NT - 03.09.1984, Síða 12

Bifreiðaverkstæðið Dvergur
Smiðjuvegi 38 E Kópavogi auglýsir
Látið okkur stilla Ijósin.
Nýtt IjósastiHingartæki.
Opið alla virka daga frá 8.00 til 19.00
laugardaga kl. 10.00-16.00 fram til 1. nóv. n.k.
Verið velkomin
Bifreiðaverkstæðið Dvergur
Smiðjuvegi 38 E Kópavogi
sími: 74488
Úrval af skrifborðum,
bókahillum og skrifborðs-
stólum fyrir skólafólk.
Joker skrifborðið kostar aðeins kr.
3.850.- með yfirhillu.
Vandaðir skrifborðsstólar á hjólum.
Verð frá kr. 1.590.-
Húsgögn ogSuðurlandsbraut
innrettingar simi 6-86-900
Mánudagur 3. september 1984 12
Lesendur' hafa orðið
Velsæmi f réttastof u sjónvarps
Börn horfa líka á fréttir, skrifar Bjarni
■ Líklegast eru kvöldfréttir sjón-
varps öflugasti fréttamiðill okkar hér
á Fróni. Jafnframt því að fréttaþyrstir
menn setjast við skjáinn, sjá þessar
fréttir margir sem raunverulega eng-
an áhuga hafa á fréttum en eru að
bíða eftir dagskránni. Þannig man ég
eftir sjálfum mér sem litlum polla að
bíða eftir „aullísingunum" fyrir hátt-
inn og þá flutu fréttamyndir inn í
ómótað heilabúið.
Sem sagt mikið af börnum horfir á
fréttir. Það er þess vegna mikið atriði
að þar sé þess gætt að sýna ekki of
hryllilega hluti þótt slíkt geti verið
gert til að skýra betur frá vondum
atburðum. Nú fer það mjög í vöxt að
teknar séu kvikmyndir af öllum at-
burðum sem einhvers eru verðir. Ef
svo verða slys við þessi sömu tilfelli er
það allt sett á filmu. Þessar filmur eru
svo falar fréttastofum um víða veröld
og okkar skjár lætur ekki sitt eftir
liggja. Þannig erum við búin að sjá á
skömmum tíma þrenn slys - sjá
sjálfar hörmungarnar með berum
augum. Og það er ekki hægt að segj a:
„þetta er bara plat!“ Hvað það fyrsta
var, sem ég sá fyrir nokkru er mér
ómögulegt að muna en þó var það
banaslys. Næst voru þrír fallhlífa-
stökkvarar, að leika listir sínar í
loftinu þegar þeir flæktu böndum
saman og fórust allir. Og allt á
skjáinn. Þriðja atvikið sem mér kemur
í hug er umferðaslys í kappakstri
þegar bíll hentist yfir áhorfendaþvögu
en til mildi urðu ekki stórslys. Vafa-
lítið eru atvikin miklu fleiri því það
heyrir frekar til undantekninga að ég
sjái sjónvarpsfréttirnar.
Vonandi kann fréttastofan fótum
sínum forráð áður en barnavernd eða
einhver ámóta samkoma kemst í
málið. Bjarni.
Svar um hæl
Bogi Ágústsson hjá fréttastofu
sjónvarpsins, sagði því fljótsvarað að
hvorki barnaverndarnefnd né aðrir
aðilar hefðu neitt ritskoðunarvald
yfir sjónvarpinu. Hins vegar kvað
hann það af og frá að sýnt væri efni í
fréttum sjónvarpsins sem ekki væri
við hæfi.
Bogi kvað þó langt frá því að
sýndar væru allar fréttamyndir sem
sjónvarpinu bærust. Þannig hefðu
fallhlífastökkvararnir, sem Bjarni
getur um í bréfi sínu, verið sýndir
falla til jarðar og hverfa bak við tré í
nokkrum fjarska. Hins vegar hefðu
ekki verið sýndar myndir af líkum
þeirra, þótt slíkar myndir hefðu vissu-
lega borist.
Þá benti Bogi einnig á að sjónvarp-
inu hefðu borist nærmyndir af aí-
tökum, sem ekki væru sýndar.
Hræðilegustu myndirnar frá fjölda-
morðunum í Beirut 1982, sagði Bogi
að hefðu verið sýndar í Kastljósi en
ekki fréttatíma og hefði þá verið
varað sérstaklega við þeim.
Bogi kvað þó vilja taka fram að það
væri síst af öllu hlutverk fréttamiðla
að hylma yfir raunveruleikann.
„Heimurinn er eins og hann er, því
miður,“ sagði Bogi, „ og finnist fólki
of mikið af stríðsfréttum í sjónvarp-
inu, þá er það ekki vegna þess að við
búum þær til, heldur einfaldlega
vegna þess að það er of mikið um
stríð í heiminum."
Sjónvarps-
þulir eru
óþarfir!
■ Undirritaður er mikið hissa
á öllu því bruðli sem virðist
ríkja í íslensku þjóðfélagi. Út-
varps- og sjónvarpsdagskrá er
ekki kynnt sjaldnar en fjórum
sinnum á dag í útvarpinu og svo
kemur þetta þrisvar sinnum í
sjónvarpinu og auk þess fjórum
sinnum í textaformi.
Þulirnir finnst mér líka óþarf-
ir í sjónvarpi. í stað þulanna
mætti frekar sýna einni kvik-
mynd meira á viku.
Annars er undirritaður
ánægður með fræðslumyndirnar
sem sjónvarpið hefur sýnt að
undanförnu.
Varpi
■ Eru konur líklegar til að hafa áhuga á fötum? spyr bréfritari.
Iðnrekendur og jaf nrétti
■ Ég hef starfað hjá lðnþróunar-
sjóði í rúm 12 ár og hef lengstan
starfsaldur hjá sjóðnum. Auk mín
starfa þar þrír karlmenn og er ég
ritari þeirra.
Rétt í þessu bárust þrjú boðsend
bréf til samstarfsmanna minna og
innihélt hvert þeirra boðskort á opn-
un kaupstefnunnar „íslensk föt ’84“,
sent frá Félagi íslenskra iðnrekenda.
Nú langar mig að spyrja, af hverju
bjóða þessir „háu herrar“ ekki ritar-
anum einnig? Skyldi það vera af því
að ritarinn vinnur þjónustustörf? Éða
skyldi það vera vegna þess að ritarinn
er kona og þar með ekki líklegur til
að hafa áhuga á fötum?
S.G.
Svar um hæl
Þórarinn Gunnarsson hjá Félagi
íslenskra iðnrekenda sagði að það
væri náttúrlega ekki hægt að bjóða
öllum til þessarar opnunar; einhvers
staðar yrði að draga markalínuna.
Þórarinn kvað enga illmennsku
liggja að baki því að S.G. hefði ekki
verið boðið, en félaginu hefði ekki
verið kunnugt um nöfn fleiri starfs-
manna Iðnþróunarsjóðs en þeirra
þriggja sem boð hefðu fengið.
Hann sagði hins vegar velkomið að
bjóða konunni ef hún hefði áhuga á
því og mætti hún leita til sín ef hún
vildi.
Þórarinn tók þó fram að sér hefði
fundist eðlilegra að hún hefði talað
við sig.áður en hún tók þá ákvörðun
að fara með þetta í blöðin.