Morgunblaðið - 17.08.2005, Side 25

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 17. ÁGÚST 2005 25
MINNINGAR
Vinur okkar og félagi, Einar Odd-
geirsson, er látinn. Það verður vand-
fyllt það skarð sem myndast við frá-
fall hans í starfsemi Flugbjörgunar-
sveitarinnar í Reykjavík. Ekki
breytti miklu hvort um var að ræða
útkall, æfingu eða bara kaffi; Einar
var alla tíð til staðar.
Einar hóf störf í Flugbjörgunar-
sveitinni í Reykjavík haustið 1969.
Síðan þá hefur Einar starfað ötullega
fyrir Flugbjörgunarsveitina. Fyrstu
árin var hann í almennum leitar-
flokkum og síðan í heimastjórn, þá
hefur hann haft umsjón með fjar-
skiptamálum sveitarinnar. Starf
heimastjórnar er eitt af mikilvægari
störfum björgunarsveitar, en Einar
mætti allajafnan með fyrstu mönnum
til útkalls og sá um að boða menn út
sem á þurfti að halda. Þá var hann í
stjórnstöð allan tímann sem leitar-
flokkar voru úti og fór yfirleitt síð-
astur úr húsi.
Fyrir um 10 árum var endurvak-
inn flokkur fyrir eldri félaga sem er
nefndur Lávarðaflokkur, en starf-
semi hans hafði legið niðri um tíma.
Átti Einar stóran þátt í þeirri end-
urvakningu og tók mjög virkan þátt í
þeirri starfsemi. Á þessum sama
tíma var byrjað að hafa opið hús með
kaffiveitingum á laugardagsmorgn-
um sem hafa notið mikilla vinsælda
félagsmanna. Þar hefur Einar verið
fastur punktur alla tíð, og að sjálf-
sögðu mætt fyrstur og opnað húsið
og hellt upp á. Það verður tómarúm í
starfi okkar félagana að Einari
gengnum og erfitt að ímynda sér
starfið án hans.
Þá hafði Einar mikinn áhuga á
sögunni og þá sérstaklega sögu Flug-
björgunarsveitarinnar, en hann hafði
lagt mikla vinnu í að safna gögnum
um þá merkilegu sögu, sem vonandi
verður hægt að halda áfram með.
Hann sá um að gömlum munum, sem
sumir kalla drasl en þeir þroskuðu
sögulegar minjar, væri ekki hent. Þá
var eitt áhugamál hans skáli FBSR í
Tindfjöllum, hann átti stóran þátt í
að sá skáli er nú í endurbyggingu, því
miður auðnaðist honum ekki aldur til
að sjá skálann uppkominn. En FBSR
kláraði sinn hluta skálabyggingar-
innar á dánardegi Einars.
Fyrir hönd Lávarða sendi ég Val-
gerði og fjölskyldu okkar samúðar-
kveðju.
Grétar F. Felixson.
Félagi okkar hringdi í mig og sagði
að hann hefði slæmar fréttir að færa.
Einar félagi okkar er látinn. Ég varð
orðlaus því ýmsu átti ég von á en ekki
þessu. Það var svo stutt síðan ég sá
Einar síðast niðri í sveit. Ég náði
reyndar ekki að spjalla við hann í það
skiptið en Einar stóð fyrir utan og
reykti sína pípu eins og hann var van-
ur. Við höfðum þó verið saman í húsi
þremur dögum áður í útkalli. Und-
anfarna tvo áratugi mætti þessi ljúfi
drengur niður í hús og var félögum
sínum ómetanlegt bakland.
Þegar Einar gekk til liðs við sveit-
ina árið 1968 var umhverfi björgun-
armannsins gjörólíkt því sem það er í
dag, en sá tími var Einari mjög hug-
leikinn. Hann var einmitt á kafi í und-
irbúningi fyrir sýningu á sögu sveit-
arinnar, sem halda á í tilefni af 55 ára
afmæli hennar. Þrátt fyrir þennan
áhuga á sögu sveitarinnar tókst Ein-
ari að vera síungum í starfi sínu fyrir
sveitina. Vegna starfs síns hjá Sím-
anum var hann vel inni í alls kyns
hlutum hvað varðar síma- og tækni-
búnað og nýttist það sveitinni vel.
Einnig hafði Einar óbilandi áhuga á
talstöðvum og gerði hann það að sínu
starfi að viðhalda og hugsa um þann
búnað.
Endurnýjun á skála okkar í Tind-
fjöllum var Einari mjög hugleikinn.
Á vordögum hófst svo bygging nýs
skála og ég man hvað þú gladdist
þegar þetta verkefni fór af stað. Það
er okkur mikið hryggðarefni að geta
ekki fagnað nýjum skála með þér,
þar sem þú eyddir svo miklum tíma
og krafti í að þessi skáli yrði að veru-
leika.
Einar, þú varst fyrir margar sakir
mjög merkilegur maður. Þú varst
sérstaklega óeigingjarn í störfum
þínum fyrir sveitina, hæglátur og
traustur svo leitun er á öðru eins.
Það var alltaf gott að leita til þín og
það var alltaf hægt að treysta á þig.
Fyrir það erum við óendanlega þakk-
lát. Við munum sakna þín afskaplega
mikið og það skarð sem þú skilur eft-
ir verður seint fyllt.
Megi góður Guð styrkja fjölskyldu
þína.
Fyrir hönd félaga í Flugbjörgun-
arsveitinni í Reykjavík,
Pétur Kristjánsson.
Elsku besti Einar.
Mér finnst ótrúlega skrítið að sitja
hér og skrifa kveðju- og minningaorð
til manns sem ég átti síst von á að
þurfa að kveðja svona fljótt.
Í gegnum árin hef ég alltaf átt mitt
annað heimili hjá ykkur Völu, og þeg-
ar eitthvað bjátaði á vissi ég alltaf af
athvarfinu notalega sem beið mín í
Heiðvanginum. Þó það verði auðvitað
til staðar áfram verður svolítið skrít-
ið að geta ekki sest í sófann inni í
stofu og spjallað við þig.
Þegar ég hugsa til baka koma upp í
hugann margar góðar minningar um
þig. Ég man eftir skiptunum sem þú
sóttir mig út á BSÍ, þar sem þú stóðst
fyrir framan dyrnar eins og alger
grallari, voðalega kátur að sjá mig.
Við komum oft við í búðinni á leiðinni
heim og var alveg sérstaklega
skemmtilegt að fara með þér að
versla þegar þú varst svangur, þá
varstu vís til að kaupa hálfa búðina.
Heima beið svo Vala sem tók á móti
okkur opnum örmum og mallaði svo
eitthvað gott handa okkur í kvöld-
mat.
Síðustu skiptin sem ég hitti þig
skilja öll mikið eftir sig. Við töluðum
heilmikið saman um lífið og tilveruna
og þú hafðir alltaf mikinn áhuga á því
sem var að gerast í mínu lífi. Þú varst
aldrei spar á hrósið og fékk ég oft að
heyra hversu vænt þér þótti um mig.
Ég er þakklát fyrir að hafa haft þig í
lífi mínu öll þessi ár, eða reyndar síð-
an ég man eftir mér. Þú hafðir trú á
mér og trúi ég því að það hafi gert
mig að betri manneskju. Þó þú sért
farinn frá okkur munt þú alltaf lifa í
minningum mínum sem „Einar
hennar Völu“, með öllum þeim til-
finningum sem það vekur upp hjá
mér.
Þetta allt saman hefur kennt mér
að vanmeta aldrei daginn í dag eða
fólkið sem manni þykir vænt um, þar
sem ég veit að síðustu stundirnar
mínar með þér skipta mig svo miklu
máli.
Þakka þér fyrir allt sem þú gerðir
fyrir mig, Einar minn! – Mér þykir
líka alltaf mjög vænt um þig.
Elsku Vala, Malla og Hlín, ég votta
ykkur samúð mína og vona ég af öllu
hjarta að þið finnið styrk til að yf-
irstíga þennan missi.
Supriya Sunneva.
Elsku pabbi minn.
Mér finnst bæði ótímabært og
óréttlátt að þurfa að kveðja þig. En
enginn veit hvenær kallið kemur og
ég verð að herða upp hugann og
segja þér hversu mikið ég kunni að
meta þig.
Við pabbi vorum góðir vinir og gát-
um talað saman um öll málefni. Það
var alveg sama hvað bjátaði á, eða
hvað ég þurfti að vita, ég gat alltaf
vitað fyrir víst að ég kæmi ekki að
tómum kofunum hjá pabba mínum.
Hann hafði ákveðnar skoðanir á mál-
unum, var mikið í mun að sneiða hjá
öllum leiðindum og vildi ekki dæma
neinn. Hann var mikill húmoristi og
gat séð spaugilegu hliðina á öllu, en
gerði það samt aldrei á óviðurkvæmi-
legan hátt. Hann var einstaklega
fróðleiksfús maður, las mikið og fór á
bókasafnið oft í mánuði til að viða að
sér fróðleik og lesa það sem hann
hafði helst áhuga á.
Ævisögur voru það sem hann hafði
helst dálæti á og sagði hann mér oft
frá hinum og þessum mönnum og
konum í þjóðfélaginu og einhverju
sem hann dáðist að í fari þeirra.
Hann hafði mikinn áhuga á námi
mínu og var mjög ánægður með að ég
væri í bókmenntafræði. Það var líka
áhugamál móður hans heitinnar, svo
það var eitthvað sem við áttum sam-
eiginlegt og gátum rætt um tímunum
saman.
Pabbi hafði miklar áhyggjur þegar
ég flosnaði upp úr námi á sínum tíma.
Ég hafði ekki miklar áhyggjur en ég
gat séð á pabba að honum þótti þetta
afar sárt. Sem betur fer sá ég villu
míns vegar og hélt áfram og það
gladdi hann ósegjanlega mikið og
hann studdi mig mikið. Hann studdi
mig reyndar í öllu sem ég tók mér
fyrir hendur, sama hversu óskyn-
samlegt sem honum þótti það, sagði
hann það aldrei beinum orðum held-
ur stóð fast við bakið á mér og dæmdi
mig aldrei.
Pabbi var sérstaklega ósérhlífinn
maður, ég hef aldrei kynnst neinum
eins og honum. Hann var alltaf boð-
inn og búinn að hjálpa, sama á hvaða
tíma sólarhringsins það var, í hvaða
aðstæðum sem var, ekki bara með
Flugbjörgunarsveitinni sem var í
raun hin fjölskylda hans, heldur hjá
okkur hinum líka. Hann hjálpaði mér
að kaupa fyrsta bílinn minn og þegar
hann varð bensínlaus eða bilaði ein-
hversstaðar, þess vegna í óbyggðum,
stóð aldrei á honum, hann var þotinn
af stað til að bjarga dóttur sinni úr
vandræðunum.
Pabba hafði lengi dreymt um að
eignast barnabörn, en sagði það aldr-
ei beinum orðum, heldur gerði grín
að því þegar ég bað pabba og
SJÁ SÍÐU 26
Innilegar þakkir fyrir vinsemd og hlýhug við andlát
og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
JÚLÍUSAR EIÐSSONAR,
Kirkjuvegi 11,
Dalvík.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk Dalbæjar, læknar og
heimahjúkrun heilsugæslustöðvarinnar á Dalvík og
lyflækningadeildar FSA.
Valgerður Þorbjarnardóttir,
Dagný Svava Júlíusdóttir, Eyjólfur Jónsson,
Eyrún Kristín Júlíusdóttir, Óskar Haukur Óskarsson,
Guðmundur Þorbjörn Júlíusson, Áslaug Valgerður Þórhallsdóttir,
Valur Björgvin Júlíusson, Ester Ottósdóttir,
Júlíus Garðar Júlíusson, Gréta Arngrímsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
ÞRÁINS ÞÓRISSONAR
fyrrverandi skólastjóra,
Skútustöðum,
Mývatnssveit.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki sjúkra-
húsanna á Húsavík og Akureyri og á deild 11-G á Landspítala háskóla-
sjúkrahúsi.
Margrét Lárusdóttir,
Höskuldur Þráinsson, Sigríður Magnúsdóttir,
Brynhildur Þráinsdóttir, Baldvin Kristinn Baldvinsson,
Sólveig Þráinsdóttir,
Steinþór Þráinsson, Oddný Snorradóttir,
Hjörtur Þráinsson
og fjölskyldur.
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
GUÐFINNA ÁRNADÓTTIR,
Faxatúni 27,
Garðabæ,
lést á St. Jósefsspítala í Hafnarfirði föstudaginn
12. ágúst sl.
Jarðsett verður frá Garðakirkju föstudaginn
19. ágúst kl. 15:00.
Atli Örn Jensen,
Árni Valur Atlason, Eydís Lúðvíksdóttir,
Markús Þór Atlason, Katrín Yngvadóttir,
Jens Pétur Atlason, Kristín Sigurbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN INGIMUNDARSON
bóndi á Haukagili í Hvítársíðu,
sem lést á Kirkjuhvoli, dvalarheimili aldraðra á
Hvolsvelli 10. ágúst, verður jarðsunginn frá Reyk-
holtskirkju fimmtudaginn 18. ágúst kl. 14.00.
Helgi Jónsson,
Hildur Jónsdóttir, Rúnar Gunnarsson,
Jón Ingimundur Jónsson,
Sigurður Jónsson, Jóhanna Friðriksdóttir,
barnabörn og langafabörn.
Elskulegur faðir minn, tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRN SIGURÐSSON
húsasmíðameistari,
lengst af til heimilis í
Sólheimum 23,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu Hafnarfirði þriðjudaginn 9. ágúst.
Útför hans fer fram frá Langholtskirkju fimmtu-
daginn 18. ágúst kl. 11.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Styrktar- og líknarsjóð Oddfellowa,
kt. 700993-2139, nr. 517-14-100362.
Björn Jóhann Björnsson, Alma Guðmundsdóttir,
Guðbjörg Björnsdóttir, Pálmi Freyr Randversson,
Erna Kristjánsdóttir, Sigurjón I. Garðarsson,
Jóhann Björnsson,
Davíð Björnsson,
Jakob Emil og Benedikt Pálmasynir.
Innilegar þakkir eru færðar þeim sem sýndu
okkur samúð og heiðruðu minningu móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÓLAFAR PÁLSDÓTTUR,
áður Norðurtúni 2,
Keflavík.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki
hjúkrunarheimilisins Garðvangs í Garði fyrir
góða umönnun.
Gestur Ágúst Bjarnason, Sigríður Guðrún Birgisdóttir,
Páll Valur Bjarnason, Sigríður Harðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Sonur minn, bróðir og föðurbróðir,
ÞORSTEINN GYLFASON,
prófessor,
andaðist á Landspítalanum þriðjudaginn 16. ágúst 2005.
Útförin verður auglýst síðar.
Guðrún Vilmundardóttir,
Þorvaldur Gylfason og Anna Karitas Bjarnadóttir,
Guðrún Vilmundardóttir og Gunnlaugur Torfi Stefánsson,
Baldur Hrafn Vilmundarson,
Gylfi Þorsteinn og Eyja Sigríður Gunnlaugsbörn.