Morgunblaðið - 13.04.2003, Blaðsíða 44

Blágræni = Blue Riband, appelsínuguli = Manhattan sweet, lillaði = 101 kokteill,
ljósblái = 101 margarita, græna frumskógarlaufið = Mojito
Heiðurinn af stólnum á Daníel Magnússon, myndlist-
armaður og hönnuður, og hefur gefið honum nafnið
„Lazy girl“. Stóllinn á rætur að rekja til eldri stóla
sem Daníel hefur hannað en við gerð hans var áhersla
lögð á að formin féllu að heildarútliti barsins og verð-
ur stóllinn aðeins til í þessari útgáfu á 101 hotel.
Lata pían getur varla verið óskyldari ættingi
lata drengsins eða Lazy boy sem skipar virðingarsess
fyrir framan sjónvarpið á afar mörgum íslenskum
heimilum. Meðan húsbóndinn fellur í mók yfir sjón-
varpinu fer lata pían út og sest með vinkonunum yfir
café latté eða dýrindisdrykk, situr upprétt, glæsileg
og fullkomlega vakandi.
Þegar spurt er út í nafn stólsins, segir Daníel
að honum hafi lengi verið hugleikið aðdráttarafl Lazy
boy-sjónvarpsstólsins vinsæla. Hann segir að hann
minni sig á þann gamla sið þegar lík voru látin standa
uppi í heimahúsum í nokkra daga svo að fólk gæti
kvatt hinn látna. „Lazy boy er eiginlega fyrir það, til
að láta lík standa uppi“, segir hann, og veltir líka fyrir
sér af hverju letin í nafninu sé tengd karlkyninu,
„boy“. Ef til vill vísar það á karlmanninn sem fleygir
sér í hinn ofur-þægilega ameríska hægindastól eftir
daginn og hálf-deyr þar andlegum dauða yfir fótbolt-
anum. Daníel lýsir yfir einlægri ósk um að þegar hann
deyi fái lík hans að liggja á þennan hátt í stofunni.
Hann viðurkennir reyndar líka að freistingin sé sterk
og hann sé sjálfur aðeins hársbreidd frá því að falla
fyrir aðdráttarafli mjúku sessanna við sjónvarpið.
„Lazy girl“ er því eins og andóf eða mótvægi við þetta
með seiðmagni sínu sem er af allt öðrum toga – fegr-
uð, appolónísk útkoma af Lazy boy ef hann breytti um
kyn og rétti úr sér …
„Lazy girl“. Hönnun Daníel Magnússon.
Tréverk: Ingvar Þorsteinsson (Ingvar og
Gylfi), stálverk og áklæði: Stálhúsgögn.
kokteilstund
lötupíunnar
Hreinar og skýrar línur eru í
öndvegi í hönnun barsins á nýj-
asta hóteli borgarinnar, 101 hot-
el. Langt, svart og glansandi
barborð í japönskum anda er
miðpunkturinn, svartir bekkir
og borð upp við spegilinn og
síðan standa hvítir, háfættir og
kvenlegir barstólar í skarpri
andstæðu við svarta fletina. Hvít
og ávöl formin í baki og sessu
stólsins draga augað að þung-
uðum veggnum – í bókstaflegri
merkingu – því útilistaverk Lilju
Pálmadóttur, „Klak“, blasir við
og þekur vegg hótelsins eins og
mis-óléttar konur.Te
xt
i:
S
te
in
un
n
H
ar
al
d
sd
ó
tt
ir
M
yn
d
ir
: Á
sl
au
g
S
n
o
rr
ad
ó
tt
ir
1.
Blue Riband (Blái borðinn)
3 cl gin
1½ cl Cointreau
1½ cl Curac̨ao-líkjör
skvetta af súraldinsafa (lime)
Hrist með ísmolum og sigtað í glas. Skreytt með
sítrónuræmu.
„Þetta er drykkurinn hennar Stefaníu – sem vaknar
snemma um júnímorgun áður en sólin vaknar og það
er allt að breytast. Stefanía vill klippa á bláa borð-
ann, klippa á alla reiði og vonbrigði og losna við
það. Eins og Eva borðaði af eplinu forðum til að eitt-
hvað myndi gerast, þá vill Stefanía breytingar. Hún
skálar ein við morgunhimininn – og fer. Hún er kona
sem kann textana við allar íslenskar ástarballöður, á
bæði Lónlíblúbojs og Lifun, en hún syngur fyrir
sjálfa sig.“
2.
Manhattan sweet
4 cl Bourbon-viskí
2 cl Martini Rosso
3–4 dropar Angostura bitter
kirsuber
Hrist með ísmolum og sigtað í glas eða hrærður.
„Þessi drykkur hæfir Helgu. Helga og Stefanía eru
líkar að sumu leyti en eiga varla skap saman, senni-
lega myndu þær skvetta kokteilunum hvor á aðra.
Helga hefur helgað sig einhverju markmiði, hún er
stærðfræðingur sem veit hvað hún vill, hún er búin
að reikna dæmið, reikna út alla möguleika og lætur
ekkert koma aftan að sér. Hún veit hvað hentar henni
og það að fá sér Manhattan sweet er pólitísk ákvörð-
un eins og að kaupa hlutabréf í einhverju. Vegna
stærðfræðinnar myndi hún helst hlusta á verk eftir
Gibbons eða William Bird yfir drykknum.“