Morgunblaðið - 08.11.2003, Qupperneq 64

FÓLK Í FRÉTTUM
64 LAUGARDAGUR 8. NÓVEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
ÞESSA helgina er Hera stödd úti á landi,túrandi með hljómsveitinni Santiagoog trúbadúrnum Geir Harðar. Hera
var efst þeirra sem valin voru úr hópi umsækj-
enda hjá European Roadworks Music, en
starfsemi þess miðast að því að fjölga tækifær-
um fyrir söngvara og lagahöfunda til að koma
sér á framfæri í Evrópu. Síðan fer Hera ein í
fimmtán daga tónleikaferð til Ítalíu, Bret-
lands, Íslands, Frakklands og Hollands í jan-
úar og febrúar 2004 með tónlistarfólki frá
Bretlandi og Ítalíu.
Fjórða platan og þú bara rétt tvítug?
„Já, (hlær) ... þetta er önnur platan sem ég
geri hér á landi.“
Og sú fyrsta þar sem þú syngur
á íslensku er það ekki?
„Já ... það var frábær tilfinning að vinna
plötuna þannig. Ég hef aldrei sungið á íslensku
áður, ég hef aldrei unnið með öðrum söngv-
urum og aldrei tekið tökulög áður. Þannig að
það er margt nýtt í þessu.“
Kenndi í Nýja-Sjálandi
Ákvaðstu strax að gera nýja
plötu eftir síðustu plötu?
„Já, en það var hins vegar ekki stefna að
gera hana á íslensku. En allt í einu var komið
lag á íslensku og svo bættust fleiri í sarpinn.
Þetta gerðist eiginlega af sjálfu sér. Þá var síð-
asta plata dálítið samansafn frá liðnum árum.
Þar eru nokkur eldri lög t.d. sem ég uppfærði.
Núna eru þetta allt ný lög, samin á þessu ári.
Plötuna vinn ég að mestu með Stríði og friði,
þeim Gumma P., Jakobi Smára Magnússyni og
Adda Ómars.“
Hvernig hefur þú eytt tímanum
frá síðustu plötu?
„Ég fór til Nýja-Sjálands í janúar á þessu
ári og var þar fram í júní. Þar var ég spila úti
um allt, í háskólum og svoleiðis. Svo tók ég að
mér að kenna ellefu ára krökkum að semja
tónlist. Það var í tengslum við verkefni sem
kallast New Zealand Music Industry
Commission. Ég var beðin um að taka þetta að
mér og þetta var mjög gefandi.“
Það eru engir aukvisar sem syngja þarna
með þér, Bubbi, Megas og KK.
Hvernig kom það nú til?
„Mig langaði til að taka lög eftir þá menn
sem hafa haft mest áhrif á mig. Það eru tvö lög
eftir Bubba, „Stúlkan sem starir á hafið“ og
„Talað við gluggann“. Fyrra lagið hefur verið
uppáhaldslagið mitt frá því ég var pínkulítil.
Þegar ég fékk fyrsta gítarinn minn settist ég
fyrir framan spegilinn og þóttist vera að leika
það og syngja. Mér fannst því svolítið skrýtið
að taka það upp núna og hafa Bubba með! Síð-
an er það „Vegbúinn“ með KK en ég hef lengi
verið hrifinn af því lagi. Ég var lengi með spólu
í bílnum og þar voru þeir félagar; Bubbi, Meg-
as, KK og Johnny Cash (hlær). Megas leyfði
mér hins vegar að velja úr lögum sem ekki
hafa komið út áður. Textinn í laginu („Söng-
lausi næturgalinn“) er ansi magnaður.“
Getur ekki slett
Þú virðist tala mjög góða íslensku, þrátt
fyrir að hafa búið mestanpart ævinnar á
Nýja-Sjálandi?
„Við tölum alltaf saman á íslensku heima.
Mér finnst ég jafnvel hafa haldið henni betur
en margir sem ég heyri í hérlendis. Ég get
nefnilega ekki slett því að við erum auðvitað
einangruð frá því þarna úti!“
Hvað ertu að fjalla um í textunum?
„Þetta er allt frekar persónulegt. Atburðir
sem hafa hent mig nýverið og hafa haft áhrif á
mig.“
Finnst þér ferillinn vera
farinn að rúlla hjá þér?
„Jaa .. ég er alla vega byrjuð að gera það
sem mér finnst skemmtilegast. Þetta hefur
verið stefnan allt frá því að ég var þrettán,
fjórtán ára. Ég er bara mjög sátt við liðið – ég
er að gera það sem mér finnst gaman að gera.“
Og hvernig líst þér svo á
Evróputúrinn á næsta ári?
„Ég veit nú ekki mikið um þetta enn þá. Það
er verið að raða niður dagsetningum og svo-
leiðis. Það á bara eftir að koma í ljós.“
Fjórða plata Heru er Hafið þennan dag
Myndin af Heru
Morgunblaðið/Halldór Kolbeins
Hafið þennan dag er fyrsta platan sem Hera syngur alfarið á íslensku.
Hera og félagar verða í kvöld á Djúpavogi,
á morgun á Höfn í Hornafirði og á þriðju-
daginn verða þau á Draugabarnum á
Stokkseyri. Miðvikudaginn 12. verða þau á
Akranesi og fimmtudaginn 27. nóvember
verða þau í Þjóðleikhúskjallaranum í
Reykjavík.
Útgáfutónleikar Heru verða 20. nóvember
á Nasa.
www.herasings.com
arnart@mbl.is
Hera Hjartardóttir vakti verðskuldaða athygli á
síðasta ári fyrir plötu sína Not your Type. Arnar
Eggert Thoroddsen ræddi við þessa ungu og hæfi-
leikaríku söngkonu sem er rétt skriðin yfir tvítugt
en á þó þegar langan feril að baki í tónlistinni.
ÞAÐ var árið 2000 að færeyski
bassaleikarinn Edvard Nyholm
Debess hélt tónleika með tríói sínu
GRISFO í Norræna húsinu. Þar blés
Sigurður Flosason í saxófóna og Jim
Milnes, sem býr á Grænlandi lék á pí-
anóið. Þetta voru sosum ágætir tón-
leikar en einhvern veginn féll sá am-
eríski ekki inn í heildarmyndina og
tónlistin var dálítið út og suður. Nú er
GR-ið horfið og Kjartan Valdimars-
son hefur leyst grænlenska Kanann
af hólmi – tríóið hefur margeflst við
það og ekkert rauf hinn norræna/evr-
ópska blæ er hvíldi yfir öllu – meira að
segja var blúsinn eftir giggið, sem
þeir Sigurður og Edvard léku sann-
færandi þótt lítill reykur og molluhiti
svifi yfir höfði þeirra – svona einsog
þegar evrópskir eru að leika Tenn-
essee Williams. Stemningin var rifin
upp með tangó sem Kjartan samdi
fyrir Brunahanana, sosum ósköp
venjulegur tangó en skemmtilega
fluttur af þeim félögum. ISFO hóf
leikinn á gömlu lagi eftir Kjartan: Í
draumi dátar dansa, með nýklassísk-
um blæ á köflum. Önnur lög á efnis-
skránni voru eftir Sigurð og Edward
utan þjóðlagið fræga um Flóvin
Bænadiktsson með viðlaginu: Látum
hann sofa í thína arma jomfrua.
Það var mjög gaman að heyra túlk-
un tríósins á Hjartarótum Sigurðar.
Þessi ópus var á geislaplötu Sigurðar
Gengið á hljóðið þar sem tveir Am-
eríkanar voru um borð. Hún hljómaði
líka í Norræna húsinu árið 2000, en
hér var ballaðan svo hánorræn og svo
skínandi fögur að maður fékk á til-
finninguna að um nýtt verk væri að
ræða.
Það er mikill fengur að þessu tríói
og vonandi á Debess eftir að hljóðrita
með ISFO þegar þeir hafa spilað sig
enn betur saman.
Píanótríóið makalausa
Thomas Clausen er einn fremsti
djasspíanisti Norðurlanda um þessar
mundir og ferillinn orðinn langur. Ég
heyrði hann fyrst leika fyrir þrjátíu
árum er hann lék með Joe Henderson
á Montmartre og seinna með ýmsum
öðrum bandarískum djassmeisturum.
Árið 1980 stofnaði hann tríó með
NHÖP og Aage Tanggaard sem gaf
út tvær breiðskífur, aðra í Japan, og á
henni heyrði maður fyrst Pomona-
valsinn víðfræga, sem hefur verið á
efnisskrá Clausens-tríósins síðan; í
þetta skipti kryddaður tilvitnun úr
Sound of Music. Árið1988 leystu
Mads Vinding og Alex Riel þá NHÖP
og Aage af hólmi og það tríó lék oft og
hljóðritaði með Gary Burton, sem fyr-
ir utan Bill Evans er einn helsti
áhrifavaldur Tómasar. Ýmis verk
Tómasar er hann lék með Burton
voru á efnisskrá kvöldsins. Flest ang-
urvær og klassísk en sum, og þá sér í
lagi Green Grass, búgguð og blúsuð
og brá næstum fyrir hinum klassíska
,,down home“ fílingi. Gaman var að
tilbrigðum Thomasar um Autum
Leaves sem hann nefndi Leaves og
All the Things You Are sem bar nafn-
ið Things You Are með réttu, því
Tómas byrjaði leik sinn á tilbrigði um
millikafla lagsins. Þar var djasssálin
svört og sveiflan heit. Einn söngdans
ómengaður var á dagskrá: Pepole
Will Say eftir Richard Rodgers, aftur
á móti fléttuðu Thomas og félagar
Take the A Train Strayhorns inn í
dansinn. Aukalögin voru tveir söng-
dansar: Deep In Your Heart og My
Favorite Things.
Þetta tríó var stofnað 2001 og er
þetta í fyrsta skipti sem ég er á tón-
leikum hjá Clausen-tríói, því í þau
skipti sem ég heyrði hann með Mads
og Alex var Burton ætíð með í för. Ég
hef verið á tónleikum hjá söngdans-
atríói Keiths Jarretts og verð að segja
að ekki naut ég þessara tónleika síð-
ur. Thomas er einstakur píanisti, til-
finningaríkur og skapandi, hljóma-
gáfan mikil og næmið fyrir sveiflunni
óbrigðult; að vísu hefir klassísk skól-
un hans á stundum heft klassískt
djassflæði en um leið gefið tónlistinni
nýja vídd og auk þess að semja fyrir
smásveitir sínar semur Thomas jafnt
fyrir stórsveitir sem sinfóníur. Um
Jesper Lundgaard þarf ekki að hafa
mörg orð. Hann veldur auðveldlega
því hlutverki er NHÖP og Mads
gegndu í þessu tríói og sama má segja
um þann sænska Peter Danemo.
Hann fetar slóð Aage og Alex. Eins
og flest bestu píanótríó djassins um
þessar mundir byggir tríó Clausens á
hefðinni frá Bill Evans. Menn leika
saman – sex hendur, eitt hjarta. Þess-
ir tónleikar voru mikið ævintýri og
efast ég um að ég heyri betri djass
leikinn á Íslandi þetta árið. Verst að
djassþjóðin virtist ekki átta sig á hví-
líkir tónleikar þetta yrðu því auð sæti
mátti sjá í salnum.
Kammerdjass af bestu sort
Vernharður Linnet
Djass
NASA
ISFO
Sigurður Flosason sópran- og altósaxó-
fón, Kjartan Valdimarsson píanó og Ed-
vard Nyholm Debess bassa.
Miðvikudagskvöldið 5.11. kl. 20.30.
TRÍÓ THOMASAR CLAUSENS
Thomas Clausen, píanó, Jesper Lund-
gaard, bassa, og Peter Danemo, tromm-
ur. Miðvikudagskvöldið 5.11. kl. 22.00.
Púðursykur
(Brown Sugar)
Rómantík
Bandaríkin 2002. Skífan VHS. Öllum
leyfð. (109 mín.) Leikstjórn Rick Fam-
uyiwa. Aðalhlutverk Taye Diggs, Sanaa
Lathan, Mos Def, Queen Latifah.
Í ÞESSARI voða sætu mynd –
næstum of sætu – svífur tvenns kon-
ar rómantík yfir vötnum. Þessi hefð-
bundna bíórómantík þar sem fallegt
fólk fellur fyrir fallegu fólki en nær
ekki saman vegna þess að annað fal-
legt fólk þvælist í veginum. Sú róm-
antík er hvorki
meira eða minna
sannfærandi en
gengur og gerist í
flestum rómantísk-
um gamanmyndum
nú til dags (þessi
telst varla gaman-
mynd þó því hún er
eiginlega ekkert
fyndin). Hin róm-
antíkin er hins vegar að virka. En
það er sú rómantík sem tengist
æskuminningunni og örvæntingar-
fullum tilraunum þeirra sem á miðj-
an aldur eru að komast til að halda í
hana og þær kenndir sem henni
tengjast, allt sakleysið, allt þetta ein-
falda og hreinræktaða sem ein-
kenndi lífið þá. Hér eru það upphafs-
ár hipp-hoppsins sem standa fyrir
þessar æskuminningar en aðalper-
sónurnar, tveir forfallnir hipp-hopp-
unnendur og vinir frá barnsaldri,
hann nú orðinn útgefandi en hún rit-
stjóri hipp-hopp tímarits. Og það er í
gegnum þessa einlægu hipp-hopp
ástríðu sem blossinn kviknar loks á
milli þeirra og bíður þess að verða að
báli. Skarphéðinn Guðmundsson
Myndbönd
Hipp-
hoppást
Í ÞESSARI viku hefur Hrafninn
flýgur, mynd Hrafns Gunnlaugsson-
ar frá 1984, verið sýnd í Bæjarbíói,
Hafnarfirði. Morgunblaðið hafði
samband við leikstjórann og bað
hann um að velta vöngum yfir mynd-
inni vegna þessa.
Hvað finnst þér um myndina í dag,
ef þú hugsar til baka?
„Ég botna ekkert í því hvernig
mér tókst að gera þessa mynd. Hún
var gerð við þannig aðstæður að eng-
inn óbrjálaður myndi reyna neitt
slíkt í dag. Ég hlýt að hafa verið svo
heltekinn af þessari hugmynd að hið
ógerlega varð gerlegt.“
Hvernig finnst þér myndin hafa
elst?
„Hún yngist með hverju ári sem
líður og verður æ einstakari, mun
trúlega aldrei eignast aðra mynd sér
líka. Ég myndi ekki geta gert svona
mynd í dag. Ef ég gerði mynd um
víkingatímann yrði hún allt öðruvísi.
Það er óvinnandi vegur að reyna að
herma eftir Hrafninum.“
Margir tala um myndina sem
tímamót í íslenskri kvikmyndagerð.
Hvað finnst þér um það?
Það voru tímamót fyrir mig, en ég
sé ekkert í íslenskri kvikmyndagerð
sem gerir þessa mynd að tímamótum
– annað en það, að engin íslensk
mynd kemst med tærnar þar sem
þessi hefur hælana. Ég bíð enn eftir
því að ungur kollegi komi fram og
sæki efni í Íslendingasögurnar. Það
hefur ekki gerst enn, en vonandi fer
sú bið að styttast.“
Seinni sýning á Hrafninn flýgur verður í dag í Hafnarbíói
„Hið ógerlega varð gerlegt“
Helgi Skúlason heitinn í hlutverki
sínu í myndinni Hrafninn flýgur.
Hrafninn flýgur er sýnd kl. 16.00
í Bæjarbíói í dag. Aðgangseyrir
er 500 kr.