Morgunblaðið - 21.04.2004, Blaðsíða 33

Innilegustu þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar eiginkonu minnar, móður okkar
og tengdamóður,
HERMÍNU STEFÁNSDÓTTUR,
Ægisgötu 14,
Akureyri.
Ykkar samúð er okkar styrkur.
Hreiðar Aðalsteinsson,
Steinunn Hreiðarsdóttir, Júlíus Kristjánsson,
Stefán H. Hreiðarsson
og aðrir ástvinir.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 21. APRÍL 2004 33
✝ ÞorleifurBjörnsson fædd-
ist í Reykjavík hinn
20. desember 1925.
Hann lést á Land-
spítala háskóla-
sjúkrahúsi við
Hringbraut hinn 12.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Björn
Þórðarson, f. 4. okt.
1894, d. 23. júní
1972, og Sigríður
Guðrún Þorleifs-
dóttir, f. 9. apríl
1903, d. 14. nóv.
1959. Systkini Þorleifs voru
Gunnar (f. 11. ágúst 1923, d. 9.
apríl 1992), Sigríður (f. 22. okt.
1930) og Herdís (f. 1. febr. 1936).
Þorleifur kvæntist hinn 5. júní
13. nóv. 1948). Eiginkona hans
er Svanhildur Guðbjartsdóttir (f.
1942). Börn þeirra eru: Haraldur
Steinar (f. 1966), Jóhanna Magna
(f. 1968) og Oddný Valgerður (f.
1970).
Þorleifur kvæntist hinn 23. júlí
1977 Jóhönnu Antonsdóttur frá
Seyðisfirði, f. 21.06. 1931. Synir
Jóhönnu eru Anton (f. 2. jan.
1954) og Haukur (f. 17. febr.
1958). Sonur Antons er Atli (f.
1976). Eiginkona Hauks er Guð-
rún María Guðmundsdóttir (f.
1963). Börn þeirra eru: Elín
Kristín (f. 1982), Guðmunda Rós
(f. 1988), Jóhanna Svanhvít (f.
1992), Petrea Sjöfn (f. 1993) og
Kristófer Haukur (f. 1998).
Þorleifur hóf störf hjá Lands-
síma Íslands árið 1945 og starf-
aði þar alla tíð, í alls 50 ár, til
ársloka 1995, lengst af sem yf-
irmaður bilanadeildar í Reykja-
vík.
Útför Þorleifs verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
1949 Mögnu Guð-
laugsdóttur frá Kols-
stöðum í Dalasýslu, f.
16. febr. 1928, d. 12.
des. 1969. Synir
þeirra eru Sigur-
björn (f. 6. febr.
1950) og Garðar (f. 6.
maí 1964). Eiginkona
Sigurbjörns er Hulda
Fríða Ingadóttir (f.
1950). Börn þeirra
eru: Ingi (f. 1969),
Jón Ólafur (f. 1970),
Þorleifur (f. 1975) og
Magna Huld (f.
1976). Eiginkona
Garðars er Ástríður María Þór-
arinsdóttir (f. 1965). Börn þeirra
eru: Daníel (f. 1988), Anna (f.
1992) og María Emilía (f. 1998).
Magna átti áður Svein Valgeir (f.
Afi minn var góður maður. Alltaf
þegar ég kom í heimsókn beið hann í
dyragættinni og heilsaði okkur.
Hann bauð okkur inn og yfirleitt
lentum við alltaf í eldhúsinu. Þar
settumst við alltaf á sama stað, ég við
hliðina á honum. Við spiluðum stund-
um ólsen ólsen. Alltaf þegar ég sá til
hans var hann glaður.
Takk fyrir góðar stundir, afi.
Anna.
Elsku afi. Við söknum þín mikið.
Þú kenndir okkur margt, sem við
munum aldrei gleyma. Þú varst alltaf
svo góður við okkur og við munum
aldrei gleyma þér. Þú munt alltaf
vera í minningum okkar.
Kveðja.
Jóhanna og Petrea.
Elsku besti afi, við viljum minnast
þín með nokkrum orðum og allra
þeirra góðu stunda sem við áttum
saman. Þú varst alltaf svo góður og
hress.
Á leiðinni upp í sumarbústað var
ávallt stoppað í Þrastarlundi og
keyptur ís og nammi. Í bústaðnum
var í nógu að snúast fyrir litla gris-
linga eins og okkur, s.s. hermanna-
leikir með trérifflum og stálhjálm-
um, flugdrekar, fótbolti og
krikketmót.
Og alltaf varst þú fús til að taka
þátt í leikjunum með okkur enda
harður nagli á ferð. Og stundum þeg-
ar við vorum óþekk, sem gerðist ekki
oft var farið með okkur í Kerið þar
sem krókódílar voru víst, eða þannig,
til að hræða okkur aðeins.
Á Háteigsveginum var ávallt nóg
að gerðast og margt um manninn.
Yfirleitt tókstu á móti okkur með
léttum boxtilþrifum. Oft var farið á
rúntinn á karrígula Fordinum með
loðnu sætunum og lá leiðin stundum
niður á höfn til að dorga, þar sem
ýmsar óhefðbundnar beitur litu
dagsins ljós.
Prakkarastrikin voru nánast
endalaus við Háteigsveg og oftar en
ekki þurftir þú að stilla til friðar við
nágrannana.
Í eldhúsinu var drukkin mjólk og
hámað í sig Ballerine kex, sem við
borðum ennþá hressilega af.
Jólaboðin voru ógleymanleg þar
sem allir komu saman og borðuðu
góðan mat og áttu góðar stundir
saman.
Eins minnumst við þess að þegar
við vorum lasin komst þú alltaf með
síríuslengju, lakkrís og rauðan opal
til að hressa okkur við.
Elsku afi, nú ertu farinn og amma
tekur nú á móti þér. Við munum
minnast þín með söknuði. Hvíl þú nú
í friði, elsku afi.
Þorleifur og Magna Huld.
Í dag fer fram útför gamals vinar
Þorleifs Björnssonar yfirdeildar-
stjóra hjá símanum. Hugurinn leitar
til baka, en það var í byrjun ársins
1957 að mér bauðst vinna á bilana-
deild bæjarsímans í Reykjavík. Á
fyrsta degi mætti mér verkstjórinn
snaggarlegur rauðhærður maður
sem bauð mig velkominn með þéttu
handtaki. Þetta var Þorleifur
Björnsson. Síðan þá vorum við í ná-
vist hvor annars fram til 1996, en þá
lét Þorleifur af störfum enda orðinn
sjötugur.Fullur af áhuga að njóta
efriáranna.
Það er óhætt að segja að aldrei féll
skuggi á okkar samstarf, naut ég
þess heiðurs í lífinu sem ungur mað-
ur að hafa handleiðslu hans ávallt,
var hann ráðagóður ef leitað var til
hans. Ekki kom hik á hann ef maður
spurði hvort möguleiki væri á að
hann skrifaði upp á víxil fyrir mann.
Átti svo við marga aðra sem undir
hans stjórn störfuðu. Hann fékk orð
á sig að á deild hans safnaðist hópur
sundurleitra starfsmanna, en eftir
skamman tíma var þessi hópur orð-
inn samstilltur og kappsamur í að
sýna fram á að bilanadeildin væri ein
best mannaða deildin hjá símanum,
sem bæri að sýna viðskiptavininum
sem besta þjónustu. Þetta tel ég vera
eitt af mörgum afrekum Þorleifs,
gert án þess að steyta hnefa, nema
þá með bros á vör. Þorleifi þótti gam-
an að takast á við tækniþróunina en
hún var ör á þessum árum, hann
reyndi að afla sér efnis til lesturs,
þannig að menn hans væru með þau
bestu tæki til viðgerða sem völ væri
á. Ég minnist eins uppátækis okkar
vegna smá mánudagsvandræða með
nokkra starfsmenn. Fól hann mér að
gera tilraun sem fólst í því að reikna
út hvað marga vodkapela menn
svæfu af sér með slakri mætingu.
Var eins og við manninn mælt, mæt-
ingin batnaði svo að Þorleifur fékk
hringingu frá fjarveruskráningu um
hvað við hefðum gert, því mæting
hefði svo snarlagast. En hann var
þögull sem gröfin og sagði að batn-
andi mönnum væri best að lifa. Hlóg-
um við mikið að þessu uppátæki sem
virkað svona vel.
Í starfi og leik var Þorleifur ávallt
hrókur alls fagnaðar, hann hafði líka
einstakt lag á að róa og ræða við
óþolinmóða viðskiptavini sem vildu
helst fá viðgerð í gær, enduðu oft
samtölin á þann veg að honum var
þakkað samtalið.
Margs fleira er að minnast frá
þessum árum. Ég vil að lokum þakka
Þorleifi fyrir hönd okkar félaganna
fyrir góð kynni. Minningarnar munu
halda áfram að lifa og ylja okkur um
ókomin ár.
Að lokum vil ég votta konu hans
Jóhönnu og öðrum aðstandendum
samúð mína. Blessuð sé minning þín,
kæri vinur.
Hilmar Svavarsson.
Einn af traustustu starfsmönnum
símans í 50 ár er látinn,
Þorleifur Björnsson hóf störf hjá
Bæjarsíma Reykjavíkur á árinu 1945
og vann þar óslitið til ársloka 1995.
Undirritaður átti því láni að fagna
að vera starfsmaður Þorleifs í mörg
ár hjá Símanum.
Vinnustaðurinn var fámennur í
kringum miðja síðustu öld, en þar fór
fram allt línubókhald Bæjarsímans,
þ.e. skráning á öllum tengingum
símalína frá númeri í símstöð í gegn-
um tengiskápa og tengihús og í hús-
kassa hjá viðkomandi notanda.
Viðgerðarþjónusta við símanot-
endur úti í bæ fór fram frá mæla-
borðinu. Þorleifur tók símvirkjapróf
að loknu tilskildu námi og smám
saman jukust viðfangsefnin í ört vax-
andi stofnun eins og eðlilegt er. Það á
vel við, er maður hugsar til Þorleifs,
máltækið „maður vex af viðfangs-
efni“. Þorleifur var afar laginn við að
umgangast fólk, léttur í lund en
fylginn sér og fastur fyrir ef því var
að skipta, enda útsjónarsamur og
vandvirkur. Mér er minnisstætt þeg-
ar Múlastöð var opnuð með þúsund-
um nýrra símanúmera og voru eldri
númer flutt yfir á vestur- og miðbæj-
arsvæðið, var umsjón með línuteng-
ingum í höndum Þorleifs.
Breytingin gerðist á einni nóttu og
engin vandamál fylgdu þessu vanda-
sama verki, svo vel var að málum
staðið. Mér er nær að halda að öllum
hafi þótt sjálfsagt að svona fram-
kvæmd gengi vel, en það er augljóst
að til að svo gæti orðið varð allur
undirbúningur að vera fyrsta flokks.
Þorleifur sinnti starfi sínu af mik-
illi alúð og var hann ávallt reiðubúinn
að leggja sig fram til hins ýtrasta.
Það var mikið áfall fyrir Þorleif
þegar hann missti konu sína Mögnu
úr krabbameini í heila frá ungum
börnum.
Seinni kona hans Jóhanna studdi
hann dyggilega í langvarandi veik-
indum, en hjartasjúkdómur dró tals-
vert úr atorku hans hin seinni ár.
Þorleifur lenti tvívegis í því að fá
hjartastopp, en aftur og aftur náði
hann sér á strik, læknar töldu að
bjartsýni hans og viljastyrkur hefðu
komið honum til hjálpar.
Nú að leiðarlokum þakka ég fyrir
þær góðu stundir sem við áttum hjá
Símanum og æ síðan, jafnframt sendi
ég sonum hans og eftirlifandi eigin-
konu innilegar samúðarkveðjur.
Vilhjálmur B. Vilhjálmsson.
Ég verð að viðurkenna að mér
varð hverft við þegar ég frétti að vin-
ur minn hann Þorleifur Björnsson
væri fallinn frá. Ég vissi að vísu að
hann var búinn að glíma við illvígan
hjartasjúkdóm um tíma, hefði ég
mátt búast við þessu, en var bjart-
sýnn vegna þess að þegar ég talaði
við hann í síma fyrir stuttu sagðist
hann sko aldeilis ekki vera að fara.
Það er víst sama hvað við streitumst
á móti, þá er það dauðinn sem sigrar
að lokum.
Við Þorleifur höfum fylgst að fyrst
öll barnaskólaskólaárin í Austur-
bæjaskólanu og síðan í Gagnfræða-
skólanum í Reykjavík við Lindar-
götu. Á þessum árum vorum við
heimagangar hjá hvor öðrum og Þor-
leifur hefur verið fjölskylduvinur
okkar bæði þegar ég var í foreldra-
húsum og eins minnar fjölskyldu,
enda heimsóttu við hvor annan með
fjölskyldum okkar.
Það voru margar gleðistundirnar,
sem við áttum saman. Meira að segja
í veiðiferðum okkar. Þorleifur var
svo skemmtilega fiskinn sem ég var
ekki.
Það er margs að minnast. Ég og
fjölskylda mín vottum fjölskyldu
Þorleifs innilega samúð.
Blessuð sé minning hans.
Sigurður Ólafsson.
ÞORLEIFUR
BJÖRNSSON Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR
frá Patreksfirði,
sem lést á heimili sínu, Grundarhúsum 1,
Reykjavík, 11. apríl sl., verður jarðsungin frá
Grensáskirkju í dag, miðvikudaginn 21. apríl,
kl. 15.00.
Ingibjörg Guðrúnardóttir, Gunnlaugur Jónsson,
Páll Ingibergsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Sonur minn,
JÓN GAUTI BIRGISSON,
verður jarðsunginn frá Fossvogskapellu í
dag, miðvikudaginn 21. apríl, kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Svanhildur Jónsdóttir.
Elskulegur bróðir okkar og frændi,
ÞÓRHALLUR HALLDÓRSSON,
Öngulsstöðum,
sem lést á Kristnesspítala miðvikudaginn
14. apríl, verður jarðsunginn frá Munkaþverár-
kirkju föstudaginn 23. apríl kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Krist-
nesspítala.
Sigurgeir Halldórsson, Guðný Magnúsdóttir,
Aðalbjörg Halldórsdóttir, Sigurður Guðmundsson,
Jóhanna Halldórsdóttir, Gísli Ólafsson,
Helga Halldórsdóttir
og aðrir vandamenn.
Elskulega móðir okkar, tengdamóðir og amma,
VIGGA SVAVA GÍSLADÓTTIR,
sem lést mánudaginn 12. apríl, verður jarð-
sungin frá Laugarneskirkju föstudaginn
23. apríl kl. 13.30.
Reynir Már Ragnarsson,
Gísli R. Ragnarsson, Þórdís Á. Ingólfsdóttir,
Margrét Ragnarsdóttir, Sigurbjartur Halldórsson
og barnabörn.
Útför
MÁS HARALDSSONAR
bónda og oddvita,
Háholti,
verður gerð frá Skálholtsdómkirkju laugar-
daginn 24. apríl kl. 13:30.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir,
en þeim, sem vilja minnast hans, er bent á
Krabbameinsfélag Íslands.
Jarðsett verður á Stóra-Núpi.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Margrét Steinþórsdóttir.