Morgunblaðið - 21.12.2003, Síða 4

„bar-hopping“ en við vorum hvorki skríðandi né hoppandi heldur gengum
prúðmannlega á milli staða, fórum á Thorvaldsens, Kaffibrennsluna, Nell-
ýs, Kaffi List, en héngum lengst á Ölstofunni afþví að við lentum í þrasi við
einhverja kalla um kjarabreytingarnar hjá þingmönnum og þeir voru ógeðs-
lega hlægilegir, alveg brjálaðir yfir því að þingmenn ætluðu að fara að græða
eins og Kaupþingsgengið um daginn og voru ofsa ánægðir með verkalýðs-
kallana fyrir að ætla að segja sig úr Samfylkingunni og voru að hugsa um að
gera slíkt hið sama en þeir gátu ekki svarað okkur þegar við spurðum hvað
þeir ætluðu að kjósa næst þar sem allir flokkar styddu frumvarpið og vorum
ekki alveg að skilja hvaða svaka hótun felst í því að örfáir kallar hætti
að vera flokksbundnir. Er það ekki þeirra mál? Er ekki félagafrelsi
hluti af lýðræðinu sem við búum við? Á laugardagskvöldið áttum
við svosem ekki von á öðru en að Samfylkingin myndi bara hlæja
að þeim og benda þeim á þessa staðreynd og verð því að segja
að mann varð dálítið hissa þegar mann sá hvað liðið varð
skíthrætt og fór að bakka. Það eitt hefði hins vegar nægt til
þess að mann hefði sagt sig úr flokki ef mann væri í flokki
en það er ekki víst að Samfylkingin hefði orðið svona
hrædd ef Össur hefði verið á landinu og stappað stáli í sitt
lið og það er í alvöru ógeðslega fyndin tilviljun að hann
skuli alltaf annaðhvort vera í útlöndum eða á Hornströndum
þegar alls konar svona stórmál koma upp.
Kallarnir sem við hittum á Ölstofunni sögðu að við værum
pólitískir asnar og þeir „bæru ugg í brjósti“ fyrir framtíðinni
að vita að við værum fólkið sem ætti að erfa landið.
En það er ekki eins og við séum einkaerfingjar.
flugan@mbl.is
Oddur Bjarni Þorkelsson og Margrét
Sverrisdóttir á tónleikum Borgardætra.
L
jó
sm
yn
di
r:
Á
rn
i T
or
fa
so
n
Við vorum ekki alveg að skilja hvaða svaka hótun felst í því að örfáir kallar hætti að vera flokksbundnir
FLUGAN
HÉR OG ÞAR Það var í
nógu að snúast hjá Andreu
Gylfadóttur söngkonu um
helgina. Hún kom fram með
Todmobile á miðnæturtón-
leikum á Nasa bæði föstu-
dags- og laugardagskvöld
og söng á tónleikum Borg-
ardætra í Salnum í Kópa-
vogi á laugardagskvöldinu.
Sirrý, Óli, Danni og Kristjana á Nasa.
Sigurður Óskarsson
og Ragnheiður
Gunnarsdóttir.
L
jó
sm
yn
di
r:
Þ
Ö
K
Rannveig Viggósdóttir
og Gunnar Þórðarson.
Sigga, Bente og Monika á tónleikum
Todmobile.
B
úin í prófum. Ákvað að eyða helginni í að skoða allt í Reykjavík sem
ég hef ekki séð frá því að ég kom þangað í haust, búðirnar, barina,
kaffihúsin og göturnar, kaupa föt og jólagjafir, bara gera allt sem
hægt er að gera sko áður en ég fer heim í sveitasæluna í jólafrí og verð að
segja að hér er margt skemmtilegt og fallegt og fyndið, en mig langar til að
vita hvað þetta er með veitinga- og kaffihús í Reykjavík og Celine Dion því
það er alveg sama hvar mann kemur, veinin í henni skella á manni eins og
bylmingshögg um leið og mann opnar dyrnar og mann bara hlýtur að spyrja
hvort söngkonur verði að veina eins og kýr í fæðingarnauð til þess að veit-
ingahúsaeigendur heyri í þeim.
Eru þeir svona heyrnaskertir, ómúsíkalskir, smekklausir eða ófærir um að
hugsa nógu mikið sjálfir til að láta ekki selja sér Celine Dion til að fæla kúnn-
ana í burtu um leið og þeir láta sjá sig? Mann er hreinlega að fara á taugum
eftir að hafa farið á nokkur kaffihús og veitingastaði um helgina og það að
degi til þegar mann hélt að hægt væri að sitja í rólegheitum og spjalla við vini
og kunningja sem mann sér ekki aftur fyrr en á nýju ári.
Það sem gerir mann ógeðslega hissa á þessu er að hér er fullt af frábærum
söngkonum (ef menn vilja endilega hafa söngkonur) sem syngja þúsund
sinnum betur en Celine Dion, eins og til dæmis Andrea Gylfa sem var á
Nasa um helgina með gömlu félögum sínum í Todmobile og ekki voru nú
skerandi vein í henni til að koma liðinu úr húsi, ónei, það voru heilu biðrað-
irnar að reyna að komast inn og mann beið og beið og var bara lukkulegur
með það afþví að mann vissi að mann var að fara að hlusta á Andreu sem er
alltaf frábær og þó að ég sé ekki af Todmobile-kynslóðinni, hefur músíkin
þeirra verið spiluð heima og mér finnst þau æði.
Og það er fullt af öðrum söngkonum hér sem geta sungið svona jólalega,
þið vitið, svona til þess að mann fyllist friði og komist í stemmningu, til
dæmis Diddú, Ragga Gísla, Ragnhildur Gröndal, Guðrún Gunnars, Mar-
grét Eir og fleiri og fleiri.
Á laugardagskvöldið var próflokapartí hjá deildinni og síðan fórum við á
röltið um miðbæinn sem í Englandi er kallað „pub-crawl“ en í Ameríku
Celine og helgardjamm
í pólitískri móðursýki
Karl Þorsteins og
Erla Traustadóttir.
Andrea og Eyþór.
Ásta Þorsteinsdóttir og
Anna María Bjarnadóttir.