Heimilistíminn - 12.02.1978, Qupperneq 22

2
[framhaldssagán
Læknir
fyrir
Barböru
eftir Audry Buys
— Ég hélt, að við værum að ræða um doktor
Davidson.
Þær voru komnar út að bilnum, og Barbara
opnaði dyrnar og var sjálfri sér reið vegna þess
að hún hafði látið Jenni.iu koma sér i æsing.
— Hvers vegna skyídum við vera að hafa
áhyggjur út af doktor Davidson? Jennie skellti
sér niður i sætið við hlið hennar og yppti öxlum.
— Einhvern tima hittir hann stúlku, sem rifur
hann upp úr þessu afskiptaleysisástandi. Ég
hel að ég vildi þó miklu fremur verða til þess að
vekja grábjörn úr dvala, sagði Jennie og
skrikti, en bætti svo við: — En það gæti þó ver-
ið þess vdrði að reyna.
Gat það verið? Hafði Jennie á réttu að
standa? Barbara velti þessu fyrir sér. Jennie
vissi sitt af hverju um karlmenn, sem Barbara
hafði ekki hugmynd um, enda þótt hún væri
eldri að árum. Þessa stundina reyndi hún þó að
láta, sem hún hefði ekki tekið eftir þessu.
— Það er eitthvað spennandi við alla menn,
hélt Jennie áfram.
— Hvernig þá? spurði Barbara.
— Þú átt einhvern tima eftir að kynnast þvi.
Jennie leit undarlegu augnaráði til Barböru,
og það fór i taugarnar á henni. — Drottinn
minn, það gæti sannarlega verið skemmtilegt
að láta mann á borð við doktor Davidson falla
fyrir sér. Ég fæ gæsahúð, þegar ég hugsa um
það.
Orð Jenníjar voru ef til vill dálitið óhefluð, og
ekki sérlega fullorðinsleg, og Barbara fann til
sektar yfir að hafa svo mikið sem leitt hugann
að þvi, hvort nokkur stúlka gæti vakið áhuga
Johns Davidsons.
Hún varð glöð, þegar hún komst að raun um,
að Fran Harrison átti að vera á vakt þetta
kvöld. Hana langaði til þess að vera ein. Hún
hafði hafnað boði Hugh um að fara með honum
á dansleik, en stungið upp á þvi i staðinn, að
þau hittust annað kvöld.
Var réttlátt að vera að fara þetta út með
Hugh? Hún reyndi að komast að niðurstöðu
með sjálfri sér. Hún gæti auðveldlega sært
hann með þvi að vera að ýta undir vináttu, sem
aldrei gæti leitt til neins frekara. Það yrði erfitt
að hafa komið einhverju á, sem ekki gat endað
nema með aðskilnaði að lokum. Allur vani gat
orðið fólki erfiður að lokum.
Barbara hafði fyrir langa löngu gert það upp
við sig, að hún myndi aldrei sætta sig við það
eitt að eignast eiginmann og heimili, eins og
svo margar stúlkur létu sér nægja. Það varð
eitthvað annað og meira að koma til. Hún las
22