Íslendingaþættir Tímans - 27.06.1970, Blaðsíða 8

f
KARL GRÍMUR DÚASON
Fæddur 15. apríl 1900.
Dáinn 12. maí 1970.
Hinn 12. maí s.l. lézt að heimili
sínu, Klapparstíg 13, í Ytri-Njarð-
vík, Karl Dúason, merkur maður
og vinsæll. Fullu nafni hét hann
Karl Grímur. — Hann fæddist
hinn 15. apríl árið 1900, og var því
liðlega sjötugur þegar hann lézt.
Útför hans var gerð hinn 21. maí
frá Fossvogskirkju í Reykjvaík.
Karl Dúason var af merkum ætt-
stofnum kominn i báðar ættir. —
Foreldrar hans voru hjónin
Eugenía Jónsdóttir Norðmann og
Dúi Grímsson bóndi að Langhús-
um í Fljótum í Skagafirði og síðar
Krakavöllum í sömu sveit.
Dúi, faðir Karls, var sonur Gríms
bónda á Minni-Reykjum, Magnús-
sonar, Grímssonar græðara á Espi-
hóli í Eyjafirði. Móðir Gríms á
Minni-Reykjum var Margrét Bene-
diktsdóttir frá Laxárósi í Þistil-
firði. En móðir Margrétar var Hall
dóra dóttir séra Sigfúsar í Höfða.
Kona Gríms á Minni-Reykjum. og
móðir Dúa, var Ólöf Ólafsdóttir,
Jósepssonar bónda í Hvassafelli í
Eyjafirði. Hennar móðir var Hall-
dóra kona Ólafs, dóttir Jóseps
Jósepssonar í Hvassafelli. (Af þeim
ættmeiði var kominn Jónas Hail-
grímsson skáld.)
Eugenía, kona Dúa Grímssonar
og móðir Karls, var dóttir séra
Jóns Norðmanns, prests á Barði í
Fljótum, Jónssonar Guðmundsson-
ar frá Fornhaga í Hörgárdal, Rögn
valdssonar, Arnfinnssonar úr Hörg
árdal, Jónssonar. — Jón, faðir
séra Jóns Norðmanns, bjó síðar á
Krakavöllum. Hann var bróðir hinn
ar þjóðkunnu skáldkonu: Vatns-
enda-Rósu. — Móðir séra Jóns
Norðmanns, og kona Jóns Guð-
mundssonar, var Margrét dóttir
séra Jóns Þorlákssonar Skálds og
prests á Bægisá og Helgu Magnús-
dóttur ráðskonu hans. — Kona
séra Jóns Norðmanns, og móðir
Eugeníu, var Katrín Jónsdóttir, Ei-
ríkssonar prests á Undirfelli í
Vatnsdal, Eiríkssonar prests á Stað
arbakka, Bjarnasonar, Eiríkssonar
bónda í Djúpadal. (Djúpadalsætt).
Móðir Katrínar var Björg Bene-
diktsdóttir, Halldórssonar Vídalíns.
Hennar móðir var Katrín dóttir
Jóns Teitssonar biskups. Björg á
Undirfelli, amma Eugeníu, var syst
ir Ragnheiðar ömmu Einars Bene-
di'ktssonar skálds. — Þriðja syst-
irin frá Undirfelli, Guðrún, var
Oft þitt hreina óðarmál
öðrum stytti vökur.
Ódauðleikans inn 1 heim
ertu vinur genginn,
kveðja skulu klökkvum hreirn
kvæðalögin drenginn.
Iðunn störfin þakkar þér,
þína kvæðasnilli.
Trúin söknuð til þín ber
tveggja heima milli.
Ljósvakans um léttu svið
1 láttu hljóma stökur,
þá mun allt í ást og frið
eiga bjartar vökur.
Jóhannes Jónsson
frá Asparvík.
í
i Nú er skóhljóð þagnað þessa
manns,
, og þrotin sporaslóð um dagsins
reit.
Og í kyrrð er hljóðnuð röddin
hans,
er hæfði Bragamáli ljúf og heit.
Feigðin hefur fagnað ljóðasmið,
ferskeytiunnar vörð, í tímans
róti.
Örlög hörð að gefa eigi grið,
gleðisál er brosti fegurð mótl.
Það vantar lauf að leggja á hans
beð,
en ljóðsins fræi er sáð við góða
minning.
Við skapadóminn glúpnar
mannsins geð,
úr geymd er vakin þökk við
liðna kynning.
Því skal honum þakkað
Bragamál
við þessi ferðalok, en gleymum
eigi,
að ferskeytt staka tengir sál við
sál,
þótt söngsins hlynur hverfi af
okkar vegi.
Adolf J.E. Petersen.
Enn er skarð hjá Skagfirðingum,
Iðunnar á öllum þingum
skáldið prúða horfið sýn.
ákaft vinir sakna þin.
Liprar stemmur léku á tungu,
og litrík staka sigur vann.
Nú er bót gegn böli þungu,
að birta skín um góðan mann.
Bláminn hækkar, bragarprýðin.
Bát þinn sérðu koma í var.
Og ef til vill er Öslandshlíðin
einhvers staðar, líka þar.
Hér að loknum lífsins ferðum
lifir það, sem fegurð bar.
Og þér heilsar heima á Gerðum,
hjartanu sem kærast var.
Er nú lokið okkar ræðum.
Iðunn tregar barnið sitt.
Láttu óma í himinhæðum
hugljúfasta leikfang þitt.
Sigríður Jónsdóttir, Stöpum.
Geymist þjóð í glæstum sjóð
gullinn óðarfengur.
Nú er góða harpan hljóð
höggvin ljóðastrengur.
Sonur norðlenzkrar sveitar
svanur víðlendra heiða,
hlynntur marbendli og hnldum
hollvinur stefja og sagna.
Kliðmjúku kvæðalögin
kváðu fáir þér betur
hljómfagurt. berst með blænum
bergmál liðinna daga.
Hollráð og handtak þitt geymist
horfni drengskaparmaður.
Guð, sem að engu gleymir
gleðji ástvini þína.
Þórhildur Svelnsdóttir.

5SLENÐINGAÞÆTTIR