Eintak - 01.11.1993, Blaðsíða 66

Guðbjörg Guðmundsdóttir ræðir við foreldra sem
misst hafa forræði yfir börnum sínum um reynslu þeirra, samskipíi
þeirra við barnaverndaryfirvöld og tilfinningarnar sem fylgja
því að hafa verið dæmt óhæft foreldri,
feöur&mæðjr
sem hafa veríð svipt forræði yfír bömum sfnum
Sameiginlegt með annars sérstæðum málum við-
mælenda minna er hversu örlagaríkt þeim reyndist að
treysta á þjónustu opinberra aðila, til að mynda í heil-
brigðiskerfinu þar sem trúnaðarmál voru notuð gegn
þeim. Helgi Gunnarsson og Guðrún Guðlaugsdóttir fóru
með bam sitt til læknis til þess að það fengi viðeigandi
umönnun. Þau gátu ekki átt von á því að afskipti af
einkalífi þeirra byrjuðu í framhaldi af heimsókn til
læknis. Einar Ingvi Magnússon treysti því að þær upp-
lýsingar sem hann veitti læknum sem önnuðust hann í
tímabundnum veikindum yrðu ekki notaðar gegn sér og
síst í bamavemdarmáli. Hann og kona hans höfðu bæði
leitað til geðlækna og áttu ekki von á því að trúnaðarmál
þeirra yrðu tvíeggjað sverð í höndum bamavemdaryfir-
valda og að þau yrðu hvort tveggja notuð til að sundra
þeim sem hjónum og ógna forsjá þeirra yfir bömunum.
Þau stóðu berskjölduð gagnvart öllum þeim aðilum sem
þau höfðu treyst fyrir einkamálum sínum. Sigríður
Davíðsdóttir fór í meðferðir vegna áfengisvanda. Fjöl-
skylda hennar hafði samband við Félagsmálastofhun og
bað um ráðgjöf og aðstoð. Hún snerist fyrren varði upp í
andstæðu sína, ógnvekjandi persónunjósnir og glund-
roða innan fjöiskyldunnar.
66
EINTAK NÓVEMBER