Morgunblaðið - 28.07.2003, Blaðsíða 23

FRÉTTIR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 28. JÚLÍ 2003 23
LEIÐRÉTT
Árétting vegna sölu
Hitaveitu Dalamanna
Vegna fréttar í laugardags-
blaðinu um sölu Hitaveitu Dala-
manna vilja samningsaðilar taka
fram að samningurinn gerir ráð
fyrir að sveitarstjórn Dalabyggðar
muni taka ákvörðun um að hækka
verðskrá um 9% 1. september nk.
Þá er rétt að fram komi að samn-
ingurinn var undirritaður á
fimmtudegi, en ekki á miðvikudags-
kvöldi eins og segir í fréttinni. Í
fréttinni er ranglega sagt að Stein-
ar Friðgeirsson hafi undirritað
samninginn fyrir hönd RARIK. Hið
rétta er að samninginn undirritaði
Kristján Jónsson rafmagnsveitu-
stjóri.
Byggingarkostnaður
hótelsins um 40 milljónir
Í frétt um opnun Hótels Öld-
unnar á Seyðisfirði var ekki farið
rétt með tölur um byggingarkostn-
að. Heildarkostnaður við endur-
byggingu húsanna tveggja var um
40 milljónir en ekki 47 milljónir
eins og sagði í fréttinni. Þá á
Byggðastofnun 30% hlutafjár í
Fjarðaröldunni hf., en lagði ekki
styrk til hótelsins að öðru leyti.
Þóra Magnúsardóttir var móðir
Jóns Loftssonar, ekki eiginkona
Í frétt um 850 ára afmæli Nið-
arósbiskupsdæmis sl. laugardag
segir að Þóra Magnúsardóttir,
laundóttir Magnúsar berfætts Nor-
egskonungs, hafi verið eiginkona
Jóns Loftssonar í Odda. Þetta er
ekki rétt. Þóra var móðir Jóns og
eiginkona Lofts Sæmundarsonar
prests í Odda.
Gunnar Reynir
Sveinsson, eitt okkar
helsta og afkasta-
mesta tónskáld, er
sjötíu ára í dag, 28.
júlí. Gunnar hefur
komið víða við á lífs-
leiðinni, leikið með
hljómsveitum víða um
heim, stjórnað kórum
og starfað mjög lengi
að félagsmálum tón-
listarmanna. Þekkt-
astur er Gunnar
Reynir fyrir hinar
fjölmörgu tónsmíðar
sínar, en hann hefur
samið gífurlegan fjölda verka fyrir
hin ýmsu hljóðfæri, kórverk og
einsöngslög.
Ég kynntist Gunnari fyrir rúm-
um þrettán árum og hef átt við
hann einstaklega farsælt samstarf.
Í þessu samstarfi hafa orðið til
mörg verk fyrir gítar sem bera góð-
an vitnisburð um hugvitssemi og
fjölbreytileika hans í tónsmíðagerð.
Í tónsmíðum hans er að finna mjög
ólík verk og notkun hljóðfærisins er
hnitmiðuð og fagmannleg. Þetta er
ef til vill góð lýsing á vinnubrögðum
Gunnars. Það er því engin furða
þótt hann hafi verið kallaður
„Meister der Gitarre“ af þýskum
gagnrýnanda sem hlustaði á verk
Gunnars leikin á gítar.
Í samstarfi okkar
hefur Gunnar ætíð
verið áhugasamur um
að hefja vinnu að nýju
verki fyrir gítar (sem
hann segir að sé sitt
uppáhaldshljóðfæri),
og hlakkað til líkt og
barn að heyra það
leikið á hljóðfærið.
Fyrsta verkið sem
Gunnar samdi fyrir
gítar heitir „Íslensk
rapsódía“ og varð ég
fljótlega var við í
vinnslu þess, að
Gunnar hefur víða
komið við. Gunnar endurvinnur
gjarnan eldri verk sín, líkt og J. S.
Bach gerði. Þannig er annar
þáttur rapsódíunnar upprunalega
kominn úr lagi sem Gunnar samdi
fyrir leikhúsverk eftir Birgi
Sigurðsson sem heitir „Dagur
vonar“. Þriðji þáttur verksins er
ættaður úr kvikmyndinni „Kristni-
hald undir jökli“. Mér varð því
fljótlega ljóst að það er ekki allt á
sömu bókina lært hjá Gunnari.
Hann hefur samið fjölda verka
sem hafa prýtt leikhúsverk og
kvikmyndir. Gítarverk hans verða
á næstunni gefin út á geisladiski. Í
þeim birtist heildarsýn yfir tón-
smíðar Gunnars í gegnum starfs-
feril hans, en þær eru margvísleg-
ar og mjög persónulegar. Kaþ-
ólskur messuþáttur birtist í
þungum blúsþætti og gjarnan er
stutt í djassinn á bak við tutt-
ugustu aldar tónlistina.
Til er fjöldinn allur af orgel-
verkum eftir hann og mörg ein-
staklega falleg kórverk, sem heyr-
ast allt of sjaldan, bíða flutnings.
Má þar sérstaklega nefna verk við
texta eftir þjóðarskáldið Halldór
Kiljan Laxness, sem heitir „Kilj-
anskviða“.
Margir þekkja Gunnar frá gam-
alli tíð sem einn meðlim KK-
sextettsins, en þar spilaði hann á
víbrafón og annaðist útsetningar
fyrir hljómsveitina. Það hefur ver-
ið fróðlegt að heyra Gunnar segja
frá þessum tíma sem ég þekki ekki
af eigin raun. Þá hefur samstarf
okkar verið mjög fróðlegt og lær-
dómsríkt fyrir mig.
Það hefur verið áhugavert að
leika verk Gunnars á tónleikum en
einnig hefur verið athyglisvert að
taka eftir viðbrögðum nemenda
minna sem margir hverjir sækjast
eftir að spila gítarverk hans. Í
skólakynningum hafa verkin vakið
undrun og forvitni nemendanna.
Þannig hef ég við vinnslu verk-
anna fyrir gítar annars vegar
fundið fyrir áhuga tónleikagesta
og hins vegar áhuga nemendanna,
sem hafa heillast af tónlistinni.
Ég vil með þessum fáu línum
óska Gunnari til hamingju með af-
mælið og þakka honum fyrir
ánægjulegt og farsælt samstarf.
Símon H. Ívarsson
gítarleikari.
GUNNAR REYNIR
SVEINSSON
ÓÐALSBÓNDINN Í Grágæsadal,
Völundur Jóhannesson, flaggaði í
hálfa stöng 17. júlí sl., þegar ár
var liðið frá undirritun samninga
um Kárahnjúkavirkjun. Yfir flýg-
ur Ómar Ragnarsson í könn-
unarleiðangri um hálendið. Grá-
gæsadalur liggur sunnan undir
Fagradalsfjalli norðan Brúarjök-
uls.
Morgunblaðið/Steinunn Ásmundsdóttir
Ómar yfir Grágæsadal
AFMÆLI
Elínbjörg Kristjáns-
dóttir fæddist á Litla-
Kálfalæk vestur á
Mýrum hinn 28. júlí
1933 og er því sjötug í
dag. Fyrstu ár ævi
sinnar bjó hún á Litla-
Kálfalæk en faðir
hennar, Kristján Guð-
mundsson sem kenndi
sig við Hítarnes, var
grenjaskytta og sel-
veiðimaður. Hann ól
yrðlinga af grenjum
heimavið, á fugli og
öðru sem hann veiddi.
Skinnin seldi hann til
Reykjavíkur en á þeim tíma voru
tófuskinn verðmæt lúxusvara og
seldust vel. Einnig var Kristján
leiðsögumaður fyrir erlenda lax-
veiðimenn og sá um að halda seln-
um frá ósum helstu laxveiðiáa
svæðisins. Öll fjölskyldan tók þátt í
að verka veiðibráð og sinna öðrum
verkum sem þó teljast varla hefð-
bundin bústörf þess tíma.
Móðir Elínbjargar, Guðrún
Ágústa Gottskálksdóttir, var
nokkru yngri en Kristján. Hún
missti móður sína ung og var tekin
í fóstur að Brúarhrauni. Faðir
hennar, Gottskálk Björnsson, var
líkkistusmiður í Borgarnesi.
Nýtrúlofuð dvöldu þau Kristján
og Guðrún Ágústa sumarlangt í
sæluhúsi við Hítárvatn og lifðu á
landsins gæðum, áður en þau hófu
búskap á Litla-Kálfalæk. Þau eign-
uðust fimm börn, þau Guðrúnu El-
ísabetu, f. 1928, d. 1988, Þorstein
Valtý, f. 1930, Elínbjörgu, Sesselju
Anítu, f. 1938, d. 1985, og Söru
Huldu Björk, f. 1942. Fjölskyldan
fluttist síðar til
Reykjavíkur og bjó að
Ósi þar sem Skútu-
vogur er í dag. Frá
Ósi fóru börnin í
Laugarnesskóla, sem
þætti löng leið í dag
fyrir börn að ganga í
skólann.
Eftir að fjölskyldan
flutti suður til
Reykjavíkur sá Krist-
ján m.a. um mjólkur-
flutninga milli Viðeyj-
ar og Reykjavíkur.
Hann var einn af þeim
fáu sem sigldu reglu-
lega frá Reykjavík og vestur á
Mýrar til að sinna veiðum auk
grenjavinnslu. Þetta er hættuleg
siglingarleið, alsett skerjum, enda
hafa skip strandað þar, m.a. rann-
sóknarskipið Pourquoi pas? sem
margir muna.
Elínbjörg fór snemma að vinna
fyrir sér, til dæmis sem saumakona
hjá Vinnufatagerðinni, og þar
komu fljótt í ljós hæfileikar hennar
á því sviði. Einnig starfaði hún sem
kaupakona á Alviðru í Grímsnesi.
Þar kynntist hún ungum manni,
Jóni Unnsteini Guðmundssyni, f.
1931, d. 1988, sem þá vann við
Garðyrkjuskólann í Hveragerði.
Þau felldu hugi saman og var brúð-
kaup haldið á nýársdag árið 1956.
Elínbjörg og Unnsteinn eiga tíu
börn, þau Pétur Ágúst, f. 1956,
maki Jóna Kristín, f. 1960, Sigrúnu
Elísabetu, f. 1957, Kristján
Trausta, f. 1958, Einar Guðmund, f.
1962, maki Sóley, f. 1963, Sigurð
Þorstein, f. 1965, maki Sigurbjörg,
f. 1959, Braga Má, f. 1966, Ester
Rut, f. 1968, maki Þórir, f. 1966,
Guðrúnu Ágústu, f. 1970, maki
Guðmundur, f. 1970, Davíð Hauk, f.
1971, maki Vigdís, f. 1974, og Kára
Frey, f. 1974, maki Margrét Ósk, f.
1976. Barnabörn Elínbjargar og
Unnsteins eru nú 21 talsins, á aldr-
inum 10 mánaða til 23 ára.
Lengst af bjó þessi stóra fjöl-
skylda í Breiðási 5 í Garðabænum
og má segja að þar hafi oft verið
heilmikið líf og fjör.
Unnsteinn starfaði sem pípu-
lagningamaður en Elínbjörg tók að
sér að sauma fyrir ýmis fyrirtæki
og einstaklinga meðan hún var
heimavið. Þar saumaði hún allt frá
einföldum vinnusloppum upp í fín-
ustu ballkjóla eins og hendi væri
veifað. Ásamt því hefur hún saum-
að og prjónað á börnin sín og
barnabörn. Elínbjörg starfaði í
nokkur ár við saumaskap hjá Hen-
son. Seinni árin vann hún við að-
hlynningu á Vífilsstöðum og Hrafn-
istu í Hafnarfirði. Eftir að fór að
hægjast um á hinu stóra heimili
hefur Elínbjörg sinnt áhugamálum
sínum meira en áður. Helstu hugð-
arefnin eru garðyrkja, ferðalög og
listsköpun ýmiskonar. Hún gekk í
Garðyrkjufélagið og hefur farið ut-
an í garðaskoðunarferðir. Hún hef-
ur einnig ferðast töluvert um Evr-
ópu á eigin vegum. Eftir að
Elínbjörg varð ekkja bjó hún í
Hafnarfirði í nokkur ár en fluttist
svo í Hveragerði, þar sem hún býr
nú. Þar hefur hún haft tækifæri til
þess að sinna garðyrkjunni og
hlaut nýlega viðurkenningu frá
Hveragerðisbæ fyrir garðinn sinn.
Einnig er hún virk í félagsstarfi
eldri borgara í bænum.
Elínbjörg er hjartahlý kona sem
fellur sjaldan verk úr hendi og læt-
ur sér ekki leiðast. Hún er höfðingi
heim að sækja, það vita allir þeir
fjölmörgu sem hana þekkja.
Börnin.
ELÍNBJÖRG
KRISTJÁNSDÓTTIR
FRAMKVÆMDASTJÓRN Banda-
lags íslenskra sérskólanema (BÍSN)
hefur lýst yfir óánægju sinni með
þau vandamál sem hafa komið upp
varðandi fjármögnun tónlistarnáms.
Nemendur úr öðrum sveitarfélög-
um en Reykjavík, sem hafa sótt tón-
listarnám til höfuðborgarinnar, hafa
hingað til fengið skólavist á sömu
kjörum og Reykvíkingar.
Þegar rekstur grunnskólanna
færðist frá ríki og yfir til sveitarfé-
laga fylgdi rekstur tónlistarskóla í
kjölfarið. Þess vegna mun Reykja-
víkurborg aðeins greiða námskostn-
að fyrir Reykvíkinga en gert er ráð
fyrir að viðkomandi sveitarfélög
greiði með nemendum. Að því er
fram kemur í fréttatilkynningu frá
BÍSN segja forsvarsmenn sveitarfé-
laga að þeim beri ekki að greiða
kostnaðinn þar sem um er að ræða
framhalds- og háskólanám. Því geti
farið svo að nemendur búsettir utan
Reykjavíkur geti ekki haldið áfram
námi sínu og þannig sé verið að mis-
muna nemendum eftir búsetu.
Engin svör hafa borist frá Sam-
bandi íslenskra sveitarfélaga, Sam-
bandi sveitarfélaga á höfuðborgar-
svæðinu eða frá menntamála-
ráðuneyti en umsóknarfrestur um
námslán rennur út 15. ágúst og til-
kynning um breytingu á búsetu tek-
ur 10 daga. „Þeir nemendur sem sjá
sig knúna til þess að skipta um bú-
setu vegna málsins eru því að falla á
tíma,“ segir í tilkynningunni.
Nemendum mis-
munað eftir búsetu
SAFN Jóns Sigurðssonar á Hrafns-
eyri við Arnarfjörð hefur verið
starfrækt frá árinu 1980. Safnið er
opnað 17. júní ár hvert og er opið
alla daga til ágústloka. Safnið sam-
anstendur aðallega af myndum úr
lífi og starfi Jóns og eiginkonu
hans, Ingibjargar Einarsdóttur.
Minningarkapella Jóns og bursta-
bærinn, endurgerður fæðingarbær
hans, eru jafnframt hluti af safninu
en á staðnum er gömul kirkja sem
alltaf er opin fyrir gesti.
Í burstabænum er rekin veit-
ingasala yfir sumarið en þar eru
einnig sýndir gripir frá Byggða-
safni Vestfjarða, einkum frá 19.
öld. Reglulega er boðið upp á
myndlistarsýningar á staðnum og
eru það ýmsir listamenn sem sýna.
Rekstraraðili safnsins er Hrafns-
eyrarnefnd en hún starfar á vegum
forsætisráðuneytisins og sér um
alla uppbyggingu á Hrafnseyri.
Sérstök áhersla er á snyrtimennsku
og alúðlegt viðmót og aðgengi fyrir
hreyfihamlaða er mjög gott. Gestir
geta m.a. sest niður í baðstofu Jóns
Sigurðssonar og reynt að fá innsýn
í líf þessa merka manns.
Ljósmynd/Michael Johannes Kissan
Safnið á Hrafnseyri
við Arnarfjörð opið