Pressan - 27.12.1991, Blaðsíða 29

Föstudagur 27. desember 1991
GULA PRESSAN
29
ÁRIÐ 1991
Annáll þess sem var hugsað, framkvæmt, uppgötvað, misskilið,
mælt, sagt og svikið á árinu.
Hvað á þetta ár að heita?
hetta ár sem einkennist af upprifjunum og endurkomum?
Rúnar Júlíusson sló í gegn á ný. Pétur W. Kristjánsson hætti
í einu að vera púkó. Sá eini sem kom ekki
aftur var Albert Guðmundsson. Hann sagði
hins vegar að margir hefðu hringt í sig og
beðið sig um það. Stjórnmálamennirnir
fóru líka á fortíðarflipp. Þeir rifjuðu upp
allar skuldirnar og bjuggu til klisju ársins;
fortíðarvandann. Og hvað heitir þá árið? Árið í fyrra eða árið
sem sneri aftur? Eða snerist þetta ár um eitthvað allt annað? Var
þetta árið þegar íslendingar byrjuðu á að vinda ofan af alls kyns
delluhugmyndum um sjálfa sig? Árið sem við misstum trúna á ullina, handboltann,
menntun þjóðarinnar og okkur sjálf? Á endanum vorum við
byrjuð að borga hvert öðru fyrir að gera ekki neitt.
Kúabændur fengu sitt ef þeir
framleiddu ekki mjólk og Jón
Hjaltalín fékk 20 milljónir
gegn loforði um að halda
ekki heimsmeistarakeppnina.
Hann sagðist hafa orðið fyrir
allt
vonbrigðum, eins og hann hefði búist við meiru. Var
þetta þá árið sem við misstum trúna á sjálf okkur eða
árið þegar sjatnaði aðeins í
sjálfsánægjunni? Áfallaárið, árið
sem aldrei skyldi hafa komið eða
jarðbundna árið?
Eða var þetta ár það sem við óttumst
öll; árið sem engu breytti? Árið sem sannaði að með
nýjum mönnum þurfa ekki endilega að koma nýir
siðir? Við fengum nýja ráðherra sem gerðu allt eins og
hinir. Eini munurinn var sá að við sáum meira af þeim.
Við misstum trúna á álið en fengum trú á jarðstreng í
staðinn.
Og þegar grannt er skoðað er
ekki margt sem þetta ár færði
okkur. Nema eitt sem stendur upp úr öllu öðru;
sumarið 1991. Pað var gott. Og þegar það gerist
skiptir annað engu máli. Pað var því gott ár, árið sem
er að kveðja.