Pressan - 23.07.1992, Blaðsíða 34

34
FIMMTUDAGUR PRESSAN 23. JÚLÍ 1992
smáa
letrið
Það er alltaf sama slektið sem er
boðið til veislu þegar erlendir þjóð-
höfðingjar heilsa upp á okkur. Alltaf
sama fólkið. Ef einhverjir þessara
þjóðhöfðingja kæmu hingað aftur
(sem vekur náttúrulega upp spurn-
inguna: Hvers vegna koma þeir
aldrei aftur?) myndu þeir sjálfsagt
velta fyrir sér hvort Islendingar væru
ekki fleiri en 185. Allavega fá þeir
aldrei að sjá aðra en þessa 185 sem
borða með þeim lambakjötið með
(slensku fjallajurtunum, skeldýrin og
reykta laxinn. Og auðvitað hákarl
og brennivín í lopapeysum einhvers
staðar úti í náttúrunni.
En hverjir eru þessir 185 (slend-
ingar sem við erum alltaf að sýna
útlendum höfðingjum?
Fyrstan skal nefna Guðlaug
Tryggva Karlsson, hagfræðing,
hestamann, krata og fyrrum starfs-
mann Háskóla fslands. Hann er í öll-
um forsetaveislum og er almennnt
álitinn varaforseti íslands af er-
lendum þjóðhöfðingjum. Annar er
Hrafn Pálsson, deildarstjóri í heil-
brigðisráðuneytinu og sá sem söng
Manstu kvöldin okkar útí Ham-
borg,. Guðjón B. Ólafsson, forstjóri
Sambandsins, mætir líka enn í allar
forsetaveislur sem fulltrúi stórat-
vinnurekenda þótt Sambandið sé á
hraðri leið með að verða eins og
hver önnur gjaldþrota mynd
bandaleiga.
Það er líka viss þassi að Kári Jón-
asson, fréttastjóri Ríkisútvarpsins,
mæti og sömuleiðis Sigurður Snæv-
arr, hagfræðingur á Þjóðhagsstofn-
un og sérfræðingur í launamun og
launamismun í þjóðfélaginu. f veisl-
unni hjá von Weizsacker mætti líka
Sveinn Úlfarsson, fyrrum bygginga-
verktaki og fyrrum veitingahúsaeig-
andi, Thor Vilhjálmsson, rithöfundur
og auglýsingafyrirsæta, og Krist-
ján Ragnarsson, framkvæmdastjóri
LfÚ og handhafi eignaréttar á
þorskstofninum. Og svo náttúrulega
Örn Clausen hæstaréttarlögmaður
og Steingrimur J. Sigfússon, fyrrver-
andi landbúnaðarráðherra og höf-
undur gatsins á Vestfjörðum og fjár-
lagagatsins vegna búvörusamn-
ingsins.
Og eru þá aðeins fáir nefndir.
Þótt það eigi kannski við um
suma þeirra sem fá boðskort í for-
setaveislurnar, er ekki vænlegt að
bjóða öllum þar i partí eftir ball.
Þótt sumir séu góðir söngmenn
kunna aðrir ekki einu sinni vinnu-
konugrip á gítar.
Enda eru forsetaveislurnar þekkt-
ar fyrir annað en fjör. Þar vafra um
upþstrílaðir menn og reyna að vera
þjóð sinni ekki til skammar. Öllum
gestunum er Ijós sú ábyrgð sem
hvílir á þeim i þeim efnum, vitandi
að þeir hafa verið valdir í þann 185
manna hóp sem hæfur þykir til að
sýna útlendum stórhöfðingjum.
lenskum malarvegum?
„Það er betra að keyra hratt
annars hristist maður sundur og
saman. Hraðinn er bæði betri fyrir
hjólið og þann sem á því situr. Ef
bíll keyrir hins vegar framhjá
manni þarf að bremsa því íslensk-
ir bflstjórar hægja ekki á sér og
þjóta framhjá manni .. .vrúúm...
þannig að steinarnir kastast á
hjálminn og ... þetta getur verið
stórhættulegt!"
En þetta er samt það sem þið
viljið?
„Já, þetta er stórkostlegt ævin-
týri. Það má segja að þetta verði
eitt af síðustu ævintýrunum sem
við höfum efni á.“
Er ævintýramennskan ef til vill
ástæðanfyrir komuykkar hingað?
„Að vissu leyti. Hins vegar er
meginástæðan fýrir veru okkar
hér landið sjálft og náttúran. Hún
er eitthvað sem þú finnur hvergi
annars staðar í Evrópu nema ef til
vill nyrst á Norðurlöndunum en
það er ekki eins sérstakt og fsland.
Svo fara mjög fáir til íslands og við
erum mjög stoltir af því að vera
héma og geta sagt ffá því seinna."
KOLGEGGJAÐIR
ÚTLENDINGAR
Erlendis er oft sagt við ferða-
langa sem hyggjast korna hingað
að þeir séu kolgeggjaðir.
„Það er nákvæmlega það sem
við fengum að heyra. „Þið eruð
brjálaðir að fara á mótorhjólum til
íslands. Það er kalt þar og rignir
alveg ferlega. Þið eruð kolvitlaus-
ir“ var meðal annars það sem við
fengum í ferðanesti frá vinum og
kunningjum.
Það sem er merkilegt hér er að
náttúruundrin eru svo mörg að
maður hættir næstum að taka eft-
ir þeim. Heima þarf að borga að-
gangseyri fýrir hvert náttúrufýrir-
bæri, hversu lítið sem það svo sem
er. Hérna fær maður allt ffítt. Við
Geysi er maður til dæmis ekki
nema um einn til tvo metra í
burtu frá hveraropinu og
...úhhh... getur næstum horft
niður til heljar. Það er stórkost-
legt. Heima væri þetta allt girt af
og löngu búið að gera að bann-
svæði.“
Hvemig útbúnað eruð þið með?
„Við erum með góð tjöld sem
við keyptum sérstaklega með fs-
landsferðina í huga. Það kemur
því ekki að sök þótt blási á okkur
eða rigni ofurlítið. Við vissum
hverju við áttum von á. Matinn
tókum við að mestu leyti með
okkur, þurrmat og annað.“
Hafið þið hitt marga semferðast
um á mótorhjólum eins og þið?
„Fullt af fólki. Það komu fimm-
tíu hjól með skipinu. Ferjan var
ekki bara yfirfull af hjólum heldur
bflum líka og öllu hrúgað saman
uppi á dekki. Það er algert
hneyksli að það skuli vera látið
viðgangast að troða svona á bát-
inn. Hvað hefði gerst ef veðrið
hefði versnað þarna úti á rúmsjó?
Okkur fannst þetta mjög hættu-
Iegt.“
HVAÐ ER FÓLK EIGIN-
LEGA MEÐ í LAUN?
En hvernig í dauðanum datt
ykkur (hug að kotna til íslands?
„Okkur langaði að upplifa nátt-
úruna og kyrrðina og heima í
Þýskalandi vorum við vissir um
að við yrðum kóngar þegar við
kæmum til Islands — frelsið og
allt það. Svo þegar við komum
fannst okkur þetta ekkert
tökumál. Að ferð lok-
inni horfum við til baka og hugs-
um: „Vá við vorum á fslandi!", og
allur spenningurinn fær útrás um
leið.“
Það er þá of mikið affossum og
of mikið af fjöllum og of tnikið
af...?
„Já, það er alltof mikið af þessu
öllu saman.“
Þið hafið ferðast um alla Evr-
ópu, að hvaða leyti er öðruvísi að
ferðast á mótorhjóli hér?
„Hér er ekki möguleiki að fá
gert við hjólið ef það bilar því það
er greinilega ekki mikið um mót-
orhjól hér svo þjónustan (ef hægt
er að tala um þjónustu) er mun lé-
legri en í Evrópu þar sem allir eru
á hjólum og ekkert mál að fá við-
gerðir. Ef vélin bilar uppi á miðju
hálendi er ekkert við því að gera
en beygluð felga eða sprungið
dekk er ekkert mál.“
En þrátt fyrir allt þetta emð þið
nógu brjálaðir til að koma hingað?
„Ég held maður þurfi að vera
léttgjeggjaður til að leggja út í að
ferðast hér um á mótorhjóli!“
En hvernig viðmót fá mótor-
hjólatöjfararfrá Islendittgum?
„íslendingar eru fram úr hófi
vingjarnlegir og leggja jafnvel
lykkju á leið sína til að vísa okkur
réttar leið. Ekki er þó hægt að
segja það um bílstjórana, þeir eru
okkur stórhættulegir.“
Þið eruð sjálfsagt hneykslaðir á
verðlaginu?
„Alveg svakalega. Það er allt
hryllilega dýrt héma og í raun erf-
itt að gera nokkuð hérna vegna fá-
ránlegs verðlags. Þessi ferð kost-
aði okkur til dæmis alveg for-
múgu. Fyrir sama pening hefð-
um við getað farið eitthvert
suður á bóg-
inn og legið
í sól og lúx-
í tvær til
irjár vikur.
Hér er
hvergi slík-
an lúxus að
finna.
Maturinn er dýr,
em dýrir, föt eru
dýr, ferjufarið var lfka
alltof dýrt. Segðu mér,
hvað er fólk eigin-
lega með í laun
héma?“________________
telma L. Tómasson
Schorch Schefczik, Jorgen Hee-
ger, S. Thomas, og Armin Ro-
senauer eru búnir að vera vinir
lengi og eru saman í mótorhjóla-
klúbbnum Rosenstein.
Schefczik er að ljúka eins árs
herskyldu og ætlar að verða vél-
virki í framtíðinni, Heeger vinnur
í stálverksmiðju þar sem búnir
eru til armar í vélmenni, Thomas
starfar sem prentari og Rosenauer
vinnur á réttingaverkstæði. Hann
er líka sá eini sem er giftur og á
barn. Allir eiga þeir heima í bæn-
um Heubach sem er um 60 kfló-
metra til austurs ff á Stuttgart.
VILLTUST Á
ÞRIÐJA DEGI
Þið komuð með Norrænu?
„Já og ætlum að vera í þrjár vik-
ur á landinu. Ferðin tekur í heild
sinni mánuð.
Hvernig erferðaáætlunin?
„Við ætlum að keyra þjóðveg
númer eitt og erum þegar búnir
að sjá hluta Vatnajökuls, höfum
gengið um Skaftafell, og höfum
séð Skógarfoss, Landmannalaug-
ar, Gullfoss og Geysi. Svo er ætl-
unin að vera á Vestfjörðum í
nokkra daga en það fer eftir veðri
hversu lengi við dveljum þar. Síð-
an förum við norðurfyrir, ætlum
að skoða selina við Hvammstanga
og dveljum við Mývatn í fimm
daga eða svo. Síðar keyrum við
upp að Öskju og okkur langar að
sjá Vatnajökui frá norðri. Ef við
höfum tíma ætlum við enn lengra
norður en við endum auðvitað
fyrir austan aftur.“
Fer ferð ykkar eftir því hvernig
veðrið er?
„Nei alls ekki. Við erum búnir
að fá yfir okkur mikið rok og rign-
ingu, en áður en við lögðum í
hann ákváðum við að fara þessa
leið og við ætlum að halda okkur
við það. Fólk hefur sagt okkur að
veðrið eigi eftir að verða betra fyr-
ir norðan."
Og þið trúið því?
„Já, já ætli við verðum ekki að
gera það.“
Voruð þið vel undir- W
búnir áður en þið
komuð hingað?
„Já, við vorum
búnir að lesa
okkur tölu-
vert til. Við
höfuin líka
sérstök dekk á hjólunum okkar en
það verður að segjast eins og er að
mynstrið á þeim eyðist með ólík-
indum hratt. Við reynum því að
keyra hægar.“
Ágætur undibúningur kom þó
ekki í veg fýrir að þeir villtust og
þeir fóru leið fýrir norðan Land-
mannalaugar sem þeir hefðu bet-
ur sleppt, eða hvað?
„Við vorum búnir að tapa átt-
um þarna uppi á fjöllum, rétt við
Laufafell, og enginn vissi nokkuð
um okkur. Það voru engar merk-
ingar við veginn og árnar voru of
djúpar og straumharðar til að við
kæmumst yfir þær. Þarna kom að
vísu jeppi á breiðum stórum
dekkjum, nokkurs konar Big foot
sem við hlæjum að heima í Þýska-
landi. Þessi bfll fór í ána og hún
hreif hann með sér nokkra metra.
Þegar við sáum að hann komst en
ekki við fannst okkur stóru dekk-
in allt í einu ekkert fyndin lengur.
Við komum svo að lokum að
skála og fundum svo réttu leiðina
til baka.“
Hvemig leiðykkur?
„(hlátur)Bensínið var orðið lít-
ið og við vorum hræddir um að ná
ekki til byggða á því. Þetta var
.. .úff... ansi naumt.“
ÍSLENSKIR BÍLSTJÓRAR
STÓRHÆTTULEGIR
Það setur ykkur ákveðin tak-
mörk að komast ekki yfir ámar á
hjólunum. Af hverju emð þið ekki
ábíl?
„Það er rosalega dýrt að taka
með sér bíl á Norrænu. Þetta er
mun ódýrari leið til að ferðast á og
svo fáum við auðvitað mun meira
kikk út úr þessu á þennan máta. í
bíl finnur maður ekki fyrir neinu.
Á hjólinu finnur maður hins vegar
fyrir veðrinu og hraðan-
um. Það er
miklu
Er i