NT - 04.09.1984, Blaðsíða 9

w
I
ft
r HSífí*Í4Í>$Cr32

'ít y
m r
iu L
■ Athafnasvæði breska slökkviliðsskólans er óneitanlega rýmra
en athafnasvæði slökkviliðs Reykjavíkur.
■ íslenskir slökkviliðsmenn að störfum.
aflóga hús brennur. Kennslan
er þó hvað best í Reykjavík,
þar taka menn níutíu kennslu-
stundir áður en þeir eru settir
til starfs sem afleysingamenn.
Hinsvegar er þjálfunin hér
sorglega lítil miðað við t.d.
Bretland og Danmörku þar
sem öll aðstaða er mjög full-
komin. Erlendis hafa slökkvi-
liðin sérstök reykköfunarhús,
stórt athafnasvæði og meira að
segja sérsmíðað skip sem þeir
geta æft sig í. Hér er hinsvegar
ekki neitt til neins. Sem dæmi
má benda á, að okkur skortir
átakanlega þekkingu á eitur-
efnum og búnað til að bregðast
við eiturefnaleka. Annað sem
mætti nefna er húsnæðis-
skortur. Mér hefur stundum
verið hugsað til þeirrar hús-
næðisaðstöðu s.em slysavarnar-
félögin hafa. Það mætti vel
spyrja hversvegna ekki er
byggt fyrir slökkviliðin eitt-
hvað í líkingu við það. Ef
húsnæðið væri þokkalegt, þá
væri unnt að byggja liðin mun
betur upp - en fyrst þarf að
koma til gagnger hugarfars-
breyting hjá sveitarstjórnar-
mönnum."
Er engra
úrbóta að vænta?
„Því miður, þá virðumst við
ekki ætla að feta í fótspor
Breta. Þeir drifu sig upp úr
sínum vanbúnaði eftir stríð,
en við stöndum í sömu sporum
enn. Ráðherra hefur að vísu
gefið vilyrði fyrir stofnun
slökkviliðsskóla og farið þess
á leit að gerð yrði úttekt á
menntunarmálum íslenskra
slökkviliðsmanna í þeim til-
gangi. Úttektin var fram-
kvæmd af Landssambandi
slökkviliðsmanna og Bruna-
málastjórn, en ekkert hefur
gerst, þrátt fyrir ítrekaða eftir-
grennslan. Hinsvegar væri
hægt að laga margt með litlum
tilkostnaði. Stærri slökkviliðin
vantar t.d. ekki ýkja mikið,
aðalvandamálið er lands-
byggðin. Landssambandiðhef-
ur hingað til háð hógværa bar-
áttu til að koma málum þessum
í betra horf, en nú er þolin-
mæðin á þrotum. Fari ekki
eitthvað að gerast fljótlega, er
viðbúið að Landssambandið
endurskoði baráttuaðferðir
sínar.“
Þriðjudagur 4. september 1984 9
Bílaiþróttir
■ Þetta er í fyrsta sinn sem sýndur er akstur á bílum á íslandi. Unimoginn hans Sigurðar Gunnarssonar átti hlægilega auðvelt með
að labba yfir þessa bíla sem þar með luku sínu hlutverki með stæl.
Velheppnuð
Torfærukeppni Stakks
- við Grindavík
■ Á sunnudaginn fór fram í blíðskaparveðri hin árlega
torfærukeppni björgunarsveitarinnar Stakks á svæði við
Grindavík sem sérstaklega er til þess ætlað.
Mikill fjöldi áhorfenda var mættur til að fylgjast með
þeim 5 jeppum og tveim VW grindarbílum sem fengu
að hefja keppni. Einn jeppanna sem mætti til leiks var
ekki með neinn veltiboga eða grind en dekk annars
stóðu of langt út fyrir brettin (!).
Að venju var það Bergþór
Guðjónsson sem sigraði á
Willys ’46 með Volvo B20 vél
og forþjöppu. Bergþór er
gamalreyndur torfærukepp-
andi og varð einhverjum að
orði að hann hlyti að nota
Jötungrip á dekkin, svo auð-
velt átti hann með að tolla við
jörðina og komast upp lausar
Grindavíkurgrjótsbrekkurn-
ar og erfið börðin.
Annar Willys kom á hæla
honum; það var ’74 módel
Þorsteins Marelssonar með
360 V8 vél, en Hermann
Ragnarsson sem náði þriðja
sæti kom verulega á óvart,
því hann ók óbreyttum
Toyota HiLux. Þótt Toyotan
væri aðeins með þriðjung til
■ Kaiser dráttarbíll á 44 tommu Mudderdekkjum vakti óskipta
athygli í hléinu þegar hann spólaði á öllum fjórum með glerbrotin
fljúgandi úr gömlu bílunum fjórum sem stillt var upp til að aka
yíir.
Myndir: Gunnar Otkarvvon
helming vélarorku Wiliys-
anna og Broncosins stóð hann
og ökumaðurinn sig betur en
flestir áttu von á og var
öruggur með þriðja sætið.
Einn keppnisbíll skar sig
nokkuð úr, en það var Merc-
edes Benz Unimog Sigurðar
Gunnarssonar, þriggja tonna
vörubíll með ógurleg blöðru-
dekk undir örstuttum
bílnum. Þótt hægt sé að læsa
báðum mismunadrifum með
því að taka í handfang inn í
bílnum, sem fær öll fjögur
drifhjól til að snúast í takt
nægði það enganveginn til
þess að koma takmarkaðri
orku díselvélarinnar niður í
laust grjótið og var hann
fljótur að spóla sig niður,
nema í drullugryfjunni sem
var sú erfiðasta sem Stakks-
félagar höfðu útbúið hingað
til. Þeir ljóstruðu leyniupp-
skriftinni upp, en hún er
svona:
■ Drullugryfjuna komust sumir á enda en enginn yfir hauginn sem var síðasta hindrunin. Hér
sjáum við Þorstein Júlíusson hamast við að hræra í drullu- og dekkja grautnum, klæddur pollagalla
við stýrið á Willysnum sínum.
PJast lagt í botn 20 metra
gryfju. Þrem steypubílstunn-
um af vatni blandað saman
við nokkur hlöss af mold,
sleipustu gerð, kryddað vel
með bíldekkjum.
Fyrir utan keppendur var
öllum boðið að reyna að
komast gryfjuna og þáðu það
boð allnokkrir en sá sem
vakti mesta lukku áhorfenda
var Hrafn Ásgeirsson sem
tók gott tilhlaup á VW bugg-
ýinum sínum og göslaðist
langleiðina á enda drullu-
pyttsins. Fyrir það fékk hann
3000 króna aukaverðlaun
þegar búið var að hífa bíl og
mann úr kafi.
Jónas Þorgeirsson fékk
einnig 1.500 króna aukaverð-
laun fyrir vel útfærða veltu og
frammistöðu í drullunni með
aðeins afturdrifið, þar sem
hjöruliður í framskaptinu
hafði brotnað í veltunni.
Milli 1.700 og 2.000 áhorf-
endur voru í brekkunum að
þessu sinni og var almenn
ánægja með keppnina í heild.
AA