Heimilistíminn - 19.03.1978, Síða 38

'T
KI I I I l náttúrunnar
Snigla höfum við hér i
görðum en ekki hins vegar
kuðunga en þá er að finna i
görðum til dæmis á öðrum
Norðurlöndum. Sniglar þessir
eru næsta merkilegir á marg-
an hátt og eitt er það sem fáir
hafa látið sér detta i hug en
það er, að sami snigillinn er
bæði kvenkyns og karlkyns.
Þegar fólk fór að fá meiri
áhuga á dýrum og náttúru ein-
hvern tima á 17. öld komst sú
saga á kreik að tveir sniglar i
ástarhugleiðingum tækju að
skjóta smáörvum hvor að
öðrum— nokkurs konar ástar-
örvum og veldu sér þannig
maka. Ekki er þetta nú alveg
rétt. Þegar að þvi kemur að
snigillinn vill velja sér maka
gerist það á þann hátt að hann
finnur nokkurs konar slimrák
á jörðinni en slimið hefur ein-
hver annar snigill gefið frá
sér. Fylgir snigillinn rákinni,
þar til hann finnur þann sem
það hefur frá sér gefið. Ef
sniglarnir fá nú áhuga hvor á
öðrum, skriða þeir út úr
kuðungnum, reisa sig upp og
þreifa fyrir sér með fálmurun-
um. Þeir þrýsta sér stöðugt
þéttar saman og svo fara þeir
að bitast og kemur þá frá þeim
undarlegt hljóð sem fræði-
menn kalla sniglakossa.
En nú hafa fræðimenn líka
fengið skýringu á ástarörvun-
um sem áður voru nefndar.
Mitt í ástaleiknum skjóta
sniglarnir frá sér kalkörvum
sem koma úr kirtli við kynfæri
þeirra. Þessi örvarskot hafa
hvetjandi áhrif á dýrin svo
fremi þau fái ,,rétta” ör i
kroppinn. Hver tegund sendir
frá sér ákveðna örvartegund.
Nokkru siðar verpa svo báðir ar beita öðrum aðferðum við
sniglarnir eggjum. Sumar útungunina. úr eggjunum
tegundir grafa þau i jörðu,aðr- koma svo ný kven-karldýr.