Morgunblaðið - 08.12.2003, Blaðsíða 28

MINNINGAR
28 MÁNUDAGUR 8. DESEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Minningarkort
Minningar- og
styrktarsjóðs
hjartasjúklinga
Sími 552 5744
Gíró- og kreditkortaþjónusta
LANDSSAMTÖK
HJARTASJÚKLINGA
A
u
g
l.
Þ
ó
rh
.
1
2
7
0
.9
7
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
RAGNAR LEIFSSON,
Lindarbraut 7,
Seltjarnarnesi,
verður jarðsunginn frá Seltjarnarneskirkju
mánudaginn 8. desember kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Krabbameinsfélagið.
Jóhanna Felixdóttir,
Bryndís Ragnarsdóttir, Sigurþór Leifsson,
Felix Ragnarsson, Beata Tarasiuk,
Alexander Áki, Hlynur Þór
og Ragnar Smári.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar og
tengdamóðir,
GYÐA ÞÓRDÍS JÓNSDÓTTIR,
Ásholti 18,
Reykjavík,
sem andaðist í Orlando, Flórída, laugardaginn
29. nóvember sl., verður jarðsett frá Foss-
vogskirkju miðvikudaginn 10. desember nk.
kl. 13.30.
Ragnar Bergsveinsson,
Margrét Ragnarsdóttir, Magnús Steinþórsson,
Jón Ágúst Ragnarsson.
Konan mín,
JAKOBÍNA INGIBJÖRG PÁLSDÓTTIR,
Hraunvangi 1,
Hafnarfirði,
lést á líknardeild Landspítala Landakoti föstudaginn 28. nóvember.
Bálför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þökkum sýndan hlýhug.
Högni Sigurðsson
og aðstandendur.
✝ Þorlákur Run-ólfsson fæddist á
Vesturgötu 44 í
Reykjavík 2. mars
1929. Hann lést í
Landspítalanum,
Fossvogi 29. nóvem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Runólfur Þorláks-
son, f. í Reykjavík 4.
mars 1886, d. 21.
nóvember 1954, og
Agnes Konráðsdótt-
ir, f. í Stykkishólmi
21. janúar 1899, d. 3.
nóvember 1977.
Systir Þorláks er Ólöf, f. 14. mars
1931.
15. apríl 1950 kvæntist Þorlákur
Magneu Ólöfu Finnbogadóttur, f. á
Ketilvöllum í Laugardal 24. mars
1929. Foreldrar hennar voru Finn-
bogi Árnason og Sigríður Ólafs-
dóttir. Þorlákur og Magnea eign-
uðust fjögur börn, þau eru: 1)
Runólfur, f. 24. september 1950,
kvæntur Önnu Grímsdóttur, f. 24.
júní 1951. Synir þeirra eru: a) Þor-
Baldvinssyni, f. 12. febrúar 1968,
börn þeirra eru: Guðjón Birkir, f.
18. september 1995, og Dagný, f.
28. mars 2003. 3) Finnbogi, f. 1.
febrúar 1957, maki Ingibjörg Sig-
ursteinsdóttir, f. 1. júlí 1959. Fyrri
kona Finnboga var Anna Freyja
Jóhannsdóttir, börn þeirra eru: a)
Jóhann, f. 15. júní 1978, sambýlis-
kona Sigríður Jóna Ingólfsdóttir,
f. 19. apríl 1982, dóttir þeirra er
Aldís María, f. 11. maí 2001, b)
Björn, f. 6. maí 1980, c) Magnea
Ólöf, f. 12. júlí 1985, og d) Agnes
Sigríður, f. 23. febrúar 1988. 4)
Agnar, f. 12. mars 1960, maki
Kristín Rut Jónsdóttir, f. 6. febr-
úar 1963, börn þeirra eru: a) Pétur
Óli, f. 2. október 1988, móðir hans
er Sigríður Garðarsdóttir, b) Agn-
ar, f. 25. maí 1992, og c) Dagmar, f.
20. apríl 1996.
Magnea og Þorlákur bjuggu all-
an sinn búskap í Reykjavík og síð-
astliðin 50 ár í Langagerði 50. Þor-
lákur starfaði fyrri hluta starfsævi
sinnar við vörubílaakstur og rak
eigin bifreið en um 35 ára skeið
var Þorlákur í Lögreglunni í
Reykjavík, fyrst sem lögreglumað-
ur en síðan sem lögregluvarð-
stjóri.
Útför Þorláks fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
lákur, f. 24. mars
1973, sambýliskona
Valdís Arnardóttir, f.
13. apríl 1972, sonur
þeirra er Runólfur, f.
16. janúar 2002. b)
Daði, f. 1. júní 1979. 2)
Sigríður, f. 24. apríl
1952, gift Guðjóni M.
Jónssyni, f. 2. nóvem-
ber 1951, börn þeirra
eru: a) Magnea Ólöf, f.
21. janúar 1972, gift
Halldóri K. Björns-
syni, f. 28. febrúar
1972, börn þeirra eru
Arnór Daði, f. 11. apr-
íl 1998, Thelma Karen, f. 23. júlí
2001, og Kjartan Kári, f. 2. júlí
2003. b) Arndís, f. 13. febrúar
1975, sambýlismaður Magnús Örn
Guðmarsson, f. 13. júní 1968, dótt-
ir þeirra er Katla Sigríður, f. 3. júlí
1999. c) Jón Þór, f. 13. desember
1976, sambýliskona Eva Björg
Torfadóttir, f. 23. ágúst 1977, dótt-
ir þeirra er Katrín Eyja, f. 18. júní
2002. Fyrir átti Guðjón dótturina
Hrönn, f. 17. apríl 1970, gift Birni
Jæja elsku pabbi, þá ert þú farinn
frá okkur af jörðinni, en ég veit að þú
verður engillinn sem passar mömmu
og okkur sem eftir erum hérna.
Mamma er búin að vera voðalega
dugleg, en þessir 13 dagar sem þú
varst búin að vera á spítalanum voru
þér og okkur mjög erfiðir. Ég veit að
það hefur verið tekið vel á móti þér
þegar þú komst yfir móðuna miklu,
allir ættingar og vinir umfaðmað þig,
við pössum mömmu en þú hafðir
áhyggur að fara frá henni, en
mamma er svo dugleg og það eru
margir sem passa hana.
Þær eru margar minningarnar
sem hrannast upp, en ég var alltaf
mikil pabbastelpa og er mér sagt að
ég hafi alltað kallað á þig ef eitthvað
var og sagt, ég er lík pabba mínum,
ef einhver sagði eitthvað annað, vildi
líkjast þér á allan hátt og engum öðr-
um. Þú hefur alltaf átt stað í hjarta
mínu og munt alltaf eiga hann. Ég
trúi ekki að þú sért farinn frá okkur
og finnst að þú eigir að koma labb-
andi inn í Langagerði.
Þú varst alltaf svo góður og já-
kvæður, sást alltaf það besta í öllum
og vildir allt fyrir alla gera, varst
mjög góður maður og reyndist okkur
fjölskyldunni vel alla tíð. Þú varst
ríkur, áttir 4 börn, 12 barnabörn og 7
langafabörn, sem öll voru alltaf
ánægð að hitta afa og langafa. Þú
varst farsæll í starfi og allir töluðu
vel um þig. Þú hafðir gaman að því
að fara í bíltúr, einn rúnt niður á höfn
og í gegnum vesturbæinn, en þar
varst þú fæddur og ólst þar upp og
heillaði sá staður þig alltaf, talaðir
um hann með lotningu, þar sem þú
eyddir þínum bernskusporum og átt-
um við margan hringinn um þessar
slóðir.
Svona er lífið, eitt að því sem við
fáum í vöggugjöf, er að við deyjum.
Kveð þig að sinni, elsku pabbi, Guð
geymi þig.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þín pabbastelpa
Sigríður.
Tengdafaðir minn, Þorlákur Run-
ólfsson, er látinn eftir tæplega hálfs
mánaðar sjúkrahússlegu. Hann
gekk ekki heill til skógar síðustu árin
en að endalokin væru svona skammt
undan varð ekki séð fyrr en örfáum
dögum áður en hann lést.
Kynni okkar hófust um 1970 þegar
ég sem 19 ára unglingur kom í
Langagerði 50 með Runólfi, elsta
syni þeirra hjóna, í fyrsta sinn.
Feimnin, sem ætlaði hreint að gera
útaf við mig, bráði þó fljótt af mér
þegar ég hitti þessa brosmildu,
hressu fjölskyldu sem ég síðan hef
verið hluti af.
Þorlákur var einstaklega ljúfur
maður og átti gott með að umgang-
ast fólk. Hann starfaði mestan hluta
starfsævinnar, eða 35 ár, í lögregl-
unni, lengst af sem varðstjóri. Oftar
en ekki var honum treyst til að sinna
erfiðum málum þar sem málamiðl-
anir dugðu betur en líkamlegir kraft-
ar. Hann þekkti fjölda fólks gegnum
starfið og hvar sem hann fór var hon-
um heilsað á báða bóga af samborg-
urunum og ekki síst af þeim sem gist
höfðu á Hverfisgötunni nótt og nótt.
Þeir heilsuðu „Láka löggu“ með
virðingu og hann spurði á móti hvort
ekki væri allt gott að frétta í dag eða
eitthvað annað í þeim dúr.
Hann var glöggur á hið broslega í
fari fólks, léttur í máli og glettinn, en
laus við rætni og hnútukast. Oft er
búið að vera kátt á hjalla í návist
hans gegnum tíðina. Hann hafði
gaman af að segja sögur af brosleg-
um atburðum úr daglega lífinu og nú
í seinni tíð rifjaði hann oft upp minn-
ingabrot frá bernsku- og æskuárun-
um, til dæmis minningar frá því þeg-
ar hann var lítill drengur að alast
upp í vesturbænum á kreppuárun-
um. Hann var alinn upp af mjög trú-
aðri fjölskyldu og starfaði með
KFUM áður fyrr. Traust hans á
æðri máttarvöld og styrkur í bæn-
inni kom þó best í ljós nú síðustu árin
þegar heilsan fór að bila.
Eitt af því sem einkenndi Láka var
hvað hann var passasamur með að
skulda engum neitt, allir reikningar
voru greiddir og ekki tekin nein lán.
Það brást aldrei að farið væri í bank-
ann á fyrsta virka degi mánaðarins,
mætt vel fyrir tímann áður en opnað
var og eitt er víst að reikningarnir
voru greiddir og stimplaðir á réttum
tíma.
Þetta var eitthvað sem börnin og
barnabörnin kímdu yfir í laumi en
auðvitað mátti hann muna tímana
tvenna og hann ólst upp við það hug-
arfar að best væri að skulda engum
neitt. Hann var mikill fjölskyldu-
maður, barnabörnin hændust að
honum, hans létta lundarfari og
húmor til að snúa hlutunum upp í
smá grín.
Magnea hefur reynst manni sínum
frábær lífsförunautur og síðustu árin
þurfti tengdafaðir minn mjög á ást-
ríki og umhyggju konu sinnar að
halda, er heilsa hans þvarr. Hann
kunni líka vel að meta hana og oft er-
um við búin að heyra setningu eins
og: „Ég veit nú bara ekki hvar ég
væri ef ég hefði ekki hana Möggu
mína.“ Ég á eftir að geyma í hjarta
mínu ljúfsára minningu af sambandi
þeirra hjóna nú allra síðustu dagana
þegar hún sat við rúmið hans á
sjúkrastofunni. Þau héldust í hend-
ur, hann horfði lengi á hana og sagði
svo: „Þú ert svo falleg Magga mín.“
Og víst var að þau voru það bæði
þegar ljóst varð að kveðjustundin
eftir 55 ára samveru yrði ekki umflú-
in.
Kæra tengdamóðir. Ég veit að
dagarnir framundan verða erfiðir og
söknuðurinn sár, en vonandi heldur
þú góðri heilsu og starfskröftum
áfram og getur notið lífsins með fjöl-
skyldu og vinum, fullviss þess að á
þínum efsta degi mun ástvinur þinn
taka á móti þér með blik í augum.
Samúðarkveðjur til ykkar allra.
Blessuð sé minning Þorláks Runólfs-
sonar, hans orðstír og mannkostir
munu geymast hjá okkur, þótt hann
hafi nú lagt upp í þá langferð sem
bíður allra fyrr eða síðar.
Anna Grímsdóttir.
Nú er hann elsku afi minn dáinn.
Það er erfitt að missa einhvern sem
að maður elskar svona mikið. Ég er
svo heppin að hafa átt hann afa minn
í tæp 32 ár og þær eru nú ansi marg-
ar og góðar minningarnar sem að ég
á um hann. Alltaf gaf hann sér tíma
til að spjalla við mann um daginn og
veginn eða þá að spila, honum fannst
það nú ekki leiðinlegt. Það var bara
verst hvað hann svindlaði mikið í
spilunum. Það var svolítill púki í hon-
um. Þegar ég var lítil og heyrði í sír-
enum þá sagði ég alltaf: „Nú eru læti
í honum afa mínum.“ Það var nú ekk-
ert smá sport að fá að fara með hon-
um í löggubílnum og sérstaklega ef
hann setti sírenurnar á fyrir mann.
Ég hef alltaf verið mikil afa og ömmu
stelpa. Ég hef verið með annan fót-
inn í Langó frá fyrstu tíð. Við bjugg-
um nú þar fyrsta árið mitt og hef ég
svo oft verið þar hjá afa og ömmu.
Það var alltaf skemmtilegt að vakna
á morgnana þegar að afi hafði verið á
næturvakt. Þá beið mín alltaf brúnn
bréfpoki, þó nokkuð stór, fullur af
„gotteríi“. Hann sagði alltaf að það
væru launin mín fyrir að passa
ömmu fyrir hann. „Elsku afi minn,
ég skal passa hana áfram.“ Það er
mér mikils virði að hann skyldi hafa
lifað það að vera vitni að mestu
merkisviðburðunum í mínu lífi.
Kynnst börnunum mínum þremur
og verið við giftingu mína og Dóra.
Hann var alltaf svo montinn af
Möggunum sínum. Hann afi minn
bar sig alltaf svo vel og var svo tign-
arlegur maður. Við systurnar vorum
að skoða gamlar myndir í Langó um
daginn og töluðum um það hversu
glæsileg hjón afi og amma hefðu ver-
ið og það alveg fram á síðasta dag.
Nú er hann afi farinn en amma verð-
ur ekki ein því að við erum svo mörg
sem að pössum hana fyrir afa.
Elsku besta amma mín, megi Guð
og englarnir hans styrkja þig og
okkur öll hin í sorginni.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Magnea Ólöf Guðjónsdóttir.
Það eru margar ljúfar minning-
arnar sem renna í gegnum huga
minn nú er ég skrifa niður fáein orð í
kveðjuskyni við þig, afi minn. Okkar
samband var alltaf gott og einnig
treysti það okkar vináttu að við vor-
um alnafnar. Bíltúrarnir niður á
bryggju og um vesturbæinn í minni
æsku eru mér minnisstæðir, þar
kunnir þú sögur af hverju horni sem
var alltaf jafn gaman að heyra. Mest-
an áhuga minn vakti þó starf þitt
sem lögregluþjónn og fékk ég ósjald-
an að máta lögguhúfuna og jafnvel
allan gallann í Langagerðinu til þess
setja mig betur inn í starfið. Afi var
barngóður maður og gleður það mig
mjög að Runólfur, sonur okkar Val-
dísar, hafi fengið að kynnast afa í
Langó þótt tíminn hefði mátt vera
lengri, en því fáum við ekki ráðið.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Hvíl þú í friði, kæri afi minn,
Þorlákur Runólfsson.
Elsku afi, nú ertu farinn frá okkur,
það er erfitt að sætta sig við það. Ég
er ekki búin að ná þessu, er alltaf að
bíða eftir að þú birtist með þitt fal-
lega bros og gleðina sem alltaf var í
kringum þig. Já, þú varst alltaf svo
glaður að hafa alla hjá þér ég tala nú
ekki um afa- og langafabörnin þín,
þú gafst þeim svo mikið og þau þér.
Og gullmolinn þinn, hún amma, þú
varst alltaf að tala um hvað hún er
falleg, yndisleg og alltaf svo góð við
þig og alla, sem var alveg rétt hjá
þér.
Það eru svo margar minningarnar
um þig, allar myndirnar sem við eig-
um eru okkur svo dýrmætar, alltaf
svo flottur, leist alltaf svo vel út. Þótt
þú værir orðinn mikið veikur varstu
alltaf eins og þú værir búinn að
liggja í sól í marga daga, já, alltaf svo
glæsilegur. Ég trúi því að þú sért
alltaf yfir okkur, stór og fallegur
engill sem verndar okkur.
Það er erfitt að koma í Langó og
hafa þig ekki. Svo er það bústaður-
inn ykkar, þar sem alltaf er svo gam-
an og gott að koma, ég tala nú ekki
um þegar við fórum alltaf öll saman í
sund, ömmu og afa sundlaug eins og
Katla Sigga kallar hana; þar naust
þú þín alltaf svo vel.
Elsku afi, ég trúi því að nú sértu
farinn að hlaupa um allt og líði eins
og litlum dreng, við pössum ömmu.
Þetta er erfiðast fyrir hana en eins
og þú veist er hún alltaf svo sterk.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig,
og lýstu mér um ævistig.
(Pétur Þórarinsson.)
Guð geymi þig, elsku afi.
Arndís og Katla Sigríður.
ÞORLÁKUR
RUNÓLFSSON