Morgunblaðið - 12.06.2005, Side 12

12 | 12.6.2005
I Á hótelherbergi gæti maður sem best verið hvar sem er í veröldinni. Sömusápurnar, sama teppið, sömu náttlamparnir. Sama eftirprentun meðal-þekkts málverks yfir rúminu. Hótelherbergi eru hlutlausir staðir, eins kon-
ar einskis manns land. Kassi í húsi í borg í útlandi. Þar er sjaldnast að finna nokk-
uð sem minnir á menninguna í landinu, þar eru engir geisladiskar með þjóðlegri
tónlist, blöð dagsins koma ekki inn um lúguna, engar styttur, stofublóm eða jóla-
skraut koma upp um tískustrauma eða árstíð, ekkert er að finna í míníbarnum
sem ber matarvenjum þjóðarinnar vitni. Þar eru vasaútgáfur af heimskunnum
vodkum og viskíum, gosdrykkjum og fáeinum súkkulaðistykkjum. Toblerone,
Coca-Cola, The Famous Grouse, Smirnoff. Ekkert Minonky-súkkulaði þótt hót-
elið sé í Slóvakíu, enginn Skugga-lakkrís sé hótelið á Íslandi. Jafnvel sjónvarpið
býður víðast hvar upp á svo margar og alþjóðlegar rásir að það er fljótt að gleym-
ast – eða brenglast – hvar í veröldinni gesturinn er staddur. Hann liggur í rúm-
inu, á kunnuglegri rósóttri ábreiðu, með staðlaða fjarstýringu í hönd og starir á
kunnuglegar CNN-fréttir frá öðrum heimshornum. Og það bregst ekki, til þess
að hringja í móttökuna er þrýst á töluna 9 á símtækinu – hvort sem símanúmer í
landinu eru sjö stafa eins og í Liechtenstein eða tíu stafa eins og í Þýskalandi.
II Samt er eitthvað þægilegt við hótelherbergi. Stundum. Því áreiti, efvel tekst til, er haldið í lágmarki; þar má láta þreytu, reiði, ráðvillu,uppnám og upplifanir líða úr huga og skrokki – af þeim sökum að
umhverfið er hlutlaust. Á hótelherbergi er allt sem þarf og ekkert meira. Þar er
rúm til að hvílast, sími til að hringja heim, vaskur til að bursta tennur, míníbar,
klósett, sturta og tómt glas. Gluggi til þess að gá til veðurs, sjónvarp til þess að
AÐ BÚA
Í EIGIN
HÖFÐI
Hótelherbergið er uppfullt af
þversögnum, draumum og veggfóðri
Santo Domingo
Eftir Sigurbjörgu Þrastardóttur
Ljósmyndir Böðvar Gunnarsson
Miami