Morgunblaðið - 08.11.2003, Síða 45

gleðigjafar þó að lífshlaup þeirra hafi
verið fullt af brekkum ekki síður en
annarra.
Ég man tónlistarástríðu hennar og
þörf til að syngja. Man hvað hún var
ótrúlega fljót að læra raddir, man alt
röddina hennar, man dugnað hennar
við að komast á söngæfingar í
kvennakórnum okkar, oft í snjó og
ekki ákjósanlegu veðri, jafnvel á
stundum var dráttarvél eina farar-
tækið sem við var komið yfir Fellið.
Þá var Rikka komin með slit í hné,
átti erfitt með hreyfingar en söng-
gleðin og félagslyndið var óskert. Og
svo góða lundin hennar.
Ég man söngæfingu í Akureyrar-
kirkju rétt áður en hún gekkst undir
liðskiftingu í hné, hún settist á
kirkjubekk og stjórnandi okkar bað
hana að velja sér lag til að hlusta á.
Hún vildi heyra ,,Til þín Drottinn
hnatta og heima“ eftir Þorkel Sigur-
björnsson. Þessi stund í kirkjunni, að
syngja einmitt þetta lag og trúarljóð
Páls V. G. Kolka, ásamt nær sextíu
öðrum konum, syngja það fyrir
Rikku gleymist mér ekki.
En aldur og veikindi settu að lok-
um mark sitt á hana og nú hefur hún
kvatt. Það er mér ómetanlegt að hafa
átt þessa móðursystur sem í svo
mörgu minnti mig á mömmu mína.
Ég er þakklát fyrir að hafa átt annað
heimili hjá henni og Jóni. Þakklát
fyrir að hafa verið náin börnum
þeirra og eiga þau enn að vinum.
Þeim og fjölskyldum þeirra sendum
við Þórsteinn og börn okkar samúð-
arkveðju svo og ættingjum okkar öll-
um.
Blessuð sé minning Friðriku móð-
ursystur.
Aðalbjörg Pálsdóttir.
Lítil stelpa liggur háskælandi úti á
túni, utan í halla svo bröttum að
bannað er að velta sér þar fram af,
krakkar fá af því hina hræðilegu
garnaflækju. En þessi stelpa hafði
ekki verið neitt að velta sér. Samt
hafði hún verið skömmuð – ekki
kannski alveg að ástæðulausu, en þó
– hún hafði ekki gert neitt voðalega
ljótt af sér að henni sjálfri fannst.
Hún átti því að eigin dómi ofurbágt,
engum þótti vænt um hana, allir voru
henni vondir og foreldrarnir víðs
fjarri. Hún skælir hástöfum. Þá finn-
ur hún hönd lagða mjúklega á öxl sér
og heyrir blíðlega rödd: Viltu ekki
koma inn með mér, heillin. Ég á
kannski eitthvað gott handa þér.
Hættu nú að gráta.
Stúlkan röltir þegjandi á eftir móð-
ursystur sinni út í hús. Heimurinn er
líklega ekki eins vondur og hún hélt.
Ein og ein góð manneskja er þó til.
Rikka frænka hennar gefur henni
mjólkurglas og jólakökusneið.
Þannig mundi ég lýsa Friðriku
Jónsdóttur frá Fremstafelli: Hún var
góð kona. Hún vildi alltaf hugga og
gleðja, bæta það sem aflaga fór,
styðja og styrkja. Ég held hún hafi
erft skaplyndi móður sinnar, hennar
Rósu ömmu.
Þau hjón Jón og Friðrika hófu bú-
skap á Mýri en fluttu fljótlega í
Fremstafell og þar stóð heimili
þeirra lengst. Starfsár frænku minn-
ar sem bóndakonu hafa ekki verið
létt, vélakostur enginn fyrstu bú-
skaparárin, hvorki innan húss né ut-
an. En dæturnar fóru að hjálpa til
þegar kraftar leyfðu og víst gáfust
líka gleðistundir og næðis. Friðrika
hafði yndi af söng og þar sem endra-
nær fóru hugðarefni þeirra hjóna
saman. Að loknu dagsverki settist
hún stundum við orgelið og heimilis-
fólkið tók lagið saman, bækur voru
lesnar og ræddar.
Að lokum tók einkasonurinn við
jörðinni, byggði upp og rak stórbú.
Gömlu hjónin fluttust til Húsavíkur
og þar andaðist Jón í hárri elli. – Og
nú er Fremstafell komið úr eigu ætt-
arinnar, allt nema gamla húsið þeirra
Jóns og Rikku sem börnin þeirra
hafa gert upp og haldið við. Það var
ekki stórt í upphafi þetta hús, en
samt var þar pláss fyrir sumar-
krakka þegar bær afa og ömmu rúm-
aði ekki fleiri. Og þar var gott að
vera.
Ég þakka frænku minni öll hennar
hlýju orð og mjúku handtök. Ég veit
hún hefur farið sátt af þessum heimi
inn í ljósið fyrir handan.
Kristín R. Thorlacius.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. NÓVEMBER 2003 45
✝ Magnús Þor-bergsson fæddist
á Þverá í Öxarfirði
11. janúar 1911.
Hann lést á sjúkra-
húsi Heilbrigðis-
stofnunar Þingey-
inga 2. nóvember
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Þor-
bergur Tómasson
bóndi og smiður, f.
27. nóvember 1873,
d. 28. febrúar 1928,
og Jóhanna Sigfús-
dóttir húsfreyja, f.
25. júlí 1876, d. 23.
mars 1913. Systkini Magnúsar eru
Sigfús, f. 6. apríl 1902, dó ungur á
Vífilstöðum, Oddný, f. 22. ágúst
1906, d. 20. mars 1913 á Skinna-
stað, Svanhvít Ingibjörg, f. 11. jan-
úar 1911 tvíburasystir Magnúsar,
d. 24. febrúar 1916 á Ærlæk, og
samfeðra eru Svanhvít Jóhanna, f.
um 1920, d. um 1924, og Sigurjón,
f. 20. mars 1925, síðar forstjóri
Tanga í Vopnafirði, d. 6. maí 1996.
Seinni kona Þorbergs var Sigrún
Sigurjónsdóttir ljósmóðir frá
Hólmum í Vopnafirði.
Magnús kvæntist 17. nóvember
1949 Ingibjörgu Kristrúnu Antons-
dóttur frá Koti í Svarfaðardal, f.
15. september 1926, d. 26. júlí 1971.
Hún var dóttir Antons Pálssonar
frá Brúarlandi í Deildardal og
Gunnlaugar Magnúsdóttur frá
Anton, f. 4. júní 1997. Magnús
fæddist að Þverá í Öxarfirði og átti
heima þar í firðinum allra fyrstu
æviár sín, en ólst aðallega upp að
Fremri-Nýpum í Vopnafirði. Þar
gekk Maggi eins og hann var kall-
aður í barnaskóla og síðar eða árin
1931–1933 var hann tvo vetur við
nám í alþýðuskólanum á Laugum í
Reykjadal. Eftir námið á Laugum
var hann við ýmiss konar vinnu svo
sem byggingarvinnu, brúarvinnu
og bókhald. Magnús gerðist bóndi
á Ærlæk 1942–45 og kenndi börn-
um í Svarfaðardal og á Hólsfjöllum
þrjá vetur. Ingibjörg og Magnús
byrjuðu síðan sína sambúð í
Gamla-Lundi í Öxarfirði eftir að
hafa kynnst í Svarfaðardal. Árið
1951 byggðu þau Víðines í Öxar-
firði og stunduðu búskap þar í 11
ár. Frá Víðinesi fluttu þau 1963 í
Ás við Kópasker 1963 og hann hóf
störf hjá KNÞ og gegndi því starfi
til ársins 1980. 1975 keypti hann
Austur-Brún á Kópaskeri. Hann
var deildarstjóri og löggiltur mats-
maður garðávaxta og sá um slíkt
mat fyrir kaupfélagið. Eftir 1980
stundaði hann ýmis störf hjá kaup-
félaginu til starfsloka. Einnig sat
hann í stjórn Ungmennafélags Öx-
arfjarðar 1942–43 og var ritari
verkalýðsfélagsins á Kópaskeri í
nokkur ár. 1996 fluttist Magnús á
dvalarheimilið Hvamm á Húsavík
og dvaldist þar þangað til í mars
2001 er hann fór á öldrunardeild-
ina þar sem hann lést að morgni
sunnudagsins 2. nóvember 2003
eftir veikindi.
Útför Magnúsar fer fram frá
Skinnastaðarkirkju í Öxarfirði í
dag og hefst athöfnin klukkan 14.
Koti í Svarfaðardal.
Börn Magnúsar og
Ingibjargar Kristrún-
ar eru: 1) Gunnlaugur
Lárus véliðnfræðing-
ur á Akranesi, f. 24.
febrúar 1950, d. 28.
apríl 1989, kvæntur
Kristínu Aðalsteins-
dóttur bókara, f. 8.
apríl 1957, dóttir
þeirra er Lena, f. 31.
janúar 1989. 2) Sigrún
Jóhanna húsmóðir á
Kópaskeri, f. 9. ágúst
1953, maður hennar
Guðmundur Árnason
rafvirkjameistari, f. 24. maí 1942,
börn þeirra eru Ingibjörg, f. 3.
október 1980, Árni, f. 15. maí 1982
og Lára Dagný, f. 26. maí 1988. 3)
Einar Ófeigur skipstjóri á Húsavík,
f. 16. ágúst 1959, var kvæntur Guð-
rúnu M. Einarsdóttur en þau skildu
og eru börn þeirra a) Kristrún Ýr,
f. 18. júlí 1981, sonur hennar er Ey-
steinn Orri Arilíusarson, f. 17. jan-
úar 1999, b) Einar Magnús, f. 22.
janúar 1983 og c) Garðar Þröstur,
f. 2.2.1990. Seinni kona Einars er
Sigríður Kristín Benjamínsdóttir
bankastarfsmaður, f. 30. mars
1963, fyrir átti hún tvö börn,
Benjamín Rúnar Þorsteinsson, f.
11. október 1981, og Málfríði Þor-
steinsdóttur, f. 13. apríl 1985, en
saman eiga þau Sólrúnu, andvana
fædd 11. apríl 1996, og Bergþór
Elsku afi.
Kvöldið sem ég frétti að þú værir
að fara var það fyrsta sem mér datt í
hug að bruna norður svo ég gæti
kvatt þig. Ég ákvað að leggja af stað
strax daginn eftir, en þegar ég vakn-
aði árdegis var það um seinan. Ég
varð dapur í bragði vitandi að hafa
misst af síðasta tækifærinu til að
eiga með þér samverustund. Það er
svo margt sem við áttum eftir að
ræða um, margt sem ég vildi spyrja
þig um og annað sem ég vildi segja
þér frá. Á hinn bóginn vissi ég að þú
vildir fara, þú varst orðinn þreyttur.
Síðustu daga hef ég huggað mig við
það að ef til vill var betra að þú
skyldir fara svo snögglega eins og þú
gerðir, sennilega hefði mér þótt
ennþá sárar að sjá þig kveljast.
Nú í haust þegar ég byrjaði í land-
fræðinni í Háskólanum rifjaðist upp
fyrir mér vísa sem þú kenndir mér
þegar ég var drengur, raunar á þeim
árum er ég taldi þig alvitran:
Ég er kominn upp á það,
allra þakkaverðast,
að sitja kyrr á sama stað
og samt að vera að ferðast.
(Jónas Hallgrímsson.)
Á þeirri stundu sem þú kenndir
mér vísuna skildi ég að átt var við
það að hægt er að ferðast í rúminu
og fræðast um ókunn lönd og álfur í
huganum. En það var ekki fyrr en nú
að ég áttaði mig á því að hún á líka
við um ferðalag hugans í gegnum
óravíddir tímans. Nú nýti ég mér
þessa vitneskju óspart það sem eftir
er og ylja mér við minningar sem við
eigum sameiginlegar. Megi minning
þín lifa innra með mér að eilífu.
Árni.
Elsku afi minn. Eini afinn sem ég
fékk að kynnast og sá besti.
Það er mjög sárt að þú sért farinn
og ég sakna þín mjög en þetta var
langbest fyrir þig að fá að fara á
betri stað. Þú ert nú mín besta minn-
ing sem ég á. Þú varst mér alltaf góð-
ur og ég var mikið hjá þér þegar þú
bjóst á Kópaskeri og fannst mér
skemmtilegast að taka
á móti þér þegar þú komst í heim-
sókn, hljóp á móti þér í forstofunni
og faðmaði þig.
Þú hlýjaðir mér alltaf á höndum
og fótum þegar ég var búin að vera
mikið úti og orðið kalt, kenndir mér
ljóð og söngva sem þér fannst gaman
að láta mig fara með.
Eftir að þú fórst á Hvamm á
Húsavík var alltaf gaman að heim-
sækja þig og fá að halda í höndina á
þér sem var alltaf hlý og gafstu okk-
ur alltaf einhver sætindi.
Elsku hjartans, Magnús afi, ég
veit að það er vel tekið á móti þér
og að þér líður vel. Þú átt alltaf
sérstakan stað í hjarta mínu.
Ástarkveðja,
Lára.
Elsku afi minn.
Nú ert þú farinn og mér finnst það
svo skrítið að vita ekki af honum afa
mínum á Húsavík, sem mér þótti svo
vænt um. Ég var ekki mikið með þér,
því ég á heima svo langt í burtu, en
við mamma komum alltaf á hverju
sumri norður. En þótt við höfum
ekki verið mjög mikið saman á ég
samt margar góðar minningar í hug-
anum um þig.
Það varst til dæmis þú, afi minn,
sem kenndir mér að standa á haus.
Þú sagðir: Fyrst búa til þríhyrning
með höfði og höndum og svo að láta
fæturna upp á hilluna sem myndast
af höndunum og síðan rétta úr fót-
unum. Þessa aðferð hef ég alltaf not-
að.
Svo man ég líka eftir því, þegar þú
kenndir okkur Láru að syngja lagið
„Hafið bláa hafið“ og ég get enn
heyrt röddina þína syngja það. Þú
kallaðir okkur líka alltaf litlu frænk-
urnar þínar og ég á eftir að sakna
þess að heyra það aldrei aftur.
Já, elsku afi minn, ég á eftir að
sakna þín, en ég veit að nú ertu kom-
inn til ömmu og pabba og þau munu
taka vel á móti þér.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Þín
Lena.
Þegar Árni bróðir stappaði niður
fótunum fyrir framan húsið hjá þér á
leið í leikskólann og sagðist ekki vilja
fara lengra var það ekki að ástæðu
lausu, því það var svo gott og nota-
legt að vera hjá þér. Að fá kodda-
morgunkorn, vera jafnvel boðið upp
á Pepsa, sem reyndist síðan vera
ósvikið Appelsín og ef heppnin var
með mér fékk ég jafnvel jólakökur
frá Gulla og Stínu þótt það væri
kominn júní. Það var líka alltaf ákaf-
lega ljúft að liggja við hliðina á þér í
stóra fallega rúminu þínu og hlusta á
Óskastundina sem þú last fyrir
ólæsa barnið langt fram eftir aldri.
Þú kenndir börnum þegar þú varst
upp á þitt besta og hef ég litið á þig
sem kennara í mörg ár þó að þú hafir
ekki haft próf upp á það. Því get ég í
raun viðurkennt að þú hafir haft
áhrif á að ég hóf kennaranám. Þú
sagðir mér líka oft söguna af því þeg-
ar þú hittir lærimeistara bróður þíns
á Akureyri og spurðir hann eftir
frammistöðu hans: „Hvort hann
væri ekki svona meðal skussi?“ En
þá hefði kennarinn sagt: „Nei, hann
er meira, hann er stærðfræðingur.“
Og eftir sögunni fylgdi ávallt: ,,Og
má ekki segja það sama um þig?“ Þú
kenndir mér fyrsta lagið sem ég
lærði, það var Hafið bláa hafið og
hefur vísan alltaf fyllt mig ævin-
týraþrá og bjartsýni á gæsku heims-
ins.
Afi, þú tengdir mig þó reglulega
við raunveruleikann, eins og þegar
þú sagði mér að einhvern tímann
myndi þú nú deyja og þá væri lítið
eftir annað en minning. Þessa sögu
sagðir þú mér líka oft í seinni tíð,
þegar ég kom við hjá þér á Húsavík á
leiðinni austur eða suður. Þú minntir
mig á orðin sem ég lét falla og eiga
ekki síst við nú:
„En afi minn, það verður góð
minning.“
Þín frænka,
Ingibjörg.
Elsku afi.
Það er sárt að sjá þig fara en við
vitum að þú ert hvíldinni feginn. Það
er ekki hægt að hugsa sér betri afa
en þig, þú áttir alltaf tíma fyrir okk-
ur barnabörnin og þú varðir þeim
tíma afar vel. Ég minnist þess þegar
þú varst að kenna okkur Hafið bláa
hafið, hugann dregur, og ég hélt að
þetta væri örugglega lengsta lag í
heimi en við lærðum það samt og við
sungum það oft saman ásamt öðrum
skemmtilegum vísum sem þú kennd-
ir okkur. Þú hafðir alltaf tíma til að
lesa fyrir okkur og þú tókst oft á
móti okkur úr skólanum með sögu.
Þú áttir alltaf svar við öllum spurn-
ingum sem við komum með um und-
ur veraldar. Ég man líka eftir göngu-
túrunum okkar út í fjöru að skoða
marglyttur eða tína skeljar, eins
þegar við fórum bara út í búð.
Þú kenndir okkur hvað stjörnurn-
ar hétu og útskýrðir allt um norður-
ljósin. Það var svo margt sem þú
kenndir okkur og svo margt sem þú
gerðir með okkur. Eitt er víst að
aldrei fór maður svangur frá afa,
alltaf var til eitthvað gott á borðum,
sama hvað klukkan var.
Þegar þú fluttir á Hvamm var allt-
af til súkkulaði í skúffunni og þú
varst alltaf svo glaður að sjá okkur.
Þó það sé erfitt að horfa á eftir þér,
elsku afi, þá minnumst við þín með
gleði og höldum áfram að nýta okkur
það sem þú kenndir okkur.
Takk fyrir að vera besti afi sem
hægt er að hugsa sér.
Kristrún Ýr, Magnús, Garðar
Þröstur, Jóhanna Margrét og
Eysteinn Orri.
MAGNÚS
ÞORBERGSSON
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við
andlát og útför ástkæru móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
JÓHÖNNU R. KRISTJÁNSDÓTTUR,
Kaplaskjólsvegi 29,
Reykjavík,
sem lést fimmtudaginn 23. október.
Kristján Jóhannsson, Elísabet Stefánsdóttir,
Anna J. Hedegaard, John Hedegaard,
Droplaug Jóhannsdóttir,
Elín Jóhannsdóttir, Guðjón Guðmundsson,
Sigurður J. Jóhannsson, Kristín G. Guðnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
dóttur, ömmu og fyrrverandi eiginkonu,
SIGRÍÐAR JÓNSDÓTTUR,
Heiðarlundi 3G,
Akureyri.
Sérstakar þakkir fá allir þeir sem komu að
flutningi tónlistar við útförina.
Guð blessi ykkur öll.
Jón Kristinn Sveinmarsson, Linda Björk Sigurðardóttir,
Hólmfríður Sveinmarsdóttir, Sigurður Pálsson,
Sigurður Rúnar Sveinmarsson, Anna Sólmundsdóttir,
Fjóla Sveinmarsdóttir, Ingvar Ívarsson,
Sóley Sveinmarsdóttir, Pétur Már Björgvinsson,
Sigrún Gunnarsdóttir,
ömmubörn og
Sveinmar Gunnþórsson.