Íslendingaþættir Tímans - 26.04.1973, Blaðsíða 13

Halldór F. Jónsson
útgerðarmaður, Olafsvík
sældir en flokksfylgi. Jón var minn-
ugur á nöfn manna og mannglöggur.
Gleöimaöur og gestrisinn, ólatur aö
reka erindi fyrir kjósendur og hjálp-
samur. Hann var viðmótshlýr, góður
ræðumaður og kænn að afla atkvæða.
Þessir eiginleikar dugðu til þess, að
hann hlaut jafnan vafaatkvæðin.
Jón hafði ánægju af að vera þing-
maður. Hugur hans var bundinn við
þau störf. Hann vann tiltölulega litið
að bústörfum, eftir að hann fór að vera
á þingi og hafði eigi mikil afskipti af
innanhéraðsmálum. Jón var duglegur
þingmaður fyrir héraðið og ýtinn að
koma fram málefnum fyrir kjördæm-
ið, en hafði að sjálfsögðu misjafna að-
stöðu, þvi að Sjálfstæðisflokkurinn var
stundum i stjórnarandstöðu. Deila má
um gagnsemi vissra framkvæmda,
sem Jón vann að, en eigi verður allt
séð fyrir, og það breytir þvi ekki, að
Jón vann fyrir héraðið og ibúa þess af
góðum hug og beztu getu.
Ég kom stundum til Jóns i Reykjav-
ik meðan hann var þingmaður. Við
vorum góðir vinir, þótt við værum eigi
i sama flokki. Hann gat verið
skemmtilegur og mundi vel það, sem
borið hafði við á lifsleiðinni. Oft lofaði
hann mér að heyra visur. Jón hafði
gaman af að yrkja, einkum á efri ár-
um. Hann var fljótur að þvi, en eigi að
sama skapi vandvirkur. Jón gat gert
góðar visun en gagnrýndi eigi kveð-
skap sinn nægilega, svo visur hans
voru mjög misjafnar að gæðum.
Jón var forseti sameinaðs þings um
árabil, og gegndi ýmsum störfum auk
þingstarfa. Hann var t.d. formaður
bankaráðs Búnaðarbankans, i nýbýla-
stjórn og endurskoöandi rikisreikn-
inga. Hann virtist sækjast eftir þess-
um störfum. Lif hans var bundið við og
sneristum þessi störf. Ég er i vafa um,
að hann hafi haft verulega ánægju af
atvinnurekstri. Satt að segja skvldi ég
aldrei til fulls hvað gildur þáttur það
var i lifi Jóns að vera þingmaður. Lifið
er margþætt og lifsgleði má viða finna,
ef við kunnum að leita hennar á réttan
hátt.
Jón Pálmason var kvæntur Jóninu
Ölafsdóttur. vestfirzkri konu. Jónina
var dugleg. óeigingjörn og reyndist
manni sinum frábærlega vel. Hún er
nú háöldruð og farin að heilsu. Börn
þeirra eru:
Eggert lögfræðingur. nú látinn.
Pálmi bóndi á Akri og þingmaður.
Margrét. búsett i Reykjavik.
Salóme, frú Hvammi i Vatnsdal.
Ingibjörg. frú Blönduósi.
Börn þeirra hjóna eru öll vinsæl og
vel gefin.
Jón á Akri var einn þessara eðlis-
greindu manna, sem eyddi eigi orku
h'æddur 9. april 1904
Dáinn 22. marz 1972.
Otför hans var gerð frá Ólafsvikur-
kirkju 28. marz sl. að viðstöddu fjöl-
menni. Við fráfall Halldórs Jónssonar
er horfinn af sjónarsviðinu einn litrik-
asti og mikilvirkasti athafnamaður i
Ölafsvik. Tel ég á engan hallað, þótt ég
fullyrði, að fáir hafi markað dýpri spor
i framfarasögu Ölafsvikur, lif hans og
atorka var samtvinnuð sögu byggðar-
lagsins, sem hann unni af alhug.
Ég vil leitast við að heiðra minningu
hans með þvi á ófullkominn hátt, að
reyna að draga fram nokkra þætti lifs-
sögu hans, lifssögu manns, sem hefði
átt að vera skráð skýru letri i sögu
þjóðarinnar sem skýrt dæmi um at-
orkumenn þessarar aldar, einn þeirra
sem lagt hafa þyngstu lóðin i fram-
farasögu islenzku þjóðarinnar, án þess
að eftir þvi væri tekið sem vert væri.
Við öll stöndum i mikilli þakkarskuld
við slika menn, en sem betur fer á Is-
land marga slika. Væri það mesta
gæfa, ef atorka þeirra og starf yrði
öðrum leiðarljós.
Halldór Jónsson sagði við mig fyrir
sinni i að sitja áratugi á skólabekk, en
braut sér leið vegna meðfæddra hæfi-
leika. Ég hygg. hann hefði orðið þing-
maður i hvaða kjördæmi, sem hann
hefði verið búsettur i. Óhlifinn gat
hann verið i stjórnmáladeilum og
stundum kenndi öfga i dómum um
menn og fiokka, en málflutningur hans
var án rætni, hann var sáttfús og laus
við hefnigirni. Ég hygg, að engum
framsóknarmanni i Astur-Húnavatns-
sýslu hafi verið kalt til hans og meðal
þeirra átti hann marga kunningja og
jafnvel vini.
Jón andaðist á sjúkrahúsinu á
Blönduósi. 1. febrúar s.l. 85 ára að
aldri. Hann mun hafa verið meira og
minna lasinn siðustu misserin og
ásáttur með að hverfa yfir móðuna
miklu. Jón var gæfumaður i lifinu.
Heppnaöist það, sem hann tók sér fyrir
hendur, fékk að starfa að hugðarefn-
um sinum og mun hafa verið sáttur við
lifið og samferðamennina. Ég veit þvi
aö lfðan hans er góð. Bjöfn ,>á,sson
nokkrum árum, að hann hefði viljað að
lifsstarf sitt mótaðist fyrst og fremst
af þvi að koma börnum sinum til
þroska og stuðla að lifshamingju
þeirra, með þvi að leitast við að
tryggja þeim efnalegt sjálfstæði og
fótfestu i lifinu og i öðru lagi, að leggja
sitt lóð að uppbyggingu Ólafsvikur.
Það er öllum ljóst, að þetta lifsmark
Halldórs Jónssonar hefur sannarlega
orðið að veruleika, börn hans og af-
komendur allir, standa traustum fót-
um i lifsbaráttunni, eru öll styrkar
stoðir i samfélaginu og hafa með starfi
sinu lagt drjúgan skerf i uppbyggingu
Ólafsvikur.
Halldór F. Jónsson var fæddur á
Arnarstapa i Breiðuvikurhreppi 9.
april 1904, sonur hjónanna Jóns Jóns-
sonar og Steinunnar Jónsdóttur,
yngstur sex systkina. Þegar hann var
aðeins 2ja ára, flutti fjölskyldan til
Ólafsvikur, þar sem Halldór ólst upp
og átti heima til dauðadags. Foreldrar
Halldórs, Jón og Steinunn, voru sæmd-
ar- og mannkostafólk. Jón Jónsson var
góður sjósóknari og talinn einn bezti
ræðari undir Jökli i þá daga, þá var
lifsbaráttan önnur, menn urðu að duga
islendingaþættir
13