Íslendingaþættir Tímans - 04.01.1973, Blaðsíða 16

Báru Jónsdóttur frá Hóli i Sæmundar-
hlið. Sambúð þeirra varði i 30 ár, og það
vargóðog innileg sambúð. Fáum er
gefin sú fórnarlund, er Bára sýndi
manni sinum i hans erfiða og yfir-
þyrmandi helstriði. bað var fagur
vitnisburður um mannkosti hennar og
mikið sálarþrek. Sigurlaug Gunnars-
dóttir, hálfsystir Árna, búsett á Sauð-
árkróki, var óþreytandi að sinna bróð-
ur sinum á sjúkrabeði.
Árið eftir að þau gengu i hjónaband,
flytja þau að Viðimel, nýbýli byggðu
úr Viðimýrarlandi, sem nú stendur i
jaðri Varmahliðarhverfisins. Þar er
fagurt útsýni og vitt til veggja. Þau
urðu með fyrstu landnemum þar og
bundu jafnan miklar vonir við framtið
þessa fagra og kostamikla staðar i
hjarta héraðsins. Þar ráku þau jafnan
nokkurn búskap jafnframt þvi, sem
Árni stundaði vörubilaakstur. Þau
hjón eignuðust fimm börn, sem öll eru
uppkomin, dugnaðar-og efnisfólk. Þau
eru: Jón Kristbergur bifreiðarstjóri
Sauðárkróki, Margrét húsfrú á Akur-
eyri, Sveinn bóndi og bifreiðarstjóri á
Viðimel og Amalia og Steinunn að
mestu heima.
Á Viðimel var gott að koma. Býlið
stendur á krossgötum. Þar var þvi
gestkvæmt og glaðværð mikil. Hjónin
vinsæl og viða kunn og gestrisni þeirra
viðbrugðin. Húsbóndinn settist við
hljóðfærið i stofunni, gestir sungu, en
Bára hellti á könnuna i eldhúsinu.
Húsið var bókstaflega þéttskipað
syngjandi fólki. Þannig var það oft.
Um ónæði og átroðning var ekki rætt. 1
þessu andrúmslofti og ánægjulega
umhverfi man ég Arna bezt. Þá var
barnsleg gleði hans og góðvild hverj-
um manni auðsæ. Og þá leiö honum vel,
er hann sá og fann,að hann gat yljað
öðrum. Það var honum sönn lifsfyll-
ing.
Ég leyfi mér að færa Arna þakkir frá
þeim mörgu, sem með honum störfuðu
að söngmálum þessa héraðs. Sérstak-
ar þakkir skulu honum færðar frá
fyrrverandi félögum hans i karlakórn-
um ,,Feyki”. Þeim kór stjórnaði hann
frá upphafi og þar til heilsan brast.
lltför Árna var gerð frá Viðimýrar-
kirkju laugardaginn 21. okt. s.l. Mikið
fjölmenni fylgdi honum til grafar. Það
var fyrirfram vist, þvi að maðurinn
var viða þekktur og allsstaðar að góðu.
Ég efast um, að Arni hafi átt nokkurn
óvildarmann — en marga að vini. Þess
vegna gat hann kvatt samtið sina i
sælli trú.
Konráð Gislason.
t
Ragnheiður
Guðmnndsdóttir
Heydalsá, Strandasýslu
Fædd: 24. ágúst 18114
I)áin: 24. október 11(72
llaustsins napran þey ei þoldi,
þáði lif og innti gjöld.
Kins og grösin falla að foldu
feigðin kallar vinar fjöld.
Það hefur dregizt að minnast henn-
ar Ragnheiðar, og sannast þar, að hin-
ir fyrstu eru oft siðastir. Hún var löng
sambúðin okkar, en hún skilur eftir
ógleymanlegar minningar. Svo mun
hafa verið, hvar sem hún fór. Glöð i
anda, vildi hvers manns vanda leysa
og gerði gott þeim, sem hún til náði.
Við vorum báðar vistkonur hér á
Hrafnistu, og vorum siðasta ár i nánu
sambýli. Mér var hún að góðu kunn
áður. Við vorum systkinabörn, maður-
inn hennar og ég. Ragnheiður Guð-
mundsdóttir fæddist i ófeigsfirði á
Ströndum. Hún var dóttir Guðmundar
Péturssonar og seinni konu hans,
Sigrúnar. Hún var gift Guðbrandi
Björnssyni frá Smáhömrum. Þau
hjón hefja búskap að Hvalsá, en flytja
þaðan að Heydalsá i Tungusveit, þar
sem þau búa, þar til hann lézt 1946, og
hún ásamt sonum sinum, lengur.
Heydalsá er fallegt býli, og voru þau
hjónin samhent i að gera garðinn
frægan, enda var Guðbrandur búfræð-
ingur. Þeim hjónum búnaðist vel og
var heimilið rómað fyrir gestrisni og
greiðasemi. Fyrsti skugginn,er féll á
þeirra heimili, var af völdum berkla,
er voru viðloðandi skólanum, sem þar
var, og margt ungmennið bar þeirra
merki ævilangt. Ragnheiður veiktist
lika sjálf. Hún var þrekkona mikil. Þó
hún yrði að yfirgefa bú og börn, hefur
mér verið tjáð af þeim, sem voru
henni samtiða á Vifilstöðum. hafi hún
verið sú, sem gat miðlað uppörvun og
gleði i veikindabaráttu þeirra. Það
reyndi margt á hennar mikla þrek.
Mann sinn missir hún 1946, eftir mikla
veikindabaráttu. Þótt hún væri sjálf
sjúklingur, var hún yfir honum þar til
yíir lauk. Eftir það er hún við búskap-
inn með börnum sinum. Stærsta sorg-
arsárið mun hún hafa hlotið, er hún
missir tvo elztu syni sina i sjóinn, 1950.
Ragnheiður og Guðbrandur eignuðust
11 börn, mikilsmetið dugnaðarfólk.
Alltaf voru þau hjón öðrum veitandi.
Ragnheiður var aldrei glaðari en
þegar hún veitti öðrum. Hún var bund-
in sterkum böndum við Heydalsá og
byggðina, þar sem hún lengst dvaldi,
enda búa tveir synir hennar enn á
Heydalsá. Hann var orðinn langur
hennar veikindaferill. Hún flutti hing-
að að Hrafnistu fyrir tveim árum. Hér
likaði henni vel. En heilsunni hnignaði
stöðugt. Þó hafði hún fótavist þar til 10
dögum fyrir andlátið.
Vertu kvödd hinztu kveðju minni.
Með hjartans þökk fyrir samveruna.
Ollum afkomendum þinum bið ég
blessunar Guðs. Þú lifir í landi ljóss og
friðar. Þar sameinast sálir, sem
unnast. Far þú í friði. friður Guðs þig
blessi.
Ritaðá Hrafnistu 16/11
Þuriöur Guöinundsdóttir,
frá Bæ.
16
islendingaþættir