Morgunblaðið - 13.04.2003, Blaðsíða 27

Coca Cola-flöskurnar eru hannaðar af MY
og framleiddar sem sérútgáfa.
Veuve Cliquot Ponsardin-kampavíni
Spánski manchego osturinn.
gardínurnar í eldhúsunum, hvers vegna eru þær
svona?
„Íslenski eldhúsglugginn er altari. Konan stendur í
eldhúsinu, vaskar upp og horfir á hlutina sem hún
hefur stillt upp á altari eldhússgluggans“.
„Hún blandar öllu saman, kínverskum vorrúllum,
frönskum kartöflum og djúpsteiktum camembert
osti“.
Matargerðin er heillandi en Snorri yfirgaf gestina og
skildi eftir á disk með fæti pönnukökutertu með nú-
gat og kornsírópi í eftirrétt. Hún vekur barnslega
lukku, og einhver fer að tala um hvað það sé gaman
að gefa börnum að borða.
Ánægjuhljóðið
Börn gefa frá sér ósjálfráð ánægjuhljóð eins og mal
þegar þau borða eitthvað gott.
„Ég gaf syni mínum graut gerðan úr íslensku byggi.
Hann sat og borðaði og ég spurði hvernig honum
þætti grauturinn. Hann hélt áfram að bera skeiðina
að munninum og sagði svo mjög tjáningarríkt „Góð-
ur“. Hann var fullnægður.“
Málsverðurinn hófst með því að þögn sló á hópinn
og honum lauk einnig þannig, því belgísku súkku-
laðimýsnar birtust síðastar á diskunum.
Það var mjög góður endir. Svo var skálað aftur í
kampavínsglösunum hans Michaels Young, en hann
var sjálfur fjarstaddur.
Við skáluðum í raun einnig fyrir glösunum. MY nefn-
ir glösin self cooling glass, en botninn er einskonar
spegilgler. Nú hefur Rosenthal hafið framleiðslu á
kampavínsglösunum og heilli línu af MY-glösum í
sama stíl.
Þau eru góð með mat.
var lítil lína kynnt á gjafavörumessunni í Frankfurt
og Rosenthal mun setja hana á markað núna í apríl.
Það er fjölnota lína fyrir fingerfoods; bollar og skálar,
salt og piparstaukur.
Boðið hófst um miðjan dag og á meðan Snorri eldaði
meðal annars gradineraðar ostrur og ferskan túnfisk
skáluðum við í kampavíni og drukkum vatn. Sköpun
Snorra var af sama toga og annarra, því allt skipti
máli. Litasamsetningin, útlitið og uppröðun réttanna
á borðinu. Þegar allir höfðu fengið sér á diskana kom
jafnvel í ljós ólíkt val eftir litum og smekkur í for-
gangsröð rétta sem voru snæddir. Einhver gerði því
skóna að gestir veldu í litum á diskana í samræmi við
liti klæðanna sem þeir bæru. En það var tilviljun.
Suðrænn menningardagur
Þögn ríkti fyrstu mínúturnar eftir að gestir byrjuðu
að borða og eftir það aðdáun á gæðunum. Þetta var
suðrænn menningardagur og maturinn vakti um-
ræður um menningu, t.d. byggingarlist ýmissa landa.
„Hvers vegna er torfbæjarbyggingarlistin ekki meira
áberandi í íslenskum arkitektúr, t.d. hleðslan sem er
svo heillandi?“
Og íslensk fatahefð. Hún er oft í svörtum litum yst,
en jafnoft litrík á röngunni, líkt og eigandinn vilji
njóta þeirra einn með sjálfum sér. Eða var það löng-
unin til að vera ekki of áberandi sem réð, nema ef til
vill bara heima hjá sér?
Gardínumenningin íslenska
Ein sagðist hafa farið í landkynningarbíltúr með
ítalskri vinkonu sinni um borg og bæi og það sem
vakti helst undrun hennar var íslenska gard-
ínumenningin. Hvaðan kemur hún eiginlega? Og
diskum og gestir báru þær að munni sínum.
Margir réttir stóðu til boða og erfitt að
ganga að eldhúsbekknum til að velja á
diskinn í hvert sinn. Ágætt er að snæða
melónusneið á milli ferða.