Pressan - 22.08.1991, Blaðsíða 4

4
FIMMTUDAGUR PRESSAN 22. ÁGÚST 1991
DRAUMA
DINNER
PRESSAN bað Kristínu
Ómarsdóttur rithöfund
að vera gestgjafa í ímynd-
uðu kvöldverðarboði fyr-
ir átta manns. Gestirnir
máttu vera af öllum
stærðum og gerðum, lífs
eða liðnir, teiknimynda-
fígúrur eða skáldsagna-
persónur. Eina skilyrðið
var að Kristín segði af
hverju hún hefði valið þá
og enga aðra:
Rósberg Snædal
Hann er svo vel upp alinn
Auður Edda Sverrisdóttir
Hún er svo vel upp alin
Hrafnhildur Kristbjarnar-
dóttir (mamma)
Hún er svo skemmtileg
Vigdís Grímsdóttir
Hún er svo skemmtileg
Þóra Kristín Asgeirsdottir
Hún er svo furðulega lygin
Anna Þrúður Grímsdóttir
Hún er svo skemmtilega
lygin
Geir Svansson
Ég skulda honum matar-
boð
Guðrún Stephensen
Hún er frænka mín
isHRDIN0Wr
og ævintýri hans
í Reykjavik
Frá því sagði siðast að þeir
hittust Eiki og Hreiðólfur.
Þeir höfðu verið samskipa
nokkrum árum áður og Eiki
bjargað Hreiðólfi úr Dorm-
bankanum. Eins og gapuxi
hafði Reimar sagt Hreiðólfi
að Eiki væri hálfviti til að
redda sér úr klípu. Tárin
runnu niður kinnar Hreið-
ólfs við endurfundina.
— Hvað starfar þú núna
Hreiðólfur? gargaði Eiki.
Væmnin í Hreiðólfi fór í hans
fínustu.
— Ég er kominn í land fyr-
ir fullt og allt, svaraði Hreið-
ólfur. — Konan krafðist þess.
Og nú sé ég fyrir mér og
mínum sem ökukennari og
gengur dæmalaust vel. Það
er mikil blessun.
UcHjuáum oJzJzaA einl lífl
In Memoriam spilar
ekki alveg allra hörðustu teg-
und af rokki, dauðarokk, en
eru nálægt því. Þeir kalla sig
hryðjuverkarokksveit, sem
er þýðing á trash metal. In
Memoriam eru Þórarinn,
Fúsi, Árni, Eric og Kristján.
Sveitin spilaði í Húnaveri um
verslunarmannahelgina og
komst í nokkurskonar undan-
úrslit ásamt hljómsveitunum
„Helga og hljóðfæraleikur-
unurn" og „Berum að ofan“.
Á föstudaginn átti að spila þá
í útvarpinu og láta hlustendur
skera úr um hver þessara
sveita fengi að fara á Copen-
hagen Music Seminar, en
Árni fullyrti í viðtali við
PRESSUNA að það hefði ekki
neitt verið spilað. „Þeir
mundu aldrei spila okkur.
Stjarnan átti að senda út frá
Músíktilraunum í vor, en vildi
ekki gera það. Fannst tónlist-
in of þung.“ In Memoriam
lenti í 3. sæti í Músíktilraun-
um, en hét þá reyndar Mortu-
ary og meðlimir voru ekki
allir þeir sömu.
Hvers vegna vilja útvarps-
stödvarnar ekki spila þessa
tónlist?
,,Af því það er geld tónlist-
arstefna á íslandi. Þeir halda
að hún sé ekki vinsæl." Sem
hlýtur að vera feitur misskiln-
ingur miðað við allan þann
fjölda bílskúrsbanda sem eru
á þessari línu. Fúsi, Þórarinn
og Árni eru reyndar þeirrar
skoðunar að bílskúrshljóm-
sveitir í dag séu miklu betri
en þær voru áður. „Krakk-
arnir vita betur núna hvað
þeir vilja spila. Hvað þeir
vilja gera. Svo er sviðsfram-
koman miklu betri." PRESS-
AN hafði reyndar heyrt að
sviðsframkoma In Memori-
am í Húnaveri hefði verið
nokkuð sérstök. Þótt lífleg.
Hvaö segja hljómsveitarmeð-
limir um þaö? „Við höguðum
okkur eins og fífl. En það
passar einhvernveginn við
tónlistina." Þeir bœta því við
að það hafi verið rosalegt fjör
í Húnaveri. Alveg stórfínt.
Ekki einu sinni biðröð í sjopp-
unni eða við klósettið.
Þeir semja auðvitað sjálfir
alla tónlist sem hljómsveitin
spilar. Lögin segja þeir vera
mislengi í fæðingu. „Við er-
um búnir með tvö lög síðan
við breyttum nafninu fyrir
tæpum tveimur mánuðum."
Fúsi er aðallagasmiðurinn,
Árni sér um sönginn og Þór-
arinn er á bassa. Hinn gítar-
leikarinn og trommarinn eru
báðir í útlöndum þessa stund-
ina. Einhver átrúnaðargoö
eða fyrirmyndir? „Sororici-
de.“ Hvað er svona heillandi
við þessa tegund tónlistar?
„Hún er skemmtileg. Maður
fær mikið út úr henni. Tónlist-
in sem leikin er á útvarps-
stöðvunum er búin til á færi-
böndunuog ekkert lagt í
hana.“ Þeir rœða íslenskar
hljómsveitir. „Þetta eru oft
topphljóðfæraleikarar með
góða sviðsframkomu, en tón-
listin er ekkert spes.“ Ekki
einu sinni GCD? „Rúnar Júl.
ætti nú bara að stofna heild-
verslun. Þeir eru ferlega aula-
legir. Þetta eru mestu mistök
sem Bubbi hefur gert,“ segir
Árni. Hann er ekkert hrifinn.
„Mér finnst þeir ágætir," segir
Þórarinn. „Bubbi var góður,
en mér finnst hann ætti bara
að halda sig við kassagítar-
inn,“ svarar Árni harður.
Hann er ekki heldur hrifinn
af Sykurmolunum og bannar
Þórarni að vera það. „Þetta
nýbylgjurokk er fyrir neðan
allar hellur. Þá vil ég heldur
hiphop." Framtíðaráœtlanir?
„Spila í Danmörku."
Pétur Haraldsson er fæddur 12. júní árið 1971 og því ný-
orðinn tvítugur. í sumar hefur hann unnið við husasmíði
hjá föður sínum. Hann á enga kærustu, en er á föstu með
bílnum sínum...
Áttu kött? Nei.
Hlustarðu á Megas? Nei.
Hvað borðar þú í morgunmat? Þykkmjólk. Sex korna með
ferskjum.
Kanntu að elda? Ég kann á örbylgjuofn.
Hefurðu farið á tónleika með GCD? Nei.
Gengurðu með sólgleraugu? Ef það er sól.
Læturðu lita á þér hárið? Eg gerði það þegar ég var 10 ára
og það mistókst svo hrapallega að ég þori ekki að gera það
aftur.
Kanntu dönsku? Nei, það held ég ekki. Ég er samt með
stúdentspróf í dönsku.
Áttu fjallahjól? Nei.
Ertu í Ijósum? Ekki eins og er.
En ferðu í sólbað í sundlaugunum? Nei, ég er voðalega
vatnshræddur og fer aldrei í sund.
Kitlar þig? Já.
Hvernig stelpur eru mest kynæsandi? íslenskar.
Hugsarðu mikið um það í hverju þú ert? Já, ég geri það.
Gætirðu hugsað þér að reykja hass? Nei.
Áttu mótorhjól? Nei, en það er stefnan að eignast svoleiðis
grip einhverntíma í framtíðinni.
En bíl? Já. Porsche.
Við hvað ertu hræddastur? Að einhver keyri á Porsche-inn
minn.
Syngur þú í baði? Nei. Ég fer alltaf í sturtu.
Ertu daðrari? Nei.
Hvernig finnst þér Woody Allen? Ekkert sérstakur.
Ferðu einn í bíó? Nei.
Finnst þér soðin ýsa góð? Já, með kartöflum.
Hreiðólfur ökukennari
— Þú ættir að launa mér
lífgjöfina og kenna honum
Kút mínum að keyra, sagði
Eiki.
— Og hver er hann þessi
Kútur þinn? spurði Hreiðólf-
ur ökukennari.
— Hann stendur nú hér,
sagði Eiki og horfði stoltur á
yngsta soninn, sem hélt á
sviðunum og rófustöppunni
og varð léttrauður í vöng-
um.
— Segðu mér Eiríkur,
sagði Hreiðólfur. — Ekki rek-
ur þú sjoppu?
— Nei, svaraði Stranda-
maðurinn. — Hann Kútur
minn hefur rekið hana fyrir
mig uppá síðkastið.
— Segðu mér þá ennfrem-
ur Eiríkur. Hefurðu átt við
andlega vanheilsu að stríða
upp á síðkastið?
— Nei, ekkert fremur en
venjulega, svaraði Eiki.
Nú drap Reimar tittlinga
framan í Hreiðólf, sem lést
skilja að skást væri að þegja,
og allir settust fram í setu-
stofu spítalans til að halda
sviðaveisluna. Eika var ekk-
ert betra gefið en svið. Enn
eru í minnum hafðar sviða-
veislur hans á ísafirði þegar
hann lét alla gluggana á húsi
sínu standa opna og bauð til
sín skipshöfninni svo hún
mætti næra sig. Svo þeyttu
þeir nöguðum kjömmunum
út á götu, blessaðir drengirn-
ir, svo þeir dundu á höfðum
þeirra sem framhjá fóru, en
mamma Reimars gætti þess
að sanka að sér málbeinum
svo blessaður stúfur hennar
hefði munninn fyrir neðan
nefið þegar hann yxi úr
grasi. Þessi málbeinasöfnun
virkaði vel, það er óhætt að
segja það. Reimar komst út
úr öllu ruglinu með því að
skjalla Hreiðólf fyrir kraft-
ana. Þegar Eiki hafði lokið
fyrsta kjammanum af skim-
aði hann til gluggans. Auð-
séð var að hann brann í
skinninu að fá að þeyta hon-
um út.
Við vorum boðnir til
Hreiðólfs næsta sunnudag
allir þrír. Eiki var guðsélof
laus af spítalanum og það
mátti ekki seinna vera því
miðsvetrarpróf voru í nánd
og við Reimar höfðum ekki
haft mikinn tima til að líta í
bók á meðan við sáum um
sjoppuna. Mig undraði ekki
að Éiki hafði orðið ástfang-
inn í konu Hreiðólfs. Sjón er
sögu ríkari. Hún var eins og
drottning. Hún hafði til að
bera þann þótta í svip sem
gerði mig grútmáttlausan í
löppunum. Svo kunni hún
líka að elda og ég varð því
dauðfeginn að fá eitthvað
annað en steik og sveskju-
graut í einn sunnudagsmat.
Við fengum hakkabuff og
spælegg og aprikósugraut.
Eftir matinn var mál að hefja
ökukennsluna. Reimar
kunni ekki klínk að keyra
bíl. Ekki veit ég hvernig á þvi
stóð en ég get mér þess til að
honum hafi ofboðið hvað
ég var klár og þess vegna
fallist hendur.
Hreiðólfur kenndi á Volgu.
Hann vildi spara Chevrolett-
inn handa sjálfum sér. Hann
var með ægilega ökukenn-
arabremsu fyrir framan sig í
bílnum til að rykkja í. Reim-
ar var drullunervös þegar
hann settist undir stýri. Við
sátum aftur í, Eiki og ég.
Hreiðólfur var alltaf að láta á
því bera að hann var maður-
inn sem réð. Hann rak upp
herjans gól á hverju götu-
horni og rykkti í handbrems-
una. Vesalíngs Reimar. Hann
var orðinn kríthvítur af
strekkingi. Hann hafði held-
ur aldrei áður sest undir
stýri, en nú var hann skyndi-
lega kominn í brjálaða um-
ferð með strætisvagna og
rútur á báða bóga. Eftir því
sem Hreiðólfur sagði honum
meira til því fattari varð
hann í sætinu og þóttist ekk-
ert skilja. Ég fór hins vegar
að fatta hvernig í öllu lá. Það
var engin leið að kenna
Reimari neitt. Til þess var
hann einfaldlega of mikill
maður. Hreiðólfur rykkti og
reif í bremsuna og hann var
slíkt heljarmenni að hann
kunni sér ekki hóf og sleit
hana úr sambandi.
Þegar Reimar sá þetta
glotti hann og hló dálítið
ógeðslega. Nú var hann einn
við stjórnvölinn. — Stopp-
aðu æ,æ,æ, kallaði Hreiðólf-
ur.
— Engan æsing væni,
sagði Reimar. — Við skulum
athuga hvað druslan kemst.
Og hann gaf Volgunni í botn.
Ólafur Gunnsrsson
Hver er hvað?
Tískan fer hring eftir hring eftir
hring. Eda hvaða mynd skyldi vera
frá hvaða tíma? Það er næstum því
vonlaust aö reyna aö geta sér þess
til. Önnur myndin er frá 1965 og
fötin eru svo lík nýjustu tisku, aö
manni dettur við fyrstu sýn ekki
annað í hug en hún sé flunkuný. En
svo er aldeilis ekki og fyrir glögg
tískufrík ætti ekki aö vera alltof
erfitt aðgeta sértil um hvor mynd-
in er frá 1991 og hvor siðan '65.