Morgunblaðið - 09.04.2005, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. APRÍL 2005 39
MINNINGAR
Þær ylja minningarnar um þig og
afa í Gagganum og seinna kynnt-
umst við þér á annan hátt sem ömmu
og góðum félaga. Þegar eitthvað var
um að vera hafðir þú gaman af að
klæða þig upp, varst flottust allra
með hatta og í fínu dröktunum þín-
um. Á sunnudögum voru það fastir
liðir að mæta í kaffi til ömmu þar
sem fjölskyldan hittist og spjallað
var yfir heimalöguðum kræsingum.
Nú ert þú, sameiningartáknið okkar,
farin, sjálfsagt hittir þú afa aftur eft-
ir 25 ára aðskilnað. Hafðu þökk fyrir
allt.
Júlíus og Sigrún.
Ég má til með að skrifa nokkur
orð um hana ömmu Gunnu, sem var
þó alls ekki amma mín, heldur amma
mannsins míns. En hún var mér
kær, já, mjög kær og skipaði sér-
stakan sess í hjörtum okkar í fjöl-
skyldunni.
Ég kynntist ömmu Gunnu fyrir
hartnær 30 árum, þegar ég og son-
arsonur hennar fórum að vera sam-
an, bæði mjög ung að árum. Gunna
hafði sínar skoðanir á þessu unga
pari, sem eignaðist sinn fyrsta erf-
ingja rúmlega ári síðar. En aldrei
nokkurn tímann sýndi hún okkur
neitt annað en takmarkalausa hlýju
og kærleika. Hún gat verið bein-
skeytt, en á sama tíma svo mild og
ljúf og setti þarfir annarra framar
sínum. Á þessum árum bjuggu
amma Gunna og afi Jónas í Gaggó
eða Gagnfræðaskóla Vestmanna-
eyja, þar sem Jónas starfaði sem
húsvörður. Sigurgeir elsti sonur
okkar Gulla á yndislegar minningar
frá þeim stað. Þar ríkti ákveðinn
friður, þar var alltaf þessi indælis
ilmur af nýbökuðum kökum og þar
var líka gaman. Hann afi Jónas gat
nefnilega verið svoddan sprellikarl,
sérstaklega þegar lítil börn voru til
staðar. Hún Gunna var samt sú, sem
bar heimilið uppi, eins og svo margar
konur þurftu að gera í þá daga.
Áður var Jónas sjómaður og kom
það til kasta Gunnu að sjá um allt,
sem sneri að heimilinu, og vel það.
Vitanlega geði hún það með glæsi-
brag, eins og allt annað, sem hún tók
sér fyrir hendur. Gunna var mjög
flink í höndunum, m.a. heklaði hún
heilu teppin í tækifærisgjafir handa
vinum og ættingjum og eigum við
þrjú slík á heimilinu eftir hana.
Táknrænt dæmi er heklað teppi, sem
Gunna gerði handa móður minni í
sjötugsafmælisgjöf, en þá var Gunna
níræð. Það vafðist ekki fyrir henni að
snara enn einu teppinu fram þótt
fullorðin væri. Reyndar var bara svo
margt, sem þessi kona áorkaði, að
við hin, sem yngri erum, skiljum
ekki, hvernig hægt var.
Í hvert sinn, er við Gulli fórum til
Eyja, var það eitt af okkar fyrstu
verkum að kíkja til ömmu. Fastur
liður í Foldahrauninu var rótsterkt
kaffi, hellt uppá með gamla laginu,
ketill og tausía. Ristað brauð með
heimalöguðu marmelaði, ef það var
að morgni til, en síðdegis þá yfirleitt
nýbakaðar tertur og sandkaka, sem
ekki nokkur sála hefur náð að baka
eins og hún. Einir og Birkir, tvíbur-
arnir okkar, hafa hvergi smakkað
annað eins góðgæti og þessa sand-
köku.
Já, hvílík kona heim að sækja. Af
hverju er svona konum ekki veitt
orða fyrir að standa ölduna í lífsins
ólgusjó og kvika hvergi. Það er til
fullt af svona dásamlegu fólki allt í
kringum okkur, sem þarf að hlúa að.
Við, sem eftir stöndum, erum ákaf-
lega rík, já, rík af elsku þessarar
konu, sem hugsaði um alla aðra fyrst
og fremst. Þó svo að Gunna hafi ný-
lega orðið 98 ára gömul þá finnst
okkur samt, að hún hafi ekki verið
orðin nógu gömul til að kveðja þenn-
an heim. Það má eflaust kallast eig-
ingirni, en við hefðum viljað hafa
hana svo miklu lengur hjá okkur.
Hún var svo eldklár og harðdugleg
allt fram í andlátið.
Elsku Sigurgeir minn. Þær eru
mismiklar byrðarnar, sem lagðar
eru á mannfólkið, þú færð að finna
fyrir því. Að missa elsku Jöggu fyrir
rúmu ári og nú móður þína, sem þú
kíktir til á hverjum einasta degi og
stundum oft á dag. Það verður mikil
breyting nú þegar hún er öll, en þú
ert duglegur og skynsamur og munt
eflaust taka á þessu með æðruleysi.
Guðrún Kristín nafna Gunnu á þakk-
ir skilið fyrir mikla natni og alúð
ömmu sinni til handa. Inga, Dúna,
Sjöfn, Nonni og Jónas Þór, ég og
fjölskylda mín vottum ykkur sem og
ástvinum öllum innilegustu samúð
vegna fráfalls þessarar hjartahlýju
og kærleiksríku konu. Megi minn-
ingin um Guðrúnu Kristínu Ingv-
arsdóttur lifa í hjörtum okkar um
alla tíð.
Sædís María.
Hún Guðrún var eins og stelpa í
fasi þó komin væri á tíræðisaldur.
Kvik í hreyfingum, létt á fæti og
teinrétt. Það var hreint ótrúlegt að
sjá til þessarar öldnu konu sem hélt
glæsileika sínum og reisn fram til
síðustu stundar. Ekki var andlegt at-
gervi í lakara standi. Hún fylgdist
vel með öllu og gat rætt um hluti
hvort sem þeir voru í nútíð eða þátíð
og var vel heima á báðum sviðum.
Guðrún Ingvarsdóttir var indælis
kona, hlý í viðmóti, viðræðugóð og
skemmtileg. Ég kynntist henni fyrst
þegar leið mín lá með Ella, afa mín-
um frá Ólafshúsum, til þeirra hjóna
Guðrúnar og Jónasar frá Skuld. Þeir
voru bjargveiðimenn í Álsey og áttu
þar sinn sælureit sem við afkomend-
ur þeirra höfum fengið að njóta. Þeg-
ar leið að lundatíma lá leiðin oft í
húsvarðaríbúðina í Gagganum, þar
sem þau Jónas og Guðrún bjuggu og
ekki brást það að meðan karlarnir
spáðu í Álseyjarferðir bar Guðrún
fram eitthvert góðgæti. Jónas bar
síðan með sér meira af því góðgæti
er hann hélt til lundaveiði í Álsey og
ófáar sætabrauðssneiðarnar úr ofn-
inum frá Guðrúnu fékk ég sem
strákur í Álsey.
Jónas féll frá fyrir mörgum árum
en þrátt fyrir það héldu áfram, gegn-
um árin, að berast stampar með kök-
um frá Guðrúnu í Álsey. Ég vil fyrir
hönd Álseyinga þakka Guðrúnu
samfylgdina og hlýhuginn gegnum
árin.
Er ég hóf búskap minn í Eyjum
leigði ég íbúð sem Guðrún átti í
Foldahrauninu. Þar bjó ég lengi og
hafði þá enn nánari kynni af þessari
góðu komu. Ég renndi til hennar um
hver mánaðamót til að greiða leig-
una og það var aldrei við annað kom-
ið en að ég kæmi aðeins inn og þægi
eitthvert góðgæti. Annað hvort ný-
bakaðar kökur og mjólk eða þá kon-
fekt og kók. Annað kom bara ekki til
greina. Það þýddi ekkert að vera á
hraðferð. „Grímur minn, þú verður
að koma aðeins inn og þiggja eitt-
hvert smáræði hjá mér,“ sagði Guð-
rún ef ég ætlaði mér bara að skjóta
inn umslaginu með greiðslunni og
tók ekki annað í mál, sama hvað ég
sagði. „Komdu bara rétt aðeins inn
til að fá smá mola,“ sagði hún ef ég
sagðist vera á mikilli hraðferð. Slíkt
innlit var það allra minnsta sem hún
gat samþykkt.
Það er ekki alltaf sem manni líkar
það að fara og greiða reikningana en
mér líkaði alltaf vel að koma þessum
greiðslum til skila og eiga smá spjall
við Guðrúnu í leiðinni.
Dæturnar fengu síðan að koma
með í þessar „greiðsluferðir“ til Guð-
rúnar og eftir að hafa komið með í
eitt skipti var ekki við annað komið
en að þær kæmu helst alltaf með.
Þær áttuðu sig fljótt á því að Guðrún
bauð alltaf upp á góðgæti sem þær
vildu fyrir engan mun missa af. Það
var því beðið eftir því að mánaðamót-
in kæmu því þá þurfti að fara til
„Guðrúnar húsaleigu“ eins og þær
kölluðu hana, til að borga leiguna.
Tengingu hef ég síðan haldið við
Guðrúnu gegnum vinskap minn við
Sigurgeir son hennar og fjölskyldu
hans.
Það er gaman að vita til þess að
þessi háaldraða koma bjó ein og
hugsaði um heimili sitt af miklum
myndarskap fram til þess síðasta,
þótt hún væri komin vel á tíræðisald-
urinn. Það er fátítt að fólk geti slíkt
og sýnir vel það góða atgervi sem
Guðrún var búin.
Nú hefur Guðrún kvatt þessa jarð-
vist eftir langa og farsæla ferð hér og
ef ég þekki hana rétt býður hún trú-
lega upp á eitthvert bakkelsi eða smá
mola á nýjum tilverustigum.
Um leið og ég þakka Guðrúnu
samfylgdina færi ég börnum hennar
og öðrum ástvinum mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Guðrúnar
Ingvarsdóttur.
Grímur Gíslason.
 Fleiri minningargreinar um
Guðrúnu Kr. Ingvarsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga. Höfundar eru: Unnur
Tómasdóttir.
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Önnumst alla þætti útfararinnar
Þegar andlát ber að höndum
Arnór L. Pálsson
framkvæmdastjóri
Ísleifur Jónsson
útfararstjóri
Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Svafar Magnússon
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir
útfararþjónusta
Guðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
Halldór Ólafsson
útfararþjónusta
Ellert Ingason
útfararþjónusta
Faðir okkar og tengdafaðir,
SIGURÐUR GUÐMUNDSSON
fyrrv. símamaður,
Norðurbrún 1,
Reykjavík,
lést aðfaranótt fimmtudagsins 7. apríl.
Egill B. Sigurðsson, Gerður H. Jóhannsdóttir,
Bryndís H. Sigurðardóttir,
Þuríður G. Sigurðardóttir, Bergur Jónsson.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
INGÓLFUR G. GÚSTAVSSON
húsasmíðameistari,
Hraunbæ 1,
lést á Landspítalanum við Hringbraut miðvikudaginn 6. apríl.
Útförin verður auglýst síðar.
Ásta Aðalheiður Ingólfsdóttir, Þorkell Bergsson,
Arnbjörg Sigríður Ingólfsdóttir,
Gísli Björn Ingólfsson,
Sigurlaug Guðný Ingólfsdóttir,
afabörn og langafabörn.
Elskuleg amma okkar, langamma og langa-
langamma,
ELÍNBORG GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Kringlu,
lést á Heilbrigðisstofnun Blönduóss föstu-
daginn 8. apríl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðmundur Einar Traustason.
Móðir okkar,
HUGRÚN STEFÁNSDÓTTIR,
áður til heimilis í
Víðilundi 24,
Akureyri,
lést á dvalarheimilinu Hlíð fimmtudaginn
7. apríl.
Erla Benediktsdóttir,
Margrét Benediktsdóttir,
Helga Benediktsdóttir,
Gíslína Benediktsdóttir.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs
föður okkar, tengdaföður og afa,
SVEINBJARNAR BÁRÐARSONAR
flugumferðarstjóra,
Smárahlíð 7c,
Akureyri.
Benedikt Sveinbjörnsson, Sólveig Jónsdóttir,
Bárður Sveinbjörnsson, Ingibjörg H. Þórisdóttir,
Gunnar Sveinbjörnsson, Þórdís Þórarinsdóttir,
Jón Egill Sveinbjörnsson, Hanna Edda Halldórsdóttir
og barnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
SVEINN JÓNSSON,
Hásteinsvegi 31,
Vestmannaeyjum,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Vestmannaeyja
miðvikudaginn 6. apríl sl.
Marta Pálsdóttir,
Heiða Sveinsdóttir,
Helga Sveinsdóttir, Einar Þór Færseth,
Rakel Rut Stefánsdóttir, Einar Hlöðver Sigurðsson,
Berglind Árnadóttir.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Myndir Ef mynd hefur birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað. Ef nota á nýja mynd
er ráðlegt að senda hana á
myndamóttöku: pix@mbl.is og
láta umsjónarmenn minningar-
greina vita.
Minningar-
greinar