Íslendingaþættir Tímans - 26.08.1970, Blaðsíða 4

Minningarorð.
Flutt á fundi i Rotaryklúbbi Hafn-
arfjarðap 16. júlí 1970.
í dag fer fram útför Bjarna
Benediktssonar, forsætisráðherra
konu hans og dóttursonar.
Um hið sviplega fráfall þeirra,
og sem gamall nemandi Bjarna og
samstartsmaður um skeið og sam-
þegn, vil ég segja þetta:
Sorgin ber sífellt að dyrum.
Svíða þá undirnar djúpar.
Við helfréttir hjörtun þau
blæða.
Húmar þótt bjart sé að degi.
Áfallið ættingja lamar.
Öll þjóðin grætur í hljóði.
Foringi og forsvari landsins
er fallinn með konu og sveini.
Eldurinn logaði i austri
eyddi og brenndi í skyndi
heill og hamingju margra.
Hann olli slysinu stóra.
Manni mikilla kosta,
merkum af starfi og viti,
leiðtoga lítiHar þjóðar
logarnir fjörtjónið veittu.
Fremstur var' löngum í fylking.
Frábær í kennsiu og rökum.
Um athygli ekkert skorti.
Átti sér jafningja fáa.
Vaskur og vopnfimur þótri.
Vindarnir um hann því léku.
Skapið vel skörungi hæfði.
Skelfdi í orðasennum.
Ábyrgð hann axlaði þunga,
enda var stór í sniðum.
Fann sig orkuna eiga
ætflandi sínu að þjóna.
Mannforráð hlaut og mi'kil.
I
Slysið á Þingvöllum aðfaranótt
10. júlí 1970.
Það hljóðnar allt um hæð
og fjörð
er hetjur prúðar falla að jörð.
Við Skiljum ei þann skapadóm,
þau Skuldarorð, þann
dapra Mjóm.
Við sáran heyrum sorgar óm
nú syngja fuglar döprum róm,
í harmi drúpa háreist fjöll,
aí hjarta syrgir þjóðin ÖH.
t
Mörgu á braut hrundi.
Stóð ódeigur í stafni
við stjóm á þjóðarknerri.
Eiginkonuna átti,
örugga, trausta og sanna.
Bjarta í blíðu og stríðu.
Blóm þeim uxu á vegi.
Sagan með sínum hSfctti
sifellt fer og kemur:
„Ung gafst ég ágætum manui.
Ævinni ljúkum við saman“.
Ungur sveinn með afa
og ömmu tíðum dvaldi.
Augasteinn þeirra og yndi.
Ylgeisli sérhverja stundu.
Fór með þeim ferðir ýmsar.
Fræddist, giaddi og skemmti.
Una mun með þeim eldri
áfram á Ijóssins vegum.
Óhappið ógnþrungna gerðist
á okkar helgasta svæði.
Þar fegurðin býr og fjöllin,
fossinn og Almannagjáin.
Eldur þar einnig ríkir.
Óveður geisa stundum.
Svipað er saga þjóðar
úr sólskini og dimmunni ofin.
Lokið er lifs hér ævi.
Lögmálum verður að hiíta.
Sólin á sumardegi
signir þau, er dóu.
Minningin myndrík lifir.
Margir um sárin binda.
Guð, er gróðurinn skapar,
gefðu okkur fleiri sem Bjarna.
Drottinn blessi hin látnu og varð
veiti, en gefi okkur lifcn, sem lif-
um.
Eiríkur Pálsson
frá Ölduhrygg.
Hver váleg frétt er sífellt sár
í sorgarheimi falla tár.
Hver gæfudís í geði hljótt
mun gráta þessa Júlínótt.
Á sorgarstundum veik er vöm,
þá verða fl'estir eins og börn.
Þá bjart og fagurt bænarmál
er bezta lækning þjáðri sál.
Ég sé í anda ykkur þrjú,
er áttuð saman von og trú,
hve sæl þið leiðist hönd í hönd
um himins björtu dýrðar lönd.
Jóhannes frá Asparvík.
Bjami Benedikt'sson íorsætjs-
ráðherra og eiginkona hans, Si®-
ríðúr iBjömsdóttir og dóttursonut
þeitira, Benedikt Vilmundarsoþ,
verða jarðsungin frá Dómkirkp
unni í Reykjavík í dag.
Alþjóð er kumnugt um þann
harmþrungna atburð sem átti sér
stað á Þingvöllum aðfaranótt hins
10. júlí og varð þeim hjónum og
bamungum dóttursyni þeirra að
aldurtila.
Ég veit, að samstarfsmenn
Bjarna Benediktísonar og aðrir er
góð skil kunna á ævistarfi hans
munu minnast hans í dag.
Það er því ætlun mín að skrifa
hér nofckur orð í minningu konu
hans, Sigríðar Björnsdóttur frá
Ánanaustum í Reykjavík.
Frú Sigríður Björnsdóttir fædd-
ist í Ánanaustum 1. nóvember
1919, dóttir hjónanna Önnu Páls-
dóttur og ^jörns skipstjóra Jóns-
sonar í Ánanaustum.
Þau Anna og Björn eignuðust
þrettán börn er öll náðu fullorðins
aldri, sem þá var fátítt hjá svo
barnmörgu fólki meðan ekki
þekktust þau nútímalyf, sem koma
í veg fyrir barnadauða af völdum
farsótta og annarra sjúkdóma.
Björn faðir Sigríðar var með
aflasælustu skipstjórum hér við
Faxaflóa, öðlingsmaður og höfð-
ingi í lund, ávallt með valið lið
um borð í skipi sínu, enda var
það ekki heiglum hent á þeim
tíma að koma upp svo stórum
barnahóp og af þvílíkri rausn og
hann gerði ásamt simni mikilhæfu
konu, Önnu Pálsdóttur. Þau Anna
og Björn menntuðu börn sín eftir
því sem hugur þeirra stóð til. Sig-
ríður gek'k í Kvennaskólann í
Reykjavík og síðar í hússtjórnar-
skóla í Svíþjóð.
Björm skipstjóri byggði með
Kristni skipasmið, bróður sínum,
sem 'kvæntur var Jónínu, systur
Önnu konu hans, reisulegt hús í
Ánanaustum, þar sem hinn stóri
barnahópur þeirra hjóna óx úr
grasi, því þá var Vesturbærinn
sannarlega grasi gróinn, þó að fjar
an og liafið 9etti sinn svip á um-
hverfið í ljóma sumarsins og brim
gný vetrarins.
Bömin í Ánanaustum hlutu
traust uppeldi og vinsældir meðal
ættingja og vina. Barnalánið hefur
efalaust verið þeim Birni og Önnu
mi'kill styrkur i þeirra umfangs-
mikla ævistarfi.
4
ÍSLENDINGAÞÆTTIR