Íslendingaþættir Tímans - 04.01.1973, Blaðsíða 9

KARL
Miðvikudaginn 8. nóvember barst
mér sú harmafregn, að daginn áður
hefði Karl Guðjónsson, bóndi að Skarði
i Breiðdal, látizt i sjúkraskýlinu að
Egilsstöðum eftir fremur stutta legu
þar.
Siðast hitti ég Karl nokkrum vikum
áður. Við urðum þá samferða i Egils-
staði. Hann var þá að fara til Reykja-
vikur til stuttrar dvalar þar, en ég fór
heim sama daginn. Hann var þá glað-
ur og hress að vanda og eins og alltaf
skemmtilegur ferðafélagi. Hann hafði
óvenju gott lag á að koma öllum i
gott skap, sem hann umgekkst.
Hann var fádæma hjálpsamur og
greiðugur og orðlagt snyrtimenni.
Eirikur Karl Guðjónsson, eins og
hann hét fullu nafni, var fæddur að
Borg i Skriðdal 30. júli 1903, sonur
merkishjónanna Jóninu Eiriksdóttur
og Guðjóns Jónssonar, sem lengst af
búskap sinum bjuggu að Tóarseli i
Breiðdal.
Árið 1930 kvæntist Karl eftirlifandi
konu sinni Björgu Olafsdóttur frá
Skála á Berufjarðarströnd. Þau
eignuðust fjóra myndarlega syni, sem
allir eru uppkomnir. Sama ár og þau
Björg og Karl giftust.hófu þau búskap
að Tóarseli i tvibýli við foreldra hans.
Nokkrum árum siðar fluttust þau
svo suður á Berufjarðarströnd og
bjuggu þar allmörg ár. Arið 1947 flutt-
ekki mannlegur máttur og þvi fór sem
fór. Óhætt má telja, að ekkert nema
dauðinn hafi grætt þau sár, sem af
þessu hlutust.
Stefania hélt alltaf reisn sinni. Vakti
athygli hvar sem hún fór og kom.
Hjartahlý við munaðarleysingja , og
smælingjum synjaði hún aldrei.
Hún veiktist i janúar s.l. og andaðist
eins og fyrr segir i marz s.l. Útför
hennar var gerð frá Landakirkju 25.
marz s.l. að viðstöddu fjölmenni.
Eyjamenn sýndu henni virðingu sina
og blessuðu góðar minningar höfðings-
konunnar frá Hólmi. Blessuð veri
minning hennar.
Geirlaug Jónsdóttir
frá Artúni.
GUÐJÓNSSON
bóndi Skarði
ust þau svo i Breiðdalinn aftur, en þá
höfðu þau fest kaup á jörðinni Disa-
staðaseli, sem var nýlega komin i eyöi.
Þar byggði Karl nýbýlið Skarð,
skammt frá landamerkjum Tóarsels
og Disastaðasels, og bjó þar til dauða-
dags. Hann var þó búinn um slðustu
áramót að afhenda yngsta syni sinum
búsforráð. A búskaparárum sinum að
Skarði byggði hann öll hús jaröarinnar
frá grunni, með góðri aðstoð fjölskyldu
sinnar. öll húsin báru vott um sér-
staka snyrtimennsku og þrifnað. Þau
hjón voru öðrum til fyrirmyndar á þvi
sviði, enda áttu þau ekki langt aö
sækja það, þvi bæði voru þau alin upp
á fyrirmyndarheimilum.
A þeim 25 árum, sem Karl bjó aö
Skarði.mun töðufengur hafa nær 20-
faldást, enda var hann mikill
ræktunarmaður bæði hvað snerti jarð-
rækt og búfjárrækt. Við jarðræktina
var erfitt að fást þar, þvi Norðurdalsá-
in braut stóra sneið af ræktunarlandi
hans og túni um langt skeið.
Karl var samvinnu- og félags-
hyggjumaður og liðtækur félags-
maður i þeim félögum, sem hann tók
þátt i. Þá bar hann i brjósti mjög rika
ættjarðar- og átthagaást. Ég held.að
þó honum þætti gaman að ferðast og
blanda geöi við annað fólk, þá hafi
hann þó alltaf unað sér bezt heima.
Karl var ágætur fjármaður og hafði
mikla unun af að eiga og hirða fallegar
kindur. Ég hef fáa eða enga þekkt,
sem fóðruðu búpening sinn jafn vel á
oft takmörkuðu fóðri, þvi bæði var.að
ræktun var litil á Disastaðaseli, er
hann keypti jörðina,og svo komu
kalárin á milli 1960 og 1970 mjög hart
niður á búskap hans.
Karl var frábær hesta- og tamninga-
maður og átti ófáar ánægjustundir á
hestbaki og hirti um hesta sina af ein-
stakri natni og nærgætni. Karl var sið-
asti hestamaðurinn i Norðurdal, og er
mikill sjónarsviptir að sjá hann ekki
þeysa á Þyt sinum hér um dalinn. En
oft þegar ég sá hann þeysa hér um,
datt hér i hug kvæði Einars skálds
Benediktssonar „Fákar”, einkum þó
þessar ljóðlinur:
„Maöurinn einn er ei nema hálfur,
með öðrum er hann meiri en hann
sjálfur.
Og knapinn á hestbaki er kóngur um
stund,
kórónulaus á hann riki og álfur”.
Að lokum vil ég svo kveðja Karl
Guðjónsson, sem ég tel hafa verið einn
af minum allra beztu vinum. Ég
gleymi aldrei gestrisni hans og hlýju,
og ég vil alveg sérstaklega þakka hon-
um alla hjálp og greiðasemi við mig og
fjölskyldu mina fyrr og siðar, öll þau
25 ár, sem við vorum nágrannar.
Aldrei varð ég þess var.að hann ætlað-
ist til launa fyrir hjálpsemi sina við
aðra, og þau voru ófá dagsverkin, sem
hann vann hjá mér endurgjaldslaust.
Við hjónin og fjölskylda min þökkum
Karli og fjölskyldu hans allt það.sem
þau hafa gert fyrir okkur.og fáum það
aldrei fullþakkað.
Viö biöjum honum blessunar guðs og
eftirlifandi eiginkonu biðjum við guð
að blessa og styrkja hana i þeirri
þungu sorg, sem hún hefur nú orðið
fyrir.
Blessum sé minning þin, vinur.
Siguröur Lárusson.
íslendingaþættir
9