Vísir - 24.10.1980, Blaðsíða 16

20
VtSÍR
Föstudagur 24. október 1980.
Akafar arasír
Ólafs Ragnars
- á Jonas Haralz, bankastjóra
S.H. skrifar:
Ólafur Grimsson prófessor og
alþingismaöur hefur siðustu vik-
urnarhafiö ákafar árdsir á Jónas
úréttmæt
ásðkun um
hlutdrægni
Steinar Ginskisson skrifar les-
endabréf I Visi i gær og ásakar
mig um hlutdrægni í fréttaflutn-
ingi af kosningum til stjórna i
hverfafélögum Sjálfstæóismanna,
i Reykjavik. Mér sé annt um aö
koma aó fréttum af fundum, þar
sem stuöningsmenn Gunnars
Thoroddsen hafi yfirhöndina en
látiþess ógetiB, ef stuðningsmenn
Geirs Hallgrímsson hljóti kosn-
ingu.
Þessu er til aö svara.aö ég hefi
skrifaö þrjár fréttir eöa klausur
um Urslit kosninga i þessum fél-
ögum. Ef ég man rétt, sigruöu
Geirsmenn í tveimur en Gunnars-
menn i einu. Hins vegar má vel
vera aö ekki hafi veriö sagt frá
öllum úrslitum i Visi, eöa þau
oröiö aö vikja fyrir öörum merk-
ari fréttum. Ásökunum um hlut-
drægni visa ég á bug.
SæmundurGuövinsson
blaöamaöur.
H. Haralz bankastjóra. Þetta er
tækni, sem hann viröist kunna
öörum fremur — aö leiöa athygl-
ina frá eigin óförum eöa eigin
flokks meö þvi aö finna „söku-
dólg”. Og blessuö blööin, ekki sist
Visir, sem viröist á stundum vera
einkamdlgagn ólafs, taka undir
sönginn og auövelda honum leik-
inn. Mérfinnstkominn timi til, aö
þeim skripaleik, sem þessi maður
hefur sett á sviö, ljilki. Kjarni
málsins er vitanlega sá, aö rikis-
stjórn þeirra Ólafs Grimssonar,
Gunnars Thoroddsens og Stein-
grims Hermannssonar er aö mis-
takast aö ráöa viö efnahagsvand-
ann, fjárlögin (og þar með skatt-
arnir) eru hærri en nokkru sinni
fyrr, verðbólgan æöir áfram,
samningarnir eru aö stranda,
dómsmálaráðherrann gefst upp
fyrir ofbeldishótunum, og allt er
látiö reka á reiðanum. Ólafur
Grimsson reynir að leiða athygl-
ina frd þessu með upphrópunum
um Jónas Haralz.
Menn kunna aö dást að bragð-
visi Ólafs Grimssonar. En það er i
meira lagi ósmekklegt, þegar
hann veitist að Jónasi Haralz
fyrir aö veita forstööu efnahags-
málanefnd Sjálfstæöisflokksins
og telur hann ekki geta rækt
bankastjórastarf sitt þess vegna.
GeturÓlafurGrimssonmeö sömu
rökum rækt prófessorsstarf sitt i
Háskólanum af fyllstu sanngirni?
Er þessum alþingismanni Al-
þýöubandalagsins treystandi til
að ræöa af hlutleysi um stjórn-
málaflokkana i kennslustundum?
Vinnur hann fyrir þvi kaupi, sem
hann þiggur af almannafé?
Er beím faríö að
kðlna á lærunum?
Ekki veit ég hvaö verkalýös-
leiötogarnir okkar ætla aö standa
iengi meö brækurnar niöur um
sig, en þeireru löngu orönir til aö-
hláturs og aumkvunar hjá þjóö-
inni vegna tvöfeldni sinnar I
samningamáium fyrr og ná. En
kannske er þeim fariö aö kólna á
lærunum blessuöum, þvf mér
heyröist i fréttunum aö 7 manna
undirbúningsnefnd, 14 manna
samninganefndar, heföi fariö
þess á leit viö 60 mannsallsherjar-
nefnd aö boöaö yröi til 1 dags
verkfails.
Það er langt frá þvi að ég sé
æstur i verkföll einn ganginn til,
þó einhvern tima hefði þótt þörf á
þeim, en mig langar til að nota
tækifæriö meðan verkalýösrek-
endureru þannig girtir til að gera
smáiíttektá þessari maskinu sem
hefur hreiðrað um sig á herðum
verkalýðsinsog tekur honum blóð
gegnum launaumslögin.
Verkalýðshreyfingin á þaö
sameiginlegt með samvinnu-
hreyfingunni að vera fjölda-
hreyfing, sem stofnaö var til af
eldmóði og hugsjónum, báðar
hafa þær náð undir sig miklum
fjármunum og eignum i áranna
rás og báðar hafa þær brugðist
þeim vonum sem við þær voru
bundnar, en ég held, að ég gefi
verkalýöshreyfingunni fleiri min-
usa, svo gjörsamlega sem henni
hefur mistekist i þvi hlutverki
sem hún var borin til, og það þó
hún hafi lagt upp með mikil, I
mörgum tilfellum alltof mikil
völdog ólýöræðisleg. Þetta getum
við best séð með þvi aö lita I
kringum okkur á þann hrikalega
launa- og aöstööumun, sem hvar-
vetna blasir viö. Mjög sennilegt
er aö hin miklu lögvernduðu völd
verkalýðshreyfingarinnar. sem
beitt hefur verið á mjög neikvæð-
an hátt, hafi skaöaö almenna
hagsmuni og veikt getu atvinnu-
rekenda til kjarabóta, enda blasir
vlöa við utan úr heimi hvert
krabbamein óheilbrigö verka-
lýðsfélög geta veriö löndum sin-
um. 18.10.1980.
Leó S. AgUstsson.
TILRAUN TIL LOGTAKS
RukKhenda í tveimur háttum
Mitt bú er mitt bæli
brjóstvörn og skjöldur,
— meö lausar skrúfur
og skápahöldur.
Þaö skýlir mér fyrir
veðri og vindum
og veit manna best
af mlnum syndum.
Hér get ég legiö
og látiö mig dreyma,
hoppað og hlegiö,
þvi hér á ég heima.
„Pólitíkus” skrifar:
„Er áhugi manna fyrir Sjálf-
Jón Baldvín
er hæfaslur
Gamall Alþýðuflokks-
maður hringdi:
Þegar mér veröur hugsaö til
flokksþings Alþýöuflokksins á
næstunni, vil ég setja fram þá von
og ósk, að flokksmenn beri gæfu
til aö veita þeim manni brautar-
gengi í störfum fyrir flokkinn,
sem ég tel vera hæfastan þeirra
manna, sem nú eru i forsvari
fyrir Alþýöuflokkinn og á ég þar
við Jón Baldvin Hannibalsson.
Svo get ég gruflaö
1 lifsins gátum
grátið og látiö
öllum illum látum.
Svo get ég leikiö
mér við að leira,
— skrifað og reiknaö
og ýmislegt fleira,
til dæmis teiknaö,
— ég teikna stundum,
er góöur i myndum
af gömlum hundum.
stæöisflokknum i algeru lágmarki
þessa dagana? Þaö viröist amk.
speglast i aösókn á aðalfundi
Sjálfstæöisfélaganna i hverfum
borgarinnar. Þar mæta þetta 60-
70 manns á fundi og alveg niöur i
18-20 hræöur, þrátt fyrir kröftug-
lega smölun og hörkukosningar.
Maður, sem hefur starfað árum
saman i Sjálfstæðisflokknum,
sagði undirrituðum.að heimtur úr
smölun virtust vera þetta um
fimmtungur á meðal höröustu
stuðningsmanna og mundi hann
ekki aörar eins heimtur. Astæð-
una taldi hann vera þá aö fólk sé
oröiö dauöleitt á Sjálfstæöis-
flokknum og starfi hans eða öllu
heldur á flokksforystunni sem
ræður vitanlega feröinni og mótar
starfsemi flokksins. Tölurnar um
fundarsókn i hverfum borgar-
innar þurfa þvi aö vera flokks-
mönnum hvatning til aö skipta
tafarlaust um forystu”.
Ég bóna min gólf
og ber úr mottum
— bjástra svo yfir
blómsturpottum.
Högg, högg, högg.
„Hver lemursvona skarpt?”
Kerfið er komiö,
(nú er þaö svart)
segistvilja sjá einn mann,
— þvi segi ég bara:
„Ég erhann”
Þaö er semsé ég
sem kerfiö spyr um.
Ég veit þetta heitir
„Vá fyrir dyrum”
þvi kerfi er herfi
og erfitt I vöfum,
þúertvis meðaðlenda
i ýmsum töfum.
En þetta er mál
sem að þolir ei biö
og þvi er hér komiö
kraftsúpulið, af Hörðum
og Njöröum og öðrum öfum
sem kunna aö fylgja
eftir höröum kröfum.
Þeir brosandi bera
þinn hag fyrir brjósti,
— segja þvi „sorry”
með nokkrum þjósti.
Þeir tala fátt,
— en taka ofan.
„Krónur á boröiö,
-------eða kofann”.
„En kæri vinur,
hvar á ég að sofa?”
— „Ekkert væl, — vinur,
þú varst búinn aö lofa”
— hún segir um hæl
þessi veröbólguvofa.
Svo fór hún aö skrifa
(skilirðu griniö)
—sófann koddann, sængurlinið.
„Viðkomumá morgun
og rifum hreysiö
tökum hvert borð,
— já heila „pleisið”.
Ég sagði ekki orð
átti von á verru,
— jú sjáið þér til,
----ég sef i kerru.
Slæmar helmtur
úr „smönminnr
Kári Arnórsson.
„Mótmæll
grelnum
Kára”
Sem gamall og gróinn Ihalds-
maður og lesandi VIsis um ára-
tugi, mótmæli ég harðlega illa
skrifuðum og „asnalegum”
greinum Kára Arnórssonar, sem
þið virðistbirta af fjálgleik mikl-
um, vikulega. Ef þið haldið, að
þaðlýsi frjálslyndi að birta annan
eins samsetning, þá er þaö mis-
skilningur. Þið vinniö ekkert við
það aö birta greinar eftir Moskvu-
komma, eins og Kára þennan (og
áöur Pál Bergþórsson: Hafis-
Pál).— Greinar Kára viröast ein-
kennast af sjúklegu hatri á ein-
stökum sjálfstæðism. (eins og
Geir Hallgrimssyni) og Alþýðufl.
Guöm. Guðmundsson,
Flyðrugranda 4,Rvk.
ES: Ég á varla orö til þess aö
þakka ykkur hinar afburöa
snjöllu greinar Svarthöföa.
Maöur er furöu lostinn, aö for-
sætisráöherra tran skuli geta
komiö á Allsherjarþing Samein-
uöu þjóöanna eins og ekkert sé
eölilegra. A sama tima sem 50 til
60 Bandarikjamenn eru haföir i
gislingu i tran, og þaö er sendi-
ráösstarfsfólk, sem á skilyröis-
laust aö njóta friöhelgi diplo-
mata og þetta fólk er búiö aö vera
i haldi i nærri ár.
fran braut alþjóöalög er stjóm-
völd þar létu ofstækisskril her-
taka bandariska sendiráöiö I Te-
heran og diplomatana þar og
sem slikir ættu Iranir aö vera
sjálfkrafa burtrækir úr Samein-
uðu þjóöunum og öllum alþjóða-
stofnunum. En ekkert slikt hefur
gerst. Ef það hefði hins vegar
gerst væru allar likur á að gisl-
arnir væru nú frjálsir menn.
En forsætisráðherra Iran leyfir
sér að vera meö derring i sölum
Sameinuöu þjóðanna og jafnvel
hótanir og þaö furðulega var, að
það var ekki neinn sem vitti þenn-
an hrokagikk.
En betra er seint en aldrei. Ég
skora á utanrikisráðherra Islands
eða rikisstjórnina aö flytja tillögu
um það hjá Sameinuöu þjóðun-
um, aö ef stjórnin i tran láti ekki
bandarisku gislana lausa tafar-
laust og án skilyrða þá verði íran
rekið úr Sameinuðu þjóðunum og
öllum alþjóðastofnunum. Þetta er
þaö minnsta sem viö getum gert
Bandarikjamönnum til stuönings.
V.S.