Íslendingaþættir Tímans - 04.01.1973, Blaðsíða 10

Steiney Kristmundsdóttir
Kveðja frá fjölskyldunni Hraunbæ 28.
Steiney Kristmundsdóttir
fædd: 5/4 1!)02
dáin: 17/!) 1!)72.
Þú holdsins duft, sem lýtur
myrkri mold,
er máttur lifs og orka hjartans
brestur.
Þá dauðinn kallar, dimmir
yfir fold
og dagsins barn, er okkur
horfinn gestur.
Við skiljum ekki skapadóminn
þann
en skynjum kraftinn, sem á bak
við liggur.
Við leitum svars, sem enginn,
enginn fann,
og andartak er hugur mannsins
hryggur.
Þennan mann ég þekkti, já,
það var hann sem kenndi
mér að kanna málin frá
minni og grannans hendi.
Ætið djarfur, alltaf hreinn,
öllum þarfur málum.
Þess athvarf sem þjáðist
einn.
Þéttur ef svarf að stálum.
Hann var sannur hvar sem
fór!
hataði þann er blekkti.
Gull af manni. Gáfnasjór.
Gæfu fann og þekkti.
I)eyja lika miklir menn.
— Muna að flika er skissa.
Þjóð er rik ef á hún enn
aðra slika að missa.
g.hh.
Hvi reynum við að ráða slika
þraut,
ef reikningunum verður samt
að loka?
Hvi nægir ekki að ganga
beina braut
og biða hinzta dags til vökuloka?
Hvi leitar andi mannsins mest
að þvi,
sem mörgum reynist erfiðast
að finna?
Hvi byrgja sólu biksvört
vetrarský?
Hver biður þess, að hafa allt
að vinna?
Á kveðjustund er mannleg
hugsun meyr,
og einmitt þegar kosturinn var
smæstur.
Þú sýndir bæði þrek og mildi \
og mátt,
i mótlætinu var þinn hlutur
stærstur.
Við þökkum fyrir þina traustu ást,
er þrotinn liggur dags og
starfsins óður.
Við þökkum fyrir eitt, sem
aldrei brást,
við áttum góða og kærleiksrika
móður.
Já. tengdamóðir, minning þin
er góð,
þvi margs var notið — timinn
græðir sárin.
Þó fenni yfir farna ævislóð,
við finnum þig og sjáum gegnum tárin.
Og ömmu sina. kveðja barnabörn,
með beztu þökkum fyrir liðna daga.
A bernskuskeiði var hún þeirra vörn.
það verður alltaf ný. hin
gamla saga.
Og það skal vera okkar
leiðarsljós,
er logsár tregi innst i hjarta
sviður.
Nú leggúr þú á djúpsins dimma ós,
en dagrenningin fyrir handan
biður.
Elias Þórarinsson.
Jón Jónsson
fyrrum bóndi Gýgjarhóli
10
íslendingaþættir