Morgunblaðið - 16.02.2004, Blaðsíða 22

MINNINGAR
22 MÁNUDAGUR 16. FEBRÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Helgi Brynjólfs-son fæddist á
Þingeyri við Dýra-
fjörð 6. október
1918. Hann andaðist
á hjúkrunardeild
Hrafnistu í Reykja-
vík 7. febrúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Sigríður Guðrún
Brynjólfsdóttir, f.
20.2. 1881 á Sveins-
eyri í Tálknafirði,
d.17.1. 1971, og
Brynjólfur Einars-
son búfræðingur, f.
8.8. 1874 á Hóli í Tálknafirði, d. 4.
júlí 1953. Systkini Helga voru 11;
stúlka fædd andvana, Einar, Krist-
ján, Brynjólfur, Þórarinn, Ólína,
Sigríður Ingveldur, Ármann, Ingi-
mundur, Sveinn og Friðrik. Tveir
bræðranna eru á lífi, þeir Þórar-
inn og Friðrik.
Helgi kvæntist 27.6. 1948 eftir-
lifandi eiginkonu sinni, Huld Þor-
valdsdóttur, f. 17.3. 1915. Foreldr-
ar hennar voru hjónin Sólborg
Matthíasdóttir, f. 25.12. 1875, d.
25.12. 1957, og Þorvaldur Jón
Kristjánsson, vitavörður og út-
vegsbóndi í Svalvogum, f. 29.1.
1873, d. 27. 7. 1960. Börn Helga og
Huldar eru: 1) Elís Rósant, stjúp-
sonur, f. 4.1. 1939, sonur Huldar.
Faðir Helgi Sigurðsson, f. 6.9.
1906, d.19.12. 1960, maki Inga G.
Guðmannsdóttir, f. 18.3. 1941.
maí 1974, maki Þorkell Magnús-
son, f. 3.5. 1974, þau eiga einn son,
Orra Frey, f. 25.6. 1999. b) Jóhann
Ingi, f. 3.6. 1977, c) Stefán Þór, f.
29.11. 1981. 4) Marta Bryngerður,
f. 26.10. 1954, giftist Sigurjóni
Gunnarssyni, þau skildu. Þau eiga
soninn Arnar, f. 30.9. 1982.
Helgi gekk í barnaskóla Þing-
eyrar í Dýrafirði, var í almennu
námi í kvöldskóla 1934 og 1935 en
síðar tvo vetur í Bréfaskóla SÍS;
hann tók minna mótorvélstjóra-
próf á Þingeyri 1943. Hann var há-
seti á ýmsum bátum frá Akranesi
upp úr 1937; á bv. Gulltoppi 1941,
mb. Fylki og vélstjóri á mb.
Hrefnu 1945. Um tíma var hann
vélstjóri á bátum frá Ólafsfirði,
mótorbátunum Önnu, Sjöstjörn-
unni og Agli Skallagrímssyni.
Hann var nær alltaf vélstjóri eftir
vélstjóraprófið, aðallega á bátum í
eigu Kaupfélags Dýrfirðinga. Þeir
helstu voru mótorbátarnir Glaður,
Þorgeir goði, Framnes, Fjölnir,
Sæhrímnir, Skíðblaðnir og Sæfari
frá Patreksfirði. Hann var kyndari
á bv. Gylfa frá Patreksfirði og á
bv. Guðmundi Júní frá Þingeyri.
Þá var hann vélstjóri í frystihúsinu
og við rafveituna á Þingeyri og
vann um skeið í Vélsmiðju Guð-
mundar J. Sigurðssonar. Hann
flutti til Reykjavíkur með fjöl-
skylduna 1965 og vann við vél-
gæslu í Áburðarverksmiðju ríkis-
ins til sjötugs.
Hann starfaði í ungmennafélög-
um á yngri árum og var virkur fé-
lagi alla tíð í Verkamannafélaginu
Brynju á Þingeyri.
Útför Helga fer fram frá Digra-
neskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Börn: a) Guðmann, f.
27.12. 1958, í sambúð
með Helgu Björns-
dóttur. Hún á þrjú
börn og barnabarn.
Dóttir hans og Sigrún-
ar Jónsdóttur (þau
skildu) er Inga Huld,
f. 28.5. 1982. b) Val-
borg Huld, f. 3.5.
1960, maki Björn Geir
Ingvarsson, f. 11.10.
1960. Börn þeirra: Ár-
dís, f. 30.1. 1978, sam-
býlismaður Sæmund-
ur Friðjónsson, f. 19.4.
1979, dóttir þeirra er
Tinna Rut, f. 8.9. 2003; Birna
Hrund, f. 29.1. 1988, og Elís Rafn,
f. 13.10. 1992. c) Úlfhildur, f. 8.2.
1962, maki Snæbjörn Tryggvi
Guðnason, f. 13.1. 1961. Börn
þeirra: Elísa, f. 20.1. 1986; Hrafn-
hildur, f. 13.9. 1991, og Stefán Örn,
f. 4.2. 1993. Börn Snæbjörns eru
Guðrún, f. 10.10. 1980, stjúpdóttir
Úlfhildar, og Guðni Steinar, f. 7.9.
1982. d) Elsa Kristín, f. 20.9. 1966,
maki Gunnar Viggósson, 1.5. 1964.
Dætur þeirra eru Hildur Ösp, f.
4.4. 1996, og Hulda Björk, f. 15.10.
2001. 2) Unnur Ríkey, f. 10.2. 1949,
maki Bjarni Gunnar Sveinsson, f.
19.5. 1946. Þau eiga synina Þor-
stein Gunnar, f. 7.8. 1974, og
Helga, f. 2.11. 1982. 3) Sigurborg
Þóra, f. 3.10. 1950, maki Sigtrygg-
ur Ingi Jóhannsson, f. 20.2. 1948.
Börn þeirra: a) Helga Huld, f. 29.
Við lát Helga, tengdaföður míns,
er mér þakklæti efst í huga, þakklæti
fyrir fjörutíu ára umhyggju fyrir
fjölskyldu okkar Ella. Þau hjónin
fylgdust vel með líðan afkomend-
anna og því sem þeir tóku sér fyrir
hendur. Ef börnin dvöldu hjá þeim
hér áður fyrr fengu þau hiklaust að
velja matinn, jafnvel pylsur nokkra
daga í röð. Dótið á Kleppsveginum
var líka svo skemmtilegt.
Helgi var mjög handlaginn og var
ætíð tilbúinn að leggja lið ef hressa
þurfti upp á húsgögn eða annað sem
bilaði. Hann hjálpaði líka til þegar
húsið okkar var að rísa þó að hann
stundaði sjálfur krefjandi vinnu.
Verkfærataskan hans var aldrei
langt undan.
Helgi talaði hvorki hátt né mikið
en það sem hann sagði var hugsað og
aldrei heyrði ég hann tala illa um
fólk. Hann var gestrisinn og fé-
lagslyndur og hafði gaman af tónlist.
Gömul og ný lög af plötum hljómuðu
oft í sólríku stofunni á Kleppsveg-
inum, ekki síst eftir að hann var
hættur að vinna og gat gefið sér tíma
til að sitja og hlusta. Hann hafði líka
gaman af að dansa og dansaði vel.
Helgi og Huld voru svo samrýnd
hjón að varla var annað nefnt án þess
að nefna hitt. Nokkrar ferðir fórum
við með þeim um landið, í sumarbú-
staði fyrir norðan eða vestan, og einu
sinni fór öll fjölskyldan vestur ásamt
þeim. Þetta voru skemmtilegar ferð-
ir og rifjaðar upp margar sögur, mis-
jafnlega sannar, og mikið hlegið.
Vestur á fjörðum var lund þeirra
léttust og sömuleiðis sporin. Í Dýra-
firði liggja rætur þeirra beggja og
þau urðu ung í annað sinn við að líta
sínar kæru æskustöðvar augum.
Nú er Helgi farinn í ferðina löngu
sem bíður okkar allra. Tengdamóður
minni bið ég blessunar Guðs. Hún
var vakin og sofin yfir velferð manns
síns alla tíð og ekki síst eftir að heilsa
hans var farin að bila.
Góður maður er genginn. Blessuð
sé minning Helga Brynjólfssonar.
Inga G. Guðmannsdóttir.
Kær tengdafaðir um ríflega 30 ára
skeið er fallinn frá, eflaust hvíldinni
feginn. Líkaminn lúinn og sálin
þreytt.
Helgi Brynjólfsson var mjög mót-
aður af umhverfi sínu og vinnu.
Vinnudagurinn heima langur strax í
æsku, síðan tók við verkamanna-
vinna, sjómennska, vélstjórn o.fl.
Bætt kjör hinna vinnandi stétta voru
hans áhugamál og hann var ákaflega
stéttvís og jafnaðarmaður var hann í
þess orðs bestu merkingu. Var lengi
virkur félagi í Verkalýðsfélaginu
Brynju á Þingeyri og gjaldkeri þess
um skeið.
Oft var spjallað um málefni líðandi
stundar í eldhúsinu eða stofunni á
Kleppsvegi 40, og ætíð var hann mál-
efnalegur, talaði ekki illa um fólk,
enda er ég viss um að hann hefur
aldrei eignast óvildarmann.
Ógleymanlegar minningar eru frá
ferðum, sem hann og Huld tengda-
móðir mín fóru með okkur fjölskyld-
unni vestur á firði. Æskustövarnar í
Dýrafirði, heima á Þingeyri, allt upp-
spretta frásagna, sem gæddu ferða-
lagið lífi og gerðu það innihaldsrík-
ara. Fjölmargar persónur, sem
maður hefur aldrei séð, standa
manni ljóslifandi fyrir sjónum.
Fyrir nokkrum árum fluttu Helgi
og Huld á Hrafnistu í Reykjavík. Þá
var þrek hans tekið að dvína, en
hann naut góðrar aðhlynningar
starfsfólks og ekki má gleyma Huld,
sem gerði allt hvað hún gat og meira
til, svo honum mætti líða sem best.
Guð blessi góðan og grandvaran
mann.
Bjarni Gunnar.
Elsku afi Helgi, nú ertu farinn frá
okkur eftir mikil og erfið veikindi.
Við höfum verið svo lánsöm að fá
að alast upp í nánum tengslum við
þig og ömmu Huld.
Frá því að við munum eftir okkur
hefur þú fylgst vel með okkur og oft-
ar en ekki veitt okkur góða leiðsögn í
lífinu. Við munum aldrei gleyma
móttökunum og samverustundunum
á Kleppsveginum heima hjá þér og
ömmu Dúllu. Aðfangadagskvöldin
með ykkur eru ómetanleg minning í
huga okkar ásamt ferðalögunum í
Dýrafjörðinn og víðar. Eftir stendur
minning um yndislegan afa og góðan
vin.
Það átti ekki vel við þig að tapa
heilsunni þar sem þú varst mjög ið-
inn og duglegur að eðlisfari. Þú barð-
ist hetjulega í veikindum þínum og
reyndir oft að gera lítið úr þeim við
okkur.
Elsku afi Helgi, við söknum þín
svo mikið. Nú hefur þú fengið hvíld
og heldur áfram þar til okkar leiðir
mætast aftur.
Elsku amma, megi Guð veita þér
styrk og blessun á þessari erfiðu
stundu.
Hvíl í friði, elsku besti afi.
Þín afabörn,
Helga Huld, Jóhann Ingi
og Stefán Þór.
Er afi minn dáinn? Afi Helgi?
Það finnst mér leiðinlegt. Ég ætla
bara að ná í stiga og sækja hann til
Guðs. Mig langar svo að fá hann aft-
ur. Hver getur þá leikið við mig með
hvalstönnina og hvalseyrað? Það er
svo gaman að hlusta í eyrað með afa.
Hann heyrir alltaf hljóð með mér.
Svo leikum við stundum hval og rost-
ung.
Mamma er búin að segja mér hvað
þú varst orðinn veikur en núna sofn-
aðir þú og þér líður vel hjá guði.
Góða nótt, elsku afi Helgi.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Þinn langafastrákur
Orri Freyr.
HELGI
BRYNJÓLFSSON
Mánudaginn 9. febrúar var sem
ský hefði dregið fyrir sólu. Ráðhild-
ur, yngsta systkinið mitt, var látin
langt fyrir aldur fram. Síðustu vik-
una háði hún lokabaráttuna fyrir
lífi sínu en féll að lokum með reisn.
Eftir sátum við sem fylgst höfðum
með lokaorustunni, með sorg í
hjarta. En sannfærð um að hennar
beið betri vist hinum megin landa-
mæranna.
Erfitt er að ímynda sér saklaus-
ari og hjartahreinni manneskju en
hana systur mína. Líf hennar hafði
ekki verið neinn dans á rósum, því
hún hafði verið fötluð frá tveggja
ára aldri. Þrátt fyrir það heyrðum
við hana aldrei kvarta yfir heilsu
sinni sem fór hrakandi eftir því sem
árunum fjölgaði. Hún var ætíð létt í
RÁÐHILDUR
ELLERTSDÓTTIR
✝ Ráðhildur Ell-ertsdóttir fædd-
ist í Hafnarfirði 9.
október 1961. Hún
lést á Hjúkurunar-
heimilinu Sólvangi í
Hafnarfirði 9. febr-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Jóhanna E. Krist-
jánsdóttir, f. 10.7.
1929, og K. Ellert
Kristjánsson, f. 9.12.
1930, d. 30.11. 1985.
Systkini Ráðhildar
eru: J. Kristjana, f.
1948, Gísli, f. 1949,
Hafsteinn, f. 1951, Kristján, f.
1954, Freyja, f. 1955, og Sigurlína,
f. 1957.
Útför Ráðhildar verður gerð
frá Hafnarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
lund, hláturmild, ákaf-
lega félagslynd og
gjafmild með eindæm-
um. Ógleymanlegar
eru stundirnar þar
sem ég sat með henni
við eldhúsborðið
heima hjá mömmu en
þar var ætíð gest-
kvæmt og rætt um allt
á milli himins og jarð-
ar. Ráða eins og hún
var kölluð átti auðvelt
með að sjá skoplegu
hliðarnar á málunum
og oft á tíðum duttu út
úr henni ógleymanleg-
ar setningar. Oftar en ekki var hún
að gera grín að sjálfri sér og hrak-
förum sínum tengdum fötlun sinni.
Ráða bjó í foreldrahúsum þar til í
ágúst 2001 að heilsu hennar hafði
hrakað svo að hún varð að flytjast á
Hjúkrunarheimilið Sólvang, sem í
rauninni var ekki rétti staðurinn
fyrir svo unga konu. Oft eru örlögin
óskiljanleg því um síðustu mánaða-
mót átti hún að flytja inn á sambýli
fyrir fatlaða á Svöluási í Hafnar-
firði, þar sem hún hefði dvalið í
sinni eigin íbúð með ungu fólki.
Hins vegar reyndist starfsfólkið á
Sólvangi henni ákaflega vel og vil
ég færa því innilegar þakkir.
Sambandið á milli móður minnar
og Ráðu var einstaklega náið, þar
sem þær héldu heimili saman frá
því að faðir minn féll frá árið 1985.
Eftir að Ráða flutti á Sólvang sat
móðir mín hjá henni hvern einasta
eftirmiðdag jafnvel þó að hún væri
sjálf sárlasin.
Ráða líkti lífinu oft við brekku og
að brekkan væri misbrött eftir því
hver ætti í hlut. Hjá henni var
brekkan mjög brött, en nú hefur
henni tekist að klífa efstu tindana
og er það von mín að við taki grös-
ugir dalir þar sem sól skín í heiði.
Elsku Ráða mín, nú er komið að
kveðjustundinni. Ég og fjölskylda
mín munum geyma minningarnar
um þig um ókomin ár og þökkum
allar stundirnar með þér.
Þín systir
Sigurlína.
Elsku fallega hjartahreina litla
systir okkar er fallin frá, aðeins 42
ára gömul. Ráðhildur fæddist með
sjaldgæfan æðasjúkdóm í höfði. Í
fyrstu bar ekki á neinu, enda virtist
hún heilbrigt barn. Tveggja ára var
hún byrjuð að tala, en um það leyti
fékk hún sína fyrstu heilablæðingu
og varð mikið fötluð. Árin liðu og
fékk hún nokkrar heilablæðingar til
viðbótar, en alltaf stóð hún aftur
upp.
Fyrir um fjórum árum datt hún
og fékk í kjölfarið alvarlega heila-
blæðingu. Smám saman fjaraði líf
hennar út, hin mikla lífsgleði var
ekki lengur til staðar. Ráðhildur
var ákaflega félagslynd stúlka. Það
var mikil raun fyrir okkur systkinin
að horfa upp á hana deyja smám
saman andlega. Undir það síðasta
var hún orðin mikill sjúklingur og
getum við því ekki annað en glaðst
yfir því að Guð tók hana til sín.
Lokabaráttan var henni erfið.
Við systkinin viljum þakka móð-
ur okkar sérstaklega fyrir alla þá
ást og umhyggju sem hún veitti
fötluðu barni sínu. Móður sem hef-
ur barist við alvarlegan sjúkdóm
síðustu misseri. Þrátt fyrir það hef-
ur hún farið nánast daglega til Ráð-
hildar, setið hjá henni tvo til þrjá
tíma, tekið hana heim til sín alla
sunnudaga og um stórhátíðir. Einn-
ig þökkum við Línu systur og Þórði
mági fyrir alla þá ást, umhyggju og
fórnfýsi sem þau hafa sýnt Ráðhildi
í gegnum tíðina. Að lokum viljum
við þakka hjúkrunarfræðingum og
starfsfólki Sólvangs fyrir góða
hjúkrun og mikla fagmennsku í
starfi.
Kristjana, Gísli, Hafsteinn,
Kristján og Freyja.
Það örlaga ríka ár 1976, kynntist
ég einni af heimasætum fjölskyld-
unnar á Móabarðinu í Hafnafirði,
en þar fyrir voru, Lína, Ráðhildur,
Kristján, Ellert heitinn faðir þeirra
og Jóhanna Erna móðir þeirra.
Systkinin Kristjana, Gísli og Haf-
steinn voru farin að heiman. Mér
var afskaplega vel tekið af öllum á
Móabarðinu og verð ég ævinlega
þakklátur fyrir það. En með tíð og
tíma fór heimilisfólkið að tínast að
heiman og reyna sig sjálft í lífsbar-
áttunni, en barátta lífsins er mis-
brött og hafði Ráðhildur, yngst
systkinanna, ekki farið varhluta af
því, en hún hafði fæðst með fæðing-
argalla í höfði, sem plagaði hana
alla tíð. En af æðruleysi, lífsgleði,
ósérhlífni og stolti, virtist hún taka
þessu með jafnaðargeði, sem öllum
þótti til koma.
Árið 1985 varð mikil harmur í
fjölskyldunni er Ellert faðir þeirra
dó aðeins 55 ára gamall og urðu
þær þá tvær mæðgurnar eftir á
Móabarðinu. Hún gisti oft hjá okk-
ur Freyju systur sinni og börnun-
um okkar, Jóhanni Erni og Þórdísi,
úti í Eyjum yfir hátíðar, og þá sér-
staklega yfir þjóðhátíð, en þá var
Ráða í essinu sínu og söng manna
hæst í dalnum. Einnig fór hún með
okkur í ferðalög um landið og á sól-
arströnd, og alltaf var góða skapið í
farteskinu hjá Ráðu. Hún hafði
yndi af tónlist og var mikill bóka-
ormur og las mikið á meðan heilsan
leyfði og hún lá ekkert á skoðunum
sínum um menn og málefni.
Það er margs að minnast á stuttri
ævi Ráðhildar, og hafði hún margt
að gefa. Meðal annars átti hún það
til, en hún var mikill húmoristi, að
segja manni af hreinskilni til synd-
anna ef henni fannst að eitthvað
mætti fara betur hjá manni. Var
það alltaf vel meint hjá henni og
það kannski sýndi hversu stolt hún
var. Þetta kunni ég vel að meta.
Fyrir nokkrum árum seldi móðir
hennar húsið á Móabarðinu til að
búa í haginn fyrir Ráðu og keypti
nýja íbúð í blokk, með betra að-
gengi fyrir hreyfihamlaða, en þá
var Ráða komin í hjólastól. En þar
sem meinið í höfðinu gerði Ráðu
enn lífið leitt gat hún ekki flutt inn
á það heimili sem hún var skráð á.
Síðustu árin dvaldist hún á Sól-
vangi í Hafnarfirði við góða umönn-
un, en kom vikulega heim til sín yfir
dag. Það má segja að aldrei hafi
dottið úr sá dagur, að móðir hennar
kæmi ekki til hennar á Sólvang og
dveldist þar daglangt. Einnig naut
hún mikillar umönnunar systkina
sinna og ættingja, sérstaklega hjá
baráttujaxlinum Línu systur sinni,
sem var búin að fá heimili fyrir
hana á nýju sambýli, en þangað átti
hún að flytja í janúar. Ég veit að
missir ykkar er mikill.
Tengdamamma, Freyja, mágkon-
ur, mágar, fjölskyldur, aðrir að-
standendur og vinir, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð um leið og ég
kveð yndislega og elskulega mág-
konu.
Þinn mágur,
Friðsteinn.
„Lífið er brekka,“ sagði fyrrver-
andi mágkona mín svo oft, meðan
hún mátti mæla. Hún var með fjall-
ið í fangið mestan hluta ævi sinnar.
En spor hennar voru furðu létt
lengi framan af.
 Fleiri minningargreinar
um Helga Brynjólfsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.