Íslendingaþættir Tímans - 04.01.1973, Blaðsíða 3

þá ekki af sér dregið að sækja fram til
meiri hagsældar.
Guðjón á Tunguhálsi var góður
bóndi, hirti vel um búpening og vann
að kynbótum búfjár. Það kom honum
að gagni þvi að hann fóðraði búpening
sinn mjög vel og fékk góðar afurðir af
búi sinu. Hann var skyggn á það, er til
framfara og umbóta horfði, án þess að
kasta fyrir róða þvf bezta, sem gamli
timinn átti i fórum sinum. Guðjón var
mikill starfsmaður, sem sjaldan féll
verk úr hendi. Það var eins og hann
hefði jafnan i huga hið gamla spak-
mæli séra Björns i Sauðlauksdal:
„Ævitiminn eyðist, unnið skyldi langt
um meir”. Búsæld hans byggðist á
þrotlausu starfi og hagsýni, og ekki lét
Valborg húsfreyja sinn hlut eftir
liggja, eða börn þeirra, er þau uxu úr
grasi. — Til að fara fljótt yfir sögu er
þar skemmst frá að segja, að Guðjón
var orðinn einn af efnuðustu bændum
sinnar sveitar, er hann lét af búskap
eftir 36 ár.
Guðjón á Tunguhálsi átti sæti i
hreppsnefnd Lýtingsstaðahrepps um
14 ára skeið, frá 1944—1958. Oddviti
hreppsnefndar var hann þrjú kjör-
timabil, frá 1946—1958. Það fór saman,
þegar hann tók við oddvitastarfi, að
byrjað var á byggingu heimavistar-
barnaskóla. Gerði það oddvitastarfið
mun umfangsmeira og erfiðara en það
hafði áður verið. Bygging skólans var
mikið átak, og að fleiri framfaramál-
um var unnið i hans oddvitatið.
Oddvitastarfið rækti Guðjón af
trúnaði og hyggindum sem önnur
störf, er honum voru á hendur falin. Að
sjálfsögðu slapp hann þar ekki við
gagnrýni, þvi að oddvitar hér i hreppi,
fyrr og siðar, hafa jafnan verið um-
deildir og störf þeirra misjafnt metin á
þeim tima, er þau voru unnin, og er
það i samræmi við „anda byggðar-
lagsins”. En öldurnar hefur lægt, þeg-
ar horft var úr hæfilegri fjarlægð.
Eins og fyrr segir, lét Guðjón af odd-
vitastörfum árið 1958 gaf ekki kost á
sér lengur. Þá tók við af honum Björn
Egilsson, bóndi á Sveinsstöðum. Þeg-
ar hann hafði verið oddviti i um það bil
eitt ár, var haldinn hreppsfundur. í
upphafi fundarins flutti Björn ræðu og
þakkaði fyrrverandi oddvita og þeim
öðrum, sem þá létu af störfum i
sveitarstjórn. Um störf Guðjóns á
Tunguhálsi hafði hann þetta að segja,
meðal annars: „Á þeim tima, sem lið-
inn er siðan Guðjón tók við oddvita-
starfi 1946, hafa orðið miklar framfar-
ir og mikil umbótastörf verið unnin
hér i sveit. Við skólabygginguna og
aðrar framkvæmdir sveitafélagsins
hefur oddvitinn verið framkvæmda-
stjóri og forystumaður og gegnt þvi
hlutverki prýðilega”. Ennfremur
sagði Björn um störf Guðjóns: „011
skjöl voru glögg og greinilega færð og
, báru vott um mikla reglusemi. Svo var
annað, sem ég varð fljótt var við, en
það var að lánstraust sveitarfélagsins
stóð föstum fótum, en það er ekkert
aukaatriði fyrir sveitarfélög, sem
þurfa að taka mörg lán og stór. Þetta
lánstraust hefur Guðjón á Tunguhálsi
byggt upp með skilvisi og reglusemi”.
Enn skal það nefnt, að Guðjón var
lengi i skattanefnd hér i hreppi, einnig
lengi umboðsmaður Brunabótafélags
Islands, og fleiri trúnaðarstörf voru
honum falin, þótt hér verði ekki nefnd.
Guðjón Jónsson var greindur vel,
hófsamur og reglusamur, snyrtimað-
ur i öllum störfum: hygginn og hag-
sýnn.vel að sér i reikningi,hafði gott vit
á fjármálum og var fjárgæzlumaður:
rithöndin var góð, og var á orði haft,
hve öll skjöl og skilriki, sem hann lét
frá sér fara við opinber störf, væru
smekklega færð, skýr og greinileg.
Hann var alvörumaður og prúður i
dagfari, fálátur við fyrstu kynni, en
gestrisinn og góður heim að sækja, og
var þá glaður og reifur, Hann kunni
vel að meta létta kimni og beitti henni
stundum. Raungóður og hjálpfús ef ó-
vænta erfiðleika bar að höndum um-
hyggjusamur heimilisfaðir og heima
kær, og má þvi ætla, að það hafi verið
erfið ákvörðun að hætta búskap og
flytjast frá Tunguhálsi. Þvi mun mest
hafa valdið, að hann vildi að synir
hans tækju þar við búsforráðum.
Fyrir einni öld var jörðin Tunguháls
ekki eftirsótt til búskapar. Nú eru rek-
in þar tvö stórbú og byggingar og
ræktun sem þörf er á og annars staðar
gerist. Umbótastarfið þar hefur verið
unnið af þrem kynslóðum: Sveini
Stefánssyni, Guðjóni Jónssyni og nú
siðast af sonum hans.
Guðjón hafð lengst af notið þeirrar
gæfu að vera heilsugóður, en laust fyr-
ir siðustu áramót fór hann að kenna
þess sjúkdóms, sem nú hefur lagt hann
að velli. Snemma á þessu ári fór hann
til Reykjavikur og gekk þar undir
læknisaðgerð, er færustu sérfræðing-
ar framkvæmdu, en sjúkdómurinn var
þess eðlis, að varanlegur bati fékkst
ekki. Eftir þá ferð dvaldist Guðjón
heima um sinn, en þar undi hann
ávallt bezt. Þegar hinn banvæni sjúk-
dómur færist i aukana, var hann flutt-
ur i Héraðssjúkrahúsið á Sauðárkróki.
Þar lá hann siðustu vikurnar við frá-
bæra umönnun lækna og hjúkrunar-
liðs, sem þeir einir þekkja, er hennar
hafa notið, og þar andaðist hann 31.
júli. Koma mér nú enn i hug hinar
fornu ljóðlinur séra Hallgrims, sem
verða nýjar i hvert sinn, er hinn slyngi
sláttumaður bregður ljánum: Allrar
veraldar vegur vikur að sama punkt.
— útförin fór fram frá Sauðárkróks-
kirkju 5. ágúst s.l. að viðstöddu fjöl-
menni.
Nú vil ég, þó seint sé, þakka Guðjóni
á Tunguhálsi hlýhug og velvild, er
hann ávallt sýndi mér og minu fólki,
og ég sendi frú Valborgu, börnum
hennar, tengdabörnum og vanda-
mönnum öllum innilegar samúðar-
kveðjur.
Sigurður Egilsson
frá Sveinsstöðum
MINNING
Þorbjörg
Agústína
Eggertsdóttir
F. 30/8 1894.
D. 5/11 1972.
Guð er oss hæli og styrkur
örugg hjálp i nauðum.
ÞORBJÖRG Agústina Eggertsdóttir
fæddist að Hafursstöðum i Kolbeins-
staðahreppi, dóttir hjónanna Rósu
Helgadóttur og Eggerts Benjamins-
sonar. Hún eignaðist eina dóttur
barna, Guðnýju, sem varð hennar
augasteinn og ánægja, en einnig stoð
hennar siðari æviárin. Barnabörnin
urðu sjö og eru þau öll uppkomin.
1 barnslegu trausti til hans föðurlegu
forsjár þökkum við guði, hve mikið
hann gaf okkur i þér, elsku amma. Hjá
þér fundum við allt hið fagra og góða,
hjá þér lærðum við að meta og virða
lifið.
Elsku amma, við þökkum þér alla
þá ást og umönnun, sem þú sýndir
okkur, barnabörnum þinum, Þú, sem
kenndir okkur að lesa, vinna og elska
guð og leita til hans i bæn, þegar ýms-
ar spurningar og vandamál leituðu á
óharðnaðar barnssálir.
Litlu barnabarnabörnin, sem þú
varst siprjónandi á og gefandi,
segjandi sögur og áttir alltaf eitthvað
til i töskunni, sem gladdi þau, koma til
með að minnast þin sem elskandi og
huggandi langömmu.
Eins og fyrstu él vetrarins munu nú
breiða sina hvitu blæju yfir leiði þitt og
sólargeislar vetrarins signa það, eins
mun og ljóssins faðir breiða faðm sinn
móti þér og leiða þig um vfðlend veldi
eilifðarinnar. Þetta er okkar sam-
eiginlega bæn og þökk til þin elsku
góða amma. Hugljúf minning um þig
mun lifa i hjörtum okkar. Guð blessi
Barnabörnin.
íslendingaþættir