Heimilistíminn - 02.12.1976, Síða 12

Barnasagan:
/

Lewis Carrol:
Lísa
r
1
U ndralandi
Kátbrosleg kaffidrykkja frh.
„Heslimúsin er sofnuð aftur”, sagði
hattarinn og hellti heitu kaffi á trýnið á henni.
Heslimúsin skók sig dálitið óþolinmóðlega og
sagði, án þess að opna augun: „Auðvitað,
iauðvitað, það er nákvæmlega það, sem ég ætl-
aði sjálf að segja”.
„Ertu búin að ráða gátuna?” spurði hatt-
arinn og sneri sér að Lisu.
„Nei, ég gefst upp við það. Hver er ráðning-
in?”
„Ég hef ekki minnstu hugmynd um það”,
anzaði hattarinn.
„Ég ekki heldur”, sagði hérinn.
Það þykknaði i Lisu. „Getið þið ekki notað
timann til annars betra en að koma með gátur,
sem engar ráðningar hafa?”
„Ef þú þekktir Timann eins vel og ég, þá
myndir þú ekki tala um að nota hann til eins
eða annars. Þú hefir vist aldrei talað við
Timann? Það er áriðandi, að koma sér vel við
hann. Hann lætur þá klukkuna hegða sér
nákvæmlega eins og manni sýnist. Við skulum
t.d. gera ráð fyrir, að klukkan væri níu að
morgni og þú ættir að fara i skólann. Þú þyrftir
þá ekki annað en að hnippa ofurlitið i Timann
og klukkan tæki stökk: Hálf-eitt! Matmáls-
timi!”
(„Betur að satt væri,” tautaði hérinn með
sjálfum sér.)
„Það væri alveg fyrirtak”, sagði Lisa
hugsandi. „En — en ég væri þá alls ekkert
svöng!’;
12