Morgunblaðið - 28.07.2003, Blaðsíða 22

22 MÁNUDAGUR 28. JÚLÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÉG var á Akureyri í vor þegar skóla-
slit og útskrift stúdenta fór fram.
Hlýddi á skólaslitaræðu Tryggva
Gíslasonar sem
eftir farsælt upp-
byggingarstarf
við skólann lætur
nú af störfum.
Það voru áhrifa-
rík og alvarleg
orð sem hann
flutti verðandi
stúdentum og
gott veganesti.
Eitt sló mig sérstaklega, þegar hann
sagði að það hefði tekið 10 ár að
koma á þeim aga í skólanum sem
hann og starfslið hans þurfti að
glíma við í byrjun og hve tekist hefði
að koma mörgu góðu til leiðar.
Hann var nú að útskrifa 120 nem-
endur sem voru að kveðja skólann.
Þetta var mannvænlegur og fríður
hópur og manni varð ósjálfrátt á að
hugsa: Hvað mætir þessum hóp þeg-
ar bessi skil verða? Allar þær breyt-
ingar sem nú eru í gangi og þá sér-
staklega öll þessi áfengis- og
vímuefni, sem hafa jafnvel riðið
manninum að fullu og gert honum
dvölina í heiminum óbærilega? Það
er hægara að rífa niður en byggja
upp og lengi býr að fyrstu gerð, eins
og fjöldi okkar sem höfum svo mörg
ár að baki, höfum orðið vitni að gegn-
um árin.
Frelsið bitnar oft á aganum og
þegar svo er komið að stjórnendur
skóla mega varla hreyfa við nemend-
um hvernig sem þeir ólátast og spilla
friði í skólastofum endar frelsi líka
oft í helsi. Því höfum við orðið vitni
að gegnum árin og margir sjá að
leiðbeinendur hefðu þá átt að hafa
meira vald til að koma á friði í skól-
um. En því miður er aginn í hættu og
fer þverrandi. Það hef ég heyrt á svo
mörgum sem um það hafa fjallað. Ég
hefi í öllum mínum skrifum bent á
þær staðreyndir að í hvert sinni sem
Alþingi hefir slakað á og reglur um
sölu og dreifingu áfengis hafa verið
rýmkaðar þá hefur flóðgáttin stækk-
að og allt farið á verri veg. Ég man
bannlögin. Þau gerðu afar margt
gott, en þeir sem að þeirn stóðu
trúðu því að með þeim væri fullur
sigur unninn og að landsmennn
myndu ekki vilja það ástand áfram
sern áður hafði ríkt. Því miður
reyndist þjóðin ekki holl sjálfri sér
og nú er hún í ríkum mæli að upplifa
gömlu tímana þar sem öllu var fórn-
ar fyrir þessar eiturlindir, bæði
heimilum og góðum og heilbrigðum
mannslífum. Við verðum því að átta
okkur á því að ósvífnin og eyðilegg-
ingin sem nú blasir við á akri eymd-
anna er vegna þess hversu áfengis-
auðmagnið hefir kornið sér vel fyrir í
heiminum, skapað aftur þá fátækt og
látið illt af sér leiða, sem enginn
nema bindindismenn sáu fyrir. Það
eru fleiri en Íslendingar sem eru
óttaslegnir yfir þessum breytingum.
Ég sá t.d. að Danir hefðu miklar
áhyggjur af aukinni áfengisnautn.
Nú verður að snúa við blaðinu. Í
seinustu alþingiskosningum í vor
kom fram mikið traust á ungu kyn-
slóðina. Ég vona að það traust hafi
verið verðugt og það verði einmitt
hún sem nú rís upp með dug og dáð.
Hún sjái voðann sem áfengið veldur
og hvað heillavænlegast sé fyrir
landsmenn, og þeir sjái að á örlaga-
tímum sem þessum verði þjóðin að
hætta að eyða fjármunum í þá hluti
sem sem eru skaði þjóðarinnar. Efl-
ing hinna andlegu verðmæta sitji í
fyrirrúmi og fólkið snúi sér að heil-
brigðum lífsháttum. Megi hamingja
lands og þjóðar gefa að þeir dagar
séu ekki langt undan. Og væri ekki
gaman að vakna upp á ný og vera á
þeim gullaldardögum eða eins og
Þorsteinn Erlingsson sagði í ágætu
kvœði sínu. Guð gefi landinu okkar
heilbrigða lífshætti.
ÁRNI HELGASON,
Stykkishólmi.
Bannlögin
gerðu gott
Frá Árna Helgasyni
HVAR fá (flestir) innanhússarkitekt-
ar og aðrir þeir sem hanna salerni
fyrir fyrirtæki og stofnanir þá hug-
ljómun að menn kjósi frekar salerni
sem líkjast fjósum frekar en „venju-
leg“ salerni eins og sömu aðilar
hanna (oftast) fyrir konur (þ.e.a.s. lít-
ið herbergi með klósetti og handlaug,
einfaldara getur það varla verið)? Því
miður hafa konur ekki fyllilega slopp-
ið við fjósafyrirkomulagið (sbr. sumir
skemmtistaðir). Hefur verið gerð
skoðanakönnun til að kanna hvort
fyrrgreind „hugljómun“ eigi sér stoð
í veruleikanum? Það er ótrúlegt að
ennþá (2003) sé verið að hanna sal-
erni með fjósafyrirkomulagi: Fyrir
notkun númer 1. þá eru raðir af
hlandskálum, oft án skilrúma, svo
hending ein ræður hvort menn sletti
eða sletti ekki hver á annan. Fyrir
notkun nr. 2. þá eru raðir af þröngum
skápum (ca. 1 fermetri hver) með
hurðum og veggjum sem ná ekki til
gólfs svo varla er hægt að komast hjá
því að sjá hver er í hvaða skáp!! Svo
þröngir geta þessir skápar verið að
frjálslega vaxnir menn verða jafnvel
að ganga afturábak inn í þá (þó ótrú-
lega mikið pláss sé fyrir utan þá!!).
Auk þess er varla hægt að komast hjá
því að skápabúar geti sér til um at-
hafnir og ristilástand annarra skápa-
búa út frá þeim hljóðum og ilmi, sem
berst á milli skápanna! Ég hef í gegn-
um tíðina komið við í mörgum arki-
tekta- og verkfræðifyrirtækjum en
ég man ekki eftir að hafa séð svona
fjósafyrirkomulag á salernum þar!
Að lokum er hér ákall til allra þeirra
sem hanna salerni: Vinsamlegast
hannið bara „venjuleg“ salerni. Leyf-
ið okkur að komast út úr skápunum!
GUÐMUNDUR STEINN
GUÐMUNDSSON,
Ölduslóð 22, Hafnarfirði.
Hvenær komast menn
út úr skápunum?
Frá Guðmundi Steini
Guðmundssyni