór á Hjallatún. Þakkir til alls
starfsfólks á Hjallatúni fyrir góða
umönnun Þorbergs.
Frændi okkar Steingrímur Thor-
steinsson orti kvæðið Smaladreng-
urinn og er ég heyri eða les þessar
ljóðlínur mun ég minnast Þorbergs
föðurbróður míns og kveð hann með
þessum ljóðlínum.
Út um græna grundu
gakktu, hjörðin mín.
Yndi vorsins undu.
Ég skal gæta þín.
Sól og vor ég syng um,
snerti gleðistreng.
Leikið, lömb, í kringum
lítinn smaladreng.
Kristín Þorsteinsdóttir.
Þegar við fréttum af andláti Þor-
bergs leituðu minningarnar á hug-
ann, hann var stórbrotinn maður og
ekki allra, en okkur reyndist hann
góður og traustur vinur. Oft kom
hann í heimsókn og bar þá ýmislegt
á góma, hann hafði ákveðnar skoð-
anir í pólitík og gátum við oft rök-
rætt um hana fram og til baka.
Ungur maður fór hann á síld, hann
minntist oft á þann tíma með gleði
og þegar hann sagði frá þeim tíma
bar kvennamál oft á góma og eftir
þeim sögum að dæma hefur Þor-
bergur notið mikillar kvenhylli. Síð-
astliðin ár var hann hjá okkur á að-
fangadagskvöld, stundum hafði
hann á orði þegar hamborgarhrygg-
urinn var á borð borinn að honum
þætti nú ekkert verra að fá fýl að
borða. Þegar eldaður var fýll á
heimilinu var Þorbergur látinn vita
og stóð mjög illa á hjá honum ef
hann mætti ekki í mat. Eftir að
Þorbergur kom til dvalar á Hjalla-
túni í Vík fórum við oft saman í
jeppaferðir, ekki voru þetta allt
langar ferðir en eigi að síður
skemmtilegar. Oftast var farið í
fjöruna í Vík, nokkrum sinnum kom
hann með á fýlaveiðar og hvatti
hann þá unga fólkið sem var með í
för til dáða. Þá fórum við með hon-
um á heimaslóðir hans á Sólheim-
um. Var þá farið upp að Sólheima-
jökli vestan Jökulsár og
skriðjökullinn myndaður til saman-
burðar við eldri myndir en þannig
fylgdist Þorbergur með því hvað
skriðjökullinn hopaði nú síðari ár.
Fyrir nokkrum vikum ræddum við
um að fara eina svona ferð fljótlega,
vorum við nokkuð spenntir að sjá
hvort mögulegt væri að komast
gangandi inn í Hvítmögu. Í þessum
ferðum var einnig litið til kinda og
ekið inn í gilin í Sólheimaheiðinni,
Ystagil og Hólsárgil. Þorbergur var
mikill dýravinur, hafði gaman af
sauðfé og hafði þess vegna frá
mörgu að segja ef smalanir og
sauðfé bar á góma. Ógleymanlegar
eru sögurnar af smalamennskum í
Sólheimaheiðunum og víðar, en eft-
irminnilegastar eru sögurnar úr
Hvítmögu þar sem fara þurfti yfir
skriðjökulinn með féð.
Þorbergur reyndist okkur sannur
vinur og þegar nú leiðir skilja í bili
þökkum við honum samfylgdina og
tryggðina. Systkinum hans og að-
standendum vottum við samúð.
Sigurður, Áslaug, Sæunn Elsa
og Eiríkur Vilhelm.
Mig langar að minnast hans Þor-
bergs með fáeinum orðum.
Ég kynntist Þorbergi þegar ég
fór að búa með manninum mínum
árið 1995. Hann kom mér fyrir sjón-
ir sem ljúfur karl en hrjúfur. Hafði
skoðanir á hlutunum og var ekkert
að sitja á þeim. Ég kynntist Þor-
bergi enn betur eftir að ég hóf störf
á Dvalarheimilinu Hjallatúni. Þá
var það föst regla að stoppa hjá
honum nokkrar mínútur á hverri
vakt og spalla smástund um daginn
og veginn, og auðvitað þurfti hann
að vita hvernig búskapurinn gengi
og hvort sauðburður gengi vel. Ég á
eftir að sakna þessara stunda okkar
en minningin um góðan karl lifir.
Guð og gott geymi þig.
Petra Kristín Kristinsdóttir.
Mig langar með fáeinum orðum
að kveðja kæran föðurbróður og
vin, Þorberg Einarsson.
Þorbergur var mikill gæðakarl og
barngóður mjög. Hann fæddist á
Ytri-Sólheimum 17. september 1925
og bjó þar meira og minna fram til
ársins 1972 er hann fluttist til Víkur
í Mýrdal.
Á Sólheimum átti hann sínar
kindur, en hann var mikill áhuga-
maður um sauðfé og sauðfjárbú-
skap. Hann vann einnig útí frá, var
gegningarmaður á nágrannabæjun-
um, vinnumaður í Norður-Vík og
Suður-Vík, vann í Ísbirninum í
Reykjavík, síld á Seyðisfirði og hjá
Vegagerðinni. Eftir að hann fluttist
til Víkur vann hann við sorphirð-
ingu fyrir hreppinn. Árið 1998 flutti
Þorbergur á Dvalarheimilið Hjalla-
tún í Vík og bjó þar til dauðadags.
Þegar ég var sem barn á Sól-
heimum átti Þorbergur stóran þátt
í lífi mínu þótt hann væri að vinna
hingað og þangað. Mér er ein minn-
ing sérstaklega minnisstæð. Þá
vann Þorbergur hjá Vegagerðinni
en kom alltaf heim í helgarfrí og þá
var hann alltaf drifinn upp í Sól-
heimaheiði til að gá til kinda og
flökkuðum við þá um heiðina frá
morgni til kvölds. Í þessum ferðum
kenndi hann mér hin ýmsu örnefni
sem í heiðinni eru og nota ég þau
enn í dag þegar ég fer til kinda. Nú
í seinni tíð fékk hann sér alloft bíl-
túr á gamla Volvo út í sveit, einkum
þó á sauðburði til að skoða lömbin
og kanna frjósemina, eða á haustin
þegar smalað var og vílaði hann
ekki fyrir sér að taka uppgefnar
kindur upp í aftursætið á Volvo og
keyra þær heim.
Með þessum orðum vil ég kveðja
þig, kæri frændi.
Guð geymi þig.
Einar Guðni Þorsteinsson,
Ytri-Sólheimum II.
ÞORBERGUR EINAR
EINARSSON
Þorbergur fæddist á Sólheimum,
fríður og fallegur sveinn
og smaladrengur.
Aldraður og góður sveinn
yfirgefur þennan stóra heim.
Yndislegur sá stóri sveinn
á Hjallatúni í Vík.
Fór hann ekki í morgunmat,
aldraður og góður sveinn
yfirgefur þennan stóra heim.
Anna Kristín Jensdóttir.
HINSTA KVEÐJA
Við þökkum hlýhug og vinsemd við andlát og
útför föður okkar, tengdaföður, bróður, afa og
langafa,
GUÐMUNDAR KRISTJÁNSSONAR
frá Minna Núpi,
Vestmannaeyjum,
Stórholti 26,
Reykjavík.
Ragnar Kristján Guðmundsson, Bára Sigurðardóttir,
Kolbrún Guðmundsdóttir, Gunnlaugur K. Hreiðarsson,
Guðný Helga Guðmundsdóttir, Finnur P. Fróðason,
Guðlaug Alda Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær dóttir mín, móðir okkar, tengdamóðir,
systir, amma og langamma,
ERNA KATRÍN ÓLADÓTTIR,
Öldugötu 9,
Reykjavík,
varð bráðkvödd á heimili sínu mánudaginn
23. júní sl.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni fimmtu-
daginn 3. júlí kl. 13.30.
Óli Valdimarsson,
Linda Kristín Ernudóttir, Einar Valur Guðmundsson,
Rut Fjölnisdóttir,
Bergþóra Fjölnisdóttir, Emil Jóhannsson,
Óli Halldór Sigurjónsson, Guðrún Jóna Kristjánsdóttir,
Sigrún Lína Sigurjónsdóttir, Sigurður Pálsson,
Sigurjóna S. Sigurjónsdóttir, Jóhann Björgvinsson,
systkini, barnabörn
og barnabarnabarn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför mannsins míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
INGÓLFS FINNBOGASONAR
húsasmíðameistara,
Viðjugerði 12,
Reykjavík.
Soffía Ólafsdóttir,
Björg Ingólfsdóttir,
Ágústa Ingólfsdóttir,
Ólafur Ingólfsson, Bjarghildur Jósepsdóttir,
Hrafnhildur Ingólfsdóttir, Magnús Magnússon,
Finnbogi Ingólfsson, Kristín Birna Jakobsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför ástkærs föður okkar,
ÚLFS GÚSTAFSSONAR.
Starfsfólki Grensásdeildar Landspítalans
þökkum við sérstaklega fyrir góða aðhlynningu
og stuðning.
Kristján Ingi Úlfsson,
Anna Sigurlín Hallgrímsdóttir,
Alda Valentína Rós Hafsteinsdóttir,
Smyrill Valsson.
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma, lang-
amma og systir,
ODDNÝ SIGURBJÖRG ÞORBERGSDÓTTIR,
Austurbrún 6,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum, deild 11-G, föstu-
daginn 20. júní, verður jarðsungin frá Áskirkju
mánudaginn 30. júní kl. 15.00.
Særún Björnsdóttir, Hróbjartur Gunnlaugsson,
Oddný Árnadóttir,
Gunnlaugur Árnason,
Garðar Garðarsson,
Guðlaug Hróbjartsdóttir,
barnabarnabarn og systkini.