Pressan - 22.06.1989, Blaðsíða 14

14
Fimmtudagur 22. júní 1989
Fegnastur að enginn dó i
árekstrarsenunni
Þráinn Bertelsson kvikmyndagerðarmaður:
„Ég er þeirrar skoðunar að því
betur sem menn skemmta sér við að
búa til myndir, því leiðinlegri verði
þær — og öfugt. Mér er einna
minnisstæðastur sá feginleiki sem
greip mig þegar mér varð ljóst við
tökur á „Löggulífi" að enginn
hafði drepið sig í árekstrarsenunni.
Við höfðum sett upp stökkpalla
sem bílarnir keyrðu upp á svo þessir
ofurhugar gætu svifið í loftinu í
tuttugu metra hæð. Leikararnir
höfðu aldrei á ævinni skemmt sér
eins vel, en mér var ekki eins
skemmt meðan þetta atriði var
filmað! Ég var með Iífið í lúkunum
en fékk ekkert að gert því mér var
sagt að þetta væri gjörsamlega
hættulaust og meira að segja miklu
hættuminna en þegar ég sjálfur
færi í sunnudagsbíltúr með fjöl-
skylduna! Enda kom það á daginn
að út úr þessu járnarusli sem lá á
götunni skriðu menn heilir á húfi
og hörmuðu það eitt að þeir skyldu
ekki hafa fleiri bíla til að eyðileggja.
í þessari mynd eyðilögðum við tutt-
ugu bíla sem við höfðum keypt á
uppboði hjá Vöku og af fólki sem
átti gangfæra bíla sem fengu ekki
skoðun auk þess sem ágætir menn
gáfu mér bíla. Á tímabili átti ég
jafnmarga bíla og Steindór —
leigubílastöðin. Mér vitanlega var
þetta eini bílaeltingaleikurinn sem
hefur verið filmaður i íslenskri
kvikmynd og örugglega sá fjörug-
asti í skandinavískum myndum
yfirhöfuð. Þótt ég hafi ekki
skemmt mér meðan á tökum stóð
skemmti ég mér mjög vel við að
klippa filmuna og setja tónlist inn á
hana. Þá var þetta nefnilega allt
yfirstaðið og engin lífshætta eftir.“
Þráinn nefnir einnig atvik í ann-
arri kvikmynd sinni, „Skamm-
degi“: „Við völdum okkur þann
stað á landinu sem helst var von á
snjóþyngslum en urðum frá að
hverfa eftir tveggja mánaða dvöl án
þess að fá nokkurn snjó á jafn-
sléttu. Snjóinn urðum við að sækja
upp á heiðar á vörubílum og dreifa
honum um með heyblásurum."
„PABBI" f ÞJÓÐLEIKHÚSINU 1950:
KjfóstöðÍR
Glæsibæ
O 68 5168.
Með teiknibólur i
botninum i ástarsenu
Steindór Hjörleifsson leikari:
Við fréttum að Steindóri hefði
ekki orðið orða vant þegar raf-
magnið fór af í Iðnó í vetur. Það
gerðist á stórhríðarkvöldi eftir jólin
og rafmagnsleysið kom í beinu
framhaldi af setningu um slíkt sem
Steindór var að segja:
„Já, við áttum að vera að ræða
um að við vildum nokkrir virkja
fossinn og mín setning var þannig
að ef menn samþykktu það ekki
„þá verður öll sveitin rafmagns-
laus“. Og púff, í því fór rafmagnið
af. (Örn Arnason leikari sagði að
þá hefði heyrst frá Steindóri í
myrkrinu: „Eins og núna!“) Hálf-
tíma síðar komst rafmagnið á aftur
og þá var ekkert annað að gera en
taka upp þráðinn og segja: „Og eins
og ég sagði þá...!“
Annað atvik er Steindóri ofar-
lega í huga. „Það gerðist árið 1950
þegar við vorum að sýna gaman-
leikritið „Pabbi“ í Þjóðleikhúsinu.
í því átti ég ástarsenu mikla á móti
Herdísi Þorvaldsdóttur og prakkari
nokkur sem tók þátt í sýningunni
hafði fundið upp á því að raða heil-
um kassa af teiknibólum á stólinn
sem ég átti að setjast á. Ég vissi auð-
vitað ekkert af þessu, settist á stól-
inn með dömuna á hnjánum — og
það var ansi erfitt að klára þessa
Ijúfu ástarsenu í það skiptið! En, já,
ég gerði það — með bólurnar uppi
í botninum!“