Heimilistíminn - 07.03.1974, Side 28

hann væri saklaus. Þau voru lfka hinztu
orð hans, áður en snaran var sett um
hálsinn á honum snemma morguninn
eftir.
Innsigluð kista
Eins og venjan var á þeim timum átti
að halda greftrunar-guðsþjónustu úti við
gálgann.áður en fanginn yrði tekinn af
lifi. Presturinn, faðir Dupré, tók að lesa
ritningarorðin, eins og venja var til, en
John greip framm i fyrir honum:
— Vertu ekki að eyða timanum i þetta.
Þið getið drepið likama minn, en ekki
sálina. Enginn gröf skal geta haldið mér,
heyrið þið það! Engin gröf! Þvi að ég er
saklaus!
A næsta andartaki var hlerinn undir fót-
um hans opnaöur, og John Gebhart var
ekki lengur i tölu iifenda.
Tveim klukkustundum siðar, eftir
læknisrannsókn og venjulega likskoðun,
var lfkið sett i einfalda frékistu. Lokið var
neglt aftur meö tvöföldum fjölda nagla,
og þar sem hinztu orð hins látna voru
farin að berast út. var kistan innsigluð.
Nú gerðist þaö. að Gebhart-málið tók
furðulegustu breytingum, þar sem góss-
eigandinn, sem John vann hjá, gerði
uppgötvun i málinu. Hann fann peninga-
veski hins myrta manns i höndum vinnu-
manns á búgaröinum, og reyndist það
vera sá hinn sami Peter Lorenz, sem
hafði með framburði sinum fyrir réttinum
sent John i gálgann. Lorenz þessi var
handtekinn og yfirheyrður, og i vösum
hans fann lögreglan meira að segja úr og
hring hins myrta. Málið lá nú loksins í
augum uppi: Það var Lorenz, sem hafði
drepið Villiers, en ekki John Gebhart-.
Þetta réttarmorð vakti gifurlega eftir-
tekt og æsingu manna á meðal. Land-
stjórinn gaf fyrirskipun um, ab nafn John
Gebharl skyldi hreinsað, og fátæk móðir
hans skyldi fá skaðabætur, sem námu tvö
þúsund pundum. Auk þess skyldi hún fá
árlegan styrk, sem næmi 108 pundum,
sem var þó talsverð upphæð á þeim tim-
um. Jarðneskar leifar John skyldu
flytjast úr fangelsisgröfinni og grafast i
vigðri mold á kostnað landstjórans •
Vörður við gröfina nótt og dag
Móðir Johns var viðstödd ásamt fjöl-
mörguru opinberum embættismönnum,
þegar lik sonar hennar skyldi flutt á
virðulegri stað. Kún sá, hvernig stórir
steinarnir og moldin voru fjarlægö, og fá-
brotin kistan var dregin upp. Naglarnir og
innsiglið voru óhreyft, en þegar kistan var
opnuð, rak alia viðstadda i rogastans.
Likið var horfið!
Opinber rannsókn var þegar hafin i
málinu og kom strax i ijós, að ekki
hafði verið vikið frá gröfinni svo mikið
sem anaartak. Til öryggis voru ailar
grafir i grenndinni grafnar upp, en lik
.John Gebhart fannst hvergi.
28
A þessum leyndardómi hefur aldrei
fengizt nein skýring, og þessi ráðgáta er
enn óleyst. En hundrað árum siðar gerðu
förumenn merkilega uppgötvun á hæða-
dragi utan við Cape Town, þar sem
fangelsið hafði staðið á sinum tima. Þar
gaf nú að lita svarta marmarahellu, sem
á var letrað:
— Til minningar um John Gebhart.
Biessaður sé sá, sem hvilir i Herrans
nafni.
Þessi steinn er nú varðveittur i
Húgenotta-safninu i Cape Town til
minningar um manninn, sem hélt loforð
sitt eftir dauðann: Engin gröf fékk haldið
honum!
ga vanheils barns lýsir
km ut ur tolki vegna
ans vegna

*
i
4