Íslendingaþættir Tímans - 27.06.1970, Síða 4

MINNING
Ingibjörg Ólafsdóttir
Ingibjörg Ólafsdóttir frá Borg-
um í Hrútafirði, andaðist á elli-
heimilinu Grund 4. maí s.l. Hún
fæddist 5. október 1884 á Kol-
beinsá í Hrútafirði. Árið 1890 flytja
foreldrar hennar með 3 börn sín,
Ingibjörgu, Helgu og Ólaf, að Borg
um, sem er næsti bær við
Kolbeinsá. Á Borgum dvelur Ingi-
björg með bræðrum sínum, Ólafi
og Skúla til 1964, þá f'lytja þau
systkinin hingað til borgarinnar,
og er þá dvölin á Borgum orðin
74 ár.
Borgarsystkinin voru 7 og var
Ingibjörg elzt, svo Helga, Ólafur,
Jón Kristmundur, Daníel og Skúli.
Þrjú elztu systkinin eru nú dáin,
og eftir af þessum systkinahópi
lifa nú 4 bræður.
Foreldrar þeirra systkina voru
Guðrún Kristjánsdóttir og Ólafur
Jónsson frá Kolbeinsá. Föður sinn
misstu þau 6. apríl 1907 og var
Skúli þá 9 ára, og var yngstur.
Guðrún móðir þeirra vildi reyna
að halda barnahópnum sínum sam-
an, og búa áfram á Borgum með
börnunum. Ólafur, sem var elztur
af bræðrunum, tók að sér
að standa fyrir búinu og stjórna
yngri bræðrum sínum.
Það mikla lán fylgdi barnahópn-
um á Borgum, að börnin voru frísk
fjörmikil, vinnusöm og iagvirk, og
það svo, að til þeirra var vitnað, er
rætt var um afköst og vel unnið
verk. Búið á Borgum var ekki
stórt, en það gaf góðan arð. Fóður
og hirðing á skepnum var líka
alveg sérstaklega góð. Jörðin var
notadrjúg. Nokkur selveiði, hrogn
kelsi, viðarreki, fjörubeit og
snemma voraði uppi í Borgunum.
Þessi hlunnindi voru hagnýtt til
fullnustu af vinnufúsum höndum
systkinanna.
Þegar bræðurnir kvæntust og
mynduðu sitt heimili var Ingi-
björg, Ólafur og Skúli áfram á
Borgum með móður sinni og hjá
þeim dó hún 18. marz 1944, 85
ára að aldri.
Árið 1964 er heilsa ÓJafs og Ingi-
bjargar að dvína og það svo, að
sjáanlegt er, að þau geta ekki hald-
ið áfram búskap. Þau ákveð þá að
fara frá Borgum, selja jörðina og
búið. Það skilja allir, er til þekkja,
að það hefur verið erfitt að taka
þessa ákvörðun.
Á Borgum voru þau Ingibjörg og
Ólafur búin að vera 74 ár og Skúli
66 ár. Þar höfðu þau lifað æsku-
og manndómsárin. Oft höfðu þau
verið þreytt eftir langan og erfiðan
vinnudag. En það er líka gaman
að vera þreyttur meðan maður er
frískur. Borgir bera þeim systkin-
unum vitnisburðir.n að þar var
unnið meðan dagur var.
Ingibiörg og Skúli áttu vel lund
saman og mátti svo heita, að þau
færu ekki frá heimilinu nætur-
langt. Skúli hjálpaði systur sinni
á allan hátt og var henni mikið
góður bróðir.
Þau systkinin þrjú, Ingibjörg, Ólaf
ur og Skúli, ólu upp tvo fóstur-
syni, Þóri Daníelsson, bróðurson
sinn og Baldvin Þórðarson, og Þóri
kostuðu þau til stúdentsnáms. Þess
um fóstursonum sínum reyndust
þau sepi beztu foreldrar, enda
skoðuð af þeim sem slík. Á seinni
árum, er sysfckinunum fór að verða
erfiðara um vinnu, kom Baldvin
til þeirra og hjálpaði þeim við hey-
vinnuna. Þarna sýndi Baldvin
hvaða taugar Borgarheimilið átti í
honum. Þessi hjálp Baldvins við
þau systkinin var þeim ómetanleg.
Hann gerði meira en að hjálpa
þeim við vinnuna, hann gladdi þau
með nærveru sinni í starfi og hvíld.
Ég samgleðst Baldvini að eiga þess
ar minningar frá Borgum, og að
hann gat endurgoldið þessum góðu
systkinum alla alúð og ut»>'’"'"íu
þeirra, er hann var að vaxa upp
meðal þeirra.
Ég minnist Ingibjargar með hlýj
um þakkarh’'" er hún var
að hjálpa móður minni við
slátursgerð eða er annað mikið
kallaði að.
Ingibjörg vai ekki eftírbát-
ur systkina sinna í vandvirkni og
hraða. Móðir mín mat hana mik-
ils og vildi hana öðrum fremur sér
til hjálpar, og í orðastað móður
minnar, vil ég enda þessár línur
á Ijóði eftir skáldið og rithöfund-
inn, Einar H. Kvaran, sem yar mik-
ið uppáhald móður minnár, sem
rithöfundur og skáld.
Nú er ei annað eftir
en inna þakkar-mál
og hinztri kveðju kveðja
þig, kæra, hreina sál.
Þín ástarorðin góðu
og ástarverkin þín
í hlýjum hjörtum geymast,
þótt hverfi vorri sýn.
— Það líf, sem er liðið
úr læðing sársaukans,
var stillt, sem kappi, er kafar
í kvalabylgjufans,
hélt æðrulaust og öruggt
til annars betra lands,
var öflugt mitt í óstyrk
af afli kristins manns.
Það lífið, sem er svifið
til síns þráða lands,
var ávallt fullt af friði
og fegurð kærleikans,
af bæn og von og vissu
um vernd hjá föðurnum,
4
fSLENDINGAÞÆTTIR