NT - 04.09.1984, Blaðsíða 14

Borðsiðir Jónasar
■ Þóra Jóhannesdóttir
hringdi og sagðist hafa setið að
snæðingi á veitingahúsi einu
hér í borginni, á sama tíma og
Jónas Kristjánsson, ritstjóri,
var þar staddur ásamt fjöl-
skyldu sinni, greinilega í próf-
unarerindum. Þóra kvartaði
undan því að borðsiðir þeir
sem viðhafðir voru hefðu verið
fyrir neðan allar hellur og orð-
ið þess valdandi að hún missti
gersamlega matarlystina.
Kvað Þóra alla hafa borðað af
sömu diskunum, káfað hefði
verið í matinn með fingrunum
og að lokum hefðu afgangarnir
verið settir í poka, að því er
virtist í þeim tilgangi að taka
þá með sér heim.
Þóra sagði það alveg óviðun-
andi að borðsiðir af þessu tagi
væru látnir viðgangast á veit-
ingahúsum og spurði hvort
ekki væri að minnsta kosti
hægt að sjá til þess að svona
prófanir færu fram á öðrurn
tíma en þeim sem veitingahús-
in væru opin almenningi.
Svarumhæl
■ NT hafði samband við
yfirmann veitngahússins sem
hér var um að ræða og spurði
hann hvort honum fyndist
e.t.v. rétt að láta prófanir fara
fram utan venjulegs opnunar-
tíma.
Yfirmaðurinn sagði enga
kvörtun hafa borist til sín þetta
umrædda kvöld. Þegar verið
væri að prófa veitingastað yrði
heimsóknin náttúrlega að
koma á óvart, sagði hann og
bætti síðan við að Jónas þekkt-
ist að vísu þegar hann kæmi.
Hann sagði ennfremur að
Jónas væri gestur eins og aðrir
og þjónninn hefði ekki séð
ástæðu til að gera neina at-
hugasemd auk þess sem það
væri í sjálfu sér ekki óalgengt
að gestir á matsölustöðum
vildu smakka fleiri rétti en
einn og smökkuðu þá iðulega
hver af annars diski.
Skýringuna á því að afgang-
ar hefðu verið settir í poka,
taldi viðmælandi okkar þá að
fjölskyldan ætti hund heima.
Þegar á allt væri litið kvað
hann sér þykja Þóra taka full
sterkt til orða.
■ Jónas Kristjánsson, ritstjóri og smökkunarmeistari, að snæð-
ingi í Amsterdam. A nú að fara að draga borðsiði hans í efa?
Hefjum Matt-
híasarsöfnun
- fyrir sjúkt sveltandi fólk!
■ Ég er ekkja ófær til vinnu
sökum sjúkleika. Ég fæ 3.400
krónur á mánuði í ekkjubætur
og 998 kr í dagpeninga fyrir
fjögurra vikna tímabil. Til þess
að fá dagpeningana þarf ég þó
■ Matthías Bjarnason, heil-
brigðisráðherra. Óblíður við
sjúkt fólk?
læknisvottorð sem kostar 80
krónur.
Meðul hafa hækkað að
undanförnu og sömu sögu er
að segja um mat, hitaveitu og
rafmagn og flest annað líka.
Nú er t.d. svo komið að fyrir
dagpeningana get ég keypt
rúmlega einn mjólkurlítra á
dag.
Það hlýtur að liggja í augum
uppi að það lifir enginn af
þessum rúmlega 4.000 krónum
sem ég hef til umráða á mán-
uði, og með þeim hækkunum
á lyfja- og lækniskostnaði sem
orðið hefur að undanförnu, sé
ég ekki betur en Matthías
Bjarnason heilbrigðisráðherra
sé að ganga endanlega frá
sjúku fólki.
Sjúkt fólk getur heldur ekki
gert verkfall, og það er náttúr-
lega auðveldast fyrir ráðamenn
að stinga niður stafnum sínum
þar sem veikast er fyrir.
Nú er það árviss viðburður
að safnað sé peningum handa
hungruðum heimi, en hvernig
væri að breyta til að hefja
veglega Matthíasarsöfnun fyrir
sveltandi sjúkt fólk.
Sjúk ekkja.
I Hefurðu skoðun á málunum? Viltu
vekja athygli á einhverju sem aflaga fer í
I samfélaginu? Þarftu að koma kvörtun á
Iframfæri? Eða viltu kannski hrósa ein-
\ hverjum?
Lesendasíðan er rétti staðurinn. Hún er
vettvangur fyrir allt það sem lesendum
I liggur á bjarta, hvort sem þar er um að
ræða stór mál eða smá. Og við krefjum
lábyrga aðila um svör við spurningum
I lesenda, eftir því sem unnt er.
\ Skrifið til:
NT
Lesendasíðan
Síðumúla 15
108 Reykjavík
... eða hringið í síma 686300 milii kl. 13 og 14.
, Athugið að við birtum bréf ykkar að
sjálfsögðu undir dulnefni efþess er óskað.
Engu að síður verður fulltnafn og heimilis-
fang að fylgja bréfínu. ,
Meiri
vísna
■■
song
í sjón-
varpið
■ Kæra NT-blað!
Mig langar að koma
á framfæri þakklæti
mínu til sjónvarpsins
fyrir að sýna þætti frá
Listahátíðinni í Reykja-
vík í vor. Einkum hafði
ég ánægju af þeim norr-
ænu söngvurum sem
sýndir voru.
Ég er reyndar einn
(vonandi) fjölmargra
aðdáenda hins norræna
vísnasöngs og mér
finnst að sjónvarpið
mætti gjarna gera meira
af því að sýna efni af
þessu tagi. Til eru fj ölda
margir sjónvarpsþættir,
gerðir af sjónvarps-
stöðvum á Norður-
löndum, sem ugglaust
væri hægt að fá hingað
til lands gegn tiltölulega
vægu gjaldi.
Að vísu er mér ljóst
að það er erfitt að gera
svo öllum líki og það
má líka vera að við,
aðdáendur norræns
vísnasöngs, séum ekki
svo fjölmennir að það
réttlæti stórfellda breyt-
ingu á efnisvali í inn-
kaupum sjónvarpsins.
í framhaldi af þessu
hefur mér komið í hug
sú leið að sinna mætti
þörfum ýmissa „minni-
hlutahópa1' með því að
sjónvarpa slíku efni á
einhverjum öðrum tíma
en þeim sem flestir vilja
horfa á sjónvarp. Ég
væri til dæmis fyrir mína
parta alveg tilbúinn til að
vera kominn á fætur kl.
9 á sunnudagsmorgnum
ef ég ætti þá von á að fá
að sjá Fred Ákerström
syngja um Caisu Stfnu
eða hann Jakob gamla
sem giftist tveim dætr-
um Labans og varð
þannig mágur sjálfs
sín.
Skandinavíuvinur
■ Þessi mynd er að vísu ekki af sporðdrekum, heldur afrískum fQum, en hún er engu að síður úr
breskum dýralífsþætti, sem sýndur var í sjónvarpinu 1981.
Dýralífsmyndir í sjónvarpénu:
Of mikið af því góða
■ Islenska sjónvarpið er góð
stofnun, eins og Ríkisútvarpið
í heild sinni. Fræðslumyndir
eru líka góðar. En öllu má
samt ofgera. Undanfarin kvöld
hafa sjónvarpsáhorfendur
mátt horfa upp á sporðdreka í
Bretlandi og dýralíf í Kamer-
ún.
Að ekki sé talað um langa,
leiðinlega mynd og sérfróða
um Spitfire flugvélina bresku.
Alltaf hafa þessar fræðslu-
myndir verið sýndar á besta
tíma. Ekki skal ég efast um að
þetta er ákaflega vandað efni,
en er ekki hægt að dreifa þessu
á lengri tíma?
Það sem mest hefur farið í
taugarnar á mér er að sumir
þessara þátta eru greinilega
eingöngu ætlaðir fyrir breska
áhorfendur. Til dæmis má
nefna að þættinum um sporð-
drekana í Bretlandi lauk með
hughreystingarorðum til
áhorfenda um að þeir þyrftu
ekki að óttast sporðdrekana ef
þeir yrðu þeirra varir í görðum
sínum. Ótrúlegt er að slík vam-
aðarorð eigi erindi til okkar
Frónbúa, eða hvað? Gott væri
að vita hvort það er stefna
sjónvarpsins að halda áfram
að sýna 2-3 dýralífsmyndir á
viku.
- Dýravinur
Svarumhæl
■ Guðjón Einarsson hjá
sjónvarpinu, kvaðst ekki geta
sagt nákvæmlega til um viku-
legan fjölda mynda af þessu
tagi í framtíðinni, en benti á að
fræðslu og dýralífsmyndir væru
mjög vinsælar meðal íslenskra
sjónvarpsáhorfenda og ef
marka mætti kannanir, mun
vinsælli en í nágrannalöndun-
um.
Breskt efni líkaði almennt
mjög vel á íslandi, sagði Guð-
jón og breskar fræðslumyndir
væru með því besta sem gert
væri af slíku efni.
Guðjón bætti því við að
meðan fólk hefði misjafnan
smekk fyrir sjónvarpsefni, væri
að sjálfsögðu ókleift að finna
efni til sýninga sem allir gætu
horft á sér til fullkominnar
ánægju.
1 Þriðjudagur 4. september 1984 14
1 LlL Lesendurhafa orðið'