Íslendingaþættir Tímans - 04.01.1973, Blaðsíða 5

Sigríður Gísladóttir
frá Tindi
Ennþá lit ég yfir dalinn
unaðsrika morgunstund,
enginn blettur er þar kalinn
allviða sjást blóm á grund,
hér þú áttir æskuvorin
einnig leið hér bernska mín,
átti ég þá allmörg sporin
elsku frænka heim til þin.
Systur tvær þá saman undu
sinum pabba og mömmu hjá.
Allt hér segir, manstu, mundu,
minning vekur sérhvert strá.
Man ég ykkur báðar blíðar,
bros i augum. roða á kinn.
Lengdist milli leiða siðar.
— Létt um svifur hugur minn.
Söm varst þú i sorg og gleði
sistarfandi miid og hlý
Drottinn Guð, þér lán það léði
að ljós þú sást i gegnum ský.
hér i sóknum meir en 30 árum eftir
heimkvaðning sira Tryggva. Hann var
einn hinn glæsilegasti ræðumaður i
stórri fylking frjálslyndra guðfræð-
inga og skáldmæltur. bekktur hug-
sjónamaður um andleg sannindi og
dulskyggna leit i eilifðina. Bendir allt
til. að hann væri næmur á það, sem
ekki verður heyrt og séð bundinni.
jarðneskri skynjun — og mun oft erfitt
að bera slika spámannshæfileika.
Ungur hefur hann orðið gagntekinn af
bjartsýnum trúaráhuga Einars bróður
sins. en hann var. sem þjóð veit. for-
ystumaður sálarrannsóknanna á ís-
landi. Er hér að geta stærstu einkenna
sira Tryggva kenningarlega, en um
leið að almennu viðsýnj og óvenjulegri
djörfung andans. — Sira Gunnar Árna-
son á Æsustöðum sagði við útför hans,
aö hann væri stór i öllu. og er það mikil
lýsing þessa merkilega manns. t
minningu gamalla sóknarbarna og
vina á Norðurlandi er einnig hinn
mikli persónuleiki utan kirkju, i senn
alvöruhygginn og skilningsrikur i
hverjum vanda — og maður einn hinn
glaðasti á góðri stund.
Minningin um frú önnu og sira
Tryggva Kvaran er menningu vorri til
reisnar.
begar mætti þunga raunin
þrekstór virtist hugurinn,
veit ég sárt þin sviðu kaunin,
er sástu hverfa drenginn þinn.
Hér þú beiðst með brosi hlýju,
beindist að þvi hugurinn
að þú lifs á landi nýju
litir aftur drenginn þinn.
Nú er ferðin héðan hafin
hugurinn fylgir þér á leið
fögnuð veitir frelsisgjafinn
förin þín mun verða greið.
Nú frá löngu liðnum dögum
lit ég blóm i minjahögum
minninganna ilm og angan
alls staðar i kringum mig.
t bernsku þú mig barnið leiddir,
bros lézt glæðast, kviða eyddir,
bentir mér á vor og vonir,
nú vii ég þakka og kveðja þig.
Alúð þin mig ennþá gleður
með alúð þig minn hugur kveður,
þakkar löngu liðin árin,
leiki og bros á æskustund,
þú varst mér systir sönn á vegi,
sem ég vil mér gleymisteigi,
öllum hjálp þú vildir veita,
verma þreytta og kalda mund.
Vertu sæl. Ég þeim vil þakka
þér sem réttu hlýja mund.
Til samíunda ég siðar hlakka,
senn er liðin hér min stund.
Hjartans þökk frá mér og minum
margs ég naut á förnum stig.
Ég vona að horfnum vinum þinum
þú viljir heilsa fyrir mig.
Guði þökk, Hann gefur árin
gætir min á hverri stund,
ég þakka bros, ég þakka tárin
þakka von um endurfund.
Guðs þig leiði kærleikskraftur,
kæra frænka, i dýrð til sin.
Ég kveð og þakka, aftur, aftur,
orð og verk og brosin þin.
Guðrún Guðmundsdóttir
frá Melgerði.
Frænka min, við finnumst eigi
framar hér á jarðlifsvegi,
en bak við dauðans dimma skugga
dýrðleg ljómar náðarsól.
Jesús leiöir, Jesús styður,
Jesús fyrir okkur biður,
i trúnni á Hann við ætið eigum
öruggleikans náðarskjól.
Lengi i dimmum lást þú skugga,
Ijóssins englar nú þig hugga.
bolinmóð i þrautum varstu,
það var Drottins gjöf af náð,
ætið vill Hann okkur styöja,
er Hann viljum hjálpar biðja.
Lofað sé um aldir alda
eilift Drottins visdómsráð.
Guðrún Guðmundsdóttir
frá Melgerði.
Guðný Gísladóttir
frá Tindi
islendingaþættir
5