Eintak - 01.11.1993, Blaðsíða 28

Eintak - 01.11.1993, Blaðsíða 28
einhver stærsti sigur í þeim efn- um var þegar Margrét Indriða og sjálfur Andrés Björnsson útvarpsstjóri voru farin að hlusta á laugardagssyrpurnar mínar. Þegar útvarpslögunum var breytt og nýjar stöðvar komu til sögunnar var ég þátttakandi sem þáttagerðarmaður hjá Bylgjunni. Helgarstuð með Hemma Gunn var á tíma sem RÚV hafði aldrei nýtt sér sem skyldi að mínu viti, það er að segja milli eitt og þrjú á sunnudögum. Nú, ég var vel settur að því leyti að ég var þrælvanur beinum útsendingum úr íþrótt- unum og grundvallarbreytingin með nýju stöðv- unum var hvað þáttur beinna útsendinga jókst. Við erum alls ekki búin að vinna úr því enn. I stuttu nráli sló þessi Bylgjuþáttur minn gjör- samlega öll met sem mæld hafa verið í hljóðvarpi. En sjónvarp hafði aldrei höfðað til mín. Ég hafði að vísu verið kynnir í sjónvarpi 1980 en ekk- ert mikið meira en það. Stór hluti af áhugaleysi mínu á sjónvarpi kom held ég til afþví að það var nánast ekkert í beinni útsendingu. En svo gerðist það fyrir sjö árum að Hrafn Gunnlaugsson hafði samband við mig og við spjölluðum mikið saman. Hann vildi absólút fá mig til samstarfs hér í Sjón- varpinu; var þá dagskrárstjóri. Ég vildi beinar útsendingar og hann reyndar líka. Ég var þá um sumarið að fara til starfa sem fararstjóri á Spáni og tók hugmyndina að þættinum með mér þangað. Um haustið byrjaði ég svo. - Og ert hér enn. — Og er hér enn. Og það verð ég að segja að fyrir utan þau Sigurð Sigurðsson og Margréti Indriðadóttur hef ég lært mikið af Hrafni Gunnlaugssyni í sambandi við fjölmiðla. Mér fannst mjög gott að fara af stað með þáttinn í sam- ráði við hann. Hann gaf mér alveg grænt Ijós og bað mig blessaðan að hafa engar áhyggjur af yfirmönnum og útvarpsráði og öllu þessu, hann myndi verja mig á hverju sem gengi. Við fórum í gang með þáttinn með það í huga að hætta ef þetta gengi bara alls ekki. Vissulega hefur þáttur- inn breyst mikið og þróast í öll þessi ár, þó það nú væri. Ég held við höfum lært oft af mistökum, ég vona það að minnsta kosti, ég vona líka að mér hafi tekist að ná betra valdi á þessu. Þá má alls ekki gleyma Agli Eðvarðssyni sem auk þess að vera vinur minn hefur kennt mér hvað sjónvarp gengur út á. f upphafi var svolítið erfitt að það var svo lítið hægt að leita með aðstoð og ráðleggingar. Það hafði ekkert svona verið reynt hér fyrr. Auðvitað eru til ýmsir hiutir erlendis sem maður hefur haft til viðmiðunar en við ætluðum aldrei að líkja eftir einhverjum breskum eða bandarískum þáttum. Þannig að framan af hlupum við á veggi og gerð- um milljón mistök. Svo hafa tveir upptökustjórar verið í þættinum, fyrst Björn Emílsson og núna Egill Eðvarðsson. Þeir eru báðir mjög hæfíleika- ríkir, mjög svo, en afar ólíkir og það hefur líka haft sín áhrif á breytingar á þættinum. En það er ekkert föndur að vera á hálfsmánaðar fresti með rúmlega klukkutíma beina útsendingu á jafnviðamiklu efni og þessum þætti. Þetta myndi aldrei hafast nema vegna þessa frábæra fólks sem hérna starfar. Margir hafa verið hér lengi og vinna alltaf jafnvel. Algjörir gullmolar eins og sviðsstjórarnir okkar, Helga Pálma- dóttir og Guðmundur Guðjónsson. Ég gæti nefnt ótalmarga fleiri en nefni þau vegna þess að í þætti í beinni útsend- ingu er lífsspursmál að hafa sviðsstjóra sem halda ró sinni og skila þátttakendum róleg- um í hendurnar á manni. Nógu stressað er nú blessað fólkið samt! - Þú hefur aldrei farið á taugum sjálfur í miðj- um hasarnum og fengið blakkát? - Ekki alveg. En ég hef auðvitað gleymt nöfn- um og ruglað svoleiðis hlutum fram og til baka. En það sem ég þjálfaðist að gera í íþróttalýsing- unurn í útvarpinu situr enn í mér. Maður hélt alltaf áfram með lýsinguna þótt maður sæi ekki Ljósmyndir Bonni Trúðsbúningur Búningaleigan Spor í rétta átt neitt hvað var að gerast og þjálfaðist líka að grípa í alls konar varaskeifur og innskot meðan maður var að fá atburðarásina á hreint. En það hafa komið alls konar hlutir upp á. Þó það nú væri. Áttatíu þættir í beinni útsendingu! Tæki hafa til dæmis bilað á óþægilegum augna- blikum, sérstaklega hljóðið. Það er rosalega við- kvæmt mál og viðamikið vegna þess að við leggj- um áherslu á live-flutning á tónlist. Bara það atriði er tæknilega óhemju flókið svo vel fari. - Manstu sérstaklega eftir einhverjum slíkum uppákomum? - Nei, ég reyni auðvitað að gleyma þeim. Mér er þó minnisstætt þegar grænlensk hljómsveit kom fram og spilaði lengi vel alveg yndislega hljóðlaust, nánast á táknmáli. Ég á auðvitað óteljandi svona minningar úr áttatíu þáttum. - Hvaða augnablik hefur verið einna óþægilegast? - Ég held það sé þegar ég var með Ingi- mar heitinn Eydal sem aðalviðmælanda. Hann fékk niðurstöðu úr krabbameinsrann- sóknum rétt fyrir beina útsendingu. Við töluðum saman voða hressir í þessum skelfilega skugga dauðans. Þannig er þetta oft... Einu sinni fékk ég tvo hunda til að leika listir sínar; ég held það hafi verið fyrsta árið, og þetta voru ansi miklir hundar, nánast eins og kálfar. Þeir áttu að kunna allt þessir hundar. Nema þeg- ar komið var í beina útsendingu þá kunnu þeir ekki neitt. Hundatemjarinn reif þá í annan svolítið pirraður og hundurinn brást ókvæða við og leit svo á að ég væri vondi kallinn. Það hefði verið í lagi nema ef bróðir hans hefði ekki verið sama sinnis. Ég held ég hafi sjaldan verið nær fáránsdauða en með þessa tvo trylltu hunda í fang- inu á mér. Eftir þessa uppákomu hélt þátturinn áfram en við vorum öll í þvílíku taugalosti að tímaskyn- ið var farið. Við héldum bara áfram og áfram. Ég held við höf- um lokið þættinum um mið- nætti. Nú þarf Hemmi víst að vera kominn fyrir nokkru niður í stúdíó. Við erum farnir að vekja athygli á kaffistofunni á efstu hæðinni vegna þess að ég hlæ tryll- ingslega eins og Hemmi Gunn í þáttunum meðan Hemmi segir mér sögurnar af Hemma Gunn og haggast ekki. Við göngum inn í upptöku- salinn. - Þetta verður skrautlegt í kvöld, segir Hemmi. - Nú af hverju? - Núna er leikmyndin úr Dagsljós-þættinum í stúdíóinu og þeir hafa svona tíu mínútur snillingarnir að koma leik- myndinni í mínum þætti fyrir með bekkjum fyrir sjötíu áttatíu manns fyrir jafnmarga stuðbolta úr Keflavík sem verða hérna í kvöld. Þarna í upptökusalnum geri ég mér grein fyrir að þetta viðtal verður ekki lengra vegna þess að nú talar Hermann við fimm manns í einu. Allt fer samt fram undar- lega fumlaust. Það stendur til að æfa dansatriði fyrir kvöldið með nokkrum pörum úr Dansskóla Jóns Péturs og Köru á aldrinum tíu til fimmtán ára. Helga sviðsstjóri gengur um með labb-rabb- tæki og talar næstum stöðugt í það. Uppi í rjáfri sitja tveir ljósamenn með eltikastara. Tíu pör dansara gera sig klár. Hljómsveit Viljhjálms gít- arleikara Guðjóns með Magnús og Finnboga Kjartanssyni innanborðs og síðast en ekki síst Rúnar Georgs saxófónleikara gerir klárt. Þeir ætla að taka hið sígilda lag Tequila. Hemmi kemur til mín og afsakar að hann geti ekki talað mikið lengur við mig. - Hustaðu á Rúnar, maður, hvíslar hann svo allt í einu. Hann er einn af þessum snillingum okkar. Það þarf ekkert að minnast á heimsmæli- kvarða í sambandi við hann. - Ekki ffekar en í sambandi við þig, segi ég. Hann heyrir það ekki. Hljómsveitin er byrjuð á Tequila. Dansararnir streyma hálf- naktir inn á sviðið. Helga sviðsstjóri talar ekki lengur í tækið. Rúnar spilar. Dansinn heldur áfram... Sigurður Pálsson erskáld ogkvikmynda- gerðamaður. íjólabókaflóðinu verða tvœr bœkur frá honum; Ijóðabók ogþýðing. Sigurður er tilnefndur af íslands hálfu til bókmenntaverðlauna Norðurlandaráðs í ár. 28 EINTAK NÖVEMBER
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124

x

Eintak

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eintak
https://timarit.is/publication/309

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.