24 stundir - 01.03.2008, Síða 48

48 LAUGARDAGUR 1. MARS 2008 24stundir
LÍFSSTÍLLSPJALLIÐ
bladid@24stundir.is a
Leiðtogafundur Reagan og Gorbatsjofs í Höfða er
mér mjög minnisstæður. Hann var ákveðinn með
nokkurra vikna fyrirvara og við unnum dag og nótt til
þess að láta allt ganga upp.
Kristian Guttesen ljóðskáld.
Mér finnst eftirminnilegast að hafa heimsótt
SOS-þorp í Namibíu á vegum Þróunarsam-
vinnustofnunar Íslands, skákfélagsins
Hróksins og Skáksambands Íslands. Þangað
fór ég tvisvar ásamt stórmeistaranum ís-
lenska, Henrik Danielsen, og dvaldi í sex
vikur í senn. Tilgangurinn með dvölinni var
að kynna börnum manntaflið og heimsótti
ég annars vegar munaðarleysingjaheimili í
höfuðborginni Windhoek þar sem rekinn er
skóli . Hins vegar heimsótti ég SOS þorp við
vesturströnd Namibíu ætlað börnum sem
misst höfðu forráðamenn eða foreldra úr
eyðni. Þar fékk maður mjög sterklega á til-
finninguna að það séu ekki margir sem
komi og heimsæki þau og fáir sem hafi
löngun til að gera eitthvað fyrir þau. Það var
því merkilegt fyrir þau að yfirleitt einhver
kæmi og gerði eitthvað fyrir þau og þau
voru gríðarlega áhugasöm. Auk þess heim-
sóttum við líka skóla betur stæðra barna og
hjálpuðum þeim að finna kennara sem
vildu taka að sér skákþjálfun og síðan héld-
um við sameiginlegt sveitamót fyrir alla
skólana. Eins sáum við um þjálfun og að-
stoð við ólympíulandslið Namibíu. Mér
finnst ég vera heppinn að hafa fengið tæki-
færi til að taka þátt í þessu starfi.
Skákkennsla
í Namibíu
Ég fór sem au pair til Massachusetts í Banda-
ríkjunum þegar ég var tvítug. Ég var að
missa áhugann á skólanum og ákvað því að
taka mér ársfrí frá skólanum og þroskast að-
eins. Það tókst og ég kom heim betri náms-
maður og hafði náð enskunni vel. Ég dvaldi
hjá bandarískri gyðingafjölskyldu sem hélt
því ekki jól og hafði sína siði en var mjög
umburðarlynd. Síðastliðið sumar fór ég ein-
mitt að heimsækja þau í tilefni þess að 20 ár
voru liðin síðan ég dvaldi hjá þeim. Starfið
fólst í því að þrífa og passa sex ára tvíbura-
systur. Þær voru mjög þægar og tjáðu mér
einu sinni að mamma þeirra hefði sagt að ég
væri ekki nógu góð að þrífa en væri ein-
staklega góð við þær. Það fundust mér frá-
bær meðmæli. Ég fór með fjölskyldunni í
Disney World í Flórída sem var ógleym-
anlegt en síðan ferðaðist ég með rútu frá
Boston til L.A. ásamt Helgu vinkonu minni.
Við fengum útborgaða 60 dollara á viku og
spöruðum samviskusamlega fyrir miða sem
gilti í mánuð til að ferðast um Bandaríkin að
vild. Reyndar urðu síðan þau mistök á fyrstu
stoppistöðinni að rifið var vitlaust af mið-
anum en við komumst þó til Arizona á
hestabúgarð og síðan til íslenskra vina í L.A.
Linda Björk Hilmarsdóttir,
framkvæmdastjóri Hress.
Barnfóstra hjá
gyðingafjölskyldu
Eitt það skemmtilegasta og eftirminnilegasta
starf sem ég hef unnið var þegar ég var
verkamaður og flokksstjóri með háspennu-
línu frá Búrfelli í Straumsvík sem reist var á
árunum 1968 og 1969, ásamt því að vera
trúnaðarmaður Dagsbrúnar. Sem og þegar
ég starfaði sem eftirlitsmaður hjá Lands-
virkjun á línunni frá Búrfelli að Geithálsi
sem reist var á árunum 1972 til 1973. Ég var
ungur á þessum árum, skemmti mér mikið
og hafði gaman af þessu. Maður bjó á hót-
elum og í vinnubúðum og umgekkst mikið
samstarfsfélagana. Í starfinu fólst að ég
þurfti að klifra upp og tékka öll möstrin, fara
niður einangrarana og vírana en ég var mjög
léttur á mér í þá daga og alls ekki loft-
hræddur, en það er reyndar bara þjálfun eins
og margt annað. Þetta var mjög skemmtilegt
og maður þurfti ekki að hafa áhyggjur af lík-
amsrækt í þá daga. Um leið var þetta talsvert
áhættusamt og munaði oft litlu, ef það voru
mjög vond veður var allt hált og erfitt en
maður lét það ekki á sig fá í þá daga. Það er
varla að maður þori að segja frá sumu sem
maður gerði í dag, maður var svo kaldur og
vitlaus á þessum tíma.
Gunnar I. Birgisson, bæjarstjóri Kópavogs.
Áhættusamt klifur
upp í mastur
Eftirminnilegasta starf sem ég hef unnið var
þegar ég var fréttamaður á Sjónvarpinu fyrir
einum tuttugu árum. Ég hafði frá því ég var
barn átt mér draum um að verða fréttamað-
ur og var byrjuð í blaðamennsku þegar þetta
kom til. Það var hins vegar tilviljun hvernig
ég rataði inn á þennan vinnustað. Ég hringdi
óvart í skakkt númer úti í bæ og Ingvi Hrafn
Jónsson, sem þá var fréttastjóri á Sjónvarp-
inu, svaraði. Þá hafði ég verið í sjónvarps-
þætti skömmu áður sem blaðamaður ásamt
Ingva Hrafni svo að hann kannaðist við mig.
Þeirri hugsun laust niður í mig að spyrja
hvort hann vantaði fréttamann í sum-
arafleysingu og tók hann erindinu vel. Ég
fann mig vel í starfinu og hafði mjög gaman
af því en það voru miklar sviptingar á Sjón-
varpinu um þetta leyti og ýmislegt sem gerði
starfið bæði krefjandi og erfitt á köflum.
Leiðtogafundur Reagans og Gorbatsjofs í
Höfða er mér mjög minnisstæður en þá
unnum við dag og nótt til þess að láta allt
ganga upp. Ég gæti vel hugsað mér að starfa
aftur við sjónvarp og fæ oft hviður þegar
mikið er um að vera í þjóðfélaginu. En
bloggið bjargar mér, þar fær fréttahaukurinn
í mér dálitla útrás.
Ólína Þorvarðardóttir þjóðfræðingur.
Fréttahaukur
í sjónvarpinu
Eftirminnilegasta starfið mitt er tvímælalaust þegar ég starfaði sem hval-
skurðarmaður í Hvalfirði í hitteðfyrra í septembermánuði. Faðir minn
starfaði í hvalstöðinni í gamla daga og svo aftur þarna með mér en hann
lokaði tannlæknastofunni sinni og fór upp í Hvalfjörð til að skera hval.
Þetta var meiriháttar skemmtilegt og svakaleg upplifun að sjá þessar risa-
eðlur dregnar á land og heilu kjötflykkin skorin í litla bita. Ég held það
séu 10 til 20 tonn af hreinu kjöti sem koma af hverju dýri svo það er ekk-
ert smáræði. Í gamla daga var unnið á átta tíma vöktum og unnið allan
sólarhringinn en ég keyrði á milli. Ég var við störf á þeim tíma sem hval-
irnir eru veiddir í september en þá voru veiddir sjö hvalir og svo var ég
þarna í einn og hálfan mánuð til að undirbúa skurðinn. Samstarfsfólk
mitt var flest menn sem höfðu unnið við þetta áður og því reynsluboltar
sem kunnu til verka, en svo voru þarna nokkrir yngri sem voru að læra
handtökin. Greenpiece yrðu sjálfsagt ekkert ánægðir með mig ef þeir
bönkuðu upp á en ég svara fyrir þennan málstað á hverjum degi ef ein-
hver biður um það.
Hvalskurður í Hvalfirði
Hvert hefur verið
eftirminnilegasta
starfið?
Flest okkar hafa fengist við ýmiss konar störf um
ævina. Fyrsta starf margra er að passa börn, reyta
arfa í unglingavinnunni eða afgreiða í sjoppu. Sum-
ir eiga sér draumastarf sem þeir komast í fljótt
meðan aðrir eru lengi að leita og vilja jafnvel ekki
festa sig í einu starfi eða geira. Sum störf eru eft-
irminnileg fyrir það hversu gefandi þau hafa verið
en önnur skemmtileg og jafnvel í einhverjum til-
vikum leiðinleg. Hér segja nokkrir viðmælendur frá
sínu eftirminnilegasta starfi.
Snorri Engilbertsson leikari.