Morgunblaðið - 22.04.2005, Síða 29

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 22. APRÍL 2005 29
MINNINGAR
kennslu, flest árin í Flensborg og
Vogaskóla, eða yfir þrjátíu ár. Einn-
ig stundaði hann ritstörf, gaf út tvær
skáldsögur og skrifaði leikrit fyrir
sjónvarp og vann við blaðamennsku.
Minnisstæð eru blaðaskrif hans um
heimsmeistaraeinvígið í skák sem
háð var í Laugardalshöllinni 1972.
Ég var unglingur er ég kynntist
honum fyrst, nýkominn í mennta-
skóla. Hann var maður hár vexti, tig-
inmannlegur í framkomu með göfugt
yfirbragð. Fyrir hugskotssjónum
mínum standa brún augun, falleg og
eftirminnileg, dökkur yfirlitum á
yngri árum.
Á námsárum okkar frændsystkin-
anna bauð Sveina frænka reglulega
heim. Þar var oft kátt á hjalla, ung-
lingsárin að baki og gleði æskunnar
enn við lýði. Björn sat í stafni, vissi
deili á öllu, ekkert kom honum á
óvart en gætti þess að jafnræði væri
með öllum og kurteisin honum eðl-
islæg. Hann var listamaður samræð-
unnar, hafði og óvenjuþýða rödd sem
vakti traust viðmælanda, það kom að
góðu haldi í erfiðri kennslu.
Í sólskini við gamla Svalbarð fyrir
45 árum standa þrír menn við smíð-
ar; pabbi, Karl móðurbróðir minn og
Björn, verið að lagfæra gamalt hlið,
Sesselja amma situr á tröppunum og
fylgist með. Öll hafa þau gengið í
gegnum hliðið mikla hvert á fætur
öðru, eftir stendur minningin ein.
Ég vil þakka fyrir hin góðu kynni
við hann hér og samfylgdina gegnum
árin þegar hann er nú horfinn á
braut. Við sem eftir verðum, enn um
sinn, minnumst góðs manns og góðra
verka.
Ég votta Sveinbjörgu, móðursyst-
ur minni, og öðrum ástvinum samúð.
Stefán Finnsson.
Við Björn Sveinsson Bjarman vor-
um samstúdentar frá Menntaskólan-
um á Akureyri 1943 og tókum báðir
lögfræðipróf frá Háskóla Íslands
vorið 1949. Fyrri kona Björns, Unn-
ur, og kona mín voru líka bekkjar-
systur úr Kvennaskólanum í Reykja-
vík. Af þessu leiddi, að eftir
lögfræðiprófið stunduðum við gagn-
kvæm heimboð og var ávallt glatt á
hjalla og mikið sungið. Björn var ein-
stakt glæsimenni og tvisvar man ég
eftir, að ungar meyjar, sem við
mættum á götu norður á Akureyri,
duttu á gangstéttinni rétt fyrir fram-
an okkur. Greinileg orsök. Þær
horfðu bara á Björn, en ekki á hruf-
ótta gangstéttina. Ég varð í raun og
veru ekkert undrandi. Vissi hvað
klukkan sló.
Meðan Björn hélt fullri heilsu gat
hann verið manna skemmtilegastur.
Hann var víðlesinn í fagurbók-
menntum, innlendum sem erlendum,
og samdi sjálfur snjallar skáldsögur
og ritaði fjölda blaðagreina. Fyrir
utan lögfræðistörf stundaði hann
lengst af kennslu, m.a. í gagnfræða-
skólum, og þótti afburðagóður læri-
faðir.
Félags- og hagsmunamál rithöf-
unda lét hann mjög til sín taka. Átti
m.a. sæti í höfundaréttarnefnd skv.
tilnefningu Rithöfundasambands Ís-
lands 1973–1988 og var varaformað-
ur í þeim samtökum 1970–1972.
Einnig var hann ritari í stjórn Höf-
undaréttarfélags Íslands frá stofnun
þess 1981–1987. Hér er fátt eitt talið
af félagsstörfum hans, en þau voru
ótal mörg.
Björn var tvíkvæntur. Eins og áð-
ur segir var fyrri kona hans Unnur
Elísabet Benediktsdóttir f. Gröndal.
Þau skildu. Börn þeirra eru: Bene-
dikt, arkitekt á Akureyri, og Guð-
björg, fjölmenntuð gáfukona. Hún
var gift Teiti Gunnarssyni, efnaverk-
fræðingi. Hún lést hér í Reykjavík
1991. Síðari kona Björns er Svein-
björg Stefánsdóttir, sem reynst hefir
Birni frábærlega vel í löngu veik-
indastríði hans. Dóttir hennar og
stjúpdóttir Björns er Sesselja Gísl-
unn, hárgreiðslumeistari og hús-
freyja í Reykjavík, gift Sveinbirni
Kristjánssyni, kaupmanni.
Björn Bjarman var hæfileikaríkt
og gáfað glæsimenni, sem ástvinir
hans og við bekkjarsystkin söknum
sárt og hörmum. En við lifum í þeirri
staðföstu trú, að við hittumst aftur
hinum megin öll frísk og glöð. Bless-
uð sé minning Björns Bjarman.
Barði Friðriksson.
✝ Jóhann KristinnSigurgeirsson
fæddist á Arnstapa í
Ljósavatnsskarði 13.
desember 1919. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Akur-
eyri 10. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Sigurgeir
Bjarni Jóhannsson,
bóndi á Arnstapa, f.
20. október 1891, d. 8.
júlí 1970, og kona
hans Anna Guðrún
Guðmundsdóttir, f.
22. ágúst 1897, d. 17.
desember 1989. Kristinn, eins og
hann var yfirleitt kallaður, var
næstelstur af sjö systkinum. Hin
eru: Guðmundur Kristján, f. 30.
mars 1918, d. 28. desember 1996;
Halldór, f. 28. ágúst 1924, d. 6.
febrúar 1968; Sigrún, f. 15. júlí
1926; Sigurveig Brynhildur, f. 18.
febrúar 1930; Guðríður Kristjana,
f. 2. október 1933; og Erna, f. 15.
desember 1934.
Kristinn kvæntist 13. júlí 1946
Pálínu Guðrúnu Hannesdóttur, f.
á Melbreið í Fljótum 11. mars
1927. Foreldrar hennar voru
Hannes Hannesson, bóndi og
kennari á Melbreið, f. 25. mars
1888, d. 20. júlí 1963, og kona hans
Sigríður Jónsdóttir, f. 30. júlí
1900, d. 11. ágúst 1995. Kristinn
og Pálína eignuðust fjögur börn í
þessari aldursröð: 1)
Drengur, f. 10. októ-
ber 1946, d. 10. októ-
ber 1946. 2) Anna, f.
26. september 1947,
gift Kristjáni Jósefs-
syni og eiga þau
fjögur börn og tíu
barnabörn. 3) Hann-
es Sigurður, fæddur
5. maí 1950, kvæntur
Kristínu Sigríði
Gísladóttur og eiga
þau þrjú börn og tvö
barnabörn. 4) Bjarni,
f. 5. ágúst 1953, hann
var kvæntur Aðal-
heiði Harðardóttur og eiga þau
fjóra syni og fjögur barnabörn.
Þau skildu.
Kristinn stundaði ýmis störf.
Hann nam trésmíði við Iðnskólann
í Reykjavík og vann við smíðar,
lengst af hjá Mjólkursamsölunni í
Reykjavík. Árið 1981 fluttust þau
Pálína til Sauðárkróks þar sem
hann starfaði hjá Trésmiðju KS
meðan heilsan leyfði.
Eftir langvarandi veikindi sneri
hann sér að fiðlusmíði sem hafði
verið draumur hans frá æsku. Átti
hann eftir að eyða löngum stund-
um við smíðar á fiðlum, langspil-
um og ýmsum öðrum munum nán-
ast fram á síðasta dag.
Útför Kristins verður gerð frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Það er ein af bestu bernskuminn-
ingum mínum að koma í heimsókn til
afa og ömmu fyrir norðan. Hvort sem
það var að kíkja í kaffi eða fara með
afa inn í skúr og fylgjast með honum
við vinnu sína. Ég lærði heilan helling
í þessum heimsóknum og kem alltaf
til með að búa að þessari dýrmætu
upplifun, sem heimsóknirnar til afa
og ömmu voru.
Ég reyndi að komast eins oft og
hægt var í heimsókn til þeirra. Ég fór
oft með afa út í bílskúr og þar fékk ég
spýtukubb í hönd til að tálga og skera
út einhverja smáhluti. Afi var óþreyt-
andi að leiðbeina mér við verkið.
Það var alltaf gaman að sjá hvað
afi var að smíða og þá ekki bara úr
timbri. Hann smíðaði heilu verkfærin
og tækin úr járni, sem hann notaði
við smíðar á öllum þessum fallegu
hlutum, sem voru töfraðir fram í bíl-
skúrnum.
Gripir sem hann gat galdrað fram
úr spýtukubbum voru af öllum
stærðum og gerðum, hvort sem það
voru hornskápar, kistlar, langspil og
svo ekki síst voru það allar fallegu
fiðlurnar.
Afi skoðaði hluti og síðan smíðaði
hann þá þannig að þeir urðu oft betri
en fyrirmyndin. Hann var sjálflærð-
ur fiðlusmiður og hafa fiðlurnar eftir
hann farið víða.
Maður getur ekki annað en hrifist
af þeirri alúð og vandvirkni, sem
hann lagði í smíðisgripina. Það var
ekki bara að hann setti sálina í fiðl-
una í tvennum skilningi heldur setti
hann einnig í hana ást og ástríðu.
Ástríðu sína og ást á vel smíðuðum
og vandvirknislega gerðum hlutum.
Hann var sannkallaður listamaður og
völundur til allra verka. Það fær eng-
inn tekið frá honum.
Hann starfað við smíðar sínar uns
starfsorkan þraut eða letin færðist
yfir hann, eins og hann sagði. Það
sem hann töfraði fram í skúrnum er í
huga mínum ótrúlegt afrek.
Tómas Aron sonur minn fékk að
koma í heimsókn til afa og ömmu en
því miður er hann svo ungur að hann
náði ekki að upplifa ævintýrin í bíl-
skúrnum hans afa.
Hér er ljóð sem afi minn hlýddi
mér yfir í æsku og hef ég ekki gleymt
því síðan:
Nú glitrar mold og mar í mánaloga.
Hægur er blærinn.
Hljótt er um voga.
Báturinn bíður þín, brúðfarar ljóðin mín.
Heilaga Hulda, heilaga Hulda.
(Guðm. Guðm.)
Við munum öll sakna þín sárt. Guð
geymi þig.
Hinsta kveðja frá Auði Ýri og
Tómasi Aron.
Gísli Páll.
Elsku afi, sem ég kenndi oftast við
þá staði sem þau amma bjuggu á frá
því ég man eftir mér, áður Sogavegi
svo Króknum og nú að lokum Ak-
ureyri, er farinn frá okkur. Mínar
fyrstu minningar um afa held ég að
séu af honum í smíðasloppnum úti í
bílskúr eða í vinnunni í Mjólkursam-
sölunni, þar sem maður hitti hann
stundum þegar maður kíkti til pabba
í vinnuna. En afi staddur í bílskúrn-
um var einmitt það sem kom fyrst
upp í huga mér nú á þessari stundu.
Hann var alltaf að dútla við eitthvað í
bílskúrnum, hvort sem það var að
búa eitthvað til eða laga og undanfar-
in ár voru það fiðlur og langspil sem
voru á borðinu hjá honum. Bárði
fannst það mjög gaman og merkilegt
að afi minn smíðaði fiðlur og í flest
skipti sem við komum í heimsókn fór
hann með honum út í skúr að sjá hvað
hann væri að dunda sér við í það
skiptið. Hann var alltaf hress og kát-
ur þegar við fjölskyldan komum í
heimsókn, hvort sem við vorum bara
tvö eða þrjú eftir að Jóhannes Karl
fæddist. En hann var þriggja mánaða
þegar hann fór í fyrsta skiptið í heim-
sókn til langafa og langömmu og við
erum ekki frá því að hann hafi verið
enn kátari þegar lítill snáði var með í
för.
Nú er afi farinn að smíða fiðlur á
öðrum stað og við geymum þær góðu
og skemmtilegu stundir sem við átt-
um saman í huga og hjarta okkar.
Þegar æviröðull rennur,
rökkvar fyrir sjónum þér,
hræðstu eigi, hel er fortjald,
hinum megin birtan er.
Höndin, sem þig hingað leiddi,
himins til þig aftur ber.
Drottinn elskar, – Drottinn vakir
dagá og nætur yfir þér.
(Sig. Kr. Pétursson)
Hvíl þú í friði, elsku afi.
Hinsta kveðja frá Bárði Steini og
Jóhannesi Karli.
Harpa Dögg.
Elsku langafi. Þú varst örlátasti
maður sem ég þekkti, svo örlátur á
ást og umhyggju. Þú áttir alltaf pláss
í hjarta þínu fyrir alla og allir pláss í
sínu fyrir þig. Svo margar minningar
á ég um þig og allar góðar. Þegar ég
var lítil fannst mér svo gaman að
koma til ykkar í hlýjuna og hlusta á
þig segja mér allt um fiðlur. Ég leit
upp til þín, þú varst svo hæfileikarík-
ur. Ég var svo stolt að eiga svona frá-
bæran langafa og vin að ég sagði öll-
um er ég þekkti og kynntist á vegi
mínum frá þér og fiðlunum þínum.
Allt sem þú sagðir mér um fiðlurnar
sagði ég öllum vinum mínum. Heim-
urinn er betri eftir að hafa fengið þig
í hann og hann mun halda áfram að
batna með þig í minningunni. Þú hef-
ur svo sannarlega gert mig að betri
manneskju. Ég mun sakna þín.
Þín langafadóttir og vinur
Alexandra Sif.
Elsku pabbi. Nú þegar leiðir skilur
vil ég þakka þér, pabbi minn, fyrir
allar góðu stundirnar okkar.
Ég er þakklát fyrir allar minning-
arnar sem ég á og geymi þær í hjarta
mínu, og kveð þig með þessu fallega
ljóði eftir Guðrúnu Jóhannsdóttur:
Hann gekk hér um að góðra drengja sið,
gladdi mædda, veitti þreyttum lið.
Þeir fundu best sem voru á vegi hans
vinarþel hins drenglundaða manns.
Þó ævikjörin yrðu máski tvenn,
hann átti sættir jafnt við guð og menn.
Hvíl þú í friði, pabbi minn, og hafðu
þökk fyrir allt.
Þín
Anna.
Kær föðurbróðir minn, Kristinn
Sigurgeirsson, er látinn 86 ára gam-
all, æði þreyttur eftir mikil veikindi
sem hann bar af mikilli þolinmæði og
þrautseigju eins og honum var lagið.
Kristinn, eða Kiddi, var alltaf í
mínum huga eins og minn eigin faðir
en hann var bara ári yngri en pabbi.
Voru þeir mjög líkir og kært á milli
þeirra. Kiddi var smiður og mjög fær
handverksmaður, allt lék í höndunum
á honum. Man ég að þegar ég flutti til
Reykjavíkur til að fara í skóla þá
smíðaði hann fyrir mig „hansa“-hillur
og skrifborðsplötu til að læra við.
Ekki datt manni í hug að fara og
kaupa eitthvað í búð, nei, það hlyti að
vera allt of dýrt.
Kiddi var ljúflyndur maður sem
hafði einkar hlýja og róandi nærveru.
Ég sótti mikið til þeirra Kidda og
Pöllu og átti þar ávallt öruggt at-
hvarf. Þangað fór ég flest kvöld í mat,
hafði minn eigin lykil og varð aldrei
vör annars en að það þætti meira en
sjálfsagt. Ég hugsa oft til þeirra
stunda er við Palla spjölluðum saman
um heima og geima yfir uppþvottin-
um. Kiddi og Palla eru í minningunni
ein heild, væri nafn annars þeirra
nefnt þá fylgdi nafn hins.
Kristinn starfaði ávallt við smíðar,
lengst af hjá Mjólkursamsölu
Reykjavíkur. Þegar hann hætti að
vinna gafst honum meiri tími til að
smíða það sem hann sjálfan langaði
mest til. Bílskúrinn var smíðaverk-
stæðið hans og hann virtist geta
smíðað hvað sem var. Fæstum datt
þó í hug að hann myndi reyna að
spreyta sig á því að smíða fiðlu og
hvað þá að honum skyldi takast það. Í
fjölskyldunni er oft sagt frá því þegar
Kristinn hringdi í frænku okkar og
bað hana að taka mál af fiðlu sem hún
átti og segja honum í gegnum sím-
ann. Smíðaviðurinn í fyrstu fiðluna
hafði árum saman verið til gagns sem
gardínukappi. Þessi fiðla var prýði-
lega brúkleg og það gladdi Kristin
ósegjanlega að fá að heyra einn
þekktasta fiðluleikara á Íslandi leika
á hana á tónleikum ásamt fleiri fiðl-
um sem hann smíðaði. Leikið hefur
verið á smíðisgripina hans á ýmsum
tónlistarviðburðum eftir það. Fiðl-
urnar hans Kristins voru flestar bir-
kifiðlur úr íslensku birki og hefur það
vakið undrun og aðdáun hversu góð-
ar þær eru. Virðist sem sjálfmennt-
uðum fiðlusmiðnum hafi dugað
innsæið og handlagnin til sköpunar-
verka sinna.
Fiðlurnar hans Kristins urðu yfir
40, hver annarri fallegri og eru til
víða um land. Þær eru sagðar hafa
frekar lágan en fallegan tón, þannig
var hann einmitt sjálfur.
Að lokum vil ég þakka Kristni fyrir
samveruna og elskulegheitin á liðn-
um árum, með þeirri fullvissu að
bræður hans og foreldrar hafa tekið á
móti honum á ströndinni hinum meg-
in. Pálínu og öðrum aðstandendum
sendi ég innilegar samúðarkveðjur.
Hólmfríður Guðmundsdóttir.
JÓHANN KRISTINN
SIGURGEIRSSON
Lokað
Lokað verður í dag, föstudag, frá kl. 10.00 vegna útfarar
JÓHANNS GUÐMUNDSSONAR, fyrrv. framkvæmdastjóra.
EGILL vélaverkstæði ehf.,
Smiðjuvegi 9a, Kópavogi.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐMUNDU GUÐMUNDSDÓTTUR
HANSEN
frá Hólmavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Hrafnistu í
Hafnarfirði fyrir einstaka umhyggju og hlýhug.
Sigurður Einarsson, Ásta Kristjánsdóttir,
Kristín Einarsdóttir, Tómas Sigurbjörnsson,
Elsa Hansen, Torsten Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástvinur minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÁRNI ÞÓR JÓNSSON,
Lindargötu 57,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánu-
daginn 25. apríl kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á
Krabbameinsfélag Íslands.
Þóra Kristjánsdóttir,
Björg Árnadóttir, Vernharður Gunnarsson,
Jón S. Árnason, Ingibjörg Á. Hjálmarsdóttir,
Hildur Árnadóttir, Magnús Halldórsson,
Guðfinna Emma Sveinsdóttir,
Sveinn Víkingur Árnason, Lilja Sigrún Jónsdóttir,
Sigrún Árnadóttir, Einar Birgir Haraldsson,
barnabörn og barnabarnabörn.