Pressan - 19.05.1993, Síða 4

4 PRESSAN
Miðvikudagurinn 19. maí 1993
d e b e t herdís þorgeirsdóttir k r e d i t
„Dídí frænka virðist mér ákaflega samviskusöm og
metnaðargjörn fyrir hönd blaðs síns og blaða-
mennskustarfsins. Hún er afburðagóð í að taka við-
töl og skarar þar fram úr. Þá er hún einnig mikill
baráttujaxl,11 segir Sigurður Pálsson, rithöfúndur og
frændi Herdísar. „í fljótu bragði man ég ekki eftir
neinu sérstaklega jákvæðu við Herdlsi,11 segir Anders
Hansen, sem kynntist Herdísi á meðan hún rit-
stýrði blaði hans, Mannlifi. „Herdís er forkur dug-
leg, skaprík, kjarkmikil, hreinskilin, hugmyndarík,
vel menntuð og kann sitt fag út í æsar. Þá er hún
einnig bráðskemmtileg dagsdaglega,11 segir Ólafur
Hannibalsson, blaðamaður á Heimsmynd. „Herdís
má eiga það að hún er brautryðjandi í útgáfú tíma-
rita hér á landi; hún markaði nýja stefnu sem margir
hafa fýlgt síðan. Hún er hörkudugleg, kiár og sækir
fast það sem hún ætlar sér. Herdís er mjög tilfinn-
ingarík og viðkvæm inn við beinið,11 segir Ólína Þor-
varðardóttir, frænka hennar og fýrrum samstarfs-
kona. „Herdís er alveg ofboðslega dugleg og það er
gaman að vinna fýrir hana vegna þess hve metnaðar-
fúll hún er,“ segir fýrrum samstaifskona hennar, al-
þingismaðurinn Aima Ólafsdóttir Bjömsson.
Tillitslaus og óferjandi frekja
— eða hörkudugleg og hug-
myndarík?
Herdís er rltstjórl tímarltslns Helms-
myndar, sem stóð fyrir umdeildri skoð-
anakönnun á dögunum.
„Herdís hefur tilhneigingu til fullhátíðlegrar
vandlætingar, — oft er sveigjanlegri og húmorsrík-
ari vandlæting beittari,“ segir Sigurður Pálsson rit-
höfúndur, sem komst að því við lestur ættfræðidálks
DV fýrir um tveimur árum að hann er frændi Her-
dísar. „Helstu gallar Herdísar, eins og ég man eftir
henni, voru: skortur á hugmyndum, frekja og mikl-
ir erfiðleikar í samstarfi við annað fólk,“ segir And-
ers Hansen, sem starfað hefur náið með Herdísi.
„Eins og margir sem gera miklar kröfúr tU sjálfra
sín hættir henni til að gera of miklar kröfur til sam-
starfsfólks og stundum mætti hún vera diplóma-
tískari í hreinsldlni simii,“ segir Ólafúr Hannibals-
son, sem um árabil hefur unnið með Herdísi á
Heimsmynd. „Herdis er mjög heit og hörð í skapi.
Þá er hún dómhörð og á erfitt með að vinna með
fólki, erfitt með að taka tillit til annarra," segir
Ólína Þorvarðardóttir, frænka hennar og fýrrum
samstarfskona. „Herdís er mjög skapmildl og oft á
tíðum finnst mér hún ekki taka tillit tU annarra
eins og skyldi í starfi; hún tekur meira tillit til efúis-
ins en fólksins sem hún fjallar um,“ segir Anna Ól-
afsdóttir Björnsson, fýrrum samstarfsmaður Herdís-
ar.
cetiflákar
Skemmti-
efni krata
„Sjálfstæðismenn hafa því
ýmist afgreitt hugmyndir um
uppstokkun, sameiningu
ráðuneyta landbúnaðar, sjáv-
arútvegs og iðnaðar í einu at-
vinnuvegaráðuneyti og nýja
verkaskiptingu flokkanna í
kjöltár slíkrar sameiningar,
sem hálfgert skemmtiefini á
kratafundum eða lélega
brandara.11
Agnes Bragadóltir í Morgunblaðinu.
Sighvatur Björgvinsson
heUbrigðisráðherra: „Ég veit
ekkert hvað sjálfstæðismenn
hafa sagt um þetta því ég hef
ekki verið á þeirra fundum.
Þetta eru umræður og
vangaveltur sem hafa átt sér
stað núna um nokkurra
vikna eða mánaða skeið. Ég
verð ekkert var við að þessar
vangaveltur séu neitt minni
hjá sjálfstæðismönnum en
alþýðuflokksmönnum,
þannig að ég er ansi hræddur
um að menn brosi nú á báða
bóga. Hins vegar er miklu
meira gert úr þessu máli í
fjölmiðlum en ástæða er til,
því menn eru nú ekki að
ræða þetta svona dags dag-
lega ffá níu til fimrn.11
Meðvitund-
arlausir
þýðendur
„Þyoendurnir, sem fengnir
eru til að setja texta inn á
myndimar, virðast stundum
f bezta falli utan við sig, í
verzta falli meðvitundarlaus-
ir, við vinnu sína. I vikunni
fór Víkveiji að sjá brezku
myndina Vini Péturs í Há-
skólabíói. Þar sannaðist sú
kenning Víkveija að þýðend-
urnir horfi stundum ekki á
myndimar, sem þeir þýða.
Þýðandinn virðist hafa farið
línuvillt í handritinu án þess
að hafa augu á myndinni.11
Víkverji i Morgunbbðinu.
Páll Heiðar Jónsson þýð-
andi: „Þetta er leiðindavilla
eins og Víkverji bendir á og
vissulega er það hvimleitt að
þetta skuli hafa komið fýrir.
Annars ber að vísa alhæfing-
um Víkverja um þýðendur á
bug sem ósanngjörnum og
hleypidómafullum. Víkverji
talar um fimmaurabrandara
í myndinni, ég varð ekki var
við þá, kannski hef ég bara
annað verðskyn á bröndur-
um. Það er alveg ffáleitt að
halda að þýðendur séu með-
vitundarlausir þó að hann
hafi rekið augun í einn galla í
þýðingu. Þó að ég segi sjálfur
ffá, þá finnst mér myndin al-
veg þokkalega vel þýdd og
ætti ekki að spilla fýrir
ánægjunni að horfa á Vini
Péturs.11
Lax eða hraðbátur?
PRESSAN/JIM SMART
EVA VlLHELMSDÓTTIR, VALGERÐUR TöRFADÓTTIR OG BJÖRGINGADÓTTIR Þrír fatahönnuöir sem ætla aö reyna aö hleypa nýju blóöi í íslenska verslunarmenningu.
SPAKMAN NSSPJARIR
Skólavörðustígurinn
fœr á sig heldurfrum-
legri blœ í byrjun sum-
ars en verið hefur um
langa hríð. Á nánast
einum ogsama blett-
inum verðafimm
manns sem ætla ein-
göngu að selja eigin
hönnun íþremur
verslunum. Og auðvit-
að alíslenska því allt
eru þetta nafnkunnir
íslenskir hönnuðir, en
hver á sínu sviði.
Gluggarnir á Skólavörðu-
stíg 5 em enn þaktir pappa og
verða það uns júnímánuður
rennur upp. En fýrir ofan og
neðan númer fimm eru þeir
Bjami, sem hannar minjagripi
úr birki, og Ófeigur gullsmið-
ur, sem einnig er þekktur
skúlptúristi. Og í húsinu þar
sem ekki sést enn inn um
gluggana verður nýjasta fýrir-
bærið í flórunni. Það er versl-
un sem hefúr þegar fengið hið
frumlega nafn Spakmanns-
spjarir og að standa þrjár
nafntogaðar konur sem lagt
hafa fýrir sig að hanna fatnað
og fleira á fólk. Þetta eru þær
Björg Ingadóttir og Valgerð-
ur Torfadóttir, sem eru
kunnastar fyrir fatnað sem
seldur var í Punktinum, og
Eva Vilhelmsdóttir, sem
starffækti Skrydduna á sínum
tíma og seldi þar rúskinns- og
leðurvörur. Björg er mest í
mokkaskinninu um þessar
mundir, Eva í ull og skinna-
vörum en Valgerður í ýmsu.
Hún er textílhönnuður. Ann-
ars mun hugmyndabanki
þeirra víst vera óþrjótandi.
„Ég held að hugmyndin um
að þarna yrðu saman komnar
þrjár íslenskar verslanir í ein-
um hnapp hafi ráðið úrslitum
um að Ofeigur gullsmiður
leigði okkur en eldd einhverj-
um öðrum húsnæðið. Og við
erum voðalega bjartsýnar á að
þetta gangi allt saman upp,“
segir Björg, þrítugur fata-
hönnuður sem bæði hefur
hannað fatnað hér heima og
erlendis við góðan orðstír.
„Spakmannsspjarir verður
öðruvísi en aðrar verslanir að
því leyti að nú munum við
bæði sjá um hönnun og ffam-
leiðslu, en til dæmis sáum við
Valgerður aðeins um hönn-
unina á fatnaðinum sem
fékkst í Punktinum. Nú stefn-
um við allar að því að vera
bæði þarna niður frá og svo
hver í sínu horni með eigin
hugmyndir. Það stendur ekki
til að taka við sérstökum
pöntunum eins og á sauma-
stofu, — þetta á ekki að vera
saumastofa,11 segir Björg
ákveðin. „Okkur langar til
þess að leggja línuna sjálfar.
Og við hlustum auðvitað á
það hvað fólkið vill. Það má
segja að María Lovísa hafi
bæði verið með saumastofu
og verslun og Eva var með
vinnustofu og tók við pönt-
unum þegar hún var með
Skrydduna. En nú stefnum
við að því að vera rpeð
„collection“-verslun, svona
ekta — eins og er að finna
víða á Norðurlöndunum.11
Björg segir sig og samstarfs-
konur sínar ákveðnar í að
keppa ekki við Sautján. Þær
ætli heldur ekki að selja neinar
Levi’s- buxur eða taka þátt í
þeirri verðsamkeppni sem rík-
ir á milli tískuverslana, sem
hún segir orðna óeðlilega.
„Við ætlum að vera með eitt-
hvað sérstakt. Allt nema skó.
Og þjónustan verður einnig
öðruvísi, því við reynum jafn-
vel að liðsinna fólki á kvöldin,
fá til okkar saumaklúbba og
allskyns hópa og jafnvel bjóða
fólki upp á þægilegan
greiðslumáta. Við erum ekki
að reyna að liðsinna því fólki
sem befur áhuga á þrjú þús-
und króna vörum sem endast
í stuttan tíma. Við viljum
heldur bjóða upp á vandaðri
fatnað sem fólk getur átt og
vera þá frekar sveigjanlegri.
Annars verður þetta allt sam-
an að ráðast.11
Það verður ekki komist hjá
því að geta þess að það vakti
undrun Bjargar og Evu, þegar
þær auglýstu eftir samstarfs-
konu í Morgunblaðinu fyrir
nokkru, að aðeins tvær konur
svöruðu auglýsingunni. „Svo
er fólk að kvarta yfir því að
það hafi ekkert að gera! Fólk
er allt of kjarklaust. Maður
verður bara að reyna að bjarga
sér. Nú, ef þetta dæmi gengur
ekki upp þá nær það ekki
lengra. Þá pökkum við bara
saman.11
Guðrún Kristjánsdóttir
„Oft hefúr mér reyndar virst
sem forsvarsmenn borgar-
innar létu sér í léttu rúmi
liggja framtíð Elliðaánna sem
laxveiðiár. Enda kann lífríki
ánna að vera umdeilanlegt
— hugsanlegt að skipta á því
og einhveiju öðru, til að
mynda hraðbátahöfnum. En
vilja menn það?“
Kristjón Gíslason í DV.
Júlíus Hafstein, formaður
umhverfisráðs borgarinnar:
„Það er vitað með laxinn að
hann gengur meðfram
strönd og jafnvel þó að
strönd breyttist þá mundi
það ekki breyta hinu erfða-
bundna hlutverki lax-
ins. Við höfum
ekki orðið vör
við að
Snarfarahöfnin hafi skaðað
Elliðaárnar. Við erum með
okkar vatnalífeðlisfræðing
sem heldur utan um þessi
mál og við erum búin að
óska eftir umsögn hans og
Rafmagnsveitunnar, sem
hefúr með Elliðaárnar að
gera, en þeir fýlgjast af gaum-
gæfrii með lífríki hennar. Það
er ekkert launungarmál að ég
er félagi í Stangveiðifélaginu
og ég held óskaplega mikið
upp á Elliðaárdalinn og ég
reyni að verja hann með
kjafti og klóm.“